© Barbara de Bruin Voorjaar! Niet meer bang zijn voor pekel op de weg, gewoon lekker op stap met Seize. In Haarlem zagen we een veld vol narcissen, echte lentebodes. En een week later gingen we naar het oosten van het land om daar met een bevriend stel, ook met een Renault 16 uit 1969, een ritje te maken over de Posbank, een prachtig natuurgebied.
Barbara de Bruin
0 Comments
© Barbara de Bruin Tijdens een van onze ritjes de Dordogne deze zomer kwamen we langs deze garage. Hier had de tijd sinds begin jaren '70 stilgestaan, leek het. Het geheel zag er verlaten uit, dus we namen de tijd om alles goed te bekijken en foto's te maken.
Maar op een gegeven moment hoorden we een spookachtig geklapper, alsof iemand met kracht probeerde een deur open te duwen.. Was deze garage wel verlaten? We hebben het niet afgewacht en zijn maar weer doorgereden. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Begin september: een oproepje op Facebook: "Renault 16 gezocht voor een artikel in Autoweek Classics". Meteen maar een berichtje gestuurd, samen met wat foto's van Seize, dat lijkt me leuk en spannend! Het antwoord laat niet lang op zich wachten, nog dezelfde avond krijgen we bericht dat Seize mee mag doen! Na wat mails over en weer prikken we een datum later die maand. Seize zal 'getest' worden samen met een Austin Maxi.
Het thema voor het artikel is 'bruggenbouwers' omdat deze auto's met hun achterkleppen als het ware een brug naar een nieuwe tijd vormen. Gezinsauto's zouden daarna steeds vaker een vijfde deur hebben en geen sedan meer zijn. De fotosessie zal daarom bij een brug worden gehouden. De lokatie is òf de gele brug (Hogeweidebrug) bij Utrecht-Lage Weide òf de Lekbrug bij Vianen. De gele brug heeft de voorkeur omdat beide auto's geel zijn, een grappig toeval. Op de dag van de fotosessie wordt ons gevraagd onze telefoons in de buurt te houden omdat de fotograaf eerst wil kijken of we bij de gele brug wel kunnen fotograferen, het is een druk punt daar. In de aanloop naar de geprikte datum is het zaak om Seize klaar te maken voor de fotosessie. Wassen en poetsen dus...en ook het interieur niet vergeten! 25 september 9 uur Het is zover...we gaan met Seize op pad naar de fotolocatie. De fotograaf en de redacteur zijn onderweg naar de gele brug, en wij rijden in eerste instantie naar Vianen. Eenmaal onderweg gaat de telefoon, het wordt toch de Lekbrug, bij de gele brug blijkt het te druk te zijn. De afspraak is om 10 uur bij het Van der Valk hotel in Vianen. Daar zullen we ook de mensen met de Maxi treffen. Het weer houdt het midden tussen bewolkt en zonnig, maar als we zijn aangekomen en Seize op de overdekte parkeerplaats hebben neergezet, begint het te regenen. We lopen snel naar binnen om daar kennis te maken met de redacteur en de Maxi-eigenaar en z'n zoon. Onder genot van een kopje koffie wordt de planning van de dag doorgenomen. We zullen de hele dag bezig zijn, eerst uitgebreid fotograferen van de buiten- en binnenkant van beide auto's, daarna een kort interview met de eigenaren en het maken van video-opnames van de auto's rijdend over de secundaire weg onder de Lekbrug. Gelukkig werkt het weer mee, we hebben geen regen meer gezien en bij het maken van de foto's en video-opnames onder de brug was er zelfs weer een beetje zon. Grappig was dat er ook opnames werden gemaakt van de kleine geluidjes die Seize maakt, zoals het geluid van de richtingaanwijzer en van de sleutel in het contactslot. Na een paar uur bezig geweest te zijn kregen we een lunch aangeboden in het hotel .Dat smaakte prima en was ook nog gezellig met het uitwisselen van verhalen met de Maxi-eigenaar. Tenslotte heeft de redacteur nog zelf een eindje met de auto's gereden om het rijgedrag te testen. In de namiddag was alles vastgelegd en getest en konden we op huis aan. Het was een volle en bijzondere dag! Half februari, de tijdschriften liggen in de winkel. Het is een mooi artikel geworden met veel foto's. Leuk om te vermelden dat Seize in de smaak is gevallen, volgens de redacteur heeft ze de X-factor en had hij wel met haar willen doorrijden naar de Côte d'Azur..! Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Begin november moesten we een matras ophalen. Geen probleem voor de Renault 16, dat past er zó in. Omdat het prachtig herfstweer was besloten we nog een stukje te rijden langs de Amstel. De zon ging net onder en het was een beetje mistig...
Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Afgelopen zomer hebben we het adres bezocht van de Renault-Showroom in Angoulème waar Seize 46 jaar eerder nieuw is verkocht. Achterop Seize zit nog altijd het stickertje met daarop het adres van deze garage/showroom. Wel is de showroom inmiddels verhuisd naar de overkant van de straat.
Daar aangekomen hebben we Seize voor de deur geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De man in de showroom keek me meewarig aan toen ik het doel van ons bezoek had uitgelegd. "Waarom doen jullie deze moeite, zo'n eind rijden..waarom?". Ik antwoordde "om een foto te maken'. "Ga je gang", was het antwoord. Hij keurde Seize geen blik waardig. Grappig genoeg kreeg Seize onderweg juist veel aandacht van de Fransen, dit soort auto's wordt volgens mij steeds meer gezien als deel van het 'patrimoine', het nationaal erfgoed. Nadat we een paar foto's hadden gemaakt, zijn we doorgereden naar het centrum van Angoulème, waar Seize de eerste 25 jaar van z'n leven gewoond heeft. Ook dat weten we van stickers (van de 'Taxes Automobiles 1994') die op de voorruit geplakt zitten. Grappig detail is dat de regio Charente, waar Angoulème onder valt, nummer 16 draagt. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Half augustus zijn we een weekje met Seize naar Frankrijk geweest. We hebben onderweg verschillende plaatsen bezocht en we hebben in deze week heel veel gezien. De uiteindelijke bestemming was Sarlat-la Caneda in de Dordogne.
Ons eerste reisdoel was Blois, we hebben daar een nacht doorgebracht in een prachtig oud 'echt Frans' hotel, toepasselijk Hotel de France genaamd. In dit hotel is nog veel van de luxueuze detaillering uit het bouwjaar 1891 aanwezig. De volgende dag zijn we met verschillende tussenstops doorgereden naar Sarlat. Als eerste stond Chatellerault op het programma. Hier bevindt zich een heel leuk museum: het Musée Auto Moto Velo. Dit museum is, zoals de naam al aangeeft, gewijd aan verschillende vervoermiddelen, maar het bleek ook nog een ander thema te hebben: de Route Nationale 10! We gingen hier terug naar de jaren '50 en '60, de hoogtijdagen van de Routes Nationales. Ook Seize hoefde zich niet te vervelen: terwijl wij genoten van de leuke diorama-opstellingen in het museum, werd zij op de parkeerplaats gezelschap gehouden door een klassieke Peugeot. Na een picknick langs de weg ging de reis door naar Angoulème. Natuurlijk gingen we hierheen over de oude weg, de Route Nationale 10, zodat we deze ook met onze eigen ogen konden bekijken. We werden niet teleurgesteld, we kwamen hier enkele mooie (reclame) muurschilderingen tegen. Goed opletten om er geen te missen! Het doel in Angoulème was de Renault-showroom waar Seize 46 jaar eerder nieuw was verkocht. Wij wisten dit omdat achterop Seize nog altijd het stickertje zit met daarop het adres van deze garage/ showroom. Wel is de showroom inmiddels verhuisd naar de overkant van de straat. Daar aangekomen hebben we Seize voor de deur geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De man in de showroom keek me meewarig aan toen ik het doel van ons bezoek uit had gelegd. "Waarom doen jullie deze moeite, zo'n eind rijden.. waarom?". Ik antwoordde "Om een foto te maken". "Ga je gang", was het antwoord. Hij keurde Seize geen blik waardig. Grappig genoeg kreeg Seize onderweg juist veel aandacht van de Fransen. Dit soort auto's wordt volgens mij steeds meer gezien als nationaal erfgoed. We werden dan ook regelmatig gevraagd of er een foto van Seize gemaakt mocht worden. Ook toen ik voor de deur van de showroom wat foto's van Seize nam, kwamen er mensen langs die een praatje met ons wilden maken. Hierna zij we doorgereden naar het centrum van Angoulème, waar Seize de eerste 25 jaar van z'n leven gewoond heeft. Ook dat weten we van stickers, die op de voorruit geplakt zitten. Grappig detail is dat het departement Charente, waar Angoulème onder valt, nummer 16 draagt. Angoulème bleek een mooie stad te zijn, maar we moesten door. We besloten in Perigueux te stoppen voor het avondeten om daarna door te rijden naar ons hotel in Sarlat. Om 21.30 uur bereikten we daar ons einddoel van deze dag. Vrijdag en zaterdag stonden er wat uitstapjes in de omgeving van Sarlat op het programma: het automatenmuseum in Souillac, een ritje door de bergen met de trein in Martel, de historische stadjes Beinac en Domme die in de bergen zijn gebouwd en de grot van Padillac met z'n ondergrondse rivier. Dit gecombineerd met een paar brocantes die we toevallig tegenkwamen en natuurlijk regelmatig een picknick langs de weg. Zondag hebben we een bezoek gebracht aan het Museé Agricole et Automobile in Salviac. Op weg hierheen kwamen we naast nog een brocante een garage tegen waar de tijd sinds 1970 leek te hebben stilgestaan: Garage Lagarde. We hebben Seize voor de garage gezet om wat foto's te nemen. De garage leek verlaten, dus we voelden ons vrij om alles een goed te bekijken, Maar op een gegeven moment hoorden we een spookachtig geklapper, alsof iemand met kracht probeerde een deur open te duwen… Was deze garage wel verlaten? We hebben het niet afgewacht en zijn maar weer verder gereden. Op de terugweg passeerden we deze garage opnieuw, er stonden toen wat auto's en mensen op het terrein. Het museum, voluit 'Musée de Machinisme Agricole et Automobile de Salviac' is naast heel leuk en afwisselend ook behoorlijk groot. Het biedt voor elk wat wils. Een grote collectie tractoren, motoren, fietsen, spullen van in en om het huis en natuurlijk auto's. Alles in originele staat, de meeste 'echt gebruikt', maar een enkele ook heel netjes. Ze staan opgesteld in het stenen gebouw van het museum, maar ook in grote tenten en achter het museum staan er nog meer. Deze zien eruit alsof ze voor de sloop zijn, misschien voor onderdelen of om te restaureren? Ik heb het niet gevraagd. De volgende dag hebben we uitgecheckt bij ons hotel in Sarlat en zijn we weer gaan rijden, nu richting het noorden. Via Perigueux over de D911 naar Limoges, waar zich een mooi treinstation bevindt en daarna naar ons overnachtingsadres in Orléans, een B&B thuis bij een oudere Franse dame in een prachtig nostalgisch herenhuis. Je krijgt hier geen sleutel van de voordeur, maar mevrouw blijft 's avonds op tot alle gasten weer thuis zijn en 's ochtends maakt ze persoonlijk voor elke gast een ontbijt klaar. Met vier kamers een klein en zeer persoonlijk logeeradres. Na het ontbijt zijn we verder gereden richting het noorden. Onderweg hadden we nog een ontmoeting met een Nederlands gezin in een Citroën Ami dat ook terugkwam uit Frankrijk en tegen etenstijd waren we terug in Amsterdam. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Eind juni zijn we opnieuw een lang weekend naar Frankrijk geweest om de 50ste verjaardag van de Renault 16 te vieren. Dit verjaardagsfeest werd georganiseerd door de Club des amateurs d'anciennes Renault (CAR) uit Frankrijk in samenwerking met Renault.
Op donderdag zijn we vertrokken. De reis verliep voorspoedig. Tijdens een stop bij een benzinestation langs de snelweg kwamen we de eerste andere R16's al tegen, deze twee waren helemaal uit Zweden gekomen, zo'n 2000 km rijden! Natuurlijk maakten we even een praatje en een foto van de drie R16's. Rond 19.00 uur kwamen we aan bij het door ons gehuurde appartement vlakbij de oude haven van Honfleur, waar we ook lekker hebben gegeten die avond. Op vrijdag werden we rond 11.00 uur verwacht bij de Renaultfabriek in Sandouville. Deze fabriek werd in 1964 speciaal gebouwd voor de productie van de Renault 16. Na het begroeten van enkele bekenden die we tijdens eerdere R16 evenementen hadden leren kennen en het bewonderen van de R16's van de andere gasten, werd de groep ingedeeld in drie kleinere groepen voor een rondleiding door de fabriek. Deze fabriek is na 50 jaar nog steeds vol in bedrijf, maar R16's worden er (helaas) sinds 1980 niet meer gebouwd. Ondanks dat was de fabriek zeer indrukwekkend en eigenlijk zag het er van binnen nog net zo uit als op de oude foto's uit de tijd van de Renault 16. Wat wel anders was. is dat veel van het productiewerk nu door robots wordt gedaan. Ik vond het heel leuk om eens binnen te kijken in een fabriek. De robots hebben een heel eigen schoonheid waarbij vooral hun manier van bewegen opvalt. Een geprogrammeerde choreografie, een soort dans. In de Sandouville fabriek bouwt Renault nu busjes (de 'Trafic') Na de uitgebreide rondleiding was het tijd voor een buffet met een hapje en een drankje en een stukje van de mooie '50 jaar' verjaardagstaart. De dag werd afgesloten met een rondrit over het fabrieksterrein met alle R16's en aansluitend kregen we een drankje (champagne!) aangeboden door de burgemeester van Sandouville in de plaatselijke feestzaal. Zaterdag werden we 's ochtends verwacht in St. Germain village, waar we werden verwelkomd door de burgemeester van dat stadje. We maakten met alle R16's een rit over de prachtige, zonnige wegen van Normandië. Het eindpunt was kasteel La Motte in Montfort-sur-Ristle. Helaas was het niet mogelijk dit kasteel van binnen te bekijken, het wordt nog altijd bewoond. Het duurde even voordat alle R16's waren aangekomen, de eerst vertrokken 16's, waaronder wij, hadden de tussenstop voor een kopje koffie bij een plaatselijke Renault-concessionnaire gemist! De bestuurder van de bus die voorop reed, was dit vergeten! Tijd om de picknickspullen uit te pakken en de gereserveerde lunchpakketten op te halen. Na de lunch was het volgende onderdeel het Concours d'Élégance, wat die middag zou plaatsvinden. Het duurde ons eigenlijk een beetje te lang om de hele middag in de brandende zon op het terrein te blijven, we hebben toen een klein uitstapje te voet gemaakt naar een kasteelruïne in de buurt. De deelname aan het concours was een bijzondere ervaring, het was de eerste keer dat we aan zoiets deelnamen, en het ging er eigenlijk best officieel aan toe. Een voor een werden de deelnemers opgeroepen om de auto voor de jury op het daar uitgerolde tapijt te zetten. De auto werd geïnspecteerd en de eigenaren ook! We werden kort geïnterviewd, ze vroegen mij hoe we bij de Renault 16 waren gekomen, en ze waardeerden het dat ook wat jongere mensen plezier hebben met deze auto. Dat wij met onze Seize een prijsje in de wacht zouden slepen had ik helemaal niet verwacht, maar toen werd ik naar voren geroepen! We hebben een bekertje gewonnen als 'equipe', voor Seize in combinatie met onze kledingstijl, die ook een beetje 'vintage' is! Eigenlijk waren de drie dagen die we in Normandië waren veel te kort, de omgeving daar is werkelijk prachtig. We besloten om ons zondag wat later bij de andere deelnemers te voegen en van de gelegenheid gebruik te maken om het strand van Etretat met de beroemde rotsformaties te bezoeken. Rond 12.00 uur zijn we naar Fecamp gereden waar de R16's op de boulevard waren samengekomen. Helaas was toen het moment voor ons aangebroken om afscheid te nemen, we hebben de andere deelnemers uitgezwaaid en zijn op weg gegaan naar huis. De terugreis was uiteindelijk wel vermoeiend na een weekend met veel indrukken gecombineerd met de warmte en enkele files. In Brugge zijn we nog even gestopt om te eten en rond 0.30 uur waren we weer thuis. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Barbara en Reinier bezochten met hun Seize het evenement '50 ans de la Renault 16' in het Normandische St. Just en de ateliers van Renault Classic en deden op de terugweg Parijs aan.
Zie voor de uitgebreide reportage: Les 50 ans de la Renault 16. © Barbara de Bruin Op zaterdag 28 maart was het zover, onze eerste Oldtimershow van het seizoen!
Helaas werkte het weer niet mee en toen wij 's middags aankwamen, stonden er nog maar twee Franse auto's. Een zwarte Renault 4CV en een Peugeot 504 TI in een bijzondere lichtblauwe kleur. Naast de laatste was nog een plekje vrij, dus daar hebben we Seize neergezet. In een legertent werden broodjes en koffie verkocht en een blaasorkestje zorgde ondanks de regen voor wat sfeer. En natuurlijk hebben we de aanwezige auto's bekeken en foto's gemaakt. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Ook in de koude maanden genieten we van Seize. Haar donkergele kleur heeft iets herfst-achtigs vind ik. We zijn in oktober naar het Amsterdamse bos gegaan om foto's te maken van Seize tussen de herfstblaadjes. In januari 2015 was er opeens sneeuw. Het is niet lang blijven liggen, maar op die ene avond was Seize wit van de sneeuw. Ik heb meteen wat foto's gemaakt.
Barbara de Bruin |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. Index
All
Archives
April 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|