© Joop Esselbrugge
Na een werkbaar leven en met inmiddels een compleet gezin, begon het toch behoorlijk te kriebelen om mijn oude wens in vervulling te laten gaan. Ik wilde altijd al heel graag een oldtimer, maar door drukke werkzaamheden was ik er nooit aan toegekomen. Nu ik gepensioneerd was en de jongens inmiddels een eigen gezin hadden, wilde ik toch graag mijn wens concretiseren.
Na veel omzwervingen in verschillende showrooms, en met mijn lengte proberen de juiste zithouding aan te nemen, kwam ik toch bij mijn oude liefde uit: de Peugeot 504 Cabrio uit 1970. In de jaren zeventig was ik zelf vertegenwoordiger bij een Peugeot-dealer en die liefde is eigenlijk nooit overgegaan, ook al heb ik daarna heel veel andersoortig werk verricht.
Mijn speurtocht eindigde na een tip van de zoon van mijn oude baas (ook een liefhebber van mooie auto's en vooral van Peugeots) bij een autobedrijf in Meppel dat druk bezig was een Peugeot voor eigen gebruik klaar te maken. Kosten nog moeite werden gespaard om er echt wat moois van te maken. De Peugeot bleek vroeger door de vader van de eigenaar verkocht te zijn, dus een extra nostalgisch elementje. Door mijn ervaring met Peugeots kwamen we tot een constructief gesprek, en na een redelijk bod mijnerzijds was de deal gesloten. Tussen de besprekingen door was ik even gaan kijken naar de complete fotoreportage bij restauratie- en spuitbedrijf Jacob Hooikammer. Het zag er allemaal goed en professioneel uit. Voor mij een extra stimulans om de auto in bezit te krijgen.
Inmiddels is de auto al twee jaar in mijn bezit, en mijn vrouw begint het nu ook leuk te vinden, Vooral de tochten in de buurt en met de Peugeotclub vallen erg in de smaak. De auto was technisch helemaal super maar er waren nog een paar kleine schoonheidsfoutjes en die hebben wij inmiddels ook aangepakt. Zo is het dashboard vernieuwd en zijn wij nu bezig met het radioconsole. Wij gaan nu de zomer in en het begint weer aardig te kriebelen om met de auto mooie tochten te gaan maken.
De restauratiefoto's geven een goede indruk hoeveel werk er verzet is door de mannen van Hooikammer. Ze hebben er echt een prachtige auto van gemaakt, waar we nog vele jaren plezier mee zullen beleven.
Joop Esselbrugge
Na veel omzwervingen in verschillende showrooms, en met mijn lengte proberen de juiste zithouding aan te nemen, kwam ik toch bij mijn oude liefde uit: de Peugeot 504 Cabrio uit 1970. In de jaren zeventig was ik zelf vertegenwoordiger bij een Peugeot-dealer en die liefde is eigenlijk nooit overgegaan, ook al heb ik daarna heel veel andersoortig werk verricht.
Mijn speurtocht eindigde na een tip van de zoon van mijn oude baas (ook een liefhebber van mooie auto's en vooral van Peugeots) bij een autobedrijf in Meppel dat druk bezig was een Peugeot voor eigen gebruik klaar te maken. Kosten nog moeite werden gespaard om er echt wat moois van te maken. De Peugeot bleek vroeger door de vader van de eigenaar verkocht te zijn, dus een extra nostalgisch elementje. Door mijn ervaring met Peugeots kwamen we tot een constructief gesprek, en na een redelijk bod mijnerzijds was de deal gesloten. Tussen de besprekingen door was ik even gaan kijken naar de complete fotoreportage bij restauratie- en spuitbedrijf Jacob Hooikammer. Het zag er allemaal goed en professioneel uit. Voor mij een extra stimulans om de auto in bezit te krijgen.
Inmiddels is de auto al twee jaar in mijn bezit, en mijn vrouw begint het nu ook leuk te vinden, Vooral de tochten in de buurt en met de Peugeotclub vallen erg in de smaak. De auto was technisch helemaal super maar er waren nog een paar kleine schoonheidsfoutjes en die hebben wij inmiddels ook aangepakt. Zo is het dashboard vernieuwd en zijn wij nu bezig met het radioconsole. Wij gaan nu de zomer in en het begint weer aardig te kriebelen om met de auto mooie tochten te gaan maken.
De restauratiefoto's geven een goede indruk hoeveel werk er verzet is door de mannen van Hooikammer. Ze hebben er echt een prachtige auto van gemaakt, waar we nog vele jaren plezier mee zullen beleven.
Joop Esselbrugge