© Kees-Jan Smit
De Ami heb ik overgenomen van mijn beste vriend Piet omdat hij een Peugeot 404 ging kopen. Maar de auto bleek geen onbekende in mijn vriendenkring, want vriend Maarten heeft ‘m een aantal jaren geleden in Frankrijk gekocht en naar Nederland gebracht. Het is leuk om een deel van de geschiedenis van mijn Ami te weten. Zo weet ik dat er ooit een motor van een Acadyane ingezet is, dat kan gewoon omdat de Ami - net als de 2CV - van Meccano gemaakt is.
Rudy Kousbroek schreef in zijn boek ‘de archeologie van de auto’ (een aanrader overigens!) over de Ami6 dat het “een rijdend boudoir” is vergeleken bij de 2CV waarmee de Ami6 zijn ingewanden deelt. Die uitspraak van Kousbroek is geniaal, en hij klopt! De Ami6 moest het gat tussen de 2CV en de grote ID/DS-serie opvullen. Het is feitelijk een 2CV met de suggestie van luxe. Flaminio Bertoni, beeldhouwer van origine en ontwerper van de Ami6, zei ooit dat hij niets meer kon toevoegen aan de vormen van de Ami6, hij heeft al teveel vormen. En dat maakt het ontwerp in mijn ogen kwetsbaar en dus prachtig.
Toen ik de Ami van Piet overnam was de auto in goede staat. Piet had nooit op onderhoud bezuinigd en ook veel onderdelen preventief laten vervangen. Er waren een paar klusjes die nog gedaan moesten worden, zoals de hemelbekleding vervangen. Die was helemaal opgedroogd en telkens als we over een hobbel reden viel er allemaal geel gruis op ons. Dat heb ik zelf gedaan en nu ik weet hoe het moet durf ik die operatie bij mijn andere auto (een ID19 Break van bouwjaar ‘68) ook wel aan.
Ik gebruik de Ami in het pekelvrije seizoen als pretmobiel. Even boodschappen doen in de stad is veel makkelijker met de Ami dan met de ID. Maar ook grotere afstanden schuw ik niet. Van mijn woonplaats Haarlem naar Eindhoven of Nijmegen bijvoorbeeld is geen enkel probleem. Op de snelweg hou ik een kruissnelheid van tussen de 100 en de 110 aan en daarmee rij je eigenlijk gewoon met het overige verkeer mee. Mensen reageren altijd heel leuk, opgestoken duimen of een enthousiast praatje bij de pomp. Veel mensen kennen de Ami ook als de auto die hun vader of grootvader ooit had. De Ami wekt sympathie op ondanks de enorme frons die hij boven zijn koplampen heeft.
Langzaam aan werk ik aan een aantal verbeterpunten. Zoals gezegd de hemelbekleding is gedaan. Via het magazijn van de onvolprezen Amivereniging heb ik vier nieuwe banden op nieuwe velgen gekocht en ook twee nieuwe schokbrekers. Voor de APK moesten er een paar nieuwe koplampen op en dat was wel even een zoektocht, want dit is de luxe (…) Club-uitvoering met de zeldzame dubbele ronde koplampen. Uiteindelijk vond ik een 2cv-garage die de laatste set van heel Nederland had. Ik streef geen blakerende nieuwstaat na voor mijn Ami, maar zo wordt hij wel telkens ietsje beter.
Kees-Jan Smit
Rudy Kousbroek schreef in zijn boek ‘de archeologie van de auto’ (een aanrader overigens!) over de Ami6 dat het “een rijdend boudoir” is vergeleken bij de 2CV waarmee de Ami6 zijn ingewanden deelt. Die uitspraak van Kousbroek is geniaal, en hij klopt! De Ami6 moest het gat tussen de 2CV en de grote ID/DS-serie opvullen. Het is feitelijk een 2CV met de suggestie van luxe. Flaminio Bertoni, beeldhouwer van origine en ontwerper van de Ami6, zei ooit dat hij niets meer kon toevoegen aan de vormen van de Ami6, hij heeft al teveel vormen. En dat maakt het ontwerp in mijn ogen kwetsbaar en dus prachtig.
Toen ik de Ami van Piet overnam was de auto in goede staat. Piet had nooit op onderhoud bezuinigd en ook veel onderdelen preventief laten vervangen. Er waren een paar klusjes die nog gedaan moesten worden, zoals de hemelbekleding vervangen. Die was helemaal opgedroogd en telkens als we over een hobbel reden viel er allemaal geel gruis op ons. Dat heb ik zelf gedaan en nu ik weet hoe het moet durf ik die operatie bij mijn andere auto (een ID19 Break van bouwjaar ‘68) ook wel aan.
Ik gebruik de Ami in het pekelvrije seizoen als pretmobiel. Even boodschappen doen in de stad is veel makkelijker met de Ami dan met de ID. Maar ook grotere afstanden schuw ik niet. Van mijn woonplaats Haarlem naar Eindhoven of Nijmegen bijvoorbeeld is geen enkel probleem. Op de snelweg hou ik een kruissnelheid van tussen de 100 en de 110 aan en daarmee rij je eigenlijk gewoon met het overige verkeer mee. Mensen reageren altijd heel leuk, opgestoken duimen of een enthousiast praatje bij de pomp. Veel mensen kennen de Ami ook als de auto die hun vader of grootvader ooit had. De Ami wekt sympathie op ondanks de enorme frons die hij boven zijn koplampen heeft.
Langzaam aan werk ik aan een aantal verbeterpunten. Zoals gezegd de hemelbekleding is gedaan. Via het magazijn van de onvolprezen Amivereniging heb ik vier nieuwe banden op nieuwe velgen gekocht en ook twee nieuwe schokbrekers. Voor de APK moesten er een paar nieuwe koplampen op en dat was wel even een zoektocht, want dit is de luxe (…) Club-uitvoering met de zeldzame dubbele ronde koplampen. Uiteindelijk vond ik een 2cv-garage die de laatste set van heel Nederland had. Ik streef geen blakerende nieuwstaat na voor mijn Ami, maar zo wordt hij wel telkens ietsje beter.
Kees-Jan Smit