 Vijf jaar geleden bedachten we aan de keukentafel dat het hebben van een klassieke auto wel leuk zou zijn. En dat het een Franse auto zou zijn, sprak aan die tafel vanzelf. Een speurtocht op het internet leerde al snel dat binnen het budget de keuze niet erg ruim was. Maar dat was geen probleem want voor ons is een 2CV toch wel het toonbeeld van een Franse klassieker. Hoewel een Renault 4 Fourgonnette met "Boulangerie" op de zijkanten geschilderd en de geur van vers stokbrood in de laadruimte ook erg op ons lijstje staat. Maar van 4F4 kan het dak niet open en er staan maar 2 stoelen in. En dus werd het een Eend.  Onze Eend komt oorspronkelijk uit de streek van de Bordeaux-wijnen, departement Gironde (33), en werd in 2012 naar Nederland gehaald. In 2014 kocht ik deze auto omdat het gevoel erbij klopte. Soms gaat dat zo. Deze 2CV was grijs, had 'portes suicides' en een ribbelmotorkap. Verder was de staat van het plaatwerk aan alle kanten redelijk; ikzelf kan redelijk sleutelen maar lassen en spuiten zijn niet mijn ding.  Met een betaalde factuur en een vers APK-bewijs op zak aanvaarde ik de reis van 70 km naar huis. In een onverwachte file sloeg de motor af en was niet meer aan de praat te krijgen. Gelukkig kwam er hulp van de Wegenwacht met twee fikse startkabels. Ik roep nog "Het is maar 6 volt!" maar voordat ik het wist liep de motor van de Eend weer en was de spanningsregelaar ervan ontploft. Dat foutje is door de Wegenwacht wel financieel rechtgezet maat daar begint ook meteen het speuren naar de juiste onderdelen en het sleutelwerk.
Al sleutelend verzamel ik ook allerlei literatuur over de 2CV. En die is er zat. Een deel van de boeken vooral gericht op de techniek van het onderhoud en het repareren maar ik wil toch wel weten hoe Citroën tot deze unieke constructie is gekomen. Want gaandeweg ben ik mij blijven verbazen over de genialiteit waarmee deze voiture is ontworpen. Je kunt bijvoorbeeld met de wielsleutel ook de motor starten en de voorspatborden verwijderen om gemakkelijker te werken onder de motorkap. Kom daar nu nog maar eens om.   In de afgelopen jaren is er in tijd evenveel met de auto gereden als aan gewerkt. Al doende blijkt onze Eend ooit met de Franse slag te zijn gerestaureerd en dat het eigenlijk een samenraapsel is van onderdelen van verschillende Eenden. Dat klinkt natuurlijk zeer negatief maar ik vergeef het de auto. Het maakt haar (!, la voiture) nog meer die echte Franse klassieker. Daar kan geen 100% gerestaureerd exemplaar tegenop. Peter Bults  © Peter Bults
0 Reacties
© Thijmen Laan Voertuig: Citroën 2CV AZ
Carrosserie: Hatchback (4 stoelen) Kilometerstand: 43.073 km Bouwjaar: 01/1958 Vermogen: 9 kW (12 pk) Brandstof: Benzine Kleur: Grijs Uitrustiing: Stof (blauw) In een auto rijden uit 1958 is gewoon fun. Bij mooi zonnig weer een ritje langs de IJssel en een ijsje eten, is ontspannen met een grote 'O'. De tweede eigenaar uit Nederland was zo vriendelijk om hem mij te verkopen. Op een dag reed ik in de regen met mijn nieuwe eigendom naar Ugchelen, met een nieuw kentekenbewijs op creditcardformaat. Ik bedacht me dat deze auto 30 jaar ouder is dan mijn andere 2CV. Je voelt iedere afgelegde meter de historie in het rijden met de centrifugaalkoppeling en de ruitenwissers die op de kilometerteller zijn aangesloten. Deze AZ is in bijzondere originele staat, alles met de nog orginele boutjes met Citroën-teken erop. Het eerste kenteken kwam op de markt in Frankrijk op 14-01-1958 . Hij werd in de grijze kleur gespoten op 9-01-1958, wat vermeld is op het schutbord: 'AS 9 A 8' hetgeen betekent gespoten op dag 9 in maand A= januari en de 8 =van 1958. De eerste eigenaar was een meneer Chalmet, die de auto kocht op 63 jarige leefdtijd en er toen 10 jaren in reed. De 2CV kwam daarna in zijn schuur te staan. Meneer Chalmet werd echter 102 jaar oud. Bij de verdeling van de erfenis kwam de 2CV te voorschijn, waarna de tweede eigenaar uit Holten (NL) hem kon kopen. Daar stond deze auto ook weer ruim 9 jaar in een garage totdat hij met de vut ging . Toen werd deze geheel nagekeken en alles in de orginele staat gelaten. De bekleding werd wel vernieuwd. Dit jaar kwam het kenteken op mijn naam te staan. Het is een Echte 2CV Oldtimer en inmiddels 56 jaar oud. Citroën Nederland kent de auto nog, want op zijn 50ste verjaardag kreeg hij nog een cadeautje. Thijmen Laan © Kees-Jan Smit Dit is de Citroën van mijn zus Marjan Smit. In 1990 als souvenir meegenomen uit Frankrijk, département 46, Lot. De eend is gewoon over de weg (de RN20natuurlijk) naar huis gereden.
De eend is in 1963 uit de fabriek in Parijs gekomen en hij heeft dus nog de mooie verkeerd-om deurtjes. Afgeleverd in de kleur Bleu Monte-Carlo, een vrolijk lichtblauw jaren '60 kleurtje en één van de eerste exemplaren die voorzien werd van de nieuwe, krachtigere 18 pk motor. Hij was besteld door een bakker, en die heeft toen 'ie de auto bestelde bij de dealer de optie 'Mixte' aangekruisd wat betekent dat het reservewiel een plek kreeg onder de motorkap, er achterin een vlakke laadvloer werd gemonteerd en een speciale beugel om de achterklep boven het achterraam te laten scharnieren. Verder is de achterbank van het opklapbare soort. Dus het is een handige doordeweekse besteller zonder dat ons bakkertje in het week-end met een échte besteleend z'n vrouw en kinderen mee uit moest nemen. De auto is in restauratie en bijna klaar. Marjan wordt daarbij geholpen door haar man Will en neef Bart. De restauratie vindt plaats in de vrije uurtjes, die er nietzoveel zijn want mijn zus heeft een druk bestaan als kunstenaar van grafiek en glasobjecten. Da's een heel ander verhaal, kijk daarvoor ook absoluut even op www.marjansmit.nl Kees-Jan Smit © Peter Parker Inmiddels heb ik een grote verzameling kleine eendjes, maar ik wilde al heel lang een echte. Een paar jaar geleden had ik bijna een oude Charleston gekocht, maar die was te rot en ik wilde niet zelf gaan klussen. Dus toch maar wachten op meer financiële ruimte. Begin 2012 ben ik naar Wormer gegaan en daar rond gekeken voor een mooie eend. De prijs is er dan wel naar, maar dan koop je wel iets compleets. Sindsdien is het genieten van pure Franse romantiek. Ritjes in Nederland op de B wegen. Een midweek met mijn vrouw rijdend door Friesland, Drente, Overijsel en Urtrecht. Volgend jaar willen we naar Zuid Nederland. De kinderziektes overwinnen. Zo deden de remmen het plotseling niet op een tochtje met mijn partner en dat vond ze niet zo leuk, maar een geweldige ANWB man met eendenhart kreeg hem weer aan de gang. Ondertussen was ook de benzinepomp aan vervangning toe en slaapt ze buiten onder een ademende hoes. Ze... ja ze! Ze heet Brigitte, naar Brigitte Bardot. De Française uit de jaren '60. De ronde vormen heeft ze van haar. Ik heb een Amsterdamrit gedaan met de club en ik hoop nog vele jaren met haar te kunnen toeren. Ze is uit 1985, kleur grise Cormoran (grijze aalscholver), 66.000 kilometer op de klok en ik ben de 4e eigenaar.
Peter Parker © Wim Odink Wim Odink kocht eind 2011 deze 2CV in al gerestaureerde staat. Veel later kreeg hij van de vorige eigenaar de fotootjes uit 1992. De restauratie was dus al 20 jaar oud. Ongelooflijk! De vorige eigenaar trof de Deuche ooit in deplorabele staat aan. Een echte schuurvondst. De oorspronkelijke 425 cc AZ-motor is in het verleden al eens door een 375 cc A-motor vervangen en de auto is ooit ook al voorzien van een vaste kofferklep in plaats van het oorspronkelijke oprolbare exemplaar. Zie voor meer info het document onder de fotoserie. Wim stuurde ook wat foto's van uitjes met de eenden van de club in de buurt van Tours, zo'n 250 kilometer ten zuiden van Parijs.
© Erik Verhaest Erik Verhaest (aka M. Carpedi), voor liefhebbers van Citroën zeker geen onbekende, hoeft voor zijn vakantie niet naar Frankrijk: hij woont er namelijk. Foto's van zijn in nieuwstaat verkerende 2CV 6 Spécial uit 1988, een Panhard PL17 Relmax uit 1960 en een heerlijke DS Cabriolet
Begin 2011 werd de gebruikelijke inspectiebeurt vlak voor de APK weer uitgevoerd. Ik wist dat er aan de voetenbak misschien wat laswerk zou zitten, maar ik schrok toch wel van hoe rot het eruit zag. Bij verdere inspectie was er nog wat narigheid rondom het voorruitframe en rechts achter op de koets. Ach ik ben er vroeg bij, dat kan nog wel. Maar na een inspectie van het chassis was er na 29 jaar toch wat narigheid gevonden. Een paar kleine bruine plekjes op het chassis voor de voorste traverse bouten. Met wat porren werden dit gaatjes. Ik had altijd gezegd gedurende de 14 jaar dat ik de 2CV nu rijd, als het chassis rot is dan moet er een nieuwe onder. En dat moest dus nu ook gebeuren. Bij latere inspectie bleek door de vele kilometers het chassis ook aardig krom getrokken te zijn. Dat klopte ook want het plaatwerk van de neuspartij paste slecht de laatste jaren. Maar voor een origineel chassis dat een paar keer is bijgewerkt door wat scheurtjes ver vermoeidheid en geen roest en zo'n kleine 300.000 kilometer is het toch niet slecht.
Het nieuwe chassis werd aangeschaft en opgebouwd waarna de aandacht uit ging naar de koets. Er werd stevig over nagedacht, maar de beslissing die volgde was erg verstandig. Hij moet thermisch verzinkt worden! De koets ging op transport naar de 2CV specialist Duckservice. Eerst werden wat grove laswerkzaamheden uitgevoerd. Daarna werd de koets ontlakt in een chemisch bad en nog eens nagekeken. Het resultaat van al het laswerk was 3 dagen herstelwerk! Nieuwe voetenbak, rechter bodemplaat, voorruitframe, laswerk rond achterspatborden, rechts achter een nieuw stuk en nog veel meer kleine plekken. Na het verzinken werd vervolgens nog nieuwe binnen bekleding geplaatst en kon de opbouw beginnen. Er is gekozen om de koets zichtbaar verzinkt te laten gecombineerd met zwart plaatwerk. De laatste details volgen nog uiteraard, zoals wat meer binnen bekleding. Nettere stoelbekleding. Aansluiting van de radio en een verzinkte achterbumper in dezelfde stijl als de voorbumper. Nu alleen de APK nog en dan kan er gereden worden. Niko Bloemendall / Bloemendal Fotografie © Serge de Jonckheere Serge De Jonckheere heeft een indrukwekkende Frans-georienteerde miniatuurverzameling. Maar ook in schaal 1:1 heeft hij een interessante Franse klassieker: deze Citroën 2CV6 uit 1986, die eigenlijk nog gewoon in nieuwstaat verkeert.
© Boerbon BoerBon noemt zichzelf bricoleur en kocht in 1994 een bouwval in de Ardennen. Zijn belevenissen zijn te vinden op zijn blog. Niet alleen de gebouwen zelf worden onder handen genomen, ook zijn automobiele have ontkomt niet aan zijn bricolage. De trouwe C15 wordt nog dagelijks ingezet, evenals de Massey Ferguson (niet Frans natuurlijk, maar om het plaatje compleet te maken). Een Renault 21 en twee Citroëns CX wachten op betere tijden.
© CitroenAZU De sfeervolle collectie van CitroenAZU roept herinneringen op aan het Frankrijk van weleer. De nadruk ligt op wat in Nederland 'bestelauto' heet. De sfeer weet hij vervolgens op treffende wijze vast te leggen op de gevoelige plaat.
2cv Spécial 1978 zonder derde zijruit, rood. (In restauratie) 2cv AZU Glacauto 1957, AE-32-13 2cv AZU 1970, AV-19-17 (Begische productie, Vorst) 2cv AK350 “Rudor TV handel” 1970, AS-21-50 (Belgische productie, Vorst) 2cv AK400 LAAG, 1974, JB-60-42 (Belgische productie, Vorst) Ami 8 Service Tolée 1977, 74-63-SB Ami Super break 1973 |
ÉtalageBezoekers van Route Nationale presenteren hun eigen Franse klassieker. Index
Alles
|
