© Justin Bossink
Ik zal mijzelf even voorstellen. Justin Bossink, 17 jaar oud, en woonachtig in Enschede, en al jaren fan van Citroën.
Enkele jaren geleden kwam ik in aanraking met een paar andere jongens, die in hun vrije tijd met Citroëns bezig waren, en dan vooral DS'en. Na een paar jaar rondgelopen begon het bij mij erg te kriebelen om een eigen autootje te kopen en lekker op te knappen. Maar wat voor auto moest het worden? Ten eerste natuurlijk een Citroën. Maar wat voor een? Een DS? Te duur. Een 2CV? Ook te duur.. Een Xantia? Mwah, zou kunnen, maar die zijn toch nog wel zwaar.. Een AX? Nee, eigenlijk toch te klein.. Een BX? Ja, dat lijkt mij wel wat! Nadat ik een BX van een vriend helaas was misgelopen, ben ik eens flink aan het zoeken gegaan. Uiteindelijk kwam ik een aantal goedkope BX'en tegen, waar wel wat aan mankeerde. Toch twee biedingen uitgebracht, en naar eentje op maandagmiddag een mailtje gestuurd. Diezelfde avond had ik al een mailtje terug van een verkoper, dat ik hem voor 135 euro op mocht halen. Ik moest dan wel vóór woensdag bellen, anders werd de BX naar de sloop gebracht. De volgende middag meteen opgebeld, en afgesproken dat ik de BX die zaterdag op zou halen.
Zaterdag dus met de autotrailer (er zat geen APK meer op de BX) naar Roermond gereden. Ik verwachtte niet al te veel van de auto, gezien de lage prijs. Maar eenmaal aangekomen bleek het om een zeer nette BX te gaan. Voor mij geen twijfels, meteen meenemen! Het gaat om een BX 14 uit 1988. Zilvergrijs en het basismodel. Dus geen dashboardkastje, geen achterruitenwisser, maar vier versnellingen, en geen enkele andere luxe. Er ligt een oud, gekanteld blokje in, en er staan nu net 116.000 kilometers op de teller! Niet veel voor zo'n oudje, toch?
Toen de BX eenmaal in Enschede stond ben ik er druk mee bezig geweest. Hij stond bij de garage van een vriend, dus mooi op eigen terrein, en ik had alle ruimte om lekker te sleutelen aan de BX. De eerste update was de 2 dagen later al ; Gele verlichting! Daarna volgden er veel meer. Een ander stuurtje, er was namelijk een hap uit het oude stuur (frustratie?). Een andere lichtschakelaar, die zat vast met plakband.. Remleidingen opnieuw gespoten en getectyleerd, daar zat oppervlakkige roest op, en daar was de BX ook op afgekeurd. Voorkant kaal gehaald, omdat de bumper en de rechterkoplamp scheef zaten. Auto eens goed gepoetst, kentekenplaten met opgelegde letters, nieuwe typeplaatjes achterop (van een type 1). Ook heb ik de wieldoppen erafgehaald, zijn de velgen opnieuw gespoten en heb ik er zwarte naafkapjes opgezet. Echt basis! Ook het interieur was aan vervanging toe, de zitting van de bestuurdersstoel was al eens vervangen door een exemplaar met andere bekleding, en zelfs die was al behoorlijk versleten. Daarbij zaten er ook nog eens lelijke stoelhoezen overheen! Gelukkig kon ik in Borculo gratis een ander, wel wat luxer, net interieur ophalen. Dat erin gezet, en de dag dat de BX voor de deur moest staan kwam dichterbij.. Ik wou de BX graag op mijn verjaardag voor de deur hebben, zodat ik hem eindelijk aan iedereen kon laten zien! Vervolgens moest ik nog de gordels vervangen, omdat ik zo slim ben geweest niet de gordelklikkers van de oude stoelen over te zetten.. Dom!
Maar het opknappen stopte niet... Ondertussen zitten er andere luidsprekers in, een andere radio, en zitten er twee extra stickers achterop 'Citroën préfères Total' en 'Wat is Citroën rijden toch formidabel' . Nu heb ik de BX alweer langer dan een jaar en ik ben er nog steeds net zo blij mee! Ze heeft al geschitterd op Citromobile, op de stand van de BX-Club, en ik heb zelfs een toerrit gewonnen met deze Bixnix! Ik heb er nu ongeveer 2000 kilometer mee gereden. Het is niet veel, maar ik ben nog maar zeventien en mag dus nog niet de weg op zonder begeleiding. Zodra ik achttien ben kan ik dus eindelijk de BX echt goed losrijden, en er nog meer van genieten! Ik heb al besloten: deze BX gaat de komende jaren echt nog niet weg!
Justin Bossink, november 2012
Enkele jaren geleden kwam ik in aanraking met een paar andere jongens, die in hun vrije tijd met Citroëns bezig waren, en dan vooral DS'en. Na een paar jaar rondgelopen begon het bij mij erg te kriebelen om een eigen autootje te kopen en lekker op te knappen. Maar wat voor auto moest het worden? Ten eerste natuurlijk een Citroën. Maar wat voor een? Een DS? Te duur. Een 2CV? Ook te duur.. Een Xantia? Mwah, zou kunnen, maar die zijn toch nog wel zwaar.. Een AX? Nee, eigenlijk toch te klein.. Een BX? Ja, dat lijkt mij wel wat! Nadat ik een BX van een vriend helaas was misgelopen, ben ik eens flink aan het zoeken gegaan. Uiteindelijk kwam ik een aantal goedkope BX'en tegen, waar wel wat aan mankeerde. Toch twee biedingen uitgebracht, en naar eentje op maandagmiddag een mailtje gestuurd. Diezelfde avond had ik al een mailtje terug van een verkoper, dat ik hem voor 135 euro op mocht halen. Ik moest dan wel vóór woensdag bellen, anders werd de BX naar de sloop gebracht. De volgende middag meteen opgebeld, en afgesproken dat ik de BX die zaterdag op zou halen.
Zaterdag dus met de autotrailer (er zat geen APK meer op de BX) naar Roermond gereden. Ik verwachtte niet al te veel van de auto, gezien de lage prijs. Maar eenmaal aangekomen bleek het om een zeer nette BX te gaan. Voor mij geen twijfels, meteen meenemen! Het gaat om een BX 14 uit 1988. Zilvergrijs en het basismodel. Dus geen dashboardkastje, geen achterruitenwisser, maar vier versnellingen, en geen enkele andere luxe. Er ligt een oud, gekanteld blokje in, en er staan nu net 116.000 kilometers op de teller! Niet veel voor zo'n oudje, toch?
Toen de BX eenmaal in Enschede stond ben ik er druk mee bezig geweest. Hij stond bij de garage van een vriend, dus mooi op eigen terrein, en ik had alle ruimte om lekker te sleutelen aan de BX. De eerste update was de 2 dagen later al ; Gele verlichting! Daarna volgden er veel meer. Een ander stuurtje, er was namelijk een hap uit het oude stuur (frustratie?). Een andere lichtschakelaar, die zat vast met plakband.. Remleidingen opnieuw gespoten en getectyleerd, daar zat oppervlakkige roest op, en daar was de BX ook op afgekeurd. Voorkant kaal gehaald, omdat de bumper en de rechterkoplamp scheef zaten. Auto eens goed gepoetst, kentekenplaten met opgelegde letters, nieuwe typeplaatjes achterop (van een type 1). Ook heb ik de wieldoppen erafgehaald, zijn de velgen opnieuw gespoten en heb ik er zwarte naafkapjes opgezet. Echt basis! Ook het interieur was aan vervanging toe, de zitting van de bestuurdersstoel was al eens vervangen door een exemplaar met andere bekleding, en zelfs die was al behoorlijk versleten. Daarbij zaten er ook nog eens lelijke stoelhoezen overheen! Gelukkig kon ik in Borculo gratis een ander, wel wat luxer, net interieur ophalen. Dat erin gezet, en de dag dat de BX voor de deur moest staan kwam dichterbij.. Ik wou de BX graag op mijn verjaardag voor de deur hebben, zodat ik hem eindelijk aan iedereen kon laten zien! Vervolgens moest ik nog de gordels vervangen, omdat ik zo slim ben geweest niet de gordelklikkers van de oude stoelen over te zetten.. Dom!
Maar het opknappen stopte niet... Ondertussen zitten er andere luidsprekers in, een andere radio, en zitten er twee extra stickers achterop 'Citroën préfères Total' en 'Wat is Citroën rijden toch formidabel' . Nu heb ik de BX alweer langer dan een jaar en ik ben er nog steeds net zo blij mee! Ze heeft al geschitterd op Citromobile, op de stand van de BX-Club, en ik heb zelfs een toerrit gewonnen met deze Bixnix! Ik heb er nu ongeveer 2000 kilometer mee gereden. Het is niet veel, maar ik ben nog maar zeventien en mag dus nog niet de weg op zonder begeleiding. Zodra ik achttien ben kan ik dus eindelijk de BX echt goed losrijden, en er nog meer van genieten! Ik heb al besloten: deze BX gaat de komende jaren echt nog niet weg!
Justin Bossink, november 2012