|
© Marc Noordink Monbazillac & Fantasmes Automobiles Monbazillac is al jaren mijn favoriete wijn voor het dessert. En als we dan toch op 25 kilometer afstand kamperen, dan gaan we maar eens ter plaatse kijken. Een fraai en misschien ietwat overgerestaureerd Château de Monbazillac kijkt uit over de vallei van de Dordogne met Bergerac in de verte. Alleen druiven die hier aan 'edele rotting' onderhevig zijn geweest, mogen tot Monbazillac verwerkt worden en de beste resultaten worden op wijngaarden van het kasteel bereikt. Dus na het bezoek aan het kasteel wat soorten en jaargangen proeven en een doosje meenemen; en ter afronding een smaakvolle lunch in de vorm van een 'menu d'été' van een naburig restaurant. Maar, bij het wegrijden valt ons oog op een bordje 'Musée Auto Château Sanxtet'. Wat is dat dan? Geen idee en met laaggespannen verwachtingen volgen we de bordjes die allengs amateuristischer ogen. Het kan nooit veel zijn, denk ik nog, als we naast het bijgebouw van een eenvoudig kasteeltje de auto parkeren. Niemand te zien, tot er iemand naar buiten komt die meldt druk te zijn, maar aangeeft dat het automuseum wel te bezoeken is. Wat we nu natuurlijk doen! Meteen bij binnenstappen zie ik dat hier bijzondere dingen staan; dit is geen verzameling brave burgermansauto's, maar een collectie van 'voitures rares et de prestige'! Het betreft evenwel geen luxe museum met riant gedrapeerde auto's, eigenlijk is het een te krappe overdekte parkeerplaats, maar ik kijk de ogen uit. Een niet-limitatieve greep: Matra Djet, Lotus Elite, Jowett Jupiter, Citroën Type A 'Tank Course', Lincoln Continental, Hotchkiss Anjou, Cadillac, Cord, Rolls Royce, Ford Comète, Jaguar, Lancia, Traction Avant, OSI Ford en ga zo maar door. Zowel keurig gerestaureerd als ernstig in hun 'jus'. Toch enigszins onder de indruk van deze verrassing doet vooral de zeer aparte en zwaar doorleefde Panhard & Levassor Dynamic mij ergens aan denken, maar het spreekwoordelijke kwartje valt pas later. En om dat kwartje op zijn plaats te krijgen, moeten we precies 25 jaar terug in de tijd… September 1990, Sarlat, Dordogne. De afgelopen jaren is wereld van liefhebbers van prestigieuze klassiekers behoorlijk van slag geweest. De Duitse fotograaf Herbert W. Hesselmann brengt in 1986 een boek uit, 'Schlafende Schönheiten' of 'Sleeping Beauties', waarin hij met fraaie foto's laat zien hoe ergens op een Franse boerderij een collectie bijzondere en kostbare klassiekers staat weg te kwijnen. Daar wordt natuurlijk schande over gesproken en de eigenaar wordt voor gek verklaard, hoe fraai de foto's van bijvoorbeeld verstofte Bugatti's ook zijn. In deze tijd lang voor de komst van Internet heb ik die foto's natuurlijk ook gezien en me erover verwonderd; en als er dan in Autovisie melding wordt gemaakt van een museum in Sarlat dat auto’s uit de collectie van deze 'gekke' Fransman ten toon gaat stellen, is een combinatie met vakantieplannen snel gemaakt. En zo zie ik in september 1990 zo’n 25 'Fantasmes Automobiles' in Sarlat. Een mooi opgebouwde tentoonstelling, waarin de auto's in de meer of minder vergane staat waarin ze gevonden zijn worden getoond. Gelukkig heb ik de foto's, de folder en het ticket nog als bewijs. En ben ik de aanblik van die auto's nooit vergeten. We zijn weer bij de Panhard & Levassor Dynamic Coupé Major, de auto die mij op het spoor zet van 25 jaar geleden. Zijn zeer bijzondere 'Art Deco' vormgeving met centraal geplaatst stuur en extra ruitjes in de A-stijlen, in combinatie met zijn zwaar doorleefde toestand zijn voor mij de sleutel. Eenmaal thuis schaf ik mijzelf het boek 'Het Lot van de Slapende Schoonheden' aan. Nederlandse vader en zoon Op De Weegh en Duitser Kay Hottendorf zijn, gegrepen door het mysterieuze verhaal van deze bijzondere collectie auto's, jarenlang op zoek geweest naar de volledige geschiedenis en hebben die ook gevonden en in dit boek vastgelegd. Eigenlijk raad ik het boeiende boek aan, maar heel erg in het kort komt het er op neer dat de bewuste Fransman, vinoloog Michel Dovaz, helemaal niet gek was. Als groot autoliefhebber kocht hij na de Tweede Wereldoorlog onverkoopbare topauto's op om mee te rijden en van te genieten. Het was in die tijd eerder een probleem om er van af te komen dan om er één te kopen. Gingen ze stuk, dan bewaarde Dovaz ze en ging hij op zoek naar een andere. Dus hoewel het anders lijkt, heeft hij veel meer auto's gered dan wie dan ook. Ze stonden alleen op zijn boerderij in Villemaréchal (Seine-et-Marne) niet helemaal goed beschut. De publicatie van het boek van Hesselmann berokkent Michel Dovaz veel kwaad: handelaren, pers, gelukszoekers, dieven, dit alles bedreigt zijn collectie auto's. Hij ziet geen andere optie dan de collectie van zo’n 60 auto's verplaatsen naar een onbekende locatie in de Quercy. En hij schakelt de hulp in van zijn vriend Bertrand de Passemar, wijndomeineigenaar en eigenaar van … Château de Sanxtet. Als ook de fiscus achter hem aan zit, vanwege de vermeende waarde van zijn collectie auto's, ziet Dovaz geen andere uitweg dan het grootste deel van zijn collectie verkopen. Vooral de negen Bugatti's doen het erg goed. Ook weer kort door de bocht: in het Musée Auto du Château de Sanxtet staan nog tien auto's uit de Dovaz collectie, waarvan er twee (allebei Cord's) inmiddels eigendom zijn van Betrand de Passemar en acht nog steeds aan Michel Dovaz toebehoren. Waaronder genoemde Panhard & Levassor … Foto’s dus van eigenlijk twee collecties, die van Bertrand de Passemar en die van Michel Dovaz. Hieronder een aantal zojuist gescande negatieven uit het Sarlat van 1990. Bertrand de Passemar heeft mooie auto's staan, maar bij de collectie van Michel Dovaz wedijvert de bijzonderheid van het verhaal met succes met de bijzonderheid van de auto's zelf. Marc Noordink © Marc Noordink
0 Reacties
© Ulko Gosma Het was een super leuke dag, met start in Lunteren en via een uitloper van Het Loo en Radio Kootwijk naar het R4 magazijn in Loenen, Gelderland. Een route van ruim 80 kilometer over mooie Veluwse wegen. En, veel verschillende typen en bouwjaren 2CV en R4, dus bij start en finish en alle tussenstops genoeg te bekijken...
Ulko Gosma © Henri Vermeer | Route Nationale Op het terrein van het 18e eeuwse kasteel van Montjalin in de Morvan is het Musée de l'Automobile du Château de Montjalin gevestigd. Een mooie en bescheiden privé-collectie van veelal Franse klassiekers uit de jaren '50 tot en met '80 van de vorige eeuw. Geen museum met glimmend gepoetste bolides, maar met heerlijke auto's die in de staat tentoongesteld zijn, waarin ze gevonden zijn. Daarnaast ook een aantal presidentiële limousines uit diverse landen, motoren en automobilia. Alles ademt precies de sfeer, die we op Route Nationale proberen neer te zetten.
Henri Vermeer © Marc Noordink Op de Franse vakantiebestemming moet natuurlijk altijd onderzocht worden of er vide-greniers of anderszins interessante activiteiten in de omgeving georganiseerd worden. En zo stuit ik dit jaar al snel op een Bourse d'Echange/Expo van de stichting M.A.R.E.M.M., ofwel Montpon Autos Rétro Motos Multimarques, in Montpon-Ménestérol. Dat is een druk plaatsje in het departement Dordogne aan de voormalige Route Nationale 89 (die Bordeaux en Lyon met elkaar verbond, nu doet de Autoroute A89 dat efficiënt en sfeerloos).
De ancien Gymnase, waar het geheel zich zou moeten afspelen, is snel gevonden en een parkeerplaats ook. En inderdaad, in de sporthal en op de sportvelden staat een veelheid aan handelaren, verkopers en standhouders. Net als een fraaie verzameling auto's, voor het overgrote deel Frans en een mooi beeld gevend van de vijftiger, zestiger en zeventiger jaren. Het is niet druk en op ons gemak kunnen we het terrein rondslenteren: onderdelen voor alle Franse merken, lampen, claxons, kleding 'd’époque', miniatuurauto’s, kentekenplaten, boeken, enzovoort. Al jaren lid zijnde van een Franse autoclub weet ik dat er één ding nog belangrijker is dan auto's en dat is het eten! En dat is hier in Montpon weer uitstekend geregeld, met keuze uit Poulet Fermier of Paëlla voor de lunch. Maar niet zomaar, voor 12 euro koop je een bonnenboekje met bonnen voor een bekertje wijn, het hoofdgerecht, stokbrood en een stukje kaas, ijsje en koffie. Te nuttigen in de schaduw aan lange tafels: leuk, lekker en gezellig! De foto's geven een indruk van dit bescheiden maar sympathieke autofeestje. Marc Noordink |
ExpositionDe Franse klassieker in musea en showrooms, tijdens shows, evenementen, ritten en rallyes. Index
Alles
|
