Een reuzin op de Route Nationale

© Hendrik Helweg

Zoals de Citroën DS afgekort staat voor godin in het Frans (Déesse), is de GS vernoemd naar een goddelijke reuzin; La Géesse. Een reuzin is ze, een kleine zus van de CX maar groot in diversiteit. De comfort van een CX gebundeld in een eenvoudige auto die qua techniek veel overkomt met een eend, echter dan met een zee van ruimte voor vier lange Nederlanders en de bijpassende bagage in de ruime kofferbak. 

Zodoende zijn we in de Meivakantie een kleine week met mijn GSA op stap gegaan. Ons doel is Lyon via de Route Nationale. De reis is de bestemming als je door Frankrijk zoeft in deze zweefmachine. Het gezweef begint pas echt in België, de gaten in de weg en alle hobbels in de Waalse snelwegen maken het een feest om met een Citroën met hydropneumatiek te toeren. Nu zijn we echt op reis, onze eerste stop zoeken we in de Ardennen. 

We nemen een afslag en gaan als eerste een lekkere friet halen in een frietkot; wat kunnen ze in Nederland onsmakelijke patat bakken zeg! Ik was bijna vergeten hoe goed de Vlaamse friet bij een willekeurig tentje kan zijn. Enfin, geen wijnplezier vanavond maar Belgisch bier. We gaan op zoek naar de kleinste weggetjes die ons de heuvels inleiden. Langs een enkele wandelaar die ons vrolijk groet, door riviertjes heen met de rijstand omhoog zodat we de voeten droog houden. Een helling is zo steil dat het kleine motortje het niet trekt. Mijn vrienden moeten even uitstappen zodat ik de reuzeklim kan maken. Uiteindelijk belanden we op een plek, ver van huizen en asfaltwegen. De toon van onze reis is gezet, geen campings maar alleen maar natuur, in Lyon zulen we toch al genoeg mensen gaan zien dus nu met volle teugen van de natuur genieten. 

In de vroege morgen begint het te regenen en word ik wakker in een plas water; we slapen onder een groot zeil in plaats van in een benauwde tent. Helaas is het zeil niet groot genoeg en loopt mijn bed vol water. De stoelen van de GSA slapen prima kan ik je zeggen. Slaperig zwaai ik naar een stel wandelaars die langs komen lopen en verbaasd kijken hoe ik ontwaak op de bijrijdersstoel. Ik heb beter geslapen maar ik heb niks te klagen!

Onze reis gaat voort richting Frankrijk. Bij het oversteken van de Franse grens merk je weer dat je in een oude Franse auto zit: getoeter duimen omhoog en mensen die je op de foto zetten. Voorbij Nancy kan het feest echt beginnen als de snelweg overgaat in de Route Nationale. Zonder enige pech of oponthoud brengt de auto ons over de N57. Je merkt dat deze auto gemaakt is voor deze wegen, geruisloos zoef je met een gangetje van 100 langs de oude Franse vakantieroute die onze ouders en grootouders ieder jaar aflegden onderweg naar Lyon, Zwitserland of Italië.

Iets voorbij Epinal vinden we het mooi geweest voor het reizen. We zijn laat vertrokken uit de Ardennen, dus heel ver zijn we niet gekomen, maar er is geen haast! Na wat boodschappen gedaan te hebben zoeken we weer de natuur op. Op de telefoon zoekt één van mijn vrienden naar gebieden met kleine kronkelwegen en het liefst een weg die stopt in een groen gebied op de kaart. Al snel vinden we wat en slaan we een kleine weg in die slingerend de bergen in gaat. Loeiend in zijn tweede versnelling klimmen we. Dorpelingen draaien zich met een tevreden blik om van hun werk bij het horen van het motorgebrul van een klimmende GSA. Haarspeld na haarspeld en daar is dan een onverharde weg. Dit zijn de wegen waar we naar zoeken als we de nacht willen doorbrengen onder de sterrenhemel. Na een kwartier over rotsen kuilen en ondergelopen stukken weg te hebben gereden, komen we bij de top van de berg aan. Hier op 715 meter hoogte zien we een klein fonteintje met een eeuwenoud altaartje met een Mariabeeldje, omgeven door een sprookjesbos. Een oerbos zoals heel Europa vroeger eruit gezien moet hebben. Alles is bedekt met een laag mos, zelfs de keien op de grond zijn gehuld in mos. Deze prachtige plek in combinatie met stromend drinkwater komt als een geschenk uit de hemel.

Ik loop het bos in om hout te zoeken en het voelt zo bijzonder; dit is een plek waar al eeuwen lang mensen langs zijn gekomen en op deze plek de nacht hebben doorgebracht en precies hetzelfde hebben ervaren als wat wij nu voelen. Helemaal alleen in dit bos op weg naar een nieuwe bestemming. We maken snel een vuur voor het duister en de kou het overnemen. Koken doen we ook op het vuur. Het enige wat we mee hebben is een grillrooster en een koekenpan, meer heb je niet nodig voor een simpel maar heerlijk Frans maal. Entrecote, courgettes, kaas, wijn en een beetje Ricard maken een feestmaal op deze betoverende plek.

De nacht is koud en helder en mijn slaapzak is voor de zomer. Soms kom je pas achter dingen op misschien net het verkeerde moment. Ach ja, dan maar in de auto slapen. Om 6 uur word ik even wakker en wat ik zie lijkt bedrog. De hele vallei is volgelopen met mist, het lijkt of er een enorm meer zich heeft gevuld in de afgelopen nacht. IJs zit op de ruiten van de auto en onze flessen water zijn bevroren, zelfs de Ricard heeft vlokken ijs, zo koud was het dus deze nacht. Het is stil, doodstil, het enige wat je hoort is het stromen van het fonteintje verderop. Ik steek mijn hoofd in de bak van de fontein. Wakker. Het vuur smeult nog na en ik stook het op voor het ontbijt. Eén voor één laat ik de luchtbedden van de jongens leeglopen zodat ik zeker ben dat ze over vijf minuten hun bed uit zijn. We hebben nog een lange reis voor de boeg naar Lyon.

Onderweg nemen we nog een duik in een kolkende rivier. IJskoud water dat waarschijnlijk gesmolten sneeuw is uit de Alpen. We hebben nu welgeteld 550 kilometer gereden op een tankje van 30 liter, vier man en bepakking en dan 1 op 18. Wacht even: oude auto's zijn vervuilend en onzinnig? De hele reis is perfect verlopen, geen spatje olie hoeven bijvullen of een boutje hoeven los te maken. Wat een reusachtig betrouwbare, ruime en zuinige wagen! Chapeau! Al met al was het een geweldige warming up voor de reis die ik juli ga maken. Met mijn Peugeot 404 naar Portugal en misschien zelfs door naar Marokko.

Hendrik Helweg