|
© Barbara de Bruin In 2015 vierden we dat de Renault 16 50 jaar bestond. De feestelijkheden vonden plaats in de omgeving van de Renaultfabriek in Le Havre. Omdat de omgeving ons goed beviel en we toen te weinig tijd hadden, wilden we graag een keer terug gaan om de streek wat beter te leren kennen.
Afgelopen zomer was het zover. Ons logeeradres was in Honfleur, en van daaruit hebben we onder andere Le Havre met z'n modernistische architectuur, de kuststadjes Deauville, Trouville, Etretat en Fecamp en de Mont-Saint-Michel bezocht. Natuurlijk kozen we zoveel mogelijk fijne 'Routes Touristiques'. Op de terugweg hebben we ook Rouen nog even bezocht. Barbara de Bruin
0 Comments
© Barbara de Bruin Het is al weer een tijdje geleden, maar eigenlijk te leuk om er niet over te schrijven, ons uitstapje in oktober naar het Franstalige deel van België, Wallonië dus! Naast het bezoeken van enkele mooie steden, een museum en een bezoekje aan 'Le Pays Noir' kregen we een spontane uitnodiging om een kijkje te nemen bij een fraaie privécollectie klassieke Renaults!
Ons eerste reisdoel was het 'Musée des Transports Commun' in Luik, Een hal vol met trams en bussen waarbij je ook alle wagens van binnen mag bekijken. Leuk! Ons logeeradres (voor één nacht) was in Durbuy, een pittoresk plaatsje in de Ardennen dat zichzelf 'de kleinste stad van België' noemt. In het hoogseizoen is het hier erg toeristisch, maar zo in het najaar is het er lekker rustig. De volgende dag zijn we naar Namen gereden, genietend van de mooie herfstlandschappen onderweg. Namen heeft een citadel, hier hebben we een broodje gegeten uitkijkend over de stad. Het was wel fris, maar gelukkig nog droog. Na de lunch zijn we gaan rijden richting Charleroi. 'Le Pays Noir' zo wordt de omgeving van de stad Charleroi ook wel genoemd. Dit vanwege de vele kolenmijnen die hier vroeger waren. Nog steeds ademt deze streek een zwaar industrieel verleden. Reinier had een ritje uitgezet langs een aantal industriële gebouwen waaronder het oude verenigingsgebouw van de Amicale Solvay, dat tot mijn verassing openstond. Er was verder niemand. Binnen ontdekte ik een verlaten zwembad en een prachtige grote hal met een dubbel trappenhuis. Natuurlijk namen we onderweg ook een paar foto's van Seize. Later die middag hadden we afgeproken om langs te gaan bij onze Facebookvriend in de buurt van Brussel. Onderweg in de stromende regen kreeg Seize een lekke band. Waarschijnlijk was er ergens op de achterafweggetjes in Charleroi iets in de band terecht gekomen. Reservewiel erop gezet en weer door. Bij onze Facebookvriend werden we hartelijk ontvangen met een kop koffie. Daarna hebben we zijn fraaie collectie waaronder enkele Renault 16' s in concoursstaat bekeken. Genieten! Barbara de Bruin  Dag 1: Amsterdam-Parijs-Avignon De RN7 heeft inmiddels zowat een cultstatus bereikt. Als je van Franse nostalgie houdt is het dé route om te rijden, liefst met een bijpassend voertuig. Het bijpassende voertuig is al enkele jaren onze trouwe en gewaardeerde metgezel, en vorig jaar hebben we tijdens onze reis naar de Dordogne een stukje van een andere 'Nationale' gereden, de RN10. Deze route is ons goed bevallen. We hebben daar verschillende sporen van het verleden gevonden die zeer de moeite waard zijn zoals beschilderde muren en een verlaten garage. In de loop van het jaar kregen onze plannen om naar het zuiden te gaan vastere vorm. Omdat de bestemming toch wel best ver was (hoewel Seize er zelf geen probleem mee zou hebben) wilden we Seize om haar toch wat te sparen op de autotrein zetten. Wij zouden er zelf met de TGV achteraan reizen. In Avignon zouden we Seize van de trein halen en konden we aan ons RN7 avontuur beginnen. Op de laatste vrijdag van april rond 10 uur s'ochtends op pad gegaan. Tijd zat om Seize om 18.30 uur bij het treinstation in Parijs 'in te leveren' dachten we.. maar er bleken lange files te staan rond Parijs en het was uiteindelijk toch wel een beetje spannend of we de trein zouden halen. Gelukkig hebben we het toch gered.. Na het controleren van het treinkaartje werd Seize rondom bekeken om eventuele al aanwezige schades te noteren. Daarna werd ze voorzien van beschermend plastic op de stoel en ook het stuur werd ingepakt met plasticfolie. Op de vloer werd een papieren matje gelegd, dit alles om te voorkomen dat ze 'vies' zou worden als de medewerkers van de autotrein haar de trein op en af zouden rijden. Een blokje schuimplastic werd op de deur onder het sleutelgat geplakt om niet te krassen met de sleutelbos en tot slot werd er nog een sticker met de bestemming op het raam geplakt. Ze was klaar voor haar trip. Het was best wel een beetje spannend om Seize alleen op de trein te laten gaan. Gelukkig bleek het station niet al te groot te zijn, en konden we met onze eigen ogen zien dat ze met grote zorgvuldigheid de wagon opgereden werd. Dat maakte dat onze eventuele zorgen over dit avontuur nog kleiner werden. Het was inmiddels etenstijd geworden, en met de metro zijn we Parijs ingegaan om een restaurant te zoeken. We hadden niet heel veel tijd omdat we om 20.30 uur de TGV naar Avignon moesten halen. Gelukkig was de service in het restaurant snel, zodat we voor het inchecken ook nog een kopje koffie konden drinken op het station. De TGV heeft ons zonder vertraging naar Avignon gebracht. Ons hotel was op loopafstand van het station en de sleutel lag klaar. Het liep tegen middernacht, tijd om te gaan slapen. Dag 2: Avignon-Orgon-Piolenc-Avignon Seize 's ochtends opgehaald bij het station van de autotrein in Avignon en op weg gegaan. Er stonden vandaag twee musea op het programma, beiden over de historie van de weg, de bijbehorende vervoersmiddelen en de wisselwerking hiervan met de regio. Eerst inkopen gedaan in Avignon en even kort de stad bekeken (er is een mooie overdekte markt vol met produkten voor fijnproevers) Daarna de RN7 opgezocht en gaan rijden. Een geel R4tje stond ergens bij een garage. Natuurlijk even een foto genomen met Seize erbij. Het eerste museum 'Musée Automobile de Provence' in Orgon ging om 14.00 uur open. Mooi, hadden wij nog even tijd om te picknicken (in de kou, deze eerste dag begon regenachtig en koud). Toen we eenmaal binnen waren in dit sympathieke museum, begon het echt te regenen. Het museum heeft een betrekkelijk kleine maar interessante collectie auto's en automobilia. Verder een café met danszaaltje (live muziek op dinsdag) en een werkplaats. Je kunt er ook terecht voor het kopen van een oldtimer, bijv. een Traction Avant opknapper voor € 4900,-. Het leukste wat ik in dit museum gezien heb was de toeristenbus met opschrift 'Route Nationale 7' die dienst doet als rokersruimte! Nog even wat foto's van Seize vóór het museum genomen en daarna zijn we op weg gegaan naar Piolenc. Daar staat hét museum van de RN7, Musée Memoire de la N7. Dit museum is o.a.bekend geworden door Thierry Dubois, de promotor en connaisseur van de RN7. Ook in dit museum een collectie auto's en automobilia, maar meer gelieerd aan de regio. Er draait een film waarin je van alles te weten kan komen over de bloeitijd van de RN7. Wist je dat Piolenc vroeger bekend stond om zijn knoflook en z'n produktie van bezems en aanverwante artikelen? Deze produkten zijn ook in het museum te bewonderen. Leuk, die bezems en manden uit de jaren '50 en '60! Maar helaas niet te koop.. Toen we het museum uitkwamen was het zonnig geworden. We zijn teruggegaan naar Avignon. Daar hadden we nog een paar bijzondere wegwijzers te fotograferen die aan het museum zijn 'ontsnapt' en nog steeds op hun plek staan. Michelinborden! Bij de brug (niet de halve, maar die ernaast) zit een bord met de aanduiding 'Le Rhone' ingemetseld, gedateerd 24-10-'59. En langs de weg op een vluchtheuvel staat een bijzonder en bijna aandoenlijk duo: twee mooie gekleurde richtingsaanwijzers! Nu op zoek naar iets lekkers om te eten, en nog even door de stad slenteren als echte toeristen. Dag 3: Avignon- Aix-en-Provence- Marseille Uitgecheckt bij ons hotel in Avignon. Vandaag zullen we via Aix-en-Provence naar onze B&B in Marseille rijden. Tijd om de weg eens goed in ons op te nemen. We passeren de beroemde platanen en af en toe stoppen we even om een foto te nemen. Een verlaten benzinestation, waar eigenlijk niet meer van rest dan een luifel, enkele geschilderde reclames die stand houden, een 'restaurant Routier'.. Sporen van de vakantieroute van weleer. Bij Aix staat nog de beroemde 'Total' paal. Het bijbehorende benzinestation heeft de moderniseringsdrang helaas niet overleefd. Hier halen we broodjes voor onze picknick, want omdat het 1 mei is (Dag van de Arbeid) zijn de meeste winkels gesloten. We rijden door naar Aix, waar we Seize in een ondergrondse parkeergarage zetten. Aix-en-Provence, de stad van de schilder Paul Cézanne. Midden in het centrum staat het museum 'Caumont Centre d'Art' Hier bekijken we enkele mooie stijlkamers en een film over het leven van Cézanne, die de omgeving en vooral de Mont Sainte Victoire vele malen geschilderd heeft. Daarna terug naar Seize, waar ons een onaangename verrassing wacht. Nietsvermoedend afgerekend bij de betaalautomaat en de garage ingelopen.. waar ons geen Seize opwacht op de plaats waar we dachten haar te hebben achtergelaten! Misschien staat ze toch op een andere verdieping? terwijl we de hele garage doorzoeken begin ik behoorlijk zenuwachtig te worden. Ze staat er niet! Op de heenweg had Reinier een foto van de lift gemaakt, zomaar. Deze kwam ons nu goed van pas, want ook die lift konden we niet meer vinden. Zou er ergens nog een andere parkeergarge zijn? Wij weer naar boven om de plaats te zoeken waar we naar binnen zijn gegaan. En ja hoor, na enig speuren blijkt dat er in Aix twee (bijna) indentieke parkeergarages zijn. Vlak bij elkaar, maar niet onderling verbonden. Opgelucht stap ik in. We verlaten de RN7 even om koers te zetten naar Marseille, waar ook ons overnachtingadres voor die avond is. Als we Seize uiteindelijk in een rustig straatje parkeren is het al donker geworden. Dag 4: Marseille De vriendelijke gastheer van de B & B in Marseille zet terwijl wij nog slapen ons ontbijt klaar in het schuurtje. Lekker kopje koffie en wat broodjes, helemaal goed! Vandaag staat er naast het bekijken van de stad ook nog een mooi natuurgebied op het programma. Eerst gaan we naar het gebouw 'La Cité Radieuse' van Le Corbusier. In 1947 is de bouw van dit wooncomplex gestart en in 1952 is het voltooid. Een icoon van het modernisme. Hoewel er gewoon mensen wonen, is het mogelijk om dit gebouw ook van binnen bekijken. Even je naam bij de portier in het gastenboek schrijven is het enige wat je hoeft te doen. 'Parc National des Calanques' is de naam van een heel mooi natuurgebied dat vlakbij Marseille ligt. Een uitdaging voor Seize om over de smalle en steile weggetjes te rijden! We genieten van de mooie uitzichten en van de zon op een bijna verlaten kiezelstrand. Daarna naar het centrum van Marseille. We bezoeken een wijk die bekend staat om z'n vele graffiti. Vroeger berucht vanwege de maffia, nu is Marseille een prachtige en levendige havenstad. Voordat we een restaurant opzoeken kopen we meloen bij een van de Algerijnse kooplieden op de markt. Dag 5 en 6: naar Ramatuelle en via St.Tropez naar Nice We verlaten Marseille en zoeken de RN 7 weer op. We vinden de oude weg weer bij Châteauneuf-le-Rouge. Vandaag is een echte reisdag. We passeren een RN7 paal bij Pourièrres, houden een picknick naast de kenmerkende cipressen die hier langs de weg staan en passeren de plaatsjes Tourves (bekend van de jaarlijkse festiviteiten rond de 'Bouchon') en Brignolles. Hier fotografeer ik een Michelin wegwijzer die hoog in een muur zit ingemetseld en een mooie muurschildering ('Noilly Prat') De RN7 is mooi en ons eindpunt voor deze dag ook. Ramatuelle! Hier zijn we te gast op een voormalige boerderij midden in de natuur. Wat een prachtige plek! Na 's morgens nog een paar foto's te hebben gemaakt van de Dyane van de eigenaresse van de B&B boerderij in Ramatuelle gaan we op weg naar Nice. Onderweg doen we St Tropez aan. Omdat het voorseizoen is, is het nog niet zo druk. We genieten van de leuke kleine straatjes en van het strand, wat je hier onder handbereik hebt. Onderweg naar Nice passeren we nog een Michelinbord met opschrift St. Tropez. Helaas is het erg druk op de Route richting Nice en hebben we zelfs file. Wel komen we onderweg nog een leuke garage tegen waar een aantal Franse klassiekers uitgestald staan. Natuurlijk parkeren we Seize even ernaast om een paar foto's te nemen. In de avond bereiken we ons hotel in Nice, dat midden in de stad ligt. Wel weer even wennen zo op drie hoog achter na het prachtige landschap van Ramatuelle. Dag 7, 8 en 9: naar Menton en terug naar Parijs- Amsterdam Vandaag gaan we vanuit Nice op pad om ons verste punt te bereiken. Menton, de citroenenstad bij de Italiaanse grens.Ook wel bekend van de scène bij de Frans-Italiaanse grensovergang uit de film 'Le Corniaud' met Bourvil. De route ligt hier langs de kustlijn, je kunt de zee zien. We stoppen bij een bedrijfje waar de bestrating net zo blauw is geverfd als de lucht en de zee om ons 'fotomodel' Seize vast te leggen in zomerse sfeer. Gelukkig geen files vandaag. Drie kwartier later bereiken we Menton. Hier mag Seize nog een keeer poseren, nu bij het Michelinbord met opschrift 'Menton'. Deze is aanmerkelijk ouder dan Seize, de datum die erop vermeld staat is 23-4-'51. Nog wat foto's bij de oude grenspost en dan even Italië in, we zijn er nu toch. De eigenaresse van onze B&B in Ramatuelle wist ons te vertellen dat veel Fransen ook graag even over de grens gaan omdat de streekprodukten die op de markt in Ventemiglia worden verkocht in Frankrijk niet te krijgen zijn. Er gaan zelfs speciale pendelbussen om deze fijnproevers naar Ventemiglia te vervoeren. Wij keren weer om want we willen Menton in. Deze stad heeft een echt Zuidfranse sfeer en er is een brede keuze aan regionale producten te koop, waarbij mij vooral de natuurlijke parfums en de uitgebreide keuze aan zepen (waaronder uiteraard citroenzeep) opvallen. Op de terugweg naar Nice worden we een tijdje gezelschap gehouden door een Renault 12. Wat betreft de Franse klassiekers hebben we ook tijdens deze reis vooral 'Eendjes en Viertjes' gezien. Deze zijn nog regelmatig in gebruik bij de Fransen. Verder zijn we een Peugeot 204 en een 504 en een Renault 6 tegengekomen. Terug in Nice brengen we Seize naar het station, haar trein naar Parijs gaat vanavond. Wij gaan nog even de stad in om te eten en de laatste souvenirs te kopen. Morgen zullen ook wij naar Parijs reizen per TGV. We checken uit in ons hotel in Nice. De trein gaat om 11.00 uur en rond 17.00 uur stappen we uit in Parijs. Ons hotel staat midden in de wijk Montmartre. Deze wijk is druk en sfeervol en sinds ons laatste bezoek in 2012 gelukkig niets veranderd. De volgende ochtend halen we Seize op bij de autotrein. Keurig 'verpakt' net zoals op de heenreis vinden we haar terug op het parkeerterrein bij het station. Nog even een klein rondje door Parijs met Seize, nog een paar foto's maken en door naar Amsterdam. Barbara de Bruin all pictures © Barbara de Bruin
© Barbara de Bruin Half augustus zijn we een weekje met Seize naar Frankrijk geweest. We hebben onderweg verschillende plaatsen bezocht en we hebben in deze week heel veel gezien. De uiteindelijke bestemming was Sarlat-la Caneda in de Dordogne.
Ons eerste reisdoel was Blois, we hebben daar een nacht doorgebracht in een prachtig oud 'echt Frans' hotel, toepasselijk Hotel de France genaamd. In dit hotel is nog veel van de luxueuze detaillering uit het bouwjaar 1891 aanwezig. De volgende dag zijn we met verschillende tussenstops doorgereden naar Sarlat. Als eerste stond Chatellerault op het programma. Hier bevindt zich een heel leuk museum: het Musée Auto Moto Velo. Dit museum is, zoals de naam al aangeeft, gewijd aan verschillende vervoermiddelen, maar het bleek ook nog een ander thema te hebben: de Route Nationale 10! We gingen hier terug naar de jaren '50 en '60, de hoogtijdagen van de Routes Nationales. Ook Seize hoefde zich niet te vervelen: terwijl wij genoten van de leuke diorama-opstellingen in het museum, werd zij op de parkeerplaats gezelschap gehouden door een klassieke Peugeot. Na een picknick langs de weg ging de reis door naar Angoulème. Natuurlijk gingen we hierheen over de oude weg, de Route Nationale 10, zodat we deze ook met onze eigen ogen konden bekijken. We werden niet teleurgesteld, we kwamen hier enkele mooie (reclame) muurschilderingen tegen. Goed opletten om er geen te missen! Het doel in Angoulème was de Renault-showroom waar Seize 46 jaar eerder nieuw was verkocht. Wij wisten dit omdat achterop Seize nog altijd het stickertje zit met daarop het adres van deze garage/ showroom. Wel is de showroom inmiddels verhuisd naar de overkant van de straat. Daar aangekomen hebben we Seize voor de deur geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De man in de showroom keek me meewarig aan toen ik het doel van ons bezoek uit had gelegd. "Waarom doen jullie deze moeite, zo'n eind rijden.. waarom?". Ik antwoordde "Om een foto te maken". "Ga je gang", was het antwoord. Hij keurde Seize geen blik waardig. Grappig genoeg kreeg Seize onderweg juist veel aandacht van de Fransen. Dit soort auto's wordt volgens mij steeds meer gezien als nationaal erfgoed. We werden dan ook regelmatig gevraagd of er een foto van Seize gemaakt mocht worden. Ook toen ik voor de deur van de showroom wat foto's van Seize nam, kwamen er mensen langs die een praatje met ons wilden maken. Hierna zij we doorgereden naar het centrum van Angoulème, waar Seize de eerste 25 jaar van z'n leven gewoond heeft. Ook dat weten we van stickers, die op de voorruit geplakt zitten. Grappig detail is dat het departement Charente, waar Angoulème onder valt, nummer 16 draagt. Angoulème bleek een mooie stad te zijn, maar we moesten door. We besloten in Perigueux te stoppen voor het avondeten om daarna door te rijden naar ons hotel in Sarlat. Om 21.30 uur bereikten we daar ons einddoel van deze dag. Vrijdag en zaterdag stonden er wat uitstapjes in de omgeving van Sarlat op het programma: het automatenmuseum in Souillac, een ritje door de bergen met de trein in Martel, de historische stadjes Beinac en Domme die in de bergen zijn gebouwd en de grot van Padillac met z'n ondergrondse rivier. Dit gecombineerd met een paar brocantes die we toevallig tegenkwamen en natuurlijk regelmatig een picknick langs de weg. Zondag hebben we een bezoek gebracht aan het Museé Agricole et Automobile in Salviac. Op weg hierheen kwamen we naast nog een brocante een garage tegen waar de tijd sinds 1970 leek te hebben stilgestaan: Garage Lagarde. We hebben Seize voor de garage gezet om wat foto's te nemen. De garage leek verlaten, dus we voelden ons vrij om alles een goed te bekijken, Maar op een gegeven moment hoorden we een spookachtig geklapper, alsof iemand met kracht probeerde een deur open te duwen… Was deze garage wel verlaten? We hebben het niet afgewacht en zijn maar weer verder gereden. Op de terugweg passeerden we deze garage opnieuw, er stonden toen wat auto's en mensen op het terrein. Het museum, voluit 'Musée de Machinisme Agricole et Automobile de Salviac' is naast heel leuk en afwisselend ook behoorlijk groot. Het biedt voor elk wat wils. Een grote collectie tractoren, motoren, fietsen, spullen van in en om het huis en natuurlijk auto's. Alles in originele staat, de meeste 'echt gebruikt', maar een enkele ook heel netjes. Ze staan opgesteld in het stenen gebouw van het museum, maar ook in grote tenten en achter het museum staan er nog meer. Deze zien eruit alsof ze voor de sloop zijn, misschien voor onderdelen of om te restaureren? Ik heb het niet gevraagd. De volgende dag hebben we uitgecheckt bij ons hotel in Sarlat en zijn we weer gaan rijden, nu richting het noorden. Via Perigueux over de D911 naar Limoges, waar zich een mooi treinstation bevindt en daarna naar ons overnachtingsadres in Orléans, een B&B thuis bij een oudere Franse dame in een prachtig nostalgisch herenhuis. Je krijgt hier geen sleutel van de voordeur, maar mevrouw blijft 's avonds op tot alle gasten weer thuis zijn en 's ochtends maakt ze persoonlijk voor elke gast een ontbijt klaar. Met vier kamers een klein en zeer persoonlijk logeeradres. Na het ontbijt zijn we verder gereden richting het noorden. Onderweg hadden we nog een ontmoeting met een Nederlands gezin in een Citroën Ami dat ook terugkwam uit Frankrijk en tegen etenstijd waren we terug in Amsterdam. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Deze zomer zijn we met de Renault Seize op vakantie gegaan naar de Franse Alpen. We hebben ruim 2500 km gereden en een bezoek gebracht aan verschillende plaatsen. De eindbestemming was het stadje Annecy bij het gelijknamige meer 'Le Lac d'Annecy'.
De eerste stop was Turckheim in de Elzas, dit plaatsje kenden we nog van het uitstapje naar de grote Renault 16 meeting in 2013. Een prachtige omgeving om wat foto's te schieten van de Renault. Na een overnachting in een typisch Frans hotelletje stond er een bezoek aan een bijzonder museum op het programma: het Musée Peugeot in Sochaux. Dit museum ligt direct naast de fabriek waar sinds jaar en dag Peugeot-automobielen van de band rollen. Naast auto's ontdekten we in dit museum onder meer fietsen, brommers en huishoudelijke apparaten van Peugeot. Onze Renault hoefde zich ook niet te vervelen terwijl wij het museum bezochten, op de parkeerplaats werd zij gezelschap gehouden door een Ami 8 en later bleek er ook nog een Traction Avant te zijn aangeschoven. Na alles uitgebreid te hebben bekeken en foto's gemaakt te hebben van (vooral) onze favoriete Peugeot modellen 204, 403, 404 en 504, zetten we koers naar de bergen: via Genève naar Annecy. Zwaar werk voor Seize, zwoegend klimmen in een lagere versnelling, en daarna soms weer 6% dalen. Maar ze deed het geweldig! In de volgende dagen bezochten we o.a. nog Chamonix,waar we met een lift de bergen ingingen, de diepe bergkloof 'Les Gorges du Fier', en het landhuis in Chambéry waar Rousseau vaak verbleef (nu een museum). Seize bracht ons zonder mokken overal heen. Soms was ik wel een beetje bang: ze leek het naar haar zin te hebben in haar thuisland, en misschien wilde ze wel helemaal niet terug naar Nederland met ons! Maar gelukkig was die angst ongegrond, ze heeft ons ook weer keurig thuisgebracht! Augustus 2014, Barbara & Reinier |
En RouteVerken Frankrijk via de aloude Routes Nationales en andere binnen- en buitenwegen. Parels uit vervlogen tijden, verhalen, geschiedenis en af en toe een uitstapje met een Franse klassieker naar 'het buitenland'. 
Index
All
Archives
March 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|