|
© Kees-Jan Smit "Volgende keer gaan we ergens anders heen hoor, maar nu nog effe gewoon naar Erik en Yvonne". En dat zeggen we al een paar jaar. Blijkbaar blijf je maar terugkomen in departement 46, Lot. We kwamen er in de jaren '90 al, we kennen de wegen, de dorpen, het dialect en de gewoontes. En dat is prettig als je van een vakantie verwacht dat je ervan uitrust.
De omgeving verandert per kilometer. Groene schaduwrijke bossen, akkers vol gele zonnebloemen, kale witte rotsen. En af en toe een dorp. Voor ons, liefhebbers van deze website, is er genoeg te beleven. Oude dorpsgarages met verweerde logo's, een paar oude auto's op een erf en een leuk autofeestje op de zondag. Zo'n meeting waar ze in Frankrijk patent op lijken te hebben. Een veld afgezet met vlaggetjes, uit de speakers tetterende chansons en een feesttent en stoelen en tafels ter beschikking gesteld door de Mairie. De organisatie is in handen van de SACAR, Sainte Alauzie Club Auto Retro. Een zeer actieve club waar de organisatoren het voor elkaar krijgen om elke meeting een enorme opkomst te veroorzaken. Brommers, Peugeots en Renaults uit de jaren '70, oude 2cv's, een Simca van de brandweer, de Alfa Romeo Spider van de lokale Steve McQueen en her en der iets unieks zoals twee Fiat Gamines. De gemoedelijkheid van allerlei automerken door elkaar versterkt het wij-gevoel van de clubleden. Iedereen schuift dan ook aan aan lange tafels om met elkaar te eten en drinken. Maar volgende keer gaan we ergens anders heen hoor. Kees-Jan Smit
0 Comments
© Kees-Jan Smit Na een verhuizing en verbouwing waren we bot toe aan een busreisje. Even geen spannende nieuwe dingen ontdekken, maar een bekende plek herontdekken. In de jaren ’90 kwamen we al vaak in de Lot en de laatste jaren is het wederom een favoriete plek geworden, met een vakantiehuisje als uitvalsbasis voor culinaire en nostalgische dagtrips. Onze Frankrijkreizen hebben altijd een dubbel doel, enerzijds is het vakantie dus ontspannen en bijkomen van drukke tijden. Anderzijds is het de bron van spullen voor onze brocantewinkel.
We reizen met onze bus, een Peugeot Boxer 2.2 HDI uit 2008. Deze heerlijke reismakker had na de verhuizing en de verbouwing ook wel even wat pretkilometers verdient. Twee voorstoelen met daarachter een grote reisbench voor onze hond Max, voor de rest alleen maar laadruimte. ‘Leeg heen, vol terug’ is het motto en dat geldt zowel voor de bus als voor ons want culinair laten we onderweg ook niks liggen. Tijdens de reis ligt er altijd wel wat patisserie of een stokbrood op het dashboard. En van die harde Franse zuurtjes. En wat bananen, een zak zoute chips voor als we melig worden, drop voor de gastheer en -vrouw (sorry dat die ene zak de heenweg niet overleefd heeft)… We rijden over de A20 naar beneden met de cruise op 130, in de zesde versnelling en met airco aan. Vroeger reden we met de 2cv over de RN20, 90, in z’n vier en met het dak open. Soms zie je vanaf de snelweg nog een oud stuk N20, in gedachte zie ik ons daar dan nog rijden in mijn beige eend. De goede kijker ziet nog steeds het oude Frankrijk. Een boer met zijn Renault 4 bestel, een Peugeot J7 veewagen op de rommelmarkt, twee barbecuende Dyanes op een heuvel of oud speelgoed op een rommelmarkt. Het is er gewoon, je moet het alleen even zien. En open staan voor het moment, de verrassing, het verdwalen of toch die vreemde uitnodiging aannemen. Wat een land, wat een lieve vrienden, en wat zit de bus op de terugweg heerlijk vol. Tafels, stoelen, kasten, ladders, fietsen… als binnenkort de website van onze brocante live gaat zullen we het ook hier meteen melden. Kees-Jan Smit © Kees-Jan Smit De zomervakantiereis is voor een auto vaak een flinke beproeving. Vooral voor een klassieker. Om zoveel mogelijk pechgevallen uit te sluiten bezuinig ik niet op onderhoud en laat ook twijfelachtige onderdelen preventief vervangen aan mijn '68-er Citroën ID19 Break. Toch kan het dan nog voorkomen dat er iets mis gaat. Zo lukte het vorig jaar niet om met mijn Break op zomervakantie te gaan. 10 minuten na vertrek ging 'ie stuk, naar later bleek was de hydrauliekpomp kapot. We zijn omgedraaid en met de Alfa Romeo van mijn vrouw opnieuw vertrokken.
Omdat de Break dit voorjaar nogal geplaagd werd door pech (lekkages, kortsluiting, et cetera) was het vertrouwen in de Break niet echt denderend (dat is zeg maar nog een understatement…) en zouden we met de nieuwe Alfa gaan. Het lukte de garage echter niet om die op tijd af te leveren, dus de Break kreeg plots toch de taak om ons te vergezellen naar Zuidwest Frankrijk. En daarmee de kans om dit jaar te bewijzen dat het tóch een betrouwbare auto is. Hij had recent een grote beurt gehad, er zat net een nieuw stuurhuis in, een nieuw remcommando en een paar verse voorbanden. Dus hij was er technisch klaar voor. Optisch had ik er een nieuwe hemelbekleding in gezet en uiteraard heb ik de dag voor vertrek de hele auto mooi gepoetst. Als je zo'n mooie auto terug rijdt naar zijn geboorteland moet je wel een beetje je best doen om 'm ook te laten shinen, vind ik. Uiteindelijk hebben we 4.500 km gereden en met volle teugen genoten van de vakantie en ook van de Break. Hij heeft flink af moeten zien bij Limoges waar we drie kwartier in een zinderend hete file stapvoets bergop reden. De temperatuurmeter van de koelvloeistof in het rood, maar hij hield het waar diverse moderne auto's de file uitgingen met kokende motor. Op de terugweg hadden we veel meer extra kilo's bij ons, oa. zes dozen wijn, een groot emaille Peugeot reclamebord voor een vriend, twee oude serviezen, 200 ansichtkaarten (…) en een fiets maar ook tijdens die twee dagen flink rijden bleef alles heel. Ging er dan helemaal niets stuk? Jawel, het spruitstuk is gebarsten. Resultaat was bij elke koude start een sportief geluid, maar na een minuut werd het spruitstuk heet door materiaaluitzetting sloot de barst weer. Oplossing is om het spruitstuk te vervangen, maar die operatie is niet zonder risico. Als er een tapeind zou afbreken zou ik pas echt een probleem hebben. Na overleg met de garage hebben besloten om de sportieve start voor lief te nemen en de reparatie pas weer in Amsterdam bij de DS garage te laten doen. Volgens de monteur braken er inderdaad twee tapeinden tijdens demontage. Conclusie: mijn Break is een geweldige wagen en ondanks het akkefietje met het spruitstuk heeft hij het fantastisch gedaan. Het is een ideale reiswagen met een comfort dat nog steeds op ongelofelijk hoog niveau staat. Het is ook een werkpaard waar je ontzettend veel in (en op) kan meenemen. Maar boven alles vier je je vakantie in een ander tijdperk, het reizen met een klassieker door het buitenland laat je het land op een andere manier beleven. Je zit niet in een geluidsdichte, klimaatgecontroleerde bubble. Door het open raam voel je de zon op je arm, ruik je de velden die in bloei staan en hoor je de krekels tsjirpen in de berm. Maar dat is niet uniek voor de DS, dat is met elke klassieke auto zo. Kees-Jan Smit © Henri & Linda Vermeer Opnieuw een vakantie in de heerlijke Lot in het zuiden van Frankrijk. Heerlijke stadjes, een uitgestrekt platteland en met regelmaat een gezellige vide grenier. En dat alles in een prachtige, oorspronkelijke omgeving. En, voor Route Nationale minstens zo interessant: ook wat betreft de oudere en jongere klassiekers geen klagen. Een selectie uit de vele foto's.
Henri Vermeer © Patrick Hogervorst Natuurlijk heeft de Lot veel meer te bieden dan klassieke auto's, maar het zijn toch juist deze ontmoetingen waar Route Nationale blij mee is. Een impressie van Patrick Hogervorst.
© Kees-Jan Smit Voor wie zijn ogen open houdt (en zijn camera onder handbereik) valt er nog genoeg te genieten, hebben we tijdens onze vakantie in Zuidwest Frankrijk onlangs weer mogen vaststellen. Drie oma's in een Renault 18 Break, een besteleendje op een boerenerf, een oud Norev modelautootje in een bak op de rommelmarkt, een stapel auto-ansichtkaarten bij de kringloopwinkel… er valt er nog genoeg nostalgie te spotten voor de verzamelaar van mooie herinneringen.
Kees-Jan Smit © Henri Vermeer Als je een website als Route Nationale maakt, dan móet je natuurlijk minimaal één keer per jaar afreizen naar la Douce France. Dit keer was de Lot aan de beurt. Een heerlijke streek die nog niet door de massa ontdekt is. En als je dan bij een Citroënist èn medebouwer aan www.routenationale.com logeert is het feest compleet. Deze serie van klassiekers onderweg wordt gedomineerd door youngtimers of semi-oldtimers, maar de sfeer is er niet minder om.
Henri Vermeer © Kees-Jan Smit Deze reis maakten Kees-Jan en Mascha in hun ID19 Break uit '68 afgelopen september naar Yvon en Max Carpedi. Haarlem - Lot-et-Garonne en retour. Tel daarbij op dat ze zo leeg mogelijk heen gingen (wel veel cadeautjes mee natuurlijk) om zo vol mogelijk terug te komen van alle rommelmarkten en kringloopwinkels die ze onderweg tegenkwamen. In 9 dagen een goede 3.000 km dolle pret, geweldige mensen om hen heen en de Break heeft het uiteraard fantastisch gedaan!
Kees-Jan Smit © Wendy Vuylsteke Tijdens zijn vakantie in de Lot, ontmoette Wendy Vuylsteke diverse klassiekers op en langs de wegen. Daarnaast stuitte hij op een alleraardigste garage met een keur aan Citroëns 2CV en afgeleiden.
© M. Carpedi M. Carpedi ontdekte deze sloperij ergens in het zuiden van Frankrijk. Ooit glimmende voitures lijken hier achteloos te zijn achtergelaten door hun voormalige eigenaars. Overgelaten aan de elementen en met slechts schapen als gezelschap.
|
En RouteVerken Frankrijk via de aloude Routes Nationales en andere binnen- en buitenwegen. Parels uit vervlogen tijden, verhalen, geschiedenis en af en toe een uitstapje met een Franse klassieker naar 'het buitenland'. 
Index
All
Archives
March 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|