|
© Mario Looijer Op de 'langste file-dag' met flink wat regen gingen mijn gedachten ineens naar de Route Nationale 7 die ik vorig jaar heb gereden (zie de reportage). Waarom eigenlijk? Het leek me leuk om daar eens over te schrijven met de zomervakantie in het vooruitzicht.
Zoals elk jaar gaat geheel West-Europa op ongeveer hetzelfde moment op vakantie. Nu wat verder dan vroeger. Vroeger toen men voornamelijk dicht bij huis bleef en er geen snelwegen waren in Frankrijk. Men vond halverwege de vorige eeuw dat snelwegen niet nodig waren in Frankrijk. Nou, dat hebben ze geweten. Ik denk dat menig Fransoos bezweken is in de file van de hitte en dat aardig wat kindergebitjes verloren gegaan zijn in de strijd tegen het snoepgoed. En dan heb ik het nog niet eens over de ruzies over de te nemen (verkeerde) route. Geloof mij maar, er zijn ook mannen die niets van kaarten snappen. Toen ik vorig jaar de RN7 bereed, heb ik al die ellende niet meegemaakt, voornamelijk omdat ik in september ging. Ik ben in stijl gegaan met mijn DSpécial uit 1972. Natuurlijk zijn de Routes Nationales een feest met een DS maar als het mooi weer is en je kijkt naar je omgeving, dan wil je echt niet meer over de snelweg! Je ziet zoveel mooie dingen langs de route: reclame op gevels, oude benzinepompen, monumenten en kunst. Soms moet je goed kijken om het te zien en soms ben je er onderdeel van. Zeker als je met een oude Franse auto door een authentiek dorpje zweeft. Natuurlijk kun je de Routes Nationales ook met een moderne auto rijden want niet iedereen is immers in het bezit van een klassieker. Ik denk dat iedereen ervan geniet en het is zo ongelooflijk ontstressend! Bovendien zijn er zoveel mooie Routes Nationales dat je overal heen kunt en Frankrijk kunt ontdekken zoals je niet vaak hebt gezien. Wil je naar de Cote d'Azur? Dan neem je de betoverende N7 zoals ik heb gedaan, maar wil je richting Biarritz, dan kan dat ook over de N10. Deze wegen zullen ook uitstekend geschikt zijn om het voetbalverkeer dat over de Péage gaat te ontlopen. Je zult daar immers weinig oranje vlaggetjes zien, tenzij je over de N7 naar Orange gaat natuurlijk! Bon voyage! Mario Looijer
0 Comments
© Marcel Boyer Marcel Boyer's vakantiehuis in de Charente is inmiddels een vertrouwde uitvalsbasis voor klassieker-spots. Dit voorjaar leverde dit weer een aantal mooie plaatjes op.
De Route Nationale 7, Route des vacances of Route Bleue bijna 1.000 km van Parijs naar Menton Wat de Route 66 voor Amerika is, is de Route Nationale 7 voor Frankrijk. Mijn interesse voor deze route werd gewekt door het boek 'Langzaam door Frankrijk' van Peter Jacobs en Erwin de Decker, dat ik een tijdje geleden heb aangeschaft. We zijn afgelopen maand in de gelegenheid geweest om een stuk van deze route te rijden, namelijk van Moulins tot net voor Lyon, in totaal circa 180 kilometer. Gelukkig is er nog heel wat historie bewaard gebleven: de reclameschilderingen op de muren en gevels voor drank, chocolade, garages, corsetten, herbergen, hotels, relais, historische markers, oude Michelin wegwijzers etcetera. Hieronder volgt een chronologische opsomming van de plaatsjes langs de Route en hun bezienswaardigheden Moulins Een stad aan de Allier met een mooie kathedraal, een leuk centrum met historisch district achter de klokketoren en Le Grand Café waar Coco Chanel ooit haar zangkunsten uitgeprobeerd heeft. Bessay-sur-Allier Bar de la Route Bleue (een mooi roze gebouw), een oude Michelin wegwijzer, een leuk pleintje en aan het begin van het dorp een paar oude muurschilderingen Saint-Loup In Saint-Loup vinen we Le Relais de la Route Bleue met een blauw bordje 'Paris-Côte d’Azur', een muurschildering van het Gibaud corset (de firma bestaat nog steeds) en oude reclameschilderingen aan het begin van het dorp Varennes-sur-Allier Een oud bordje 'N7 Moulins-Nevers' aan de wand van een huis. Saint-Gérand-le-Puy Voor het dorp een gevelreclame van de Cordial Médoc. In het dorp op het plein het (opgeknapte) Hôtel de la Paix met een wegwijzer van lavasteen aan de muur. Lapalisse In dit plaatsje wordt de N7 in ere gehouden: historische markers aan het begin van het dorp en in het dorp zelf, het Chateau Lapalisse dat bezocht kan worden, een brocante, een muurschildering voor ham, op de Place Général Leclerc (donderdags markt) een blauwe mozaïekslinger met metalen noppen die belangrijke plaatsen langs de Route Bleue symboliseren, bijvoorbeeld Montélimar, Cannes, Nice, Menton. Schuin tegenover ligt de Bar du Marché waar je heerlijk kunt eten. Bij het toeristenbureau hebben ze veel interessante brochures en aandenkens aan de N7 en aan de beroemde 'Embouteillage' die eens in de twee jaar plaatsvindt. (Dit jaar in het weekend van 7-8-9 oktober). De opstoppingen op de RN worden dan nagespeeld met oude auto's etcetera. Zie embouteillagen7lapalisse.blogspot.fr. Bovendien kun je in Lapalisse op twee plaatsen een lokale lekkernij kopen: de Vérités of de Lapalissades. St. Prix Een oude steengroeve en de Bar L'Étape Bleue. La Pacaudière Le Petit Louvre: vroeger een gîte d’étape/postrelais waar reizigers van stand logeerden; de namen van enkelen staan in de trappen voor het gebouw gebeiteld. Niet te vergeten: de N7 was vroeger tevens de Route Royale. Het Petit Louvre heeft een prachtig dak, een hoektorentje maar vooral de Bar/Tabac is de moeite waard. Zelden zo'n gezellige sfeer om 10 uur 's ochtends meegemaakt. Op zaterdag is voor de deur een klein marktje. Verder in het dorp mooie gevels en ornamenten aan de huizen en een prachtige tromp d’oeuil schildering. Na het dorp nog twee oude gevelschilderingen van Mutzig bier en chocolat/patisserie. Daarna komt men langzaam aan in Roanne. Deze stad hebben we links laten liggen omdat we net buiten Roanne bij Lac Villerest moesten zijn. We vervolgen onze weg richting Lyon en komen langs de volgende plaatsjes: Saint-Symphorien-de-Lay Aan het begin van het dorp een bord ter ere van het record uit 1985 van de grootste omelette (42.470 eieren) In een zijstraat van de hoofdweg La Tête Noire, een officiële post en herberg uit de 15e en 16e eeuw die tot 1968 continu hotel geweest is. Tegenwoordig is de toeristische dienst er gevestigd. Er moeten nog hele mooie fresco's aanwezig zijn. De Col du Pin Bouchain, 760 m hoog en het hoogste punt van de RN7, stelt nu niet meer zoveel voor maar vroeger was dit wel even anders. Tarare Hier een fabriek waar vroeger meer dan 500 meisjes pluche en velours maakten onder het toeziend oog van de nonnen. Verder enkele muurschilderingen. Charbonnières-les-Bains Een juweeltje is het Art Deco gebouw van de Garage du Méridien met een gestileerde limousine in het glasraam op de Rue de Paris nr. 73 zoals de RN 7 hier heet. Nog circa 5,5 kilometer op de N7 en je bent bijna bij een van de vele tunnels van de stad Lyon. Voor ons hield het N7 avontuur hier op maar ik weet zeker dat er in de toekomst nog meer stukken zullen volgen.
Gabi Bertram |
En RouteVerken Frankrijk via de aloude Routes Nationales en andere binnen- en buitenwegen. Parels uit vervlogen tijden, verhalen, geschiedenis en af en toe een uitstapje met een Franse klassieker naar 'het buitenland'. 
Index
All
Archives
March 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|