Je gaat het pas zien als je het doorhebt...

Franse auto’s, vroeger dacht ik dan meteen aan roest en pech. Ongetwijfeld klopt dit voor sommige, maar toch is het veel meer dan alleen dat. “Je gaat het pas zien als je het door hebt”, zei ooit een SM-rijder. In 2011 kocht ik mijn eerste Citroën, een GS met halfautomaat uit 1974. Een fijne en leuke auto in Vert Argente, maar toch knaagde er iets. Dat kwam pas tot uiting in 2013, toen ik ben getrouwd in een DS. Ik wilde dolgraag een DS en zo geschiedde, weliswaar geen DS maar een DSpécial. De auto in Bleu Camargue en met een niet-originele 23 motor met 5-bak. Niet origineel maar het rijdt erg goed en rustig!

Gezien het feit dat ik zelf technicus ben, ben ik niet bang om te sleutelen en derhalve ook niet om de auto te gebruiken waar hij voor is. Ik ben helaas gelimiteerd aan de door de verzekering opgelegde 7500 km maar die gebruik ik dan ook volledig. En dan niet voor dagelijks gebruik maar voor mooie trips! Zo probeer ik elk jaar met de DS in maart naar Reims te gaan, naar de geweldige auto- en onderdelenbeurs die daar is (Salon de Champenois). Eurocitro in 2014 was zeer de moeite waard en natuurlijk diverse andere evenementen in Frankrijk, België en het Verenigd Koninkrijk.

Maar het meest onbeschrijfelijke is het op vakantie gaan met de Snoek, zo ben ik al twee keer naar Italië geweest in Franse stijl. Voor iedereen die denkt dat in het land van Fiat de DS niet gewaardeerd wordt, u heeft het mis! Vooral in kleine dorpjes waar oude mannetjes op bankjes zitten krijg je aandacht. Ze veren op en beginnen te lachen (en sommige te schreeuwen en te zwaaien!).

---

Citroën en Italië hebben een grotere band met elkaar dan men denkt en daar kom je achter als je in Toscane bent geweest bij Centro Documentazione Storica van Citroën Italië, een verborgen parel. Hier kan je bijna alle documentatie vinden van Citroën in Italië en soms hebben ze er een erg mooie Fransoos staan.

Natuurlijk kan ik wederom wat superlatieven loslaten over de N7 waar ik overheen ben gereden maar dat staat al in een apart verhaal op de site beschreven. Dus wil ik het over een andere ervaring hebben die ik heb met mijn DS, ik probeer namelijk minimaal één keer per jaar naar Engeland te gaan. Natuurlijk rijden ze daar aan de andere kant van de weg maar de wegen zijn erg geschikt voor de hydropneumatisch geveerde Citroën, als mensen denken dat de wegen slecht zijn in België… De auto evenementen in Engeland zijn erg leuk, gemoedelijk en vaak op schilderachtige locaties. Niet altijd groot maar het geheel in combinatie met de vriendelijkheid van de mensen is erg de moeite waard. En vergeet niet, de DS is zelfs in Engeland (Slough) gebouwd in de beginjaren. Ze zijn er dus ook zeker te bewonderen!

Is er iets niet leuk aan het rijden met de DS? Eigenlijk vrij weinig. Soms is Euro98 lastig te vinden, met name in Italië. En waarom blijven sommige mensen naast je rijden als je net een vrachtwagen wilt inhalen? Je kijkt om en ziet iemand breed glimlachend z`n duimpje opsteken, nee dat is eigenlijk ook best leuk!

Ik heb de auto in 2019 'al' vijf jaar. Nu hoor ik u misschien denken, dat is toch niet lang? Nou, met mijn staat van dienst is dat een eeuwigheid en dat zegt ook meteen hoe fijn ik de auto vind. Soms parkeer ik op een auto evenement naast een gloednieuwe Bentley, Mercedes of een ander ‘flagship model’ en dan loop ik lachend weg. Namelijk ik heb toch de mooiste auto en de anderen mogen blij zijn dat ze er naast kunnen staan! En tegen de historie van de auto kunnen ze zeker niet op.

Mario Looijer

© Mario Looijer