© Wim Noorman Reeds vele jaren ben ik gegrepen door de Route Bleue. Deze wijkt iets af van de N7, die van Parijs naar Menton loopt. Onderweg wordt in het Rhônedal de rechteroever van de Rhône genomen via de N82, over de Col de la Republique. Uiteindelijk komen de routes weer bij elkaar. Grotendeels volgt de Route Bleue dus de N7. Afgelopen zomer waren we weer eens in de buurt. In Lapalisse hangt het laatste officiële routebord van de Route Bleue. Deze hangt te hoog om gestolen te worden, gelukkig maar. Mede hierdoor wordt het prachtige stadje vaak aangedaan als stopplaats voor de tegenwoordige vaak georganiseerde N7-rallyes.
We vielen met de neus in de boter op een qua weer wat onstuimige maandagmiddag. Na een week extreme hitte, barst boven Lapalisse een enorme hoosbui uit. We zijn al gestopt en geïnstalleerd op de Camping De la Route Bleue, en zitten onder een overdekt terras te genieten van het historische spektakel op de route. Plaatselijke truckers met oud materieel zitten op hetzelfde terras, de hardware staat langs de Route. Onder andere een prachtige V8 UNIC staat de bui te trotseren, de chauffeur koestert ondertussen droog zijn Pastis. Een beetje veldonderzoek brengt aan het licht dat hier de eerste stop is van een 4-daagse rallye over de N7, van Montargis naar Grasse. Niet minder dan 100 deelnemende auto’s met bouwjaren tussen 1945 en 1968, en de plaatselijke helden van La Palisse doen ter plaatse ook een duit in het zakje. ’s Avonds staan de wagens geparkeerd achter het schitterende kasteel en uit een grote eetzaal, zoals alleen Fransen de publieke ruimte kunnen vullen, klinken gezellige geluiden. Ik tel niet minder dan drie eerste type 403’s die dag. Bijzonder? Ja, toch wel. De eerste twee bouwjaren hebben twee asbakken in het dashboard, eentje links en rechts, en wat eerder opvalt, de clignoteurs in de c-stijl. De dinsdagochtend, bij de bakker wacht een verwachte teleurstelling. Men is al vertrokken. Wat rest zijn leuke borden langs de weg met tekeningen van Thierry Dubois, het routebord en de rest van Lapalisse. Tank ook even bij het prachtige station, niks retro, gewoon in bedrijf. Toen ik veertig werd, reed ik in die week de Route Bleue, van Parijs tot Menton. Helaas strandde de 504 in Orange met een aanlopende achterrem. Na een reparatie van twee dagen (wachten op onderdelen) haalden we Menton dus niet en reden met een huurauto naar Aix en Provence, en weer terug. Het was 2005. De route is de afgelopen jaren flink opgeknapt, en wordt volop opnieuw uitgevonden. Heerlijk! Wim Noorman
0 Comments
© Kees-Jan Smit Na een verhuizing en verbouwing waren we bot toe aan een busreisje. Even geen spannende nieuwe dingen ontdekken, maar een bekende plek herontdekken. In de jaren ’90 kwamen we al vaak in de Lot en de laatste jaren is het wederom een favoriete plek geworden, met een vakantiehuisje als uitvalsbasis voor culinaire en nostalgische dagtrips. Onze Frankrijkreizen hebben altijd een dubbel doel, enerzijds is het vakantie dus ontspannen en bijkomen van drukke tijden. Anderzijds is het de bron van spullen voor onze brocantewinkel.
We reizen met onze bus, een Peugeot Boxer 2.2 HDI uit 2008. Deze heerlijke reismakker had na de verhuizing en de verbouwing ook wel even wat pretkilometers verdient. Twee voorstoelen met daarachter een grote reisbench voor onze hond Max, voor de rest alleen maar laadruimte. ‘Leeg heen, vol terug’ is het motto en dat geldt zowel voor de bus als voor ons want culinair laten we onderweg ook niks liggen. Tijdens de reis ligt er altijd wel wat patisserie of een stokbrood op het dashboard. En van die harde Franse zuurtjes. En wat bananen, een zak zoute chips voor als we melig worden, drop voor de gastheer en -vrouw (sorry dat die ene zak de heenweg niet overleefd heeft)… We rijden over de A20 naar beneden met de cruise op 130, in de zesde versnelling en met airco aan. Vroeger reden we met de 2cv over de RN20, 90, in z’n vier en met het dak open. Soms zie je vanaf de snelweg nog een oud stuk N20, in gedachte zie ik ons daar dan nog rijden in mijn beige eend. De goede kijker ziet nog steeds het oude Frankrijk. Een boer met zijn Renault 4 bestel, een Peugeot J7 veewagen op de rommelmarkt, twee barbecuende Dyanes op een heuvel of oud speelgoed op een rommelmarkt. Het is er gewoon, je moet het alleen even zien. En open staan voor het moment, de verrassing, het verdwalen of toch die vreemde uitnodiging aannemen. Wat een land, wat een lieve vrienden, en wat zit de bus op de terugweg heerlijk vol. Tafels, stoelen, kasten, ladders, fietsen… als binnenkort de website van onze brocante live gaat zullen we het ook hier meteen melden. Kees-Jan Smit © Reiner Zevenhuijzen Vorig voorjaar reden we de Nationale 7 van Avignon naar Menton. Wegens groot succes besloten we dit jaar de meivakantie opnieuw goed te besteden. De autotrein was prima bevallen, dus waar zou die Seize nog meer heen kunnen brengen? Narbonne! Of eigenlijk Cerèt, op een uur rijden vanaf Narbonne. Cerèt ligt fijn centraal aan de oostkant van de Pyreneeën. Een uitvalsbasis voor de kust, de bergen, Carcassonne en Barcelona.
Op deze pagina een korte foto-impressie van de reis. Klik hier voor het de hele fotoreportage en het reisverslag. Reinier Zevenhuijzen Het Franse mobiele erfgoed wordt in ere gehouden in Madagaskar, zo concludeerde Maurice Boyer onlangs tijdens een werkbezoek. De aloude Citroën 2CV wordt daar nog steeds in groten getale gebruikt als taxi. Voor een Renault 4 is blijkbaar eenzelfde rol weggelegd. © Maurice Boyer
Een Peugeot 504 en een Renault Estafette in Oostenrijk. Een verademing tussen de Audi's, BMW's en Skoda's die het land rijk is. De Peug heeft een prachtige oude Philips aan boord. De Renault moet het doen met een Alfa volant. Herman Spannenberg © Herman Spannenberg
© Barbara de Bruin In 2015 vierden we dat de Renault 16 50 jaar bestond. De feestelijkheden vonden plaats in de omgeving van de Renaultfabriek in Le Havre. Omdat de omgeving ons goed beviel en we toen te weinig tijd hadden, wilden we graag een keer terug gaan om de streek wat beter te leren kennen.
Afgelopen zomer was het zover. Ons logeeradres was in Honfleur, en van daaruit hebben we onder andere Le Havre met z'n modernistische architectuur, de kuststadjes Deauville, Trouville, Etretat en Fecamp en de Mont-Saint-Michel bezocht. Natuurlijk kozen we zoveel mogelijk fijne 'Routes Touristiques'. Op de terugweg hebben we ook Rouen nog even bezocht. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Het is al weer een tijdje geleden, maar eigenlijk te leuk om er niet over te schrijven, ons uitstapje in oktober naar het Franstalige deel van België, Wallonië dus! Naast het bezoeken van enkele mooie steden, een museum en een bezoekje aan 'Le Pays Noir' kregen we een spontane uitnodiging om een kijkje te nemen bij een fraaie privécollectie klassieke Renaults!
Ons eerste reisdoel was het 'Musée des Transports Commun' in Luik, Een hal vol met trams en bussen waarbij je ook alle wagens van binnen mag bekijken. Leuk! Ons logeeradres (voor één nacht) was in Durbuy, een pittoresk plaatsje in de Ardennen dat zichzelf 'de kleinste stad van België' noemt. In het hoogseizoen is het hier erg toeristisch, maar zo in het najaar is het er lekker rustig. De volgende dag zijn we naar Namen gereden, genietend van de mooie herfstlandschappen onderweg. Namen heeft een citadel, hier hebben we een broodje gegeten uitkijkend over de stad. Het was wel fris, maar gelukkig nog droog. Na de lunch zijn we gaan rijden richting Charleroi. 'Le Pays Noir' zo wordt de omgeving van de stad Charleroi ook wel genoemd. Dit vanwege de vele kolenmijnen die hier vroeger waren. Nog steeds ademt deze streek een zwaar industrieel verleden. Reinier had een ritje uitgezet langs een aantal industriële gebouwen waaronder het oude verenigingsgebouw van de Amicale Solvay, dat tot mijn verassing openstond. Er was verder niemand. Binnen ontdekte ik een verlaten zwembad en een prachtige grote hal met een dubbel trappenhuis. Natuurlijk namen we onderweg ook een paar foto's van Seize. Later die middag hadden we afgeproken om langs te gaan bij onze Facebookvriend in de buurt van Brussel. Onderweg in de stromende regen kreeg Seize een lekke band. Waarschijnlijk was er ergens op de achterafweggetjes in Charleroi iets in de band terecht gekomen. Reservewiel erop gezet en weer door. Bij onze Facebookvriend werden we hartelijk ontvangen met een kop koffie. Daarna hebben we zijn fraaie collectie waaronder enkele Renault 16' s in concoursstaat bekeken. Genieten! Barbara de Bruin © Koen Beekmann Op vakantie in Normandië bezochten we onder andere Lisieux. Bij het bezoek aan de grootse Basiliek van Lisieux ontdekte ik op de binnenplaats deze Alpine A110 1600S. Een auto die je zelfs in Frankrijk nauwelijks tegenkomt en die je op deze locatie al helemaal niet zou verwachten. De binnenplaats was namelijk niet toegankelijk voor auto's van publiek en moest dus van een medewerker zijn. Ook dat vond ik eigenlijk best verrassend. De toewijding van de medewerkers was duidelijk verder van een hele andere aard dan van sportieve Franse sportwagens.
Omdat het zo'n indrukwekkende fotolocatie was ben ik hem daar snel gaan fotograferen en ineens stond daar de Franse eigenaar voor mijn neus. Een wat oudere man die me vriendelijk vroeg of ik wel wist wat dit was. Ja natuurlijk wist ik dat en er ontstond een gesprek en hij vertelde wat meer over de auto (motorisch gebaseerd op de motor van de Renault 16 TS, maar met aanpassingen), opende de motorkap voor me en stapte in om het motorgeluid te laten horen. De serene rust van de Basiliek werd even behoorlijk opgeschud door de kenmerkende sportieve Alpine klanken. Daarna sloot hij het portier en reed met luide brom en best vlot de binnentuin van de basiliek uit. Mij in bewondering en verbazing achterlatend... Koen Beekmann © Marc Noordink Weg van de snelweg vind je in zomers Frankrijk nog altijd voldoende rijdend of roestend mobiel erfgoed. Deze serie dateert van augustus 2016 en bevat materiaal uit de departementen Creuse, Loiret, Puy-de-Dôme en Somme.
Marc Noordink Chiel Fritz bereed de Route Nationale 7 in stijl op zijn Ariel VB 600cc zijklep uit 1950 met zijspan. Een impressie. Zie ook het stripboek dat Chiel van zijn reis maakte. 1. De RouteLangs de binnenkant van Frankrijk, wel bij 30 graden in mijn T-shirt op de motor. Meer dan veertien dagen in negen etappes. In Briare heeft Eiffel een brug gebouwd, dat deed hij meer. Maar dit keer een scheepsbrug over de Loire. Door Nevers met zijn kathedraal met roze ramen. Allemaal nieuw omdat de kathedraal werd aangezien voor een locomotievenloods in de tweede wereldoorlog. De restauratie van de ramen duurt nu langer dan de bouw. In Lyon naar het automuseum: geen kip maar wel je haren in de wind toen helmen nog niet verplicht waren. Citécréation beschilderde in Croix Rousse, de volksbuurt van Lyon een enorme muur: le mur des Canuts, de zijdewerkers. Nu stoppen er bussen met touristen. In Montélimar lopen de kippen los. En kom je een dalmatiër tegen die uit Brugge was komen wandelen met zijn baasje. Geen van beiden zin in scharrelkip. Avignon met zijn Palais des Papes en het museum voor moderne kunst in een prachtig Hotel. In Aix is gezellige camping met hoge muren en een vriendelijke entree. Wel naast een bruggetje dat Cézanne vastlegde. 2. De pompZo'n bord waar de brandstofprijzen op staan. Met van die flapjes, wel digitaal, nog niet elektronisch. En de rest is ook al stuk. 200 bornes, 200 kilometers van Parijs, failliete nostalgie. Bibendum zit weer mooi in de verf en kan weer banden pompen. Monumentale benzinestations met zorg gerestaureerd. In Charbonieres de Garage du Méredien, prachtige art-deco met een nieuwe goed passende functie: vintage industrieel meubilair. Utternorth. 3. BikeMijn Ariel VB 600cc zijklep uit 1950 met zijspan. Beetje knutselen om de gps van 12 volt te voorzien. En gaan. Eén spaak gebroken, sluiting in de Lucas, the Prince of Darkness, verlichting. C'est tout. Overal parkeren in Parijs, wat een verschil met Amsterdam. Vertrek op de stip voor de Notre Dame, een biertje op het terras bij de Ecole Polytechnique vlakbij het Pantéon. Een verplichte stop op de Place de la Concorde. Je motortje is daar wel heel klein. Avignon met de camping op loopafstand van het centrum en gezellige katten waarmee je lekker over bikes kan praten. Wel in het frans natuurlijk. In Fréjus is het circus, en plein soleil gestopt op een groenstrookje langs de weg. Menton, de oude douanepost gesloopt. 'This is the end'. 4. PiscinologieIn Frankrijk zet men zijn zwembad rechtop. Dan is men piscinoloog. foto's en tekst: © Chiel Fritz
|
En RouteVerken Frankrijk via de aloude Routes Nationales en andere binnen- en buitenwegen. Parels uit vervlogen tijden, verhalen, geschiedenis en af en toe een uitstapje met een Franse klassieker naar 'het buitenland'. Index
All
Archives
March 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|