© Wim Noorman In 1989 was mijn SIMCA 1100 Tourist 8 jaar oud, een leeftijd waar ik nu om kan glimlachen. Ik heb zojuist een ‘nieuwe’ Citroen C5 voor dagelijks gebruik gekocht, uit 2007. In niets lijkt deze C5 op de 1100, de verschillen zijn op elk gebied enorm. Zo was bij de 1100 al het geschroefde plaatwerk voor garantie al vervangen. De garantietermijn van 6 jaar op de carrosserie kon de fabrikant nauwelijks waarmaken, om het heel voorzichtig uit te drukken. Garage Nijburg in Bedum had de auto in de gekke groene kleur geleverd. En leuk geboerd dankzij de fabrieksgarantie.
Ik kocht de SIMCA omdat de door mij dagelijks gebruikte Peugeot 404 onder het gebruik begon te lijden. De in Nederland op mijn verjaardag in 1975 nieuw geleverde 404 had ook al matig plaatwerk. De stalling in een vochtige scheepsloods langs het Winschoterdiep, waar het gras onder de 404 gewoon doorgroeide, heeft de restauratie flink belemmerd. De SIMCA kwam dus op het juiste moment, met allemaal nieuw plaatwerk. Wat kon mij gebeuren? Het is wel uit die tijd dat de jaarlijkse APK een gebeurtenis werd, waarbij een tandartsbezoek met minder angst tegemoet gezien werd. Wat was het onderstel van deze SIMCA aan slijtage onderhevig. Stuurkogels, fusee’s en aandrijfassen zijn vervangen. Het aantal kilometers viel wel mee, eigenlijk. Plotseling liep ik tegen een blok uit de SIMCA Matra Rancho aan. 1500 cc en het past naadloos. Dat ging door, ten koste van de standaard 1100. Het resultaat was hilarisch. Een beetje meer vermogen, veel meer lawaai en een dubbele carburateur die constant vervuild was, waardoor ik langs de Route weer sproeiers door kon blazen. De SIMCA was zelfs ooit de trouwauto voor goede vrienden van mij. De Peugeot was immers nog lang niet klaar, en zo stond de groene Tourist legaal op de Grote Markt in Groningen. Op een gegeven moment verkocht ik de SIMCA aan een goede vriend (hij is het nog steeds) en ging ik verder met een bloedmooie Audi 80. Die had ik moeten houden, maar soit. Deze vriend had de SIMCA niet meer zo heel lang, de roestvorming ging toch gewoon verder en buiten op het scheepswerfterrein (de 404 stond nog steeds onberoerd binnen) hebben we voor hem nog eens een SIMCA Matra Rancho opgeknapt en zijn we er mee op wintersport geweest. Geweldig, zonder sneeuwkettingen lieten we de rest van het verkeer staan. En dat voor een auto zonder echte terreinkwaliteiten. Het was altijd feest in een SIMCA. Mijn opa had begin jaren zeventig een groene 1501 Special. Die laat me nooit meer los. En het merk eigenlijk ook niet. Aan de tijd bij die scheepswerf heb ik leuke herinneringen. En onbedoeld woon ik er sinds twee jaar 300 meter bij vandaan. Met een grote schuur, ik heb geen scheepswerf meer nodig. Een SIMCA misschien wel. Wim Noorman
1 Comment
© Theo van Os Na een geslaagde vakantie in 1953 op de motor naar de Franse Rivièra, waren mijn oom en tante (de zus van mijn vader) ook enthousiast geraakt. En zoals dat ging, besloten ze het jaar daarop met z'n vieren op vakantie te gaan. Allebei op de motor met complete kampeeruitrusting. M'n ouders op een JAWA en m'n oom en tante op een Sparta. Ook weer via de Route Napoléon naar de Franse Zuidkust.
En appen of internetten was er niet bij, dus stuurde mijn tante onderweg kaarten naar het thuisfront om te laten weten waar ze waren en hoe de reis ging. De eerst kaart was geschreven vanaf de camping in Grenoble, de tweede kaart - net als het jaar ervoor - vanuit Nice. De heenreis ging niet zo vlot als gedacht, het weer zat kennelijk niet zo mee! Een vermakelijk verhaal herinner ik me nog steeds van mijn vader. Mijn oom had nooit eerder in de bergen gereden en moest dat op een gegeven moment bekopen met verbrande remvoeringen: "De helling af stoof hij voor ons uit en zag de hele afdaling z'n remlichtje opgloeien. Beneden aangekomen stonden ze langs de kant van de weg met een grote grijns. "Zo, dat ging lekker", zei m'n oom, "alleen hij (de motor) stinkt wel een beetje..." Theo van Os Grenoble 11 juni '54 Lieve Pa en Moe, Even een kaartje uit Grenoble. We zijn hier gisteravond aangekomen na een lange vermoeiende rit. Lekker gegeten en koffie gedronken. Het is hier een mooi kamp. We hebben met onze tenten vlak naast de ingang gestaan, waar u op deze kaart ook tenten ziet staan. Dit is een foto van het kamp. Het weer heeft ons de laatste 2 dagen in de steek gelaten, zodoende zijn we een paar dagen later in Nice. We gaan nu direct weg, onze laatste rit naar Nice en hopen daar 9 dagen te kunnen blijven. Ik ben al knap rood gebrand en Bert ziet al bruin. Luidjes, vanuit Nice schrijven we weer. Hart. groeten van uw Bep, Bert, Jeantje, Kees. Dag tot ziens hoor. (Er zijn hier al heel hoge bergen) 2 Dagen laten schreef mijn tante een kaartje aan haar ouders in Rotterdam, vanuit het zonnige Nice. Kennelijk werkte de post in die tijd best snel, de brieven uit Nederland lagen al op hun te wachten. En goedkoop was het er ook: Nice, zondag 13-6-'54 Lieve Pa en Moe, Zoals U ziet zitten we nu aan de Rivièra. Zaterdagmiddag om 3 u. waren we op het kamp. Onze tent staat onder een vijgenboom, wat idyllisch he? Ook staan hier citroenbomen met citroenen er aan. Voor ons Hollanders erg fantastisch. De tuin hier staat ook vol met palmbomen. Toen we hier aankwamen kregen we meteen uw brief en Jeantje de brief van haar moeder en van Sonja, + briefje van Hansje zelf geschreven met een tekening erbij. Wat leuk he? We genieten hier echt van het buitenleven. Alleen is het weer hier ook nog verre van mooi, we hebben er zelfs ons oponthoud aan te danken. Maar ondanks alles is de temperatuur hier heerlijk. We zijn al flink verbrand. Bert z'n neus is al één en al vel en de mijn lijkt wel een aardbei. We zijn vanmorgen in Nice naar de markt geweest. Hadden 25 overrijpe bananen voor 50 ct., een pond peentjes voor 15 ct. een pond kersen voor 80ct. Nieuwe aardappelen 40 ct. per kilo. Een pakje margarine kost in Fr. 76 ct. een stokbroodje 26 ct. Dus dat is allemaal wel om te doen. Onze tenten staan tegenover elkaar, dus we kijken bij elkaar in huis. We denken hier te blijven. Tot volgende week zondag. Schrijft u nog eens Moe? Hart. groeten van ons viertjes. Kees zal volgende week ook eens schrijven. Hart. groeten van Bep, Bert, Jeantje en Kees © Henk-Jan Schagen Op deze dia's ziet u de Panhards van mijn opa en oma, het echtpaar Van der Smissen. Zij hadden een pension in Bergen aan Zee. Elk jaar, na het seizoen, gingen zij een paar maanden naar Spanje.
Henk-Jan Schagen |
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. Index
All
Archives
June 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|