|
Een foto uit de Facebookgroep Oud Hattem met daarop het interieur van de Shell Shop van Renault garage Bloemendal bracht mij weer terug naar 1975. Het jaar waarin de kleine Herman officieel een tiener is geworden, maar ook het jaar waarin mijn vader zich een nieuwe Renault 16 TL aanschafte.  Tot dusver had mijn automobiele leven zich voornamelijk afgespeeld rond Matchbox en Majorette modelauto’s met sporadisch een Corgi Junior, een Schüco 1/66 of een exotische Lonestar om het tapijt van de ouderlijke stulp op te vrolijken.Heel soms mocht het jonge hart zich verheugen in een modelauto in de, voor mij, afwijkende schaal 1/43. De eerste keer was het een Chevrolet Corvair van Corgi die ik van mijn lieve oma van der Linde op mijn verjaardag kreeg. Met name het witte jalouzietje bij het achterraam intrigeerde mij enorm. De tweede afwijker was wederom een Corgi, maar nu een VW Kever saloon die door de naburige Bertus en Heintje liefdevol voor de buurjongen werd meegenomen als souvenir uit het verre Cochem. Zowel de Corvair als de Kever mochten niet meedoen in de parade op het tapijt. Ze waren simpelweg te groot tussen de Majorettes. De twee Corgi’s deelden een veilige plaats in de kast en werden sporadisch toegelaten op de salontafel. In beide gevallen angstvallig buiten het bereik van de sloopgrage vingers van mijn oudste broer en bezoekende neven. Het zal u niet verbazen dat deze modellen zich nog altoos in perfecte staat bevinden.  Maar terug naar de Shell shop. In 1975 werd de nieuwe R16 van mijn vader regelmatig afgetankt met LPG. Uiteraard nog d.m.v. een binnenvulling met bijbehorende onaangename geur als het vulpistool werd losgekoppeld. (De geur is het best te vergelijken met de geur die daags na consumptie van een pan snert het huis met vreugde vult.) Dat LPG ritueel kon dus het beste worden afgewacht in de veilige omgeving van de Shell shop. De molen met de nieuwste Majorette modellen was altijd een vreugde voor het hunkerende autohart.  Op een goede dag in 1975 had de pompbediende besloten dat de Renault boutique moest integreren in de Shell shop. En daar stond hij dan te glimmen tussen de plastic Shell tankwagens en de molen met de Majorette modellen. Een Norev Renault 16 TX in vlammend rood metalliek. Jet Car Metal stond er op het kleurige doosje. Dus niet zo’n kunststof banaan met spontaan openvallende portieren en gapend kierende kleppen. De vonk sloeg over hoewel ik vooraf wist dat de R16 hetzelfde lot beschoren was als de Corvair en de Kever. Een bestaan op de achtergrond en zaterdagavond in de spotlight tussen een glaasje 3-Es met prik en een bakje Nibbit’s op de salontafel.  De spaarpot ging ondersteboven en de Renault werd aangeschaft. De euforie was groot toen bleek dat het modelletje beschikte over een heuse beweegbare hoedenplank. Norev was m.i. vergeten om er een achterruit in te doen maar daarin bood de cellofaanverpakking van een doos bonbons een afdoende oplossing.  Een matzwart randje boven de achterlichten maakte het model nog realistischer. De rode kleur werd regelmatig opgehaald door een laagje autowax en om de auto soepel over de tafel te laten zwieren werden beide assen periodiek gesmeerd middels een shotje naaimachineolie.Ik heb er de R16 nog maar even voor uit de kast gepakt en genoten van de herinneringen. Fijn hoor zo’n oude foto van de Shell shop die ineens opduikt tussen de Facebookberichten.
Herman Spannenberg
0 Comments
 © Archief Rendert Vermeer Nog een foto van onze Renault 16 TL. Deze is op dezelfde dag gemaakt als de foto's die ik eerder ter beschikking stelde (zie 'Comfortabele herinnering'). Kennelijk ben ik gevraagd bij de auto te poseren.
Nu komen er nog een paar herinneringen naar boven. De auto had namelijk een LPG-tank achterin, vermoedelijk eerder geïnstalleerd vanwege de oliecrisis in de jaren '70. Gas was veel goedkoper. Wat ik me ook herinner is dat de auto voor onderhoud of de keuring altijd naar het garagebedrijf van een oom ging. Soms op de bonnefooi en als mijn oom geen tijd had, bleef de auto daar een dag of wat achter. We kregen dan zijn auto te leen voor terug naar huis. Dat was een rode Renault 16 TX. Die was iets luxer en had lederen bekleding. Die lederen achterbank heeft mij nog eens flink gepijnigd. Je moet niet pardoes met korte broek in een auto met leren bekleding gaan zitten als ie 's zomers in de zon heeft gestaan. Ik voel mijn dijbenen bijna weer verbranden. Rendert Vermeer  © Archief Rendert Vermeer Toen ik nog maar een paar turven groot was, hadden mijn ouders een 16 TL. Een azuurblauwe. Ik kan me herinneren dat er een LPG-tank in zat. Het was een comfortabele auto met soepele vering. Roesten deed ie echter al als je er naar keek
Ongeveer in 1982 is de auto van de hand gedaan aan een kennis die 'm binnen een week total loss wist te rijden. De R16 eindigde op z'n dak. De inzittenden zijn er goed van af gekomen gelukkig. Rendert Vermeer © Herman Spannenberg Hierbij de foto's van mijn vaders oude R16, die wij na een overschot aan Opels nieuw uitgeleverd kregen. De auto was beige en reed op LPG, waarbij in die tijd sprake was van een binnenvulling. Dus na iedere tankbeurt kwam er een smerige gaslucht het interieur binnen drijven. Wat mij altijd bij is gebleven, is de gangwissel die door middel van een stuurpook werd bediend. Als jochie keek ik met verbijstering naar de soepelheid waarmee mijn vader deze ingewikkelde constructie iedere keer weer tot een goed einde bracht. Later kocht ik zelf een Fiat 1500 confort. En sinds die tijd weet ik dat een versnellingspook tussen de beide voorstoelen niets te maken heeft met evolutie. Een versnellingshendel hoort gewoon aan de stuurkolom.
Mijn vader moet een vooruitziende blik hebben gehad, want de kolenloods achter het huis (met ruimte voor minstens 10 klassieke auto's) is inmiddels afgebroken... Herman Spannenberg |
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. 
Index
All
Archives
June 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|