|
© Marcel Boyer Eerder haalde ik al herinneringen op aan mijn oude witte eend, gekentekend 68-24-MX, en aan mijn rode en eerste Méhari gekentekend BF-22-62 (klik hier voor mijn album). Bij de allerlaatste zolderopruiming vorige week stuitte ik op wat dia's - diep verborgen achter een knieschot - waarop nog een foto van mijn eend in Noorwegen te zien is en, HOERA, HOERA, ook twee dia's van de opvolger van mijn rode Méhari: een groene, gekentekend MB-21-48. Deze laatste was veel moderner (we schrijven het jaar 1975, maar hij zal vervaardigd zijn in ’73 of ’74), want hij had plastic deurtjes en een startknop. De rode had nog canvasdeurtjes en daar moest je het sleuteltje nog 'ouderwets' omdraaien om de startmotor aan het werk te zetten. Die groene Méhari heb ik maar enkele maanden gehad, want ik vond een Volvo Amazon toen nog aantrekkelijker. Het is daarom, dat ik maar 2 dia's heb kunnen achterhalen waar die groene op staat. En waar die dia's genomen zijn? In Zuid-Frankrijk, waar ik met mijn toenmalige vriendin van camping naar camping trok. Het was niet alleen met die Méhari van korte duur, maar ook de relatie met die vriendin was geen lang leven beschoren.
Marcel Boyer
0 Comments
Marcel Boyer stuurde al eerder foto's van de Citroëns in zijn leven. Zie ALBUM Marcel Boyer. In zijn foto-album vond hij nog wat leuke aanvullingen, die hij met ons deelt. © Archives Marcel Boyer  Tijdens de herfstvakantie in een sneeuwbui in het bergdorpje Gol in Noorwegen (begin jaren '70)  Niet veel later: één van de bougies is uit de behuizing gesprongen en er moet provisorisch een nieuwe schroefdraad worden aangebracht in een Noorse garage. Gevolg: twee dagen oponthoud en te laat terug op school.  Weer terug in Nederland, tijdens een van de vele weekendritjes. Hier op het pontje naar Oude Wetering(Zuid-Holland).  De Méhari met vriendin op de Peer Gynt-veien in Noorwegen.  Ik zit in mijn Méhari voor ons gehuurde huis in Hundorp (midden Noorwegen).
Deze Citroën Méhari kocht ik tweedehands in 1974 (bouwjaar vermoedelijk 1972) in een garage in de binnenstad van Amsterdam. In het begin stond ik doodsangsten uit, want bij het remmen schoot de auto gevaarlijk en scherp naar rechts. Na de reparatie ging het een heel stuk beter. Converseren met elkaar in die auto kon alleen op brulboei-niveau. ’s Winters was het steenkoud, want de warme lucht uit de blower - een gat ergens onder de versnellingspook - verdween gelijk naar achteren om nooit meer terug te keren. Radio luisteren ging gepaard met veel geknetter, de ontvangst was reuze slecht. Ik heb er zelf een achterbankje in gemaakt, want die zat er niet standaard in. Echt hard ging het niet, want er zat een gewone 2CV-motor in. Maar wat heb ik van “mijn autootje” genoten en wat heeft-ie ons ver gebracht -in dit geval: Noorwegen!       De foto hieronder is ook gemaakt in de beginjaren ’70, maar dan op Ameland; de auto was niet van mij, maar van een garagebedrijf. Ik voelde echter een lotsverbondenheid met die kar: ik had er immers ook één?  Deze foto is gemaakt in Amsterdam Osdorp (vanwege de molen op de achtergrond) en mijn inspiratiebron was - buiten mijn Mehari- de toen beroemde Britse fotograaf David Hamilton. Hij maakte veel soft-focus foto’s, die een wat dromerige indruk gaven. Vlak voor de lensopening maakte ik een raamwerkje van plastic, met in het midden een opening. De zijkanten van de foto werden dan wat waziger en het midden-was de bedoeling-bleef scherper. Je kon ook wat vaseline op een (voorzet)lens doen, hetgeen hetzelfde resultaat gaf. Mijn Mehari als droomauto!
 |
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. 
Index
All
Archives
June 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|