|
We schrijven 1979, met 14 jaren is uw schrijver aanbeland in de leeftijd waarin hij denkt een pittig woordje mee te kunnen spreken. Mijn vader zocht zich een vervanger voor zijn Opel Rekord diesel uit 1977. Na een overschot aan Opels en een aangenaam verlopen uitstapje naar Renault was de tijd aangebroken om de horizon te verbreden en te snuiven aan andere exoten.  Na diepgravend onderzoek, waarin mijn vader 'geholpen' werd door mij had de keuze zich beperkt tot een tweetal automobielen te weten de Peugeot 504 en de Fiat 132-2000. In mijn optiek was het niet zinvol om veel woorden vuil te maken aan de Peugeot. De Fiat was immers veel zeldzamer, had een heerlijke snerp in de uitlaat, was voorzien van velours bekleding en had als doorslaggevend item een stel elektrisch bedienbare ramen. Mijn vader had nog zo zijn bedenkingen. De betrouwbaarheid van de Fiat was nog maar niet 1 2 3 bewezen terwijl de Peugeot het in sommige gebieden toch maar mooi als Taxi had geschopt. En vergeet ook die weelderige zit in de Franse fauteuils niet. Ergo, de Peugeot moest aan een testrit onderworpen worden. De Fiat was inmiddels al uitgebreid aan bod geweest en wist de toets der kritiek ruimschoots te doorstaan.  Nadat mijn vader zich een hele dag prima had vermaakt met een 504 GL was het tijd om de auto in te leveren bij het dealerpaleis alwaar de onderhandelingen zich zouden voortzetten. De 14 jaar oude blaag mocht mee om te zien hoe er onderhandeld moest worden. En waarlijk de Peugeot agent wist zich vaardig een weg naar het hart van mijn vader te praten. Ik zag met lede ogen aan hoe de Fiat steeds verder de straat uit reed. Het kon toch niet waar zijn, moesten mijn broers en ik het luxe gevoel van velours op onze blote benen missen? Gelukkig bood de gewiekste verkoper mij een kans om het tij te keren.De onverlaat had mijn vader namelijk laten rijden in een Peugeot 504 GL deux litres met de onafhankelijk geveerde achteras maar offreerde een 504L met 1800 motor en het onderstel van de aloude 404. Fijntjes wees ik mijn vader op het feit dat het zetten van een handtekening betekende dat hij zich qua techniek minstens een decennium terug in de tijd bewoog en dat de verkoper ten onrechte het veercomfort en het pittige karakter van de testwagen als pluspunten aan het opsommen was. Om nog maar te zwijgen van het karige instrumentenpaneel van de 504L.  Ik zie nog de wanhopige blik in de ogen van de verkoper die moest bekennen dat hij door een aankomend puber op rechts was ingehaald.
Au revoir Peugeot, Benvenuto Fiat 132 (die overigens ook gewoon een starre achteras had, maar wel velours………). Herman Spannenberg
4 Comments
© Archives Henri Vermeer In de oude diadozen van mijn vader vond ik deze dia van de Oude Doelenkade in Hoorn. Op de achtergrond natuurlijk een interessante BMW Touring en een Volkswagen TL. Maar onze aandacht richt zich op de groene Peugeot 504 op de voorgrond. Wat is daar mee aan de hand?
Henri Vermeer Al eerder bladerde Boerbon met ons door het album van zijn verleden. Vandaag figureren opnieuw 3 Franse voitures als voertuigen van zijn herinneringen.  Nog een auto van mijn vader begin jaren 70: een Simca 1300.  Een Peugeot 504 van mijn vader later in de jaren 70 (de arm uit het raam ben ik toen ik 16 was).  In 1990 heb ik met de Renault Caravelle een probleemloze reis door Spanje en Portugal gemaakt (foto in Spanje). © Boerbon
_Paul Oud had voor zijn huidige 2 Citroëns GSA (zie Paul et l'affaire GSA) meerdere Franse liefdes. Een mooie Peugeot 504 bijvoorbeeld, waarmee hij ooit naar Zuid-Frankrijk reed. Maar ook een Renault 4 en een donkerbruine Renault 5 behoorden tot zijn wagenpark.                 © Paul Oud
|
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. 
Index
All
Archives
June 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|