 © Pim Berends In 2002 was ik mijn Traction aan het restaureren en wilde toch wat ouds rijden. Ik wende ik mij weer tot de bevriende Citroën garage die ditmaal een zeer originele GS club 1979 had geïmporteerd uit de Languedoc van de 1e eigenaar met slechts 64.000 km. Enkele jaren daarvoor hadden we daar op hetzelfde adres al een mooie DS opgehaald van de zoon des huizes en ik kon mij nog herinneren dat de GS daar toen ook in de schuur stond. Gave auto met wat gebruikssporen in een bruine metallic kleur met een bruin interieur. Toen mijn traks weer gereed was, stond de GS eigenlijk in de weg en moest in de winter elders worden gestald. Achteraf wel spijt dat ik haar heb verkocht en ik zag dat ze onlangs weer in andere handen is overgegaan. Mocht iemand deze auto of de eigenaar kennen, laat het mij even weten want ik ken de complete historie.
Pim Berends
0 Reacties
© Pim Berends Een vriend van mij was Citroën dealer in Raalte en hij had een mooie zilvergrijze GSA X3 uit 1984 te koop met ruim 140.000 op de teller. Op dat moment was deze auto nog maar 10 jaar oud en na een grote beurt stond ze voor mijn deur. Helaas wel buiten want ik had maar stallingsruimte voor 1 auto en daar stond mijn Traction Avant in. De GSA was voorzien van een LPG installatie die als enige nadeel had dat je met name in de winter, 's avonds wel even de laatste meters op benzine moest afleggen anders wilde ze de volgende ochtend niet meer starten. Tegenwoordig zijn deze installaties gelukkig een stuk verbeterd. Ik was verder erg tevreden over de GSA en met name de 5 bak in combinatie met de 1299 cc maakte het een aangenaam vervoermiddel. Ik kocht er nog een sloop GSA Service bij omdat daar mooie lichtmetalen velgen opzaten die dus onder de X3 kwamen te zitten. De Service heb ik naar de sloop gebracht want die raakte ik aan de straatstenen niet kwijt ondanks de nog draaiende motor. Bij de APK keuring kwam aan het licht dat het achterste subframe van de X3 haar beste tijd had gehad en ik besloot daarom om haar te koop te zetten na de 30.000 km die ik er in 1,5 jaar mee had afgelegd. De nieuwe eigenaar in Delft was van dit defect op de hoogte maar zou het gaan repareren. De auto bestaat niet meer.
Pim Berends © Herman Spannenberg Mijn eerste nieuwe auto was een Renault 11 TD in de Cheverny uitvoering. Menigeen denkt bij TD aan Turbo Diesel maar dan moet ik u teleurstellen.
De T staat voor het uitrustingsniveau = Tergend kaal en de D is om aan te geven dat het hier om een 1700 cc zelfontbrander gaat. Een heerlijke automobiel, zeer comfortabel en zeer zuinig en met de CAV brandstofpomp ook nog uiterst vermakelijk. Je wist namelijk nooit hoe hoog de topsnelheid van de auto was. soms ging de naald niet verder dan 140 km/h en dan weer ging de wagen gezwind naar de 160 km/h. Ik heb mij er nooit aan gestoord. De 11 was comfortabel en betrouwbaar en zo kaal dat er niets aan de wagen kapot kon gaan, immers, wat er niet op zit... Het kan natuurlijk zijn dat ik er met een roze bril naar kijk maar het was wel mijn eerste echt nieuwe auto en als jonge vent van 23 jaar was ik zo trots als een aap. De Escort die ik vervolgens zakelijk voor de kiezen kreeg was een stuk minder flamboyant. Herman Spannenberg © Peter Drijver Mijn vader werkte bij de Verkadefabriek en had een 'auto van de zaak'. In 1956 gingen we op kampeer-vakantie met de Ford Versailles, een echte V8 die op vakantie nogal eens overkookte. Links mijn overleden broer Frans, rechts -met beer- ben ik. Verkade had een hele sleep van deze autoos -na de positieve ervaringen met de oudere Ford Vedette. Diezelfde auto met wit dak werd gefotografeerd door Eddy de Jong in oktober 1958 bij het huwelijk van de nicht van directeur Co Verkade. Het jaar erop in 1957 gingen we op vakantie met een andere Verkade auto, de tweekleurs Renault Frégate mét imperiaal. Blijkens het album knapte onderweg de voorruit. In 1964 gingen we –vader, moeder, 4 zoontjes– kamperen in Bretagne. De 'auto van de zaak' was inmiddels een Ford Zephyr 6 geworden -die met vinnen. Op de camping nog Arondes, PL17, 203's en zelfs een Traction. Juist op die vakantie begon ik ook de Panhards te determineren: de Dyna Z, de PL 17's met hun verschillende achterlichten, gladde wieldoppen of geribde remtrommels. Nu, een halve eeuw verder heb ik zelf 3 rijdende Panhards en ben ik voorzitter van een hele fijne Panhardclub.
Peter Drijver © Herman Spannenberg Hierbij de foto's van mijn vaders oude R16, die wij na een overschot aan Opels nieuw uitgeleverd kregen. De auto was beige en reed op LPG, waarbij in die tijd sprake was van een binnenvulling. Dus na iedere tankbeurt kwam er een smerige gaslucht het interieur binnen drijven. Wat mij altijd bij is gebleven, is de gangwissel die door middel van een stuurpook werd bediend. Als jochie keek ik met verbijstering naar de soepelheid waarmee mijn vader deze ingewikkelde constructie iedere keer weer tot een goed einde bracht. Later kocht ik zelf een Fiat 1500 confort. En sinds die tijd weet ik dat een versnellingspook tussen de beide voorstoelen niets te maken heeft met evolutie. Een versnellingshendel hoort gewoon aan de stuurkolom.
Mijn vader moet een vooruitziende blik hebben gehad, want de kolenloods achter het huis (met ruimte voor minstens 10 klassieke auto's) is inmiddels afgebroken... Herman Spannenberg  © Pim Berends In 1990 kocht ik deze bordeaux rode 204 uit 1974 om dagelijks te gebruiken waar mijn Traction Avant minder voor geschikt was. De Peugeot was gerestaureerd en reed heerlijk comfortabel en voorzien van een niet geheel lekvrij schuifdak. Na 3 jaar begon heb ik haar weer verkocht en helaas is ze een paar jaar daarna gesloopt. Zo’n Peugeot is tegenwoordig in ons land zeldzamer dan een Traction Avant.
Pim Berends |
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. Index
Alles
|
