 © Herman Spannenberg De Renault 20 was verplichte kost toen een goede vriend van mij met een Renault 30 thuis kwam. Wat een comfort had die 30, en wat een snelheid. Maar bovenal wat een dorst... Dat moest anders kunnen dacht ik en zodoende heb ik de knoop snel doorgehakt toen ik,van een kennis die niet meer mocht rijden van de plaatselijke hermandad, een deux litres op LPG kon kopen. Dat de wegenbelasting voor LPG op het dubbele kwam van een benzineversie telde niet voor mijn exemplaar. De LPG tank was een onofficieel accessoire, niet bekend bij de mensen in Veendam. Uiteindelijk heb ik niet heel lang plezier gehad van mijn comfortabele 20. De stuurbekrachtiging had de eigenschap om bij uiterste stuuruitslag gemeen naar de andere kant uit te halen, hetgeen een verrassend effect op de uitgestippelde koers sorteerde. Een vage kennis met minder angst wilde de grote Fransoos maar wat graag overnemen. Want elektrische raambediening en elektromagnetische deurvergrendeling is een stuk cooler dan een goed functionerende besturing. Voeg daarbij de niet ambtelijk bekende gaspot en de koop was snel gesloten.
Herman Spannenberg
0 Comments
 © Herman Spannenberg Deze Renault 12 heb ik gekocht toen ik als 19-jarige jongen bij een tankstation werkte. De klant die al een tijdje met deze auto rondreed, wilde er wel vanaf en ik was verbijsterd over de perfecte staat waarin de R12 TL zich bevond.
De auto was al zo'n 14 jaar oud toen ik hem kocht en was absoluut roestvrij en in zijn eerste lak. Qua rijgedrag deed de Renault mij echter niet zoveel gezien de geweldige hoeveelheid onderstuur die de auto ten toon spreidde. De TS wielen heb ik weer weten te bietsen van een vrouwelijke klant die met een rode 12 TS op gladiaal banden de weg onveilig aan het maken was. Uiteindelijk ben ik toch weer gezwicht voor het Italiaanse rijgedrag toen mijn overbuurjongen absoluut mijn roestvrije R12 wilde aanschaffen. Een week later belandde de groene 12 jammerlijk total loss op de sloop. De buurjongen had waarschijnlijk ook wat moeite met het onderstuur... Herman Spannenberg © André van Dijke De vader van mijn schoonmoeder reed altijd Citroën en volgens mij zijn alle foto's gemaakt in Zwitserland of op weg daarnaartoe.
Een leuke anekdote: toen mijn schoonmoeder als meisje eens werd opgehaald door haar vader met de DS, werd hij door de politie aan de kant werd gezet, en werd hem verteld dat hij veel te hard reed met zo'n oude auto. Zijn DS was toen een paar jaar oud... Hij was zwaar beledigd, belde de dag erop met de commissaris van politie en eiste dat de agenten in kwestie persoonlijk hun excuses kwamen maken in zijn spreekkamer (hij was chirurg in den Haag). Een paar dagen later stonden er twee agenten in zijn spreekkamer en boden hun excuses aan omdat zij de auto van de dokter een oude bak hadden genoemd , andere tijden... De rood/witte ID19 met de Citron Pressé schildjes op de laatste foto is van mijn schoonvader, in zijn bezit sinds eind 2007. De foto is gemaakt tijdens de Citron Pressé van dit jaar. Hij wilde graag een klassieke auto en omdat zijn schoonvader altijd Citroën reed, werd het een ID19 uit 1967. André van Dijke |
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. 
Index
All
Archives
June 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|