Altijd feest in een SIMCA

© Wim Noorman

In 1989 was mijn SIMCA 1100 Tourist 8 jaar oud, een leeftijd waar ik nu om kan glimlachen. Ik heb zojuist een ‘nieuwe’ Citroen C5 voor dagelijks gebruik gekocht, uit 2007. In niets lijkt deze C5 op de 1100, de verschillen zijn op elk gebied enorm. Zo was bij de 1100 al het geschroefde plaatwerk voor garantie al vervangen. De garantietermijn van 6 jaar op de carrosserie kon de fabrikant nauwelijks waarmaken, om het heel voorzichtig uit te drukken. Garage Nijburg in Bedum had de auto in de gekke groene kleur geleverd. En leuk geboerd dankzij de fabrieksgarantie.
 
Ik kocht de SIMCA omdat de door mij dagelijks gebruikte Peugeot 404 onder het gebruik begon te lijden. De in Nederland op mijn verjaardag in 1975 nieuw geleverde 404 had ook al matig plaatwerk. De stalling in een vochtige scheepsloods langs het Winschoterdiep, waar het gras onder de 404 gewoon doorgroeide, heeft de restauratie flink belemmerd. De SIMCA kwam dus op het juiste moment, met allemaal nieuw plaatwerk. Wat kon mij gebeuren? Het is wel uit die tijd dat de jaarlijkse APK een gebeurtenis werd, waarbij een tandartsbezoek met minder angst tegemoet gezien werd. Wat was het onderstel van deze SIMCA aan slijtage onderhevig. Stuurkogels, fusee’s en aandrijfassen zijn vervangen. Het aantal kilometers viel wel mee, eigenlijk. Plotseling liep ik tegen een blok uit de SIMCA Matra Rancho aan. 1500 cc en het past naadloos. Dat ging door, ten koste van de standaard 1100. Het resultaat was hilarisch. Een beetje meer vermogen, veel meer lawaai en een dubbele carburateur die constant vervuild was, waardoor ik langs de Route weer sproeiers door kon blazen.
 
De SIMCA was zelfs ooit de trouwauto voor goede vrienden van mij. De Peugeot was immers nog lang niet klaar, en zo stond de groene Tourist legaal op de Grote Markt in Groningen. Op een gegeven moment verkocht ik de SIMCA aan een goede vriend (hij is het nog steeds) en ging ik verder met een bloedmooie Audi 80. Die had ik moeten houden, maar soit. Deze vriend had de SIMCA niet meer zo heel lang, de roestvorming ging toch gewoon verder en buiten op het scheepswerfterrein (de 404 stond nog steeds onberoerd binnen) hebben we voor hem nog eens een SIMCA Matra Rancho opgeknapt en zijn we er mee op wintersport geweest. Geweldig, zonder sneeuwkettingen lieten we de rest van het verkeer staan. En dat voor een auto zonder echte terreinkwaliteiten. Het was altijd feest in een SIMCA. Mijn opa had begin jaren zeventig een groene 1501 Special. Die laat me nooit meer los. En het merk eigenlijk ook niet. Aan de tijd bij die scheepswerf heb ik leuke herinneringen. En onbedoeld woon ik er sinds twee jaar 300 meter bij vandaan. Met een grote schuur, ik heb geen scheepswerf meer nodig. Een SIMCA misschien wel.
 
Wim Noorman