Les 24 Heures du Mans 1967

© Museum The Henry Ford *)

De stad Le Mans, hoofdstad van het département Sarthe, dankt ondanks een fraaie Cathédrale en andere bezienswaardigheden zijn naam en faam bijna alleen aan de 24 Heures du Mans. Samen met de Grand Prix van Monaco en de Indianapolis 500 waarschijnlijk de bekendste autorace ter wereld en zeker de meest tot de verbeelding sprekende. En als dan het beroemdste deel van het circuit, de ligne droite des Hunaudières, wordt gevormd door de Route Nationale 138 naar Tours, dan mogen we op een website die Route Nationale heet natuurlijk wel aandacht aan die 24 Heures besteden.
 
Al sinds 1923 rijdt men hier jaarlijks op racetempo rondjes op voornamelijk openbare weg, met onderbrekingen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Al ver voor die oorlog vestigt de 24 Heures zijn internationale naam, niet in de laatste plaats geholpen door de nadrukkelijke Britse aanwezigheid en de zegereeks van Bentley. Ook de bijzondere Dunlop boog en de start waarbij coureurs rennend de baan naar hun auto moeten oversteken dragen bij aan de beeldvorming. De manier waarop de organiserende Automobile Club de l'Ouest de reglementen soms Frans-chauvinistisch toepast en aanpast versterkt de mythe nog verder. Er gebeurt meer goeds en slechts rondom de 24 Heures, maar vriend en vijand zijn het er over eens dat de gouden jaren bestaan uit de zestiger jaren van de vorige eeuw, gesymboliseerd door de verbeten strijd tussen Ford en Ferrari. Ik weet het, beide geen Frans merk, maar doordat fotograaf Andy Friedman het team van Shelby American (Ford) jarenlang gevolgd heeft, kunnen we nu wel beschikken over een prachtige fotoreeks van de 24 Heures du Mans van 1967. Werk van Andy Friedman is hier al terug te vinden in het artikel over het circuit van Reims-Gueux, trouwens.
 
Ik zal straks de context van de race schilderen, maar uit de 900 foto's hebben we met name geprobeerd de sfeer van 1967 naar voren te halen. Natuurlijk was racerij toen veel gevaarlijker, maar zeker laagdrempeliger en publieksvriendelijker. En ook in zo'n internationale raceomgeving kun je moeiteloos de Franse sfeer uit de foto's halen.
 
Enzo Ferrari, bouwer van straatauto's om raceauto's te kunnen maken, had zich in 1963 de woede van Henry Ford II op de hals gehaald. In geldnood verkerend had Ferrari lang de indruk gewekt zich aan Ford te willen verkopen, maar hij haakte op het laatste moment af. Henry Ford II nam zich voor Ferrari te verslaan daar waar het de meeste pijn zou veroorzaken: het circuit en dan vooral Le Mans. In 1964 en 1965 lukte dat nog niet, maar in 1966 lukte het overtuigend. Voor 1967 leek Ferrari met een volledig nieuw ontwerp (de 330 P4) de betere kansen te hebben, maar Ford/Shelby American won uiteindelijk toch met de eveneens nieuwe GT40 MkIV en twee Amerikaanse coureurs, de eerste en tot nu toe enige 'all-American' (auto, team en rijders) overwinning op Le Mans. Vooraf werden topcoureurs Dan Gurney en A.J. Foyt slechte kansen toegedicht, de zorg was dat ze elkaar tot schade of overbelasting van de GT40 zouden opjutten. In zijn euforie aan de finish was het hier Dan Gurney die voor het eerst de hem aangereikte Moët & Chandon Champagne opende en over iedereen, Henry Ford II en zijn vrouw inclusief, uitspoot. Een traditie werd geboren …
 
Bekijk de foto's op details, startnummer 1 is natuurlijk de winnende Ford GT40 MkIV, maar zie ook de diverse Franse raceauto's zoals de Matra-BRM, de Alpine-Renault, de Panhard CD met Peugeot motor, enz. Nog steeds zijn de 24 Heures du Mans een aanrader, de tweejaarlijkse Le Mans Classic misschien nog meer, maar even virtueel terug kunnen naar 1967 is het mooist!
 
Marc Noordink

---

*) Met dank aan het museum The Henry Ford  in Dearborn voor het mogen gebruiken van deze unieke zwart/wit foto's! Als gezegd volgde fotograaf Andy Friedman het team van Shelby American tijdens de topjaren met Ford. De winnende Ford GT40 MkIV bevindt zich overigens ook in het Henry Ford museum in Dearborn.