Een foto uit de Facebookgroep Oud Hattem met daarop het interieur van de Shell Shop van Renault garage Bloemendal bracht mij weer terug naar 1975. Het jaar waarin de kleine Herman officieel een tiener is geworden, maar ook het jaar waarin mijn vader zich een nieuwe Renault 16 TL aanschafte. Tot dusver had mijn automobiele leven zich voornamelijk afgespeeld rond Matchbox en Majorette modelauto’s met sporadisch een Corgi Junior, een Schüco 1/66 of een exotische Lonestar om het tapijt van de ouderlijke stulp op te vrolijken.Heel soms mocht het jonge hart zich verheugen in een modelauto in de, voor mij, afwijkende schaal 1/43. De eerste keer was het een Chevrolet Corvair van Corgi die ik van mijn lieve oma van der Linde op mijn verjaardag kreeg. Met name het witte jalouzietje bij het achterraam intrigeerde mij enorm. De tweede afwijker was wederom een Corgi, maar nu een VW Kever saloon die door de naburige Bertus en Heintje liefdevol voor de buurjongen werd meegenomen als souvenir uit het verre Cochem. Zowel de Corvair als de Kever mochten niet meedoen in de parade op het tapijt. Ze waren simpelweg te groot tussen de Majorettes. De twee Corgi’s deelden een veilige plaats in de kast en werden sporadisch toegelaten op de salontafel. In beide gevallen angstvallig buiten het bereik van de sloopgrage vingers van mijn oudste broer en bezoekende neven. Het zal u niet verbazen dat deze modellen zich nog altoos in perfecte staat bevinden. Maar terug naar de Shell shop. In 1975 werd de nieuwe R16 van mijn vader regelmatig afgetankt met LPG. Uiteraard nog d.m.v. een binnenvulling met bijbehorende onaangename geur als het vulpistool werd losgekoppeld. (De geur is het best te vergelijken met de geur die daags na consumptie van een pan snert het huis met vreugde vult.) Dat LPG ritueel kon dus het beste worden afgewacht in de veilige omgeving van de Shell shop. De molen met de nieuwste Majorette modellen was altijd een vreugde voor het hunkerende autohart. Op een goede dag in 1975 had de pompbediende besloten dat de Renault boutique moest integreren in de Shell shop. En daar stond hij dan te glimmen tussen de plastic Shell tankwagens en de molen met de Majorette modellen. Een Norev Renault 16 TX in vlammend rood metalliek. Jet Car Metal stond er op het kleurige doosje. Dus niet zo’n kunststof banaan met spontaan openvallende portieren en gapend kierende kleppen. De vonk sloeg over hoewel ik vooraf wist dat de R16 hetzelfde lot beschoren was als de Corvair en de Kever. Een bestaan op de achtergrond en zaterdagavond in de spotlight tussen een glaasje 3-Es met prik en een bakje Nibbit’s op de salontafel. De spaarpot ging ondersteboven en de Renault werd aangeschaft. De euforie was groot toen bleek dat het modelletje beschikte over een heuse beweegbare hoedenplank. Norev was m.i. vergeten om er een achterruit in te doen maar daarin bood de cellofaanverpakking van een doos bonbons een afdoende oplossing. Een matzwart randje boven de achterlichten maakte het model nog realistischer. De rode kleur werd regelmatig opgehaald door een laagje autowax en om de auto soepel over de tafel te laten zwieren werden beide assen periodiek gesmeerd middels een shotje naaimachineolie.Ik heb er de R16 nog maar even voor uit de kast gepakt en genoten van de herinneringen. Fijn hoor zo’n oude foto van de Shell shop die ineens opduikt tussen de Facebookberichten.
Herman Spannenberg
0 Comments
© Koen Beekmann Mijn eigen wagenpark bestond voor een belangrijk deel uit Franse auto's. Dat werd natuurlijk ook een beetje gestuurd door mijn vader's voorkeur. En met een nieuwe Ami 6 voor de deur had ik uiteraard ook een Ami. Ik had er zelfs 2, een Dinky en een Norev. En ik was er zuinig op. Elke avond werden ze voor het slapen gaan netjes naast elkaar in de kast geparkeerd en tijdens het eten werd de Ami niet zomaar vergeten maar zorgvuldig aan de rand van het bord geparkeerd.
In de jaren zestig hadden we thuis nog geen tv en al helemaal niet wat nu bij mijn eigen zoon voor afleiding zorgt. Ik speelde buiten of binnen met de auto's. Deze groen-gele Dinky Toys Ami heeft het nog best lang volgehouden, ondanks de versleten banden en assen van het rijden, maar ik ben hem ergens uit het oog verloren. De motorkap vond ik een tijd geleden terug en krijgt nu een tweede leven op een identieke Dinky Ami van een verzamelende vriend, want daar hoort hij thuis, niet in een rommelbak... Koen Beekmann © Koen Beekmann Gingen we op vakantie, dan ging er niet een kast vol speelgoed mee maar zocht ik wat auto's bij elkaar die netjes naast elkaar pasten in een lege schoenendoos. Je was met weinig tevreden toen. Waarom de ene auto wel en de andere niet meeging? Dat hing af van hoe fijn de auto reed, want auto's waren om mee te rijden.
Op de plek in de Dordogne werd overdag één van de kussens uit de caravan voor me buiten gelegd en dat was een heerlijke ondergrond om op te spelen. Het plastic randje rondom dit bloemetjeskussen was een denkbeeldige stoeprand waar je prachtig langs kon parkeren. De Norev's trokken onder invloed van de warmte langzaam aan krommer en krommer, zoals bijvoorbeeld de motorkap van de rode Ami Break, hier helemaal links. Spelen met auto's was toen vooral nog zo leuk omdat elke auto zijn eigen bijbehorende motorgeluid had. Een 2CV klonk met z'n luchtgekoelde tweecilinder en het korte uitlaatje heel anders dan een DS, waarbij je bovendien ook altijd even moest wachten tot hij op rijhoogte was, of een Austin Seven met z’n typische jankende versnellingsbakgeluid bij het optrekken... Koen Beekmann |
AlbumFranse voitures uit het familie-album. Auto's die u ooit zelf bezat, die een bijzondere rol speelden in uw familiegeschiedenis of die anderszins indruk hebben gemaakt. Index
All
Archives
June 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|