De Simca Chryslers van mijn vader

In 1972 kocht mijn vader de eerste Simca Chrysler, een 160. Na het debacle genaamd Vauxhaul Viva was de keuze gevallen op deze auto. 

Waarom? Hij heeft eigenlijk geen idee. Er moest een stevige auto voor de caravan met minimaal een 1600 motor. Blauw zal wel de keuze van mijn moeder zijn geweest, die was gek van kleuren. En nog steeds. 

Waarom een Simca Chrysler? Er zaten mogelijk drie dealers in het Dorp. Egac Opel, Mondt Volkswagen en Droog. Die had 'Franse' auto's. Mogelijk uit gemakzucht, Hij weet het echt niet meer.

Mijn moeder bij de 180.

​Na de 160 volgde een groene Simca Chrysler 180 met een zwart dak.  

Zomer 1976. Met de 180 onderweg naar Zuid-Frankijk.

Ergens in Frankrijk.

De 180 op de camping. Een mooi tijdsbeeld.

Nog een mooie zwartwit foto van de terugweg.

Vrij kort na de 180 kreeg mijn vader een Simca Chrysler 2 Litres automaat, maar die was van zijn werk. Omdat mijn vader zich schaamde voor de buren (ja echt!) nam hij een auto in exact dezelfde kleur met ook een zwart dak.

De 2 Litres op de camping in Duitsland.

In 1979 nam mijn vader ontslag en leverde de auto in. Hierna volgde een Peugeot 504 (op gas), één van de meest rampzalige auto's die mijn vader ooit heeft gehad. Ik zoek nog steeds naar foto's van dat ding maar die zijn vooralsnog nergens te vinden.
Na de Europese auto's ging mijn vader Japans rijden en heeft dat tot op de dag van vandaag volgehouden. Hij is inmiddels 88 jaar oud.

Albert Roos

Een trotse Albert achter het stuur van één van de Chrysler Simca's van zijn vader.