© Theo van Os
1975 praten we over, om precies te zijn eind juni. Samen met een schoolvriend besloten we om onze zomervakantie opnieuw aan de Côte d'Azur door te brengen. Maar dan wel met de auto, want de bus en de trein van de voorgaande vakantie-edities bevielen toch niet zo goed! Alleen...we hadden weliswaar net ons rijbewijs, maar geen van beiden een auto! Dus moest het een huurauto worden.
Bij Achilles Autoverhuur in Den Haag vonden we de goedkoopste, een 2CV4, zo groen als gras (letterlijk, want de auto had er net 125 km op zitten!).
Om zoveel mogelijk van de 3-weekse huurperiode te genieten, moest de heenreis zo snel mogelijk afgelegd worden. Nou is dat voor 2CV-begrippen, wat je noemt, best een uitdaging, maar we gingen er voor! 's Morgens om 10 voor 5 vertrokken we vanaf mijn woonadres in Rijswijk, om ruim 1350 km en 18 uur later, om precies te zijn, 5 minuten vóór 12 bij de camping in Agay te arriveren!
Lachen onderweg als je vrachtwagens moest inhalen; kwam je op gelijke hoogte met de cabine, dan lieten de luchtdruk en de rijwind het niet toe om er voorbij te komen - met max 90 km/u! - En die chauffeurs maar lachen! Pijnlijker werd het als we door een 2CV6 werden ingehaald met, (ja let op!) 4 nonnen!! Die werden van hogerhand een beetje geholpen....
In die 3 weken hebben we zo'n 4800 km bij elkaar gereden en de auto zelfs een servicebeurt laten geven! Maar wat was dat kicken met het open dakje langs de Zuid-Franse kust te rijden, wat in die tijd niet zo bijzonder was; het stikte van de Eenden, maar onze appelgroene 2CV4 viel wel extra op!
De volgende dag 'bedwongen' we al diverse bergweggetjes in de heuvels achter de kust. Ik geloof niet dat we veel op het strand hebben doorgebracht! Maar indruk maakte het wel, vooral op de meisjes! Een 'eigen' auto had toch wel wat!
We kregen de smaak te pakken, dus besloten we om de terugweg niet via de Route Nationale 7 te rijden, maar via de N202, de Route des Grandes Alpes. Over de hoogste Alpenpassen te rijden. Het liefst 's morgens heel vroeg, dan was het licht het mooist om foto's te maken. En je reed niemand in de weg, ook heel belangrijk. Het was trouwens een hele sport om helling-op te rijden en dan te moeten schakelen van 2 naar 1: in z'n vrij, een heleboel tussengas en net voordat-ie stil kwam te staan, in z'n 1 trekken! Na een aantal keren kregen we het onder de knie en bedwongen we de hoogste passen: Col de l'Iseran, Col d'Isoard, Col de Galibier, Col de Lauteret. Daarbij was de Col du Bonhomme in de Vogezen maar kinderspel!
Slapen deden we overigens in de openlucht, naast de auto. Sterren kijken, boven op die Col du Bonhomme, zo mooi heb ik het nooit meer gezien.
De verhuurder was stomverbaasd dat hij de auto met bijna 5000 km op de teller terugkreeg! "Ja goed ingereden!"
De ervaring met de 2CV4 was uniek, maar toch hebben we er nooit een zelf gehad. Het was wel het begin van wat later een Citrofiel-gevoel zou blijken, gelet op de rij DS-sen, CX-en en BX-en die we allebei hebben gehad (en deels nog hebben!)
Theo van Os
Bij Achilles Autoverhuur in Den Haag vonden we de goedkoopste, een 2CV4, zo groen als gras (letterlijk, want de auto had er net 125 km op zitten!).
Om zoveel mogelijk van de 3-weekse huurperiode te genieten, moest de heenreis zo snel mogelijk afgelegd worden. Nou is dat voor 2CV-begrippen, wat je noemt, best een uitdaging, maar we gingen er voor! 's Morgens om 10 voor 5 vertrokken we vanaf mijn woonadres in Rijswijk, om ruim 1350 km en 18 uur later, om precies te zijn, 5 minuten vóór 12 bij de camping in Agay te arriveren!
Lachen onderweg als je vrachtwagens moest inhalen; kwam je op gelijke hoogte met de cabine, dan lieten de luchtdruk en de rijwind het niet toe om er voorbij te komen - met max 90 km/u! - En die chauffeurs maar lachen! Pijnlijker werd het als we door een 2CV6 werden ingehaald met, (ja let op!) 4 nonnen!! Die werden van hogerhand een beetje geholpen....
In die 3 weken hebben we zo'n 4800 km bij elkaar gereden en de auto zelfs een servicebeurt laten geven! Maar wat was dat kicken met het open dakje langs de Zuid-Franse kust te rijden, wat in die tijd niet zo bijzonder was; het stikte van de Eenden, maar onze appelgroene 2CV4 viel wel extra op!
De volgende dag 'bedwongen' we al diverse bergweggetjes in de heuvels achter de kust. Ik geloof niet dat we veel op het strand hebben doorgebracht! Maar indruk maakte het wel, vooral op de meisjes! Een 'eigen' auto had toch wel wat!
We kregen de smaak te pakken, dus besloten we om de terugweg niet via de Route Nationale 7 te rijden, maar via de N202, de Route des Grandes Alpes. Over de hoogste Alpenpassen te rijden. Het liefst 's morgens heel vroeg, dan was het licht het mooist om foto's te maken. En je reed niemand in de weg, ook heel belangrijk. Het was trouwens een hele sport om helling-op te rijden en dan te moeten schakelen van 2 naar 1: in z'n vrij, een heleboel tussengas en net voordat-ie stil kwam te staan, in z'n 1 trekken! Na een aantal keren kregen we het onder de knie en bedwongen we de hoogste passen: Col de l'Iseran, Col d'Isoard, Col de Galibier, Col de Lauteret. Daarbij was de Col du Bonhomme in de Vogezen maar kinderspel!
Slapen deden we overigens in de openlucht, naast de auto. Sterren kijken, boven op die Col du Bonhomme, zo mooi heb ik het nooit meer gezien.
De verhuurder was stomverbaasd dat hij de auto met bijna 5000 km op de teller terugkreeg! "Ja goed ingereden!"
De ervaring met de 2CV4 was uniek, maar toch hebben we er nooit een zelf gehad. Het was wel het begin van wat later een Citrofiel-gevoel zou blijken, gelet op de rij DS-sen, CX-en en BX-en die we allebei hebben gehad (en deels nog hebben!)
Theo van Os
