|
© Barbara de Bruin Ik voelde me vanmorgen nog helemaal niet lekker (hoofdpijn, verkouden), en dat op de dag van 'operatie Cérise'! Even overwogen om de hele operatie maar tot morgen uit te stellen, maar na een uurtje was ik alsnog toch in staat om op weg te gaan.
Met de trein naar Ermelo gegaan, en aangekomen in het huis van de verkoper het financiële deel in orde gemaakt, en op het postkantoor Cérise op mijn naam gezet. Op het moment dat ze eenmaal officieel van mij was, viel er gelukkig wat van de spanning en stress van mij af. Daarna zijn we naar de loods gegaan om Cérise op te halen. Nadat we het oliepeil hadden gecontroleerd en haar koelvloeistof bijgevuld, wilden we nog even gaan tanken, de verkoper zou even met z'n eigen auto voorop rijden naar het benzinestation. Oeh, wat reed die vogel hard over die kleine weggetjes. Cérise had moeite om aan te blijven; door de oude benzine in haar tank sloeg ze steeds af. Gelukkig sloeg ze ook net zo snel weer aan, maar toch… Bij het benzinestation hebben we de verkoper uitgezwaaid. We hebben Cérise moeten duwen naar de pomp, haar accu leek opeens leeg te zijn. Gelukkig boden vriendelijke mensen, die ons zagen duwen, spontaan hun hulp aan. Wat bleek…één van de accupolen was los gekomen en toen die weer vastgezet was, wilde Cérise graag weer verder. En met nieuwe benzine in haar tank liep ze ook weer beter. Hopla de snelweg op, nu naar huis. Omdat een parkeervergunning toch niet online geregeld bleek te kunnen worden hebben we haar tijdelijk even buiten de stad geparkeerd waar geen vergunning nodig is. Nog even een hoes eroverheen gelegd, dan blijft ze droog. Tot later, Cérise! Barbara de Bruin
1 Comment
© Kees-Jan Smit Bij een aantal mensen die zich hebben gespecialiseerd in het opsnorren van onderdelen voor oudere Citroëns had ik mijn vraag uitgezet voor een set strapontins. Jullie weten wel, die gekke klapstoeltjes die achterin sommige uitvoeringen van een ID Break zitten. Mijn Break heeft ze niet (omdat het een Ambulance is geweest) maar ik wil ze er wel graag in. Ik kreeg van één van de specialisten een tip over een set die net op marktplaats verschenen was. En de aanbieder heet Daniël en hij woont in een dorp vlakbij mij. ’s Ochtends gemailed, ’s middags gehaald. Zo mooi kan het zijn. Nog mooier werd het toen bleek dat hij ook nog een goed bekledingspaneel voor de rechter voordeur had. Missie dubbel geslaagd dus!
Bijgaande foto’s geven een sfeerimpressie van ander moois wat ik daar tegen kwam. Een pracht van een Panhard Dyna, een Citroën HZ en her en der wat snoeken. Wat heerlijk dat dit zo nog bestaat, Franse sloperijromantiek in de polder. Kees-Jan Smit  © Koen Beekmann Als Flaminio Bertoni, de vormgever van de barokke Citroën Ami 6 Berline, niet de opdracht had gehad een Break te ontwerpen die minder extreem van lijn was dan de Berline, dan had het resultaat er ongetwijfeld anders uitgezien. Zeker als productiekosten en -methodes even niet zo hadden meegespeeld bij de ontwikkeling. Over het ontwerp van de Ami berline zei hij zelf dat er geen enkele lijn meer bij kon. Hoe zou het resultaat van een vrijere opdracht voor een Break er dan uit hebben gezien, vroeg ik me af.
Dus maar eens begonnen in Photoshop met een foto van een 1961 pré-serie Ami 6 en een DS Break achterklep, ook van zijn hand tenslotte. Die achterklep evolueerde gedurende het werk, moest wat smaller worden, de juiste hoek krijgen en spiegelingen hebben die pasten bij de foto. Eigenlijk is elk detail aan die klep inmiddels toch weer digitaal verbouwd. En ook het zichtbare interieur moest natuurlijk gemaakt worden. Het ver doorstekende dak was een prima uitgangspunt voor een Break-conversie, maar moest toch iets hoger en langer worden om ook de bovenzijde van de klep te kunnen worden. Ik wilde een rondlopende achterruit-partij creëren en dus moesten ook de hoeken van de ruit in de klep aangepast worden. De C-stijlen mochten wel voor wat stijfheid zorgen in dit ontwerp. Een klep doorlopend tot aan de bumper is natuurlijk handiger, maar dat zou naar mijn smaak de stijfheid van de carrosserie en vooral de lijn van de achterzijde verstoren. En zo ontstond langzamerhand een Break die wat mij betreft veel meer in de geest van Bertoni lijkt te zijn, wat minder braaf van lijn. Met de vraag of het uitvoerbaar zou zijn geweest en of de clientèle er blij mee zou zijn geweest, hoef ik me gelukkig niet bezig te houden. Met productiekosten heb ik ook niets te maken. Gewoon mijn fantasie zijn weg laten vinden met in m’n achterhoofd de tijdsgeest en de ontwerpen van Bertoni. Commentaar is welkom, binnenkort volgt er nog zo’n voorbeeld van typische Bertoni vormgeving in een nieuw digitaal jasje. Koen Beekmann © Wendy Vuylsteke We hebben de velgen van de wagen gehaald, want deze moeten ook afgewreven worden, zodat ze dezelfde kleur kunnen krijgen als die van de carrosserie.
Ook zullen we de oude deurdorpels vervangen door nieuwe, zodat ik er zeker van ben dat er geen sprake is van verborgen roest. De dorpels zullen opnieuw ingelast worden door mijn broer. De volgende stap is het chassis vanbinnen ook van een antiroestlaag te voorzien, zodat die er weer jaren tegen kan. Je ziet dat ik er werk van maak en dit kost natuurlijk de nodige tijd. Wendy Vuylsteke © Erik Verhaest Na 10 maanden pakken we de draad weer op in Garage Lafargue. Samen met Erik Verhaest stappen we voor een proefrit in zijn laatste aanwinst, een Citroën AK400. Binnenkort meer over deze besteller. En natuurlijk over de wederwaardigheden van zijn andere klassiekers.
|
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|