|
© Barbara de Bruin Begin november moesten we een matras ophalen. Geen probleem voor de Renault 16, dat past er zó in. Omdat het prachtig herfstweer was besloten we nog een stukje te rijden langs de Amstel. De zon ging net onder en het was een beetje mistig...
Barbara de Bruin
0 Comments
© Milan van Lange Hoewel mijn klassieke Peugeot 403 uit 1957 zich de afgelopen twee jaar als heel betrouwbaar heeft bewezen, ook in regen, sneeuw en vrieskou, maakten een veranderde woon-werksituatie (en een stiekem gegroeide aversie tegen de traagheid van het OV) dat ik op zoek ging naar een iets moderner vehikel. Een auto die niet alleen hobby was, maar voornamelijk een functioneel gebruiksvoorwerp. Niet dat ik geen vertrouwen had in de 403, maar om zo'n origineel bijna zestig jaar oud autootje zo intensief in te gaan zetten, ging me aan het hart.
Uiteraard moest mijn 'nieuwe' forenzenbak van Franse makelij zijn, het liefst een beetje oud, met goede stoelen en soepele vering. Via een goede Facebook-vriend kwam ik een Renault 9 uit 1982 op het spoor. Een lichtgewicht berline (nog geen 800 kilo!) met vier deuren en kont (ook wel een vereiste… noemen ze dat 'een billenman zijn'?). Net als mijn 403 is de Renault 9 een heel duidelijk kind van z'n tijd. De effen lakkleur, de grauwe plastic bumpers, de kleine wieltjes en hoekige vormgeving ademen in alles de sfeer van de vroege jaren tachtig. Mooi vind ik 'm niet. Maar het tijdsbeeld is geweldig. Hoewel mijn automobiele voorkeur voornamelijk uitgaat naar exemplaren van voor pak 'm beet 1965, beviel de R9 na de eerste proefkilometers zo goed dat ik meteen besloot deze auto aan te schaffen. Over de prijs waren we het meteen eens, er werd nog wat over en weer gegoocheld met noodzakelijke reparaties en kosten, en na een goede kop koffie was de Renault van mij. Ik werd eigenaar van een 33 jaar oude auto met nog geen ton op de klok, een roestvrije bodempartij en stoelhoezen uit de Renault Boutique die ik als 'gezellig' of 'sfeerverhogend' zou willen omschrijven. In alles is de Renault 9 'back to basics': een 1108-cc motortje met 43 pk, een vierbak en voor het openen van de ramen mag er gezwengeld worden. Hoe minder elektronische onzin, hoe minder er stuk kan, toch? De beroemde kantelstoelen op een banaanvormig frame maken zowat elke zithouding mogelijk (en comfortabel). Het uitproberen van de diverse 'standjes' van de voorstoelen zorgde al voor de nodige hilariteit met vrienden en familie. Maar comfortabel, dat is 't! Van een vriend kreeg ik heel treffend een tijdsgebonden radio-cassettespeler cadeau, zodat ik nu alle kringloopwinkels af zal moeten voor nog werkende cassettebandjes. Een collega sprak van een 'Malinese taxi', die zo uit de straten van Bamako weggereden lijkt te zijn. Een vriend noemde het vertederend een 'best wel lullig autootje', maar nam het stuur met een grote glimlach van me over. Qua praktische basis zit deze Malinese taxi (of toch: Franse Lada?) niet eens zo gek ver van de Peugeot 403 af, maar dan wel omgeven door een schil van krakend plastic. Keihard, gekleurd plastic. Dat was toch wel de standaard anno 1982. En dat zette mij aan het denken. Kennen jullie Plastic Bertrand nog? Link: https://www.youtube.com/watch?v=v98HEQvtpgo Milan van Lange © Henri & Linda Vermeer | Route Nationale In januari 2012 maakten we al kennis met de mooie Dyane van Jacqueline en Paul Metsch in de rubriek La Vôtre. Deze zomer vierden we onze vakantie in Ambiance Morvan. In het dorpje Ouroux-en-Morvan werden we gastvrij onthaald door Jacqueline en Paul. We maakten er, naast de Dyane, ook kennis met hun witte 2CV, waarmee we een heerlijke rondrit in de omgeving maakten.
Henri & Linda Vermeer © Route Nationale Op 20 november 2010, vandaag precies 5 jaar geleden, maakte ik een voorzichtige start met de website Route Nationale. En al snel haakten vele liefhebbers aan. Onder andere door hun eigen Franse klassieker voor het voetlicht te brengen. En dat waren er heel wat, de afgelopen vijf jaar. Un grand MERCI!
Henri Vermeer | Route Nationale © Barbara de Bruin Afgelopen zomer hebben we het adres bezocht van de Renault-Showroom in Angoulème waar Seize 46 jaar eerder nieuw is verkocht. Achterop Seize zit nog altijd het stickertje met daarop het adres van deze garage/showroom. Wel is de showroom inmiddels verhuisd naar de overkant van de straat.
Daar aangekomen hebben we Seize voor de deur geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De man in de showroom keek me meewarig aan toen ik het doel van ons bezoek had uitgelegd. "Waarom doen jullie deze moeite, zo'n eind rijden..waarom?". Ik antwoordde "om een foto te maken'. "Ga je gang", was het antwoord. Hij keurde Seize geen blik waardig. Grappig genoeg kreeg Seize onderweg juist veel aandacht van de Fransen, dit soort auto's wordt volgens mij steeds meer gezien als deel van het 'patrimoine', het nationaal erfgoed. Nadat we een paar foto's hadden gemaakt, zijn we doorgereden naar het centrum van Angoulème, waar Seize de eerste 25 jaar van z'n leven gewoond heeft. Ook dat weten we van stickers (van de 'Taxes Automobiles 1994') die op de voorruit geplakt zitten. Grappig detail is dat de regio Charente, waar Angoulème onder valt, nummer 16 draagt. Barbara de Bruin © Lars Scheider In de herfstvakantie heb ik samen met een vriend besloten om van het mooie weer te genieten, en dus op tour te gaan met de 204! Niet goed wetend waar we heen wilden, zijn we uiteindelijk voorbij Nijmegen terechtgekomen.
We kwamen langs Persingen, het kleinste dorp in Nederland met een kerk. Een mooi moment voor wat foto's. Alles bij elkaar bestaat het dorp uit 34 huizen, bewoond door 89 personen. De eerste maal dat het dorp benoemd wordt in geschriften is in 1333. Al met al een mooie rit, van bij elkaar zo'n 160 kilometer. Helemaal binnendoor heen, vanaf Culemborg tot voorbij Nijmegen. Maar omdat het al wat later begon te worden toch maar via de snelweg terug naar huis. Lars Schneider  © Collection Route Nationale Kosten nog moeite werden gespaard om te onderstrepen dat je het toch ècht gemaakt had als je Simca 1000 reed. Andere tijden.
© Thorvald van der Westen Begin november, de winter ligt op de loer. Een mooi moment om terug te blikken op de laatste zomer. Zoals vorig jaar zijn wij wederom met de 504 naar Frankrijk afgereisd. Dit keer om twee weken te verblijven in de Dordogne en Val de Loire. In tegenstelling tot vorig jaar hebben wij dit keer zo min mogelijk gereisd, en meer van de directe omgeving gezien. We vertrokken om 2 uur 's nachts, in één keer door naar Saint-Sozy. Zo'n 1000 kilometer. Als voorspeld draaide de 504 de hand er niet voor om. Wij echter… Na 15 uur onderweg te zijn geweest (we reden gemiddeld 100 km/h en hebben frequent gepauzeerd) waren we toch blij dat we op de plaats van bestemming waren. Toch was de reis een genot. De lange afstanden is waar de 504 voor gebouwd is, en dat is te merken. Ik heb voor vertrek het nodige onderhoud gepleegd (olie ververst, ontsteking vernieuwd ect.), dat is wel een prettig gevoel op zo'n ritje. We hebben anderhalve week in Saint-Sozy rondgereden en de omgeving verkend. Plaatsen als Soulliac, Martel en Rocamadour zijn nu bekend terrein voor ons. Je komt onderweg mooie dingen tegen, zoals een Renault garage, waar binnen in de showroom de privécollectie van de eigenaar te bezichtigen was, inclusief een (helaas afgesloten) terrein waar verschillend oud frans blik de laatste rustplaats had gevonden. Hier heb ik ook twee gele koplampen weten te bemachtigen, één was onderweg gesneuveld. Na een zonovergoten anderhalve week zijn we vertrokken naar Val de Loire. Op een camping nabij Amboise hebben we de laatste paar dagen doorgebracht. Ook hier genoten van de omgeving en van de Château's. Hierna hebben we de terugreis ingezet en na zo'n 2500 kilometer zijn we weer thuis aangekomen. De 504 had wel een wasbeurt verdiend.
Thorvald van der Westen © Gerco Vasse Afgelopen weekend was het mooi weer in Frankrijk, dus zijn we zaterdagmorgen om 06:00 uur met de DS naar het zuiden gereden. Na 4 uur rijden zijn we bij Houffalize de snelweg afgegaan en via een mooie N889 naar Bouillon gereden. Via de D4 reden we de grens over naar Sedan. Binnendoor naar Charleville-Mézières en zo naar Laon, waar een prachtige kathedraal op een heuvel boven de stad uittorent. We overnachtten in een aftands hotelletje.
Via RF naar Saint Quentin en via Maubeuge weer terug voor wederom 4 uur snelweg… 1250 comfortabele kilometers in een 44 jaar oude DSpécial. Gerco Vasse © Tibor van Lange De Citroën RU23 als hofleverancier voor de prachtige poort van Landgoed Hogeboekel te Enschede.
|
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|