 In een klein kustplaatsje (La Londe-les-Maures) aan de Côte d’Azur breekt een lentezonnetje door. Of is het gewoon nog vroeg in de ochtend? De terrassen zijn nog leeg maar de eerste gasten zitten al heerlijk aan de koffie. Op de achtergrond zien we het Rode Autootje geparkeerd staan. Dit keer geen Franse wagen, maar een Volkwagen Kever. Waarschijnlijk van een passerende toerist of iemand die op doorreis was. Of wellicht van de fotograaf die de foto schoot… De omgeving waar het Rode Autootje zich bevindt komt mij voor als een snoepwinkel: prachtige reclameborden en beletteringen van café's en restaurants, typografie om je vingers bij af te likken. Zelfs het parkeerbord is mooi, met zijn diepblauwe kleur. Ook de omringende auto’s zijn de moeite waard: de azuurblauwe Renault 4L bij het zebrapad, de blauwe Citroën Ami 6 met het witte dak, aan de overkant bij het terras. De grijze besteleenden, een lichtblauwe Simca Châtelaine en ga zo maar door. In tegenstelling tot de vorige keer ('Moederziel') staat het Rode Autootje deze keer dus niet eenzaam onder een blauwe lucht, maar wordt zij omringd door blauwe (Franse) oldtimers, wat haar rode magneetwerking nog meer versterkt. Een feest voor het oog deze kaart! Sonja van Hamel Het boek 'Groeten van het Rode Autootje' - een reis in ansichtkaarten (Uitgeverij De Harmonie / BirdFish) is te koop in de boekhandel of te bestellen via https://birdfish.nl/page/het-rode-autootje of https://www.bol.com.
1 Comment
© Gabi Bertram Na bijna een jaar in de Auvergne, komen we nog steeds op nieuwe plekjes. Gewoon wat rondrijden met het idee “we zien wel waar we terecht komen”.
De hoogtepunten van deze tour: een rots en uitzichtpunt midden in een dorpje, een boze gans, prachtige kleine slingerweggetjes, verroeste reclameborden, een verlaten fabrieksgebouw en een oude garage met enkele auto’s maar het allerbeste van dit ritje….. het bakkertje met de geweldige bosbessentaartjes. Gabi Bertram © Gabi Bertram Na de 'blauwe auto route' kom je via het 'kippendorp' (hierover meer in een volgend deel), bij deze witte Renault 4. Helaas is er ook van deze auto qua interieur niet veel over, maar de autoradio zit er wel nog in. Tegenwoordig kijken we er niet meer van op als we een auto in het bos zien liggen, maar toen we hier net woonden, vonden we het wel een beetje vreemd en ook een beetje eng. Vooral als er dan ook nog vlakbij een oude schoen ligt! Rondom de auto ligt nog een hoop oud ijzer zoals op zo veel plaatsen in het bos. Zoveel mysteries, zoveel vragen… Gabi Bertram Le Connaisseur: Mike Schellekens over de Renault 4 GTL
Ah, de Renault 4 GTL... Eind 1961 kwam Renault met de R4 als antwoord op de 2CV van Citroën. Het was de eerste Renault personenwagen met voorwielaandrijving (de bestelbus Estafette was een paar jaar eerder), en de R4 werd een doorslaand succes. Hij had een vergelijkbaar concept als de 2CV, maar een iets modernere carrosserie, met een vijfde deur. En een 'echte' motor met 4 cilinders en waterkoeling. Vanwege de kleinere wielen en beperktere wieluitslag wellicht ietsje minder geschikt voor ruig terrein, maar verder in bijna elk opzicht meer auto dan de Eend, voor amper meer geld. Vanwege de wegenbelasting in Frankrijk koos men voor een kleine motor van 747 of 845 cc (bekend uit de 4CV en de Dauphine), maar eind 1977 kwam dan de GTL met een motor van 1108 cc (die ook al in de R8, R10 en Caravelle zat, en in de Daf 55). In de 4GTL was die motor nogal geknepen, slechts 34 pk - net zoveel als in de laatste versies met 845 cc, maar dat vermogen kwam bij een lager toerental vrij, de motor was een stuk soepeler en opvallend zuinig. Dat laatste was een nieuwe ontwikkeling: in Frankrijk werd altijd zuinigheid bereikt door zo klein mogelijke motoren, maar nu was gebleken dat een geknepen grotere motor nóg zuiniger kon zijn omdat hij minder hard hoefde te werken. De GTL was meteen herkenbaar aan de brede kunststof stootranden en de extra beugeltjes op de voorbumper (die overigens al langer bestonden op R4's die naar de Scandinavische landen werden geëxporteerd). Ook het dashboard was een stuk moderner geworden. Maar wel nog steeds met die leuke paraplu-schakelpook. Ik moet altijd gniffelen om het kromme staafje van de binnenspiegel, dat past eigenlijk helemaal niet bij de strakke rest van het interieur... Mike Schellekens © Gabi Bertram Het kippendorp... Hoe het dorp echt heet, weten we nog steeds niet. Geen naambordje; alleen een zelfgemaakt bord met een kip en overal kippen op straat. Het kippendorp verbindt de blauwe auto route met de witte en met ons huis. Onderweg komen we van alles tegen... Allereerst een vervallen huis met ingestort dak en met als enige 'souvenir oublié' een lege fles wijn. Als we de weg vervolgen, de eerste wrakken; één blauwachtig en één beroest. We kunnen er helaas niet bij wegens behoornde witte koeien en een flinke stier. Geen zin in een wedstrijdje wie harder kan rennen. Een stukje verder het volgende wrak; wit en zelfs met inzoomen geen merk te zien. Ook hier kunnen we niet dichterbij komen. Daarna belanden we weer even in de 'bewoonde wereld' namelijk in het al eerder genoemde kippendorp. Hier woont onder andere de opper-jager. Hij heeft 2 Renaults 4. De witte is voor de jacht en de rode voor alledag. Bovendien staat er nog een oude tractor in een schuur. Na het kippendorp het volgende wrak: legergroenachtig met een bagagerekje. Net als de andere wrakken, alleen zichtbaar in winter/voorjaar en ook hier komen we niet dichterbij. Hopelijk kan de connaisseur nog vaststellen om welke auto's het gaat. Nog een klein stukje door het bos en dan zijn we weer bij ons huis aangekomen. In dit stuk bos, ligt ook volop oud ijzer. Een oud fornuis, spatborden, een frame en een heleboel blikken. Tot slot nog een auto: de mooie gele staat op een oprit in ons gehucht. Of die nog rijdt of bij de inboedel van het huis hoorde bij de koop, weten we ook niet. In het jaar dat we hier wonen, is die nog geen centimeter van de plaats af geweest. Gabi Bertram Le Connaisseur: Mike Schellekens over de auto's rond het kippendorp
De lichtblauwe auto is een Simca Aronde. Moeilijk te dateren, doordat er zo weinig van te zien is, maar ergens tussen 1951 en 1958. Wellicht kan een Simca-kenner aan de hand van de kleur zien welk jaar het is. Daarvoor staat een zwaar verroeste Peugeot 203 van vóór 1953, nog met de kleine achterruit en zonder tochtraampjes in de voordeuren. De witte auto is ook een Simca Aronde, maar van de serie P60. Gezien de sporen van een gebogen en verbrede strip op de flank zal het waarschijnlijk een Élysée uit 1959 of '60 zijn, waarvan de voorruit ooit vervangen is (want anders zou er nog een chroomstrip omheen zitten). De lichte bestel-Renault is een late jaargang, 1978+ vanwege de zwart plastic luchtklep onder de voorruit. Vanaf toen heette dit model 4 F4. De rode Renault is een late GTL Clan, vanaf 1987, maar het kenteken is van '88. Over de tractor durf ik zo niets te zeggen, alleen dat hij er vertederend uitziet... De lichtgroene auto met enorme imperiaal is een Renault Dauphinoise uit 1956-'60. Feitelijk een stationcar-uitvoering van de Juvaquatre die al eind 1937 werd uitgebracht (en die een beetje was afgekeken van de Opel Olympia). De vroege bestel-en stationcarversies hadden de achterdeur andersom open (klink links en scharnieren rechts), zodat het mogelijk is om hierin de Dauphinoise te herkennen. Overigens was die naam gekozen als verwijzing naar de 845cc motor uit de Dauphine. De fel geel geverfde auto is natuurlijk een Renault 4CV. Met de brede strips voorop en het wybertje niet meer omcirkeld is het een model 1955-'60, de bumper met rozetten duidt op de meest gangbare Sport versie. Dat Sport moet niet al te letterlijk genomen worden met slechts 1 pk... Mike Schellekens © Mark Hidding 22 en 23 februari was het weer winters en bar. Niet alleen in Nederland, maar ook in La douce France. Desondanks moest er naar Frankrijk worden gereden om een HY op te halen. Afspraken werden gemaakt over de prijs en het regelen van de APK ("Elle passe le contrôle sans problème"). Het winterse weer en een kleine griep hielden ons niet tegen om naar Frankrijk te reizen. Aangekomen in Limoges moest de verkoper toegeven dat het allemaal een beetje anders was gelopen dan gepland. De HY bleef staan en een prachtige R4 F4 werd op de trialer gereden. De R4 werd in Jalognes gekocht van een verzamelaar. Bij de Renault-garage in het naastgelegen dorp werden de HY's en een andere EDF-GDF R4 aangetroffen. Daarna snel naar huis om bij de warme kachel te gaan zitten! Tijdens deze trip zijn we naar het zuiden van Frankrijk gereden om een HY te bekijken. Daarover binnenkort meer.
Mark Hidding © Collection M. Carpedi Kinderboekjes uit de jaren '60 in een stijl die helemaal past bij het tijdperk. Nóg leuker is het natuurlijk als een auto de hoofdrol speelt.
|
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|