 Lang geleden heb ik mijn laatste blog geschreven. Het word dus hoog tijd voor een update. We beginnen in de zomer van 2016. Twee jaar geleden dus… De zomer van 2016 was een warme. Wederom lag de vakantiebestemming in het zuiden van Frankrijk, twee uurtjes verder dan vorig jaar. De rit zou per 504 geschieden met bestemming Moissac. Er was besloten een gezamenlijke vakantie met mijn familie te organiseren, in een huisje dit keer. Na dat ik de twee jaar daarvoor was wezen kamperen met mijn vriendin zou dit een hele andere ervaring worden. Vooraf aan de vakantie was er rigoureus onderhoud gepleegd aan de 504. Vooral op technisch vlak moest er veel vernieuwd worden. De 504 was moe geworden na 3 jaar dienst als dagelijkse auto en moest verwend worden. Tevens was de Algemene Periodieke Keuring verlopen; werk aan de winkel dus! In mei ben ik begonnen de auto zomer klaar te maken. Ik had in januari al een rode Peugeot 405 break aangeschaft als winterwonderwagen voor de pekelmaanden en deze zou nu wederom van pas komen. Want, de 504 ging in mei de schuur in om er begin juni weer uit te komen. Ik ben begonnen met het inventariseren van het benodigde werk. Wat moest er gebeuren? De waterpomp moest vervangen worden, evenals de dynamo en de V-snaar. De wielophanging voor en achter moest worden herzien (dit leidde tot een halve restauratie) en er moesten wat punten op de i worden gezet. Voor ik te keur was geweest heb ik de 504 zelf geïnspecteerd op logische afkeurpunten. Het lijstje werd dus langer… Er kwamen 4 nieuwe banden , uitlaatdemper en remblokken rondom bij.  Ik ben begonnen met al het malheur uit de wagen te bouwen. Waterpomp en dynamo lagen er vrij snel af. Ik heb een nieuwe waterpomp gekocht en de dynamo naar de revisie gebracht. Het spul er weer op en vervolgens de brug op. Daar heb ik de uitlaat vervangen. Ook heb ik de achterste silentblocks vervangen (de achteras van een 504 'hangt' als het ware in vier rubberen blokken, deze waren vergaan). Dit was al een vrij grote klus bij elkaar, maar ik was verre van klaar. Op de beurs in Reims heb ik een complete set rubbers en stabilisatorstangen gekocht. Deze wilde ik er erg graag in hebben want er zat behoorlijk wat speling in de voortrein. Dus, auto de schuur in, wielen er af en op bokken gezet. Ik had nu een mooie gelegenheid de banden te vervangen en de velgen een beetje op te frissen met wat spuitlak. Toen ben ik begonnen met de voortrein onder de wagen vandaan te halen. Veerpoten, stabilisatorstang en stuurhuis, het ging er allemaal vanaf. Ik heb alle rubbers uit de poten weten te drukken en met behulp van de plaatselijke garage (die hadden een grote pers) de nieuwe rubbers er in geperst. De draagarmen en dwarsbalk voorop heb ik schoongemaakt en hoogglans zwart gespoten. Samen met al het nieuwe materiaal zag het er erg mooi uit! Alleen jammer dat je het niet echt ziet… Met de nieuwe stuurkogels link en rechts gemonteerd en de vier wielen met nieuw rubber er weer op moest de wagen uitgelijnd worden. Daarna naar de A.P.K! Die gaf geen problemen en ik kon er weer twee jaar tegen aan! Op naar Frankrijk!  Wij kwamen aan na een rit van 16 uur. De 504 heeft dit wederom moeiteloos volbracht (de bestuurder had het er zwaarder mee). De omgeving van Moissac is wat je van Zuid-Frankrijk mag verwachten; bergachtig, groen en zonnig, met hier en daar een pittoresk dorp. Ook werd de omgeving gesierd door diverse fruitboomgaarden. De twee weken die wij er zouden verblijven heb ik vooral de omgeving verkend. Het blijft een genot om met een klassieke Franse wagen je te begeven in dorpjes, op landweggetjes en in vreemde steden. En met het weer is het schuifdak eigenlijk niet dicht geweest (ook 's nachts niet, wat soms heeft geleid tot bezoek van diverse insecten…). Terug zouden wij over Bordeaux reizen. Hier was een hotelovernachting ingepland. Van daar uit is de terugreis ingezet richting het vertrouwde kikkerlandje.    Maar, wat gebeurde er verder in de laatste twee jaar? Na de zomer ben ik vooral blijven rijden in de 504. Tot aan november ongeveer. Toen is de 504 de winterstalling in gegaan en ben ik overgestapt op mijn (toenmalige) winterwonderwagen; een rode Peugeot 405 break uit 1991. Deze is inmiddels niet meer in mijn bezit, maar is overgedaan naar een andere Peugeot liefhebber.  Ik heb mij in 2017 vooral bezig gehouden met mijn studie. Vanaf november tot aan augustus 2017 is er niets benoemen waardigs gebeurd met de 504. De periode bestond voornamelijk uit woon-werk verkeer en kleine reparaties.
Een voorproefje. September 2017 was een bijzondere maand. Ik heb in deze maand besloten mijn 504 volledig te restaureren. De carrosserie ging heel hard achteruit en moest aangepakt worden, wilde ik nog lang van de auto kunnen genieten. Deze keuze ging gepaard met het zoeken van een nieuwe/grotere sleutelruimte. De schuur bij mij op de hoek voldeed niet aan de eisen die nodig zijn voor een restauratie. Na enig zoekwerk en wat wikken en wegen, ben ik in een ruimte terechtgekomen waar ik aan de slag kan. Ik schrijf graag uitvoerig over de (nog bezig zijnde) restauratie in de volgende blog, die deze keer niet zo lang op zich zal laten wachten... Thorvald van der Westen
1 Comment
 Vakantiebestemmingen kunnen snel veranderen, vooral als je per auto op de bonnefooi reist. En zo belanden we rijdend door Frankrijk net over de grens in Zwitserland, op de T.C.S. Zeltplatz in Gempelen, een camping aan het meer van Neuchâtel. En daar treffen we het bijgaande tafereel aan. Tussen een leger aan zand- en pastelkleurige tentdoeken staat een aantal oldtimers, semi-onopvallend maar schijnbaar in linie opgesteld. Ze lijken bijna de spelstukken van een bordspel, waarbij de kevers als verkenners zijn uitgezet om het overliggende gebied te veroveren. De zwarte kever heeft de oversteek al gemaakt, over de grasstrook die de grens aangeeft, en een strategische positie ingenomen. De blauwe kever staat nog verdekt opgesteld, maar is klaar voor de volgende zet. Linksonder staat een grijze verkenner van de andere partij, die al verder in het vijandig gebied is doorgedrongen. De kroonstukken zijn het Rode Autootje aan de linkerkant, een prachtige Renault 4CV uit 1947. Rechts de koning en koningin van de tegenpartij: een Goliath 1100 en een ondefinieerbaar rood/wit autootje, die strak in het gareel de frontlinie naderen. Deze ansichtkaart is een van de meest bizarre aanbevelingen voor een valkantiebestemming die ik ooit heb gezien. En daarmee meteen ook één van mijn grote favorieten uit het boek*. De camping was vol, dus we rijden door naar Montreux. Dat is gelukkig nog maar een dik uurtje rijden, en daar hebben we iets meer ruimte in het vooruitzicht. We beloven een kaartje te sturen. Sonja van Hamel * Het boek 'Groeten van het Rode Autootje' - een reis in ansichtkaarten (Uitgeverij De Harmonie/BirdFish) is te koop in de boekhandel of te bestellen via https://birdfish.nl/page/het-rode-autootje of https://www.bol.com
Het hart van de 402 is door een revisiebedrijf opgeboord om de overmaat zuigers passend te maken. Deze nieuwe zuigers waren 1.5 mm groter. Dat leek best veel, maar 1.5 : 2 is 0.75 mm, omdat er in een cirkel materiaal wordt weggeboord. Nu was het zo dat de motor 0.6 mm slijtage had aan 1 kant. Dit komt omdat met de arbeidsslag de zuiger vol tegen één kant van de cilinderwand wordt gedrukt. Er was dus een marge van 0.15 mm. Gelukkig is het weer perfect nu. In de cilinderkop moesten een paar nieuwe kleppen. Door schade in het verleden waren de klepgeleiders beschadigd. In de ruimte boven de klep is de doorstroming geoptimaliseerd, dus wat materiaal weggefreesd om doorstroming van inlaatlucht te bevorderen. De motor heeft een lage compressieverhouding . Om deze wat op te voeren, is de cilinderkop extra gevlakt. Nu krijg je vanzelf meer problemen om deze motor goed en mooi te laten lopen. De afstelmogelijkheden van ontsteking en carburatie zijn minimaal. Daarom heb ik gekozen om er een motormanagement van EFIgnition op aan te sluiten (later meer hierover). Maar de motor is in de vaatwasser geweest en goed gespoeld. 
Waar ik van geschrokken ben is de hoeveelheid harde zwarte kooldeeltjes, die in de kanalen van de krukas zijn achtergebleven. Deze heb ik nog met borsteltjes doorgeragd om alle harde stukjes te verwijderen. Er komt straks 20W60 in. Deze motorolie bevat dopes die alle vuil oplossen zodat het in de olie filter komt. De 402 heeft echter geen filter en dat zou betekenen dat de vuildeeltjes continu door de motor worden gepompt en je binnen enkele duizenden kilometers alle ingegoten lagers er uit rijdt. Nu kan alles weer in elkaar. De groene kleur is de originele kleur voor deze 402. Later zijn ze ook in zwart geleverd. De cilinderkop monteer ik pas later als de motor op zijn plek ligt. Koppeling en drukgroep zijn ook vernieuwd.  De 402 heeft mooie Pilot wielen van Michelin, mooi rood. Helaas had ik de wielen jaren geleden al laten stralen en in de epoxy primer gespoten . Dus moest ik ze nu opnieuw laten spuiten. Later worden ze nog met een mooi patina behandeld. Gelukkig zijn de Michelin banden en binnenbanden nog steeds leverbaar . Je moet wel een verloopring tussen velg en ventiel monteren.   De 402 heeft nog een mechanisch remsysteem. Dat houdt in dat er 4 handremkabels op zitten zonder hydraulisch systeem. De kabels heb ik nieuw laten maken en de remsegmenten in de trommels zijn opnieuw met voering gevulkaniseerd. De voering smelten ze dan op de ijzeren segmenten. Het voordeel hiervan is dat er een betere warmteafvoer is dan dat de voering met klinknagels vastzit. De wiellagers heb ik ook meteen vervangen. Als alles afgesteld is, zal de 402 nog steeds erg beroerd remmen.
Het dak is origineel voorzien van een canvas middenstuk. Omdat ze vroeger nog geen grote pers hadden om dit dak uit één stuk te maken, is het uit meerdere stukken samengesteld en met tin aan elkaar gemaakt. Nu zijn er open daken te koop, een soort Renault Twingo vouwdak, die het gat van canvas wel op kan vullen. Dus bij gesloten dak is er eigenlijk geen verschil te zien. Ik heb een dak gekocht in Amerika bij Legacy Products. Die maken voor klassiekers open daken in alle maten. Voor de 402 past een dak van 40”x 50”perfect, zo dacht ik. Maar helaas zitten de geleiders verder naar binnen zodat ik links en rechts 4 cm tekort kom.  Met een beetje hobbyen heb ik er wat randen aan gelast. Met de nodige zorg om de originele lak te sparen, is het goed gelukt. Wat een licht komt er nu binnen! Dat wordt genieten met die Griekse zon op je knar… Wordt vervolgd
Edward van Zanten In 2005 haal ik met Jacob zijn Peugeot 403 Coupleur Jaeger op. Jacob is een bevlogen Peugeotliefhebber, Peugeotverzamelaar en bovendien garagehouder, een handige combinatie.  Onderweg zijn we praktisch bezig en zien we kans zoveel mogelijk handelaars, musea of dealers te ontmoeten. Zo ook bij een toentertijd bekende handelaar in de buurt van Le Mans. Eenmaal binnen zien we een doorsnee aan matig Franse auto’s, allemaal met een rugzakje zoals je dat nu zou zeggen. Met werk, maar ook met daarop afgestemde prijzen. Buiten gaat mijn hart sneller kloppen. Ik zie een vroege 403. In de kleur Blue Natier, de introductiekleur.  Met inderdaad de fleches in de C-stijl. Kansloos om hier nog een goed project in te zien. Leuk om te aanschouwen dat de voormalige eigenaars tot oplossingen zijn gedwongen om de matig zichtbare fleches te compenseren in het steeds drukker wordende verkeer. Zie de poging met los gemonteerde knipperlichten onder de achterlichten.  Het kenteken is een zogenaamd dealerkenteken. Maar wel met min of meer mijn initialen. WNO. Is deel van mijn inlogcode op het werk durf ik wel te melden. De momenten dat ik een eerste type 403 tegenkom, zeker in goed rijdende staat, zijn schaars. Binnen de club rijdt er eentje rond, notabene van iemand die er niet eens specifiek naar zocht (dat weet ik, want dat heb ik hem gevraagd). Een eerste type uit 1956. Zoals blijkt uit mijn voorgaande verhaal, is de 403 een constante in mijn hoofd, maar ook een afwezige in de schuur. Het komt nooit tot een deal. Waarom niet? Altijd is de laatste plek in de schuur of stalling gereserveerd voor een 403, maar ook voor een 504 coupé of cabriolet, een Lancia Flaminia berlina, een 402, een Lancia Flavia PF coupé, een Alfa Romeo 1750 berlina. (Notabene, het nog sobere lijstje is echt, het gebrek aan voldoende middelen zo mogelijk nog echter!) Soms is het ook bijna zover, maar meestal blijft het bij dromen. En het is bovendien bij de 403 nooit een eerste type, dat maakt het laten ploffen van de deal iets heel eenvoudigs. Ik kan heus warmlopen voor een jongere 403, daarom kijk ik er ook wel eens naar. Maar sinds 2017 lijkt het na het toevallig bijwonen van een evenement in Lapalisse in een stroomversnelling te komen. Waarom? De schuld van Het Universum? Ik weet het niet, maar sommige dingen kloppen ineens, na jaren van geduld oefenen.   In 2017 vallen we tijdens de vakantie in Lapalisse met onze neus in de boter. Een gezelschap deelnemers aan een rally van Thierry Dubois slaat het kamp op in Lapalisse, toevallig hebben we er net die middag de tent opgezet. In een veld van 200 voornamelijk Franse klassiekers zijn er niet minder dan twee eerste types 403 aanwezig. Ik dans er virtueel omheen.  We dromen vrolijk verder en het wordt vanzelf 2018. Ik vind er twee op Leboncoin en anciennes.net met de karakteristieke kenmerken maar voor ferme bedragen. En wat koop je dan? Het is beter, veel beter om er tegenaan te lopen. Maar doe dat maar eens.  De Euro is er sinds 2002. Ik koop op een rommelmarkt in Parijs in oktober 2002 een Notice d’ Entretien van een Peugeot 403. Ik heb nog een foto dat ik na een dag sjouwen op het hotelbed lig te dromen met dit boekje. Het is namelijk een versie van 1956, het eerste type. Dat had ik niet eens in de gaten tijdens de koop. De Francs zijn met potlood omgerekend naar nieuwe euro’s aan de binnenkant van het omslag. 10 euro in totaal. Ik kan me niet voorstellen ooit de bijpassende auto te hebben. Maar dromen mag. Tijdens hetzelfde weekend stuit ik nog op een geparkeerde witte 403 op een donkere Parijse straathoek. Kortom, de 403 is nooit ver uit beeld. Kopen? Ik ben er verder niet zo mee bezig. Heb doorgaans de beschikbare stalling vol, zelfs net even voller dan ik zou willen. Dus de prikkel om te kopen is niet zo intens.  Een week in de Bourgogne in 2018 maakt alles anders. In het begin van de week bekijk ik de geheime locatie van een verzamelaar met een plan met een enorme collectie D-bussen van Peugeot. Maar daarnaast zijn er ook 403’s aanwezig, waaronder ook een opvallende eerste type.  Daar heb je er eentje met een interieur die in een DS niet zou misstaan (vrolijke later gekochte hoezen die naar goede Franse traditie een heel autoleven meegaan) maar met een muisgrijze carrosserie.  Een dag later sta ik oog in oog met de 403 die de mijne gaat worden. Hoe dat allemaal moet aflopen? Zaterdag 5 mei 2018 geeft wellicht een dubbele lading aan bevrijdingsdag. Hoogste tijd voor een algemene jaarlijkse vrije dag in het vervolg… En inderdaad, wordt vervolgd.
Wim Noorman © Barbara de Bruin De donkergele kleur van Seize is slechts gedurende één jaar (1969) door Renault gebruikt op de R16 en de R6. Het vinden van nog een Renault 16 in deze kleur was dan ook niet eenvoudig. Zover ik weet rijden er in Frankrijk drie rond en is er ééntje in Japan. Onlangs is het me toch gelukt om Seize kennis te laten maken met een kleurgenootje en de twee samen op de foto te zetten.
Barbara de Bruin |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|