Op een mooie lenteavond is er een niet geheel toevallige ontmoeting tussen twee 403's. Een vriend heeft van zijn werkgever de 403 Berline een weekend meegekregen. 

Voor mij een leuke kans om eens een stukje met een andere te rijden dan mijn eigen 403 Familiale. 

Na een avondje rondjes rijden in beide Peugeots is onze conclusie dat het duidelijk technisch dezelfde auto's zijn, al heeft de Familiale duidelijk meer gebruikssporen en een intensiever leven achter de rug. 

De Berline rijdt nog erg strak, fris en zelfs merkbaar stiller. Daarentegen 'voelt' de Familiale soepeler en, ondanks het rijden op gas, lijkt er nauwelijks verschil in vermogen. 

Tijdens een rondje rijden, maken we wat foto's, ergens in de Betuwe tussen de lentebloesem. 

Aan het einde van de avond rijd ik met mijn Familiale weer naar huis, concluderend dat dit voor mij toch de fijnere auto is...

​Lars Schneider

Na alle pech van vorig jaar met deze rally, waar we al vóór de eerste tijdrit uit vielen met de Peugeot 402 uit 1937, hadden dit jaar wat meer succes met de Peugeot 504 coupe alias de  B-Legend! 

​In 2017 werden we tweede overall met de 504 coupé in de Griekse rally. In de nabeschouwing en berekeningen waren we tot de conclusie gekomen dat we gemiddeld over 30 metingen 60 seconden te vroeg waren en nooit te laat. De rallymeter werkte prima, maar toch een afwijking in de calibratie.

De motor is inmiddels vervangen door een andere 505 turbo motor. Deze heeft een Politecnic behandeling gehad in Grenoble, want als het vermogen boven de 200 pk komt, kunnen de standaard zuigers niet meer zo goed tegen de druk en temperaturen. Nu zijn er een overmaats gesmede zuigers gemonteerd, zijn de lagers aangepast, is het vliegwiel lichter gemaakt en is alles gebalanceerd. Er is een Danielson nokkenas gemonteerd en de cilinderkop is geflowd. De uitlaat is vervangen door een RVS type van 3 inch downpipe. Al deze aanpassingen zouden het vermogen op 300 pk kunnen brengen. Vandaar de naam B-Legend. Het verbruik van het dinosap zal ook legendarisch zijn. Verder zijn er achter hulpveren onder gekomen omdat met bagage en 2 volwassenen de auto erg afhing . De GaugePilot is aangepast door middel van een sensor tussen de kilometertellerkabel in plaats van een wielsensor.

Voor de reis werd de coupé op een trailer gezet van Dennis Wijnen. Hij was dit jaar de monteur  voor de hele week en kon voor het eventueel wegslepen van auto’s zorgen. We kozen er weer voor om op  donderdagavond om 10 uur naar Bologna te vertrekken naar. Een reis van ruim 1200 kilometer. We reden met 3 chauffeurs de nacht door en arriveerden rond 2 uur 's middags. Na een gezellige avond met livemuziek en een hele grote groep mede TDP'ers uit diverse landen, vertrokken we zaterdagochtend weer naar Ancona Haven. Helaas kreeg Julian  pech met zijn Jaguar XK150 coupé. 

Omdat hij de tickets moest regelen in Ancona, mocht de 504 coupé van de trailer en heb ik Julian naar Ancona gereden. Dennis trok de Jaguar op de trailer en kwam wat later. Het hele Peugeauto Team was aanwezig in Ancona haven: de 203, 304, 404, de 504 coupé en mijn 504 coupé.

De boot arriveerde rond 5 uur 's middags in Patras, een overtocht van ruim 22 uur. Op zich erg gezellig om alle teams te ontmoeten , ook de Italiaanse club . De maandag was de officiële start weer in Oud Olympia.

.De volgende ochtend calibreerden we de Gauge Pilot. We hadden weer wat twijfels of die nu wel goed stond. Maar ditmaal hetvoorwiel op de lijn, 3 kilometer rijden en het voorwiel weer op de lijn die de organisatie had afgetekend op de weg. Toen de meter exact op 3 kilometer gezet en gelockt. Daarna even gecheckt of die met de GPS van de telefoon klopte. Helaas iets afwijking, maar we namen de gok dat ie nu 100% goed moest staan met de lijnen op de weg. Het rijden en navigeren ging prima met Ton Keijser. Ook hij is erg gedreven om alles goed te doen. Onze inzet was dit jaar “WE ZIEN WEL“. Verrassend was dat we na de eerste dag op 1 stonden van de 55 auto’s in het klassement overall. Ook Christian Crucifix, meervoudig rallykampioen, reed mee. Een BMW 328 uit 1938 was een zware tegenstander. Dit omdat het bouwjaar gekoppeld was met de strafseconden. Als de BMW 10 seconden zou krijgen,  hield hij er 3.8 aan over. De Porsche van Christian uit 1985, zou er dan 8.5 overhouden en onze 504 coupé uit 1972  7.2 seconden.

Na de start stonden we maandag op de eerste plek met 6.48 punten tegenover 1910 punten van de laatste in het veld. De hele week moesten we ons uiterste best doen om eerste te blijven. Helaas zakten we dinsdag al de naar de tweede met 0.12 seconden verschil met onze Engelse vrienden in de MG C Roadster uit 1968. Gelukkig konden ze de druk niet aan woensdag en reden ze bij de eerste tijdrit ‘s morgens rechts- in plaats van linksaf en kregen 973 punten.

Het was een spannende rit waarbij we 37 kilometer per uur gemiddeld moesten rijden. Ook met de 504 coupé was dat niet haalbaar vanwege de scherpe haarspeldbochten en serieuze hellingen. Wel kicken natuurlijk om daar vol gas naar boven te brullen met de Leeuw. De marshall die de tussentijden meet was gelukkig niet net boven op de berg, maar een heel stuk verderop. Dus weer een 0 en een 1. Bij de middagroute, net na de tweede tijdrit, stond er een fout in het routeboek: 9.2 kilometer in plaats van 920 meter. Niet zo erg om wat extra te rijden, maar de eerste plek wil je toch weer terug. 

​Ook Robin reed verkeerd in de 203. Toen we gekeerd waren en vol as terug gingen naar de plek waar het mis ging, reden we al op aardig tempo toen de 203 omhoog reed. Gelukkig had hij ook de reflexen van een haas en reden we met een paar centimeter tussen de spiegels langs elkaar heen. Een schaap vond het nodig om onze hartslag te verhogen door een schijnbeweging te maken om over te steken. Als je dan met over de 100 kilometer per uur rijdt, kun je niet meer remmen. In gedachten zag ik al hangende koplampen en een flinke deuk in de motorkap. Gelukkig liep het net goed af. Zo kwamen we weer op de plek waar we mis reden. De situatie en de richting klopten, maar de afstand niet. Na overleg hadden we nog  1 uur tijd en moesten we nog 60 kilometer rijden. De Gauge Pilot werd op 60 kilometer gemiddeld ingesteld. Als de wijzer over de 0 wees, reden we harder dan 60 kilometer per uur en zouden we op tijd komen. Wees hij onder de 0, dan zouden we te laat  bij de volgende tijd meting zijn.  

Het was heerlijk om de 300 pk los te laten. Op de lange wegen langs de kust was 180 kilometer per uur goed te doen en het gemiddelde liep lekker op naar de 75 kilometer per uur. Alleen moesten we ook door dorpjes  met stoplichten en verkeer. Elke minuut leek een uur. Het wachten bij bruggen met stoplichten waarbij eerst de tegenliggers over mochten steken, leek uren te duren. De wijzer liep langzaam terug richting de 0. Gelukkig hadden we nog zo'n 8 minuten over voor we moesten rijden. Woensdag hadden plek 1 terug met 1.81 seconden voorsprong. 

Dag 4 was ook weer een spannende dag. Door alle stres en spanning zagen we pas na 4 keer controleren dat we 49.9 en niet 49 kilometer per uur moesten rijden. Gelukkig ontdekten we die  fout 4 minuten voor de tijdrit. Gewoon niet gezien. Ook deze rit had John Karampelas weer mooi uitgezet. De 49,9 kilometer per uur gemiddeld bleek niet haalbaar vanwege hellingen en hele scherpe bochten. We liepen al 5 seconden achterstand op op de plek waar we 40 kilometer moesten gaan rijden. Nu moesten we de 5 seconden van A naar B  corrigeren in het stuk van B naar C waar we 40 kilometer per uur gemiddeld moesten rijden. Na een snelle rekensom en gok  besloten we om daar 6.5 seconden sneller  te rijden en  te resetten op 40 km per uur . Gelukkig  pakte die gok perfect uit, kregen we minimale  strafseconden en sloten we die dag af met 3.3 seconden voorsprong . 

Op vrijdag, dag 5, vlagde de burgemeester ons af bij het Resort in Sparta. We hadden de hele week al weinig tijd over bij elke tijdrit. Na een minuut of 10 stonden er 3 touringcars op de weg. Na een tijdje zag je elke minuut een auto extra in de spiegel. Dus 6 auto’s van de rally is al 6 minuten wachten Gelukkig werden de bussen op de parkeerplek geparkeerd. De Leeuw mocht weer brullen: een heerlijke bergweg met snelle hairpins en mooie hellingen. De turbo voelde heerlijk als de motor boven de 3000 toeren kwam. Alsof er een beer losbrak, zoveel power. Iedere keer weer een geweldig gevoel!  We hadden tijd over omdat de samenwerking navigeren en rijden steeds beter verliep. Dus lekker vlot over kruisingen en afslagen enzovoort. Nu hadden we nog maar 1 taak en dat was eerste blijven.

Helaas begon het vrijdag te regenen. Nu is achterwielaandrijving keileuk, maar niet bij nat wegdek. Een Belgisch team met een Renault Caravelle 1100 nam een bocht te dapper en krulde om zijn as met als gevolg een flinke beschadiging over de hele linker zijkant. Ze konden de weg nog wel vervolgen maar niet meer zo soepel omdat de achteras ook een tik had gekregen . Ook de winnaar van vorig jaar in de MG A uit 1959 raakte  in een bocht met veel water  de controle kwijt en vloog half over de vangrail. Gevolg een afgebroken fusee  en wat plaatwerkschade. Verder waren er hier en daar wat glijpartijen zonder schade. Ik ben ooit met de 504 cabrio op nat wegdek lichtelijk in een slip geraakt en  rij daarom erg voorzichtig  met de coupé, omdat die hetzelfde karakter heeft. Hij corrigeert wel snel en je blijft controle houden.

De avondrit richting Argos startte omstreeks 8 uur 's avonds in het donker.  Ik had wat extra Cibie verstralers en mistlampen gemonteerd. In bergachtig gebied zonder witte strepen of straatverlichting is het iedere keer weer spannend om de juiste weg te volgen. Omdat we nu voor de vijfde keer meedoen, weten we dat er hier van alles mis kan gaan. Gelukkig ging de avondrit perfect en sloten we de week af met 30.24 seconden en 2.06 seconden voorsprong op nummer 2. De lat lag hoog. Vorig jaar de winnaar met 53 seconden, dit jaar de top 5 onder de 47 seconden. Dit ook omdat er een groep Oostenrijkers, die ook de Mille Miglia rijden, ons tot het uiterste pushte. Ook het gevarieerde deelnemersveld van Ferrari 330 GTC tot  Datsun  180B, van Jaguar E-type tot Ford Thunderbird maakte de Tour Du Péloponnèse 2019  weer een grandioos evenement .  

Edward van Zanten en Ton Keijser 

Zie ook ​www.triskelion.gr 

Het begon tijdens mijn jaarlijkse reis in de groene Peugeot 404. Dit jaar was ik in mijn favoriete stukje Frankrijk in het zuiden. Ergens in de bergen, een uur van de Middellandse Zee. Omgeven door rust en kalmte heb ik drie weken lang rondgereden in het zuiden des Frankrijks. Een nomadisch bestaan hebbend, slapend naast mijn auto om zo nachts verbijsterd naar de sterren te staren. Stapels sterren, die je in Nederland alleen kunt zien in je dromen, hier zijn ze nog echt. Geen lichtvervuiling aan de hemel, geen vliegtuigen die laag overkomen. 

Dan kan je zomaar op een plek als deze wakker worden. (Twee weken later was dit prachtige plekje een poel stilstaand, stinkend water). 

Iedere morgen sta ik op voor dageraad. Voor het te heet is om dingen te ondernemen, start ik mijn trouwe 404. De vogels beginnen al te fluiten en de ochtendschemer zet in, als ik het onverharde weggetje steil omhoog klauter met de achterwielaandrijving. De afgelopen nacht sliep ik naast een verlaten watermolen, een plek die locals me de avond ervoor bij een bar hadden getipt. Alles staat er, van een tafel tot kookgerei en natuurlijk kraakhelder stromend water! Helaas deze zomer niet meer van toepassing, bijna alle riviertjes staan droog. Dit stroompje ontspringt een aantal kilometers verderop en is dus nog levend. Maar verder stroomafwaarts, op loopafstand, staat het al droog. Zorgwekkend, want ik kom hier sinds ik kind ben en nooit heeft alles droog gestaan. Locals maken zich zorgen, de derde zomer op rij met deze extreme droogte! Enfin, dit wil ik even gedeeld hebben. Niet alleen in Nederland hadden we een droge periode.

Iedere morgen is deze magie te zien, de bijen die wakker worden en over je heen vliegen. Mensen vergeten soms hoe mooi de wereld kan zijn.
​
​Tijdens de zonsopkomst zet ik met mijn percolator koffie. De eerste zonnestralen banen zich een weg door de sparren, die als een kam bovenop een berghelling staan. We moeten snel gaan wandelen, de warmte begint al te prikken op je huid. We rijden de 404 nog iets verder. Voorbij dit dorpje moet het wandelpad beginnen. Dan, net voor ik het dorpje uitrij, staat er rechts van me een prachtige Peugeot 504 pick-up! Er is nog geen leven te bekennen in het huisje erboven, maar dat is ook wel te verwachten op dit tijdstip.​

Na de wandeling besluit ik terug te gaan. In het dorpje heb ik uitgevonden van wie de pick-up is. Als ik langs het huis rijd, staat de eigenaar in zijn tuin. Een complimentje over zijn auto doet een gesprek loskomen. Ik wil wel eens in een 504 pick-up rijden. Met een 404 pick-up heb ik net een ervaring gedaan bij mijn werkplaats thuis. Nu eens zien wat een 504 pick-up is. Het rijdt geweldig. Een enorm verschil met de nog wat spartaans aanvoelende 404 pick-up. Daarbij vergeleken is de 504 een moderne auto. Ze is stiller, soepeler en ligt zo fijn op de weg! Ik kan het nu wel met andere 504 fans delen. Deze wagens hebben de beste wegligging die er is.

​Ik vraag of ik de auto kan kopen, en ja hoor! De APK is vanwege wat roest, vooraan in de rechter dorpel, niet haalbaar. Maar het valt reuze mee, de auto is in een hele nette staat, nergens anders is roest te vinden. Een echte zuidfranse voiture in haar oorspronkelijke jasje. Tien minuten later heb ik een deal en betaal ik de auto aan. Helaas kan ik de wagen niet terugrijden vanwege de verlopen apk. Ik kom eind september terug met een aanhanger beloof ik de man. Geen probleem!, hij staat niet in de weg en ik kan hem nog wel gebruiken vertelt hij me. Een apk heeft hij in de bergen niet nodig vertelt de oude eigenaar met een brede lach. 

 Iets meer dan een maand later vertrek ik uit Nederland met een autotrailer. Een dag na de feestelijke opening van mijn werkplaats gaan een vriend en ik het avontuur aan. We slapen net voorbij Bésancon in een weiland. Ik slaap in mijn slaapzak van de legerdump buiten, op de platte aanhanger. Het kan nog net, maar de herfst doet haar intrede en de nachten worden kouder. De volgende morgen vertelt Gideon dat hij het ijskoud heeft gehad terwijl hij in de bus sliep. Een goede slaapzak is belangrijk!. Ik had het te warm en ritste zelfs mijn slaapzak open halverwege de nacht.

​Die avond komen we aan bij de pick-up. Het landschap is al enorm veranderd, bladeren zijn geel en oranje en paddenstoelen staan langs de weg. De regen raast neer op de bus, riviertjes stromen van de steile bergwegen naar beneden. Het is nu vijf maanden droog geweest, geen spat regen vertelt de eigenaar van de pick- up me. De grond kan niks opnemen dus raast al het water over de wegen naar beneden. Eindelijk dus regen! Dit hadden we nodig, vertelt de man.

We worden uitgenodigd om bij het oude stel te komen eten. Terwijl zich buiten een gebulder van onweer voltrekt, eten we soep met stokbrood en worden mooie herinneringen opgehaald aan de pick-up. Ik vind dit misschien nog leuker dan de auto zelf. Het contact met mensen, de band die je schept. Het is essentieel:  ik koop een auto, maar ook een stukje sentiment en historie. Dat kan je niet zomaar op een aanhanger zetten.
​
De regen stopt en de zwarte nachtlucht gevuld met sterren trekt over het ruige landschap. Ik ken de mensen in het dorpje verderop en we besluiten er te gaan slapen. Op de parkeerplaats voor het kerkje leg ik mijn bed neer.

De volgende morgen om half 8 word ik wakker en zwaai ik naar de burgemeester, die net aan komt rijden. Even later hoor ik het volle geluid van een oersterke Peugeot diesel motor: de oude eigenaar komt de auto brengen. We maken het papierwerk in orde en dan is hij écht van mij.

Het laatste ritje met de oude eigenaar.

De eigenaar van de bar biedt me een gereviseerde motor van een Peugeot 203 aan, zijn overleden vader heeft deze motor ooit gereviseerd en toen droog op zolder weg gezet. We stappen in de pick-up. De oude eigenaar weet waar het motorblok ligt en zo doen we het laatste ritje met de oude eigenaar achter het stuur.  Onder het genot van de zonsopkomst rijden we door de bergen naar een garage. Daar ligt een prachtige motor al voor me klaar. Zo gebruik je een pickup dus!

We besluiten nog wat rond te rijden in de pick-up voor we haar opladen op de aanhanger. Onderweg kom ik nog een Peugeot 404 versnellingsbak tegen en een Peugeot racefiets. Ook dit past zo achterin de bak. Nu is het tijd om dit gebied weer te verlaten voor ik niet meer weg kan. We rijden door tot 's avonds laat en slapen weer op het zelfde plekje. Nu slaap ik achterin de pick-up, met de huif erop. De nacht is nu echt koud en ik lig rillend in de laadbak als ik wakker word. De zomer is voorbij, een mooie afsluiting om met een stukje zomer naar Nederland terug te rijden.

Hendrik Helweg

Hendrik Helweg is geen onbekende op deze website. In zijn blog Garage Helweg maakt hij ons regelmatig deelgenoot van zijn eigenzinnige avonturen. Een kleine maand geleden startte hij een nieuw avontuur: Garage Helweg in Ede.

Met enige regelmaat bezoeken we de tweemaandelijkse internationale NAMAC Modelautobeurs in Houten. Een duizelingwekkend aanbod van speelgoed- en miniatuurauto's in alle soorten, maten, leeftijden en prijsklassen. Handelaren en klanten uit Nederland, België, Frankrijk, Duitsland, Engeland en wie weet waar nog meer vandaan. Alleen het kijken en beleven is al een feestje. Een impressie van een paar nostalgische Franse speelgoedauto's uit vervlogen tijden.

​Henri Vermeer
​

Na alle kinderziektes en aanloopproblemen was de Peugeot 402 weer helemaal betrouwbaar gemaakt  voor langere afstanden. We besloten om met de Internationale Peugeot Meeting mee te doen, begin mei.  Omdat de  kruissnelheid van de 402 op 90 kilometer per uur ligt, vermeden we de snelwegen. De afstand van 240 kilometer betekent een reistijd van 4 uur. Als je daar een dag voor  uittrekt is dat prima te doen.

We reden via Eindhoven naar Weert met een middagpauze in Maastricht. We waren een dag eerder vertrokken, maar op donderdagmiddag is het ook gewoon druk aan het Vrijthof . Het was fris en zonnig, dus lekker op het terras buiten wat gegeten. Na ons vertrek begon het een beetje te regenen. Hoe verder we richting  Houffalize reden, hoe harder het ging regenen. De wissers van de 402 werken niet zo best. Daarom had ik de ruiten behandeld met Rain-X. Zodoende houd je toch zicht zonder de wissers te gebruiken. Rond 4 uur 's middags kwamen we aan in Hotel Vayamundo, schitterend gelegen in de Ardennen. Het welkomstcomité van de Peugeot Club België alias 'de gele hesjes' (ze hadden de gele jassen en truien al klaar voordat de gele hesjes in Frankrijk begonnen) stond alle gasten netjes op te wachten voor informatie en een welkomstwoord. Het toeval wilde dat we kamernummer 402 kregen.  

Vrijdag 3 mei  kwamen de meeste van de 145 Peugeots naar het Hotel. De bouwjaren  varieerden van 1905 tot 2018,  dus bijna alle types en soorten waren aanwezig. De Peugeot Type 49 was de  oudste. Een schitterend model en helemaal top gerestaureerd. Voor de parapluhouder was  zelfs een nieuwe mand gevlochten.

's Avonds was er een buffet  voor alle hotelgasten. Zaterdagochtend mochten we om 9 uur starten. Het was fris en nat buiten.  De reis ging  naar de Grotten van Han, een mooie tocht van ruim 76 kilometer. 

Het werd kouder en kouder. Gelukkig hadden we een werkende kachel aan boord, die het aangenaam maakte. De temperatuur daalde tot 3 graden onder nul en de omgeving werd steeds witter. Het had die nacht hier en daar gesneeuwd. Dat leverde sprookjesachtige taferelen op. Het was echt geweldig; de sneeuw op de takken van de bomen had sommige stukken tot een tunnel omgetoverd. 

Bij de Grotten van Han hebben we heerlijk geluncht. Sommigen die alleen open reden, zoals de Torpedo, konden weer op temperatuur komen. Na het bezoek aan het wildpark volgde etappe 2, een rit van 65 kilometer naar Mont. Daar kregen we een drankje van het feestcomité.  Het was, ondanks het weer, een mooie route tussen alle bergen en heuvels. 

Zaterdagavond was de feestavond met als kledingvoorschrift stadskleding. Er zat een DJ op een Peugeot Triporteur (driewieler) die was omgebouwd tot DJ-tafel. LP-muziek zorgde voor de juiste sfeer. Een avondvullend programma met veel wijn en lekker eten. 

Zondagochtend stonden we vroeg op. Om 8:45 uur vertrokken we richting Bastogne. Niet voor de koekjes, maar voor het War Museum. Indrukwekkend op 5 mei. Via een headset werd het verhaal van de oorlog verteld door vier personages. Verschillende decors zorgden voor de beleving van het gevoel van toen. 's Middags genoten we in een grote tent van een heerlijke barbecue en een koud- en warm buffet​.

De IAPM 2019 zal als een '4 jaargetijdenrit' de boeken in gaan. We hebben alles meegemaakt: zon, sneeuw, regen, kou en warmte. 

Maandagochtend reden we weer rustig huiswaarts. Al met al reden we 700 kilometer met een gemiddeld verbruik van 1 op 12. Er ging 1 lamp stuk, een new old stock exemplaar met bajonet aansluiting, waarschijnlijk door het hobbelige wegdek. Verder was de 402 redelijk tot acceptabel waterdicht. We blikken terug op een mooi evenement in een prachtige omgeving.

Edward en Mirjam