|
© Barbara de Bruin & Jürgen Holm Al enkele jaren gaan we eind mei naar Oh oh Renault, de meeting voor Renaultliefhebbers in Ommen. Dit jaar was het extra feestelijk omdat mijn Duitse correspondentievriend Jürgen ook kwam met z'n oranje Renault 16. Het was een heel warme dag. Goed fotoweer, temeer omdat we de auto's onder de bomen achterop het terrein konden zetten. Het zonlicht dat door de takken scheen maakte mooie patronen en zorgde ervoor dat de foto's niet overbelicht werden.
We hebben een gezellige dag doorgebracht met het kijken naar klassieke Renaults, een praatje maken op de kleine onderdelenmarkt en een bezoek aan de nabijgelegen theetuin 'Onder de appelboom'. Daar kun je naast theedrinken ook snuffelen tussen de brocante-spulletjes, wat een echt Frans sfeertje geeft. Barbara de Bruin
0 Comments
© Barbara de Bruin De donkergele kleur van Seize is slechts gedurende één jaar (1969) door Renault gebruikt op de R16 en de R6. Het vinden van nog een Renault 16 in deze kleur was dan ook niet eenvoudig. Zover ik weet rijden er in Frankrijk drie rond en is er ééntje in Japan. Onlangs is het me toch gelukt om Seize kennis te laten maken met een kleurgenootje en de twee samen op de foto te zetten.
Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Seize is niet in concoursstaat en toch werden we via de Club d'Anciennes Renault door Renault Nederland benaderd om mee doen met een expositie op het Concours d' Elegance in Apeldoorn. Er zouden vijf Renault 16's van verschillende bouwjaren, typen en kleuren tentoongesteld worden. Ook konden de bezoekers aangeven welke van de vijf ze het allermooiste vonden.
Bij zo'n evenement word erop gelet hoe een auto 'toont' en daarom moest ze er schoon en mooi uitzien. De week voor het evenement zijn we begonnen met het 'concoursklaar' maken van Seize. Dat viel nog wel tegen, als alles schoon moet zijn, is een zondagmiddag opeens heel kort. Maar het is gelukt. Om te laten zien waar we zoal met haar naar toe geweest zijn legden we op de hoedenplank foto's neer van Seize tijdens haar uitstapjes naar Frankrijk. De week erop moest ze op vrijdag worden 'ingeleverd' in Apeldoorn. Het weerbericht voor dat weekend beloofde niet veel goeds: regen, regen, regen.. Ondanks de stromende regen goed aangekomen op het terrein van paleis 't Loo werden we door een medewerker van Renault Nederland naar onze plek geleid. De bordjes met informatie over de auto's stonden al klaar, afgedekt met een plastic zak. Toen Seize geparkeerd was op de voor haar gereserveerde plek en ik uitstapte, was mijn blije stemming opeens weg. Voorop de motorkap zit een kleine deuk met een diepe kras. Ergens in de tijd tussen zondag en vrijdag moet ze die hebben opgelopen. Zoiets is altijd naar maar zeker nu, uitgerekend op het concours! Zaterdag zouden we niet naar het concours gaan en dat gaf me de kans om even afstand te nemen. Dat kwam goed uit. Zondag zouden we worden geïnterviewd voor een filmpje voor Renault Nederland. Die dag zouden we op het concours doorbrengen. Na een regenachtige zaterdag kwam zondag met zowaar goed weer! Aangekomen bij 't Loo stond eerst het interview op het programma.De donderdag voor het concours werd ik gebeld met de vraag of we mee wilden doen met een interviewserie van Renault Nederland. Drie eigenaren zouden op het concours in een kort filmpje worden geportretteerd met hun auto. Hoewel ik het wel een beetje spannend vond leek het me ook wel heel leuk. Er was twee uur uitgetrokken voor het interview en die tijd hadden we ook wel nodig. Omdat het best lawaaiig was op het concours, moesten de antwoorden een paar keer over. Daarna even tijd voor het lunchpakketje dat iedere deelnemer uitgereikt kreeg, dacht ik. Maar nee, het was al tijd om de Renault 16 die als mooiste was gekozen naar het podium te brengen. De donkerrode Grand Luxe uit 1969 had het rozet gekregen en de eigenaar vroeg mij om mee te rijden naar het podium om daar wat foto's te schieten van de prijswinnaar. Meteen daarna werden ook de andere twee prijzen uitgereikt voor de 'Best of Class'. In de categorie Renault (het thema was 'Le Plaisir') ging de beker naar een Floride cabriolet, een model waar ook Brigitte Bardot nog in gereden zou hebben. De derde prijswinnaar werd gekozen in de klasse Alpine. Tot slot kregen we een drankje aangeboden in de Renault/Alpine tent en er lag voor alle deelnemers een kleine attentie klaar: een rallybordje van het Concours. Barbara de Bruin Vorig voorjaar reden we de Nationale 7 van Avignon naar Menton. Wegens groot succes besloten we dit jaar de meivakantie opnieuw goed te besteden. De autotrein was prima bevallen, dus waar zou die Seize nog meer heen kunnen brengen? Narbonne! Of eigenlijk Cerèt, op een uur rijden vanaf Narbonne. Cerèt ligt fijn centraal aan de oostkant van de Pyreneeën. Een uitvalsbasis voor de kust, de bergen, Carcassonne en Barcelona. De Franse autotrein is alleen voor auto’s. Voor het einde van de middag lever je je auto in bij station Bercy in Parijs en de volgende ochtend staat hij klaar op het eindpunt. Ideaal, want je kan dan zelf nog even in Parijs rondneuzen, en eten en overnachten, zo duur of goedkoop je het wil. Reizen doe je met de TGV. Dat gaat lekker snel. Dag 1: Station Bercy Bij station Bercy ontmoeten we twee andere oldtimers. Zo begint de vakantie meteen in sfeer. We laten de auto achter op het station. Hopelijk is hij in goede handen.    Dag 2: Parijs - Narbonne We verlaten een regenachtig Parijs om in een heerlijk warm Narbonne weer uit de TGV te stappen. Een rit van vier en een half uur. Op het station hangt een mooie zwart-wit poster van een autotrein in Narbonne in de jaren 60. Met een Renault 16 ervoor! Die foto hebben we meteen maar even nagemaakt met Seize. Sowieso prettig om de auto weer heelhuids terug te vinden op het station.   De snelweg is al meteen prachtig. In de zomer is het hier dor en vergeeld, maar in het voorjaar zijn hier alle groentinten aanwezig doorspekt met gele en rode bloemen. De uitlopers van de Pyreneeën geven een geweldig glooiend landschap. In het oosten glimt de zee. In het westen zijn de bergtoppen nog wit. Op naar Cerèt, maar eerst naar Le Perthus. Een ansichtkaart-plaatsje op de grens met Spanje. De ene kant van de weg is Frans, de andere kant Spaans. En beide kanten zijn belastingvrij. Dat leidt tot een groot aanbod van winkels. Helaas vooral aan de Spaanse kant veel goedkope winkels die het gevoel geven dat je in een hele grote en lawaaierige budgetstore bent aanbeland. We hadden het misschien bij de ansichtkaart moeten laten. Maar dan hadden we de grensovergang gemist, die nog steeds zijn oude architectuur heeft. Mooi.   Dan eindelijk naar 'ons' huis in Cerèt. Dat is een prachtige jaren '70 villa in de heuvels. Seize moet er hard voor klimmen, maar mag dan wel in een garage staan uit dezelfde tijdsperiode als hijzelf. Wat een luxe! Die wil niet meer naar huis.   Dag 3: Naar de bergen We hebben een autorit gepland over kleine weggetjes langs Castelnou, het meer van Vinça, Villefranche de Conflent en uiteindelijk het hoger gelegen Casteil. Een hoop klim- en draaiwerk, maar dat kan Seize wel hebben, ook bij de hoge temperaturen van vandaag. Maar toch houden we de temperatuurmeter in het dashboard in de gaten.         Villefranche is een mooie middeleeuwse ommuurde vesting. We ontdekken dat je er met de auto doorheen mag rijden; dus dat laten we ons geen twee keer zeggen. Dubbelpret. Hier is ook het beginpunt van de Gele Trein; dus dat staat weer leuk naast Gele Seize.    Dag 4: Kustroute We beginnen in Figueres, Spanje, vooral bekend van het Dali museum. Dit is voor het eerst dat we met Seize in Spanje rijden. Van Figueres via een prachtige route over de heuvels naar Port Lligat aan de kust (filmpje). Hier is het huis van Dali. Het plaatsje zelf heeft een hele mooie boulevard waar je met de auto overheen kan rijden. Maar de enige weg eruit is een bijna onmogelijke steile en slechte weg. Gelukkig blijft alles heel. Langs de kust vervolgens weer noordelijk terug naar Frankrijk.             In grensplaatsje Cerbère komen we langs een mooi oude benzine pomp. De eigenaar blijkt een Renault garage te hebben en is erg enthousiast over Seize. De buren lopen uit. Ook in het meest zuidelijke puntje van Frankrijk houden ze van Frans erfgoed. Wij ook.   Dag 5: Perpignan en Réserve Africaine Sigean Vandaag naar Perpignan en de Réserve Africaine Sigean. Dat laatste is een groot reservaat met wilde dieren waar je doorheen kan rijden. Echt iets voor een stoere Seize. In de zomer rijd je hier in een grote file, maar nu in het voorjaar is het heerlijk rustig. De snelweg laten we vandaag links liggen en kiezen voor de Nationale 9. Heerlijk rijden altijd, die Route Nationales. En veel historie langs de weg.     Dag 6: Regen! Dan maar wat dichter bij huis blijven. Cerèt heeft een mooi museum voor moderne kunst. Daarna naar het kleine postmuseum in Amélie-les-Bains-Palalda, een middeleeuws plaatsje steil tegen een berg gebouwd.      En een stukje rijden door een krappe vallei en de bergen in over de Nationale 115, naar de Spaanse grens. HIer hebben we een leuke ontmoeting met een 2CV eigenaar. Sowieso rijden in deze streek nog veel 2CV's en Renault 4's. Het leven heeft niet zoveel haast hier. Behalve die ene Fransman die altijd op je bumper zit.   Dag 7: Barcelona Vanaf Cerèt is Barcelona twee uur rijden; goed te doen. Een nieuw record voor Seize; 1600km van huis. De meeste mensen prefereren misschien de metro, maar wij vinden het leuk een stad ook mee te maken vanuit de auto. Dan zie je nog eens wat. En het geeft een idee van de wegcultuur. Die is in Barcelona niet gek. Het is een groot grit van brede eenrichtingswegen. Bijna Amerikaans. Voldoende parkeergarages ook. Als je in Parijs kan rijden, dan is Barcelona kinderspel. We maken uiteraard nog een foto van Seize met La Sagrada. Maar in de drukte kunnen we er niet echt iets moois van maken. ’s Nachts terug in Cerèt in het pikdonker de heuvel op naar het huis. Geen probleem voor Seize: de gele breedstralers mogen aan!     Dag 8 Carcassonne Tussen Carcassonne en de Pyreneeën ligt een glooiend, gevarieerd en vrijwel onbewoond landschap. Hier kan je mooie routes rijden. Carcassonne heeft een intacte ommuurde oude middeleeuwse stad. Nu vooral vreidg en gezellig tourisme. Van te voren hadden we al de beste fotopunten uitgezocht; Seize komt er mooi op.          Via de Nationale 113 rijden we naar Narbonne. Deze weg staat bol van de originele muurreclames. Het fototoestel draait overuren. Zoals altijd bij de Nationales moet je wel de oude route volgen zodat je door de dorpjes rijdt, anders wordt je er omheen geleid.        Dag 9 en 10: Huiswaarts via Parijs Vroeg op om de trein te halen en Seize weg te brengen. 's Middags zijn we alweer in Parijs. De volgende dag rijden we nog even door Parijs naar het Zadkin museum. Altijd leuk om door Parijs te rijden. Dan is het alweer tijd om naar huis te rijden. Seize heeft het goed gedaan, weer 2500 kilometer op de teller erbij. Reinier Zevenhuijzen  © Barbara de Bruin In 2015 vierden we dat de Renault 16 50 jaar bestond. De feestelijkheden vonden plaats in de omgeving van de Renaultfabriek in Le Havre. Omdat de omgeving ons goed beviel en we toen te weinig tijd hadden, wilden we graag een keer terug gaan om de streek wat beter te leren kennen.
Afgelopen zomer was het zover. Ons logeeradres was in Honfleur, en van daaruit hebben we onder andere Le Havre met z'n modernistische architectuur, de kuststadjes Deauville, Trouville, Etretat en Fecamp en de Mont-Saint-Michel bezocht. Natuurlijk kozen we zoveel mogelijk fijne 'Routes Touristiques'. Op de terugweg hebben we ook Rouen nog even bezocht. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Het is al weer een tijdje geleden, maar eigenlijk te leuk om er niet over te schrijven, ons uitstapje in oktober naar het Franstalige deel van België, Wallonië dus! Naast het bezoeken van enkele mooie steden, een museum en een bezoekje aan 'Le Pays Noir' kregen we een spontane uitnodiging om een kijkje te nemen bij een fraaie privécollectie klassieke Renaults!
Ons eerste reisdoel was het 'Musée des Transports Commun' in Luik, Een hal vol met trams en bussen waarbij je ook alle wagens van binnen mag bekijken. Leuk! Ons logeeradres (voor één nacht) was in Durbuy, een pittoresk plaatsje in de Ardennen dat zichzelf 'de kleinste stad van België' noemt. In het hoogseizoen is het hier erg toeristisch, maar zo in het najaar is het er lekker rustig. De volgende dag zijn we naar Namen gereden, genietend van de mooie herfstlandschappen onderweg. Namen heeft een citadel, hier hebben we een broodje gegeten uitkijkend over de stad. Het was wel fris, maar gelukkig nog droog. Na de lunch zijn we gaan rijden richting Charleroi. 'Le Pays Noir' zo wordt de omgeving van de stad Charleroi ook wel genoemd. Dit vanwege de vele kolenmijnen die hier vroeger waren. Nog steeds ademt deze streek een zwaar industrieel verleden. Reinier had een ritje uitgezet langs een aantal industriële gebouwen waaronder het oude verenigingsgebouw van de Amicale Solvay, dat tot mijn verassing openstond. Er was verder niemand. Binnen ontdekte ik een verlaten zwembad en een prachtige grote hal met een dubbel trappenhuis. Natuurlijk namen we onderweg ook een paar foto's van Seize. Later die middag hadden we afgeproken om langs te gaan bij onze Facebookvriend in de buurt van Brussel. Onderweg in de stromende regen kreeg Seize een lekke band. Waarschijnlijk was er ergens op de achterafweggetjes in Charleroi iets in de band terecht gekomen. Reservewiel erop gezet en weer door. Bij onze Facebookvriend werden we hartelijk ontvangen met een kop koffie. Daarna hebben we zijn fraaie collectie waaronder enkele Renault 16' s in concoursstaat bekeken. Genieten! Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Een koude zondagmiddag in januari. In het park rond huis Doorn was het mistig en er lag sneeuw. Het huis bezoeken zat er niet meer in, de laatste rondleiding was al vertrokken. In plaats daarvan maakten we deze foto's van Seize.
Barbara de Bruin © Barbara & Reinier / Linda & Henri 12 november 2016. Een mooie maar frisse herfstdag. Na een kopje koffie zijn we met z'n vieren in Seize gestapt om de route te rijden die Henri en Linda hadden uitgezet in de bossen rond Harderwijk.
Natuurlijk zijn we onderweg regelmatig gestopt om foto's te maken, én voor een lunch in een eetcafeetje onderweg. Kasteel de Essenburgh in Hierden was het eindpunt van onze route. Hier sloten we de bosrit af met een warm drankje. Barbara de Bruin  Dag 1: Amsterdam-Parijs-Avignon De RN7 heeft inmiddels zowat een cultstatus bereikt. Als je van Franse nostalgie houdt is het dé route om te rijden, liefst met een bijpassend voertuig. Het bijpassende voertuig is al enkele jaren onze trouwe en gewaardeerde metgezel, en vorig jaar hebben we tijdens onze reis naar de Dordogne een stukje van een andere 'Nationale' gereden, de RN10. Deze route is ons goed bevallen. We hebben daar verschillende sporen van het verleden gevonden die zeer de moeite waard zijn zoals beschilderde muren en een verlaten garage. In de loop van het jaar kregen onze plannen om naar het zuiden te gaan vastere vorm. Omdat de bestemming toch wel best ver was (hoewel Seize er zelf geen probleem mee zou hebben) wilden we Seize om haar toch wat te sparen op de autotrein zetten. Wij zouden er zelf met de TGV achteraan reizen. In Avignon zouden we Seize van de trein halen en konden we aan ons RN7 avontuur beginnen. Op de laatste vrijdag van april rond 10 uur s'ochtends op pad gegaan. Tijd zat om Seize om 18.30 uur bij het treinstation in Parijs 'in te leveren' dachten we.. maar er bleken lange files te staan rond Parijs en het was uiteindelijk toch wel een beetje spannend of we de trein zouden halen. Gelukkig hebben we het toch gered.. Na het controleren van het treinkaartje werd Seize rondom bekeken om eventuele al aanwezige schades te noteren. Daarna werd ze voorzien van beschermend plastic op de stoel en ook het stuur werd ingepakt met plasticfolie. Op de vloer werd een papieren matje gelegd, dit alles om te voorkomen dat ze 'vies' zou worden als de medewerkers van de autotrein haar de trein op en af zouden rijden. Een blokje schuimplastic werd op de deur onder het sleutelgat geplakt om niet te krassen met de sleutelbos en tot slot werd er nog een sticker met de bestemming op het raam geplakt. Ze was klaar voor haar trip. Het was best wel een beetje spannend om Seize alleen op de trein te laten gaan. Gelukkig bleek het station niet al te groot te zijn, en konden we met onze eigen ogen zien dat ze met grote zorgvuldigheid de wagon opgereden werd. Dat maakte dat onze eventuele zorgen over dit avontuur nog kleiner werden. Het was inmiddels etenstijd geworden, en met de metro zijn we Parijs ingegaan om een restaurant te zoeken. We hadden niet heel veel tijd omdat we om 20.30 uur de TGV naar Avignon moesten halen. Gelukkig was de service in het restaurant snel, zodat we voor het inchecken ook nog een kopje koffie konden drinken op het station. De TGV heeft ons zonder vertraging naar Avignon gebracht. Ons hotel was op loopafstand van het station en de sleutel lag klaar. Het liep tegen middernacht, tijd om te gaan slapen. Dag 2: Avignon-Orgon-Piolenc-Avignon Seize 's ochtends opgehaald bij het station van de autotrein in Avignon en op weg gegaan. Er stonden vandaag twee musea op het programma, beiden over de historie van de weg, de bijbehorende vervoersmiddelen en de wisselwerking hiervan met de regio. Eerst inkopen gedaan in Avignon en even kort de stad bekeken (er is een mooie overdekte markt vol met produkten voor fijnproevers) Daarna de RN7 opgezocht en gaan rijden. Een geel R4tje stond ergens bij een garage. Natuurlijk even een foto genomen met Seize erbij. Het eerste museum 'Musée Automobile de Provence' in Orgon ging om 14.00 uur open. Mooi, hadden wij nog even tijd om te picknicken (in de kou, deze eerste dag begon regenachtig en koud). Toen we eenmaal binnen waren in dit sympathieke museum, begon het echt te regenen. Het museum heeft een betrekkelijk kleine maar interessante collectie auto's en automobilia. Verder een café met danszaaltje (live muziek op dinsdag) en een werkplaats. Je kunt er ook terecht voor het kopen van een oldtimer, bijv. een Traction Avant opknapper voor € 4900,-. Het leukste wat ik in dit museum gezien heb was de toeristenbus met opschrift 'Route Nationale 7' die dienst doet als rokersruimte! Nog even wat foto's van Seize vóór het museum genomen en daarna zijn we op weg gegaan naar Piolenc. Daar staat hét museum van de RN7, Musée Memoire de la N7. Dit museum is o.a.bekend geworden door Thierry Dubois, de promotor en connaisseur van de RN7. Ook in dit museum een collectie auto's en automobilia, maar meer gelieerd aan de regio. Er draait een film waarin je van alles te weten kan komen over de bloeitijd van de RN7. Wist je dat Piolenc vroeger bekend stond om zijn knoflook en z'n produktie van bezems en aanverwante artikelen? Deze produkten zijn ook in het museum te bewonderen. Leuk, die bezems en manden uit de jaren '50 en '60! Maar helaas niet te koop.. Toen we het museum uitkwamen was het zonnig geworden. We zijn teruggegaan naar Avignon. Daar hadden we nog een paar bijzondere wegwijzers te fotograferen die aan het museum zijn 'ontsnapt' en nog steeds op hun plek staan. Michelinborden! Bij de brug (niet de halve, maar die ernaast) zit een bord met de aanduiding 'Le Rhone' ingemetseld, gedateerd 24-10-'59. En langs de weg op een vluchtheuvel staat een bijzonder en bijna aandoenlijk duo: twee mooie gekleurde richtingsaanwijzers! Nu op zoek naar iets lekkers om te eten, en nog even door de stad slenteren als echte toeristen. Dag 3: Avignon- Aix-en-Provence- Marseille Uitgecheckt bij ons hotel in Avignon. Vandaag zullen we via Aix-en-Provence naar onze B&B in Marseille rijden. Tijd om de weg eens goed in ons op te nemen. We passeren de beroemde platanen en af en toe stoppen we even om een foto te nemen. Een verlaten benzinestation, waar eigenlijk niet meer van rest dan een luifel, enkele geschilderde reclames die stand houden, een 'restaurant Routier'.. Sporen van de vakantieroute van weleer. Bij Aix staat nog de beroemde 'Total' paal. Het bijbehorende benzinestation heeft de moderniseringsdrang helaas niet overleefd. Hier halen we broodjes voor onze picknick, want omdat het 1 mei is (Dag van de Arbeid) zijn de meeste winkels gesloten. We rijden door naar Aix, waar we Seize in een ondergrondse parkeergarage zetten. Aix-en-Provence, de stad van de schilder Paul Cézanne. Midden in het centrum staat het museum 'Caumont Centre d'Art' Hier bekijken we enkele mooie stijlkamers en een film over het leven van Cézanne, die de omgeving en vooral de Mont Sainte Victoire vele malen geschilderd heeft. Daarna terug naar Seize, waar ons een onaangename verrassing wacht. Nietsvermoedend afgerekend bij de betaalautomaat en de garage ingelopen.. waar ons geen Seize opwacht op de plaats waar we dachten haar te hebben achtergelaten! Misschien staat ze toch op een andere verdieping? terwijl we de hele garage doorzoeken begin ik behoorlijk zenuwachtig te worden. Ze staat er niet! Op de heenweg had Reinier een foto van de lift gemaakt, zomaar. Deze kwam ons nu goed van pas, want ook die lift konden we niet meer vinden. Zou er ergens nog een andere parkeergarge zijn? Wij weer naar boven om de plaats te zoeken waar we naar binnen zijn gegaan. En ja hoor, na enig speuren blijkt dat er in Aix twee (bijna) indentieke parkeergarages zijn. Vlak bij elkaar, maar niet onderling verbonden. Opgelucht stap ik in. We verlaten de RN7 even om koers te zetten naar Marseille, waar ook ons overnachtingadres voor die avond is. Als we Seize uiteindelijk in een rustig straatje parkeren is het al donker geworden. Dag 4: Marseille De vriendelijke gastheer van de B & B in Marseille zet terwijl wij nog slapen ons ontbijt klaar in het schuurtje. Lekker kopje koffie en wat broodjes, helemaal goed! Vandaag staat er naast het bekijken van de stad ook nog een mooi natuurgebied op het programma. Eerst gaan we naar het gebouw 'La Cité Radieuse' van Le Corbusier. In 1947 is de bouw van dit wooncomplex gestart en in 1952 is het voltooid. Een icoon van het modernisme. Hoewel er gewoon mensen wonen, is het mogelijk om dit gebouw ook van binnen bekijken. Even je naam bij de portier in het gastenboek schrijven is het enige wat je hoeft te doen. 'Parc National des Calanques' is de naam van een heel mooi natuurgebied dat vlakbij Marseille ligt. Een uitdaging voor Seize om over de smalle en steile weggetjes te rijden! We genieten van de mooie uitzichten en van de zon op een bijna verlaten kiezelstrand. Daarna naar het centrum van Marseille. We bezoeken een wijk die bekend staat om z'n vele graffiti. Vroeger berucht vanwege de maffia, nu is Marseille een prachtige en levendige havenstad. Voordat we een restaurant opzoeken kopen we meloen bij een van de Algerijnse kooplieden op de markt. Dag 5 en 6: naar Ramatuelle en via St.Tropez naar Nice We verlaten Marseille en zoeken de RN 7 weer op. We vinden de oude weg weer bij Châteauneuf-le-Rouge. Vandaag is een echte reisdag. We passeren een RN7 paal bij Pourièrres, houden een picknick naast de kenmerkende cipressen die hier langs de weg staan en passeren de plaatsjes Tourves (bekend van de jaarlijkse festiviteiten rond de 'Bouchon') en Brignolles. Hier fotografeer ik een Michelin wegwijzer die hoog in een muur zit ingemetseld en een mooie muurschildering ('Noilly Prat') De RN7 is mooi en ons eindpunt voor deze dag ook. Ramatuelle! Hier zijn we te gast op een voormalige boerderij midden in de natuur. Wat een prachtige plek! Na 's morgens nog een paar foto's te hebben gemaakt van de Dyane van de eigenaresse van de B&B boerderij in Ramatuelle gaan we op weg naar Nice. Onderweg doen we St Tropez aan. Omdat het voorseizoen is, is het nog niet zo druk. We genieten van de leuke kleine straatjes en van het strand, wat je hier onder handbereik hebt. Onderweg naar Nice passeren we nog een Michelinbord met opschrift St. Tropez. Helaas is het erg druk op de Route richting Nice en hebben we zelfs file. Wel komen we onderweg nog een leuke garage tegen waar een aantal Franse klassiekers uitgestald staan. Natuurlijk parkeren we Seize even ernaast om een paar foto's te nemen. In de avond bereiken we ons hotel in Nice, dat midden in de stad ligt. Wel weer even wennen zo op drie hoog achter na het prachtige landschap van Ramatuelle. Dag 7, 8 en 9: naar Menton en terug naar Parijs- Amsterdam Vandaag gaan we vanuit Nice op pad om ons verste punt te bereiken. Menton, de citroenenstad bij de Italiaanse grens.Ook wel bekend van de scène bij de Frans-Italiaanse grensovergang uit de film 'Le Corniaud' met Bourvil. De route ligt hier langs de kustlijn, je kunt de zee zien. We stoppen bij een bedrijfje waar de bestrating net zo blauw is geverfd als de lucht en de zee om ons 'fotomodel' Seize vast te leggen in zomerse sfeer. Gelukkig geen files vandaag. Drie kwartier later bereiken we Menton. Hier mag Seize nog een keeer poseren, nu bij het Michelinbord met opschrift 'Menton'. Deze is aanmerkelijk ouder dan Seize, de datum die erop vermeld staat is 23-4-'51. Nog wat foto's bij de oude grenspost en dan even Italië in, we zijn er nu toch. De eigenaresse van onze B&B in Ramatuelle wist ons te vertellen dat veel Fransen ook graag even over de grens gaan omdat de streekprodukten die op de markt in Ventemiglia worden verkocht in Frankrijk niet te krijgen zijn. Er gaan zelfs speciale pendelbussen om deze fijnproevers naar Ventemiglia te vervoeren. Wij keren weer om want we willen Menton in. Deze stad heeft een echt Zuidfranse sfeer en er is een brede keuze aan regionale producten te koop, waarbij mij vooral de natuurlijke parfums en de uitgebreide keuze aan zepen (waaronder uiteraard citroenzeep) opvallen. Op de terugweg naar Nice worden we een tijdje gezelschap gehouden door een Renault 12. Wat betreft de Franse klassiekers hebben we ook tijdens deze reis vooral 'Eendjes en Viertjes' gezien. Deze zijn nog regelmatig in gebruik bij de Fransen. Verder zijn we een Peugeot 204 en een 504 en een Renault 6 tegengekomen. Terug in Nice brengen we Seize naar het station, haar trein naar Parijs gaat vanavond. Wij gaan nog even de stad in om te eten en de laatste souvenirs te kopen. Morgen zullen ook wij naar Parijs reizen per TGV. We checken uit in ons hotel in Nice. De trein gaat om 11.00 uur en rond 17.00 uur stappen we uit in Parijs. Ons hotel staat midden in de wijk Montmartre. Deze wijk is druk en sfeervol en sinds ons laatste bezoek in 2012 gelukkig niets veranderd. De volgende ochtend halen we Seize op bij de autotrein. Keurig 'verpakt' net zoals op de heenreis vinden we haar terug op het parkeerterrein bij het station. Nog even een klein rondje door Parijs met Seize, nog een paar foto's maken en door naar Amsterdam. Barbara de Bruin all pictures © Barbara de Bruin
© Barbara de Bruin Op 23 april zijn we op uitnodiging van de Renault 16 Freunde Grevenbroich een dagje naar Duitsland geweest. In 2014 waren we al eerder te gast bij deze club. Dit keer ging de reis naar Waltrop. Naast het ontmoeten van andere liefhebbers, lekker eten en een kleine zelf georganiseerde fotoshoot stond er een bezoek aan een bijzonder industrieel monument op het programma: een scheepslift uit 1899.
Vroeg van huis vertrokken en na een voorspoedige rit kwamen we rond 11.00 uur aan op onze bestemming. Mooi op tijd om nog een kopje koffie te drinken voordat we gezamenlijk op weg zouden gaan naar de scheepslift. De ontvangst was hartelijk en tijdens de koffie konden we meteen even bijpraten. Rond 11.30 uur was het tijd om naar de scheepslift te rijden. Gebouwd in 1899 en tot in de jaren '50 in bedrijf geweest. Daarna vanwege de hoge onderhoudskosten buiten dienst gesteld. In de jaren '60 heeft men hem nog een keertje in werking gezet en helaas is toen de bak waar de schepen in kunnen liggen scheef komen te zitten waardoor hij vrijwel onherstelbaar vast is gelopen. Nu is het een monument en is er een museum ingericht in het machinegebouw en op een schip dat naast de lift ligt. We kregen een rondleiding waarbij we ook een kijkje konden nemen op de lift zelf. De middag konden we zelf indelen en we hadden afgesproken met mijn Duitse correspondentievriend, die ook een oranje Renault 16 heeft, om een kleine fotosessie te doen. Deze R16 uit 1975 heeft een fel oranje kleur en ik wist niet zeker of dat zou passen bij de meer okergele kleur van Seize, maar zoals je op de foto's kunt zien was de combinatie toch erg geslaagd. Daarna nog heel even het stadje in en vervolgens naar een Grieks restaurant waar we we de andere gasten weer zouden treffen. Zoals eigenlijk meestal in Duitsland waren het eten en de bediening prima, en de sfeer was goed. Een gezellige afsluiting van een heel geslaagde dag! Barbara de Bruin |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|