|
© Milan van Lange Toeval bestaat, zekersteweten. Een tijdje terug kwam ik in Weesp zomaar een soortgenootje van mijn Peugeot 403 tegen. Een 403 berline, zwart, lekker verweerd en zichtbaar in originele toestand. Het gespotte exemplaar is een jaar of vijf jonger (bouwjaar 1962). Daarnaast is het een 'sept', de eenvoudigere uitvoering van mijn 403 'huit'. Verschillen zijn onder meer een 1200cc motor in plaats van een 1500cc motor, een voorbank in plaats van losse stoelen en een algehele meer sobere aankleding. Leuk om zo eens wat verschillen in levende lijve te kunnen zien. De eigenaar kwam ik helaas niet tegen, maar wellicht leest hij/zij dit ook?
1 Comment
© Marjolijn Scherpenhuysen Marjolijn bezocht met Désrée de Église Saint-Gildas in Saint-Gildas-de Rhuys (Morbihan 56). Deze werd in de 11e en 12e eeuw gebouwd. Een deel van de Église Saint-Gildas werd in de 18e eeuw gereconstrueerd. Een mooi en passend decor voor de tijdloze schoonheid van Désirée.
© Gabi Bertram Het kippendorp... Hoe het dorp echt heet, weten we nog steeds niet. Geen naambordje; alleen een zelfgemaakt bord met een kip en overal kippen op straat. Het kippendorp verbindt de blauwe auto route met de witte en met ons huis. Onderweg komen we van alles tegen... Allereerst een vervallen huis met ingestort dak en met als enige 'souvenir oublié' een lege fles wijn. Als we de weg vervolgen, de eerste wrakken; één blauwachtig en één beroest. We kunnen er helaas niet bij wegens behoornde witte koeien en een flinke stier. Geen zin in een wedstrijdje wie harder kan rennen. Een stukje verder het volgende wrak; wit en zelfs met inzoomen geen merk te zien. Ook hier kunnen we niet dichterbij komen. Daarna belanden we weer even in de 'bewoonde wereld' namelijk in het al eerder genoemde kippendorp. Hier woont onder andere de opper-jager. Hij heeft 2 Renaults 4. De witte is voor de jacht en de rode voor alledag. Bovendien staat er nog een oude tractor in een schuur. Na het kippendorp het volgende wrak: legergroenachtig met een bagagerekje. Net als de andere wrakken, alleen zichtbaar in winter/voorjaar en ook hier komen we niet dichterbij. Hopelijk kan de connaisseur nog vaststellen om welke auto's het gaat. Nog een klein stukje door het bos en dan zijn we weer bij ons huis aangekomen. In dit stuk bos, ligt ook volop oud ijzer. Een oud fornuis, spatborden, een frame en een heleboel blikken. Tot slot nog een auto: de mooie gele staat op een oprit in ons gehucht. Of die nog rijdt of bij de inboedel van het huis hoorde bij de koop, weten we ook niet. In het jaar dat we hier wonen, is die nog geen centimeter van de plaats af geweest. Gabi Bertram Le Connaisseur: Mike Schellekens over de auto's rond het kippendorp
De lichtblauwe auto is een Simca Aronde. Moeilijk te dateren, doordat er zo weinig van te zien is, maar ergens tussen 1951 en 1958. Wellicht kan een Simca-kenner aan de hand van de kleur zien welk jaar het is. Daarvoor staat een zwaar verroeste Peugeot 203 van vóór 1953, nog met de kleine achterruit en zonder tochtraampjes in de voordeuren. De witte auto is ook een Simca Aronde, maar van de serie P60. Gezien de sporen van een gebogen en verbrede strip op de flank zal het waarschijnlijk een Élysée uit 1959 of '60 zijn, waarvan de voorruit ooit vervangen is (want anders zou er nog een chroomstrip omheen zitten). De lichte bestel-Renault is een late jaargang, 1978+ vanwege de zwart plastic luchtklep onder de voorruit. Vanaf toen heette dit model 4 F4. De rode Renault is een late GTL Clan, vanaf 1987, maar het kenteken is van '88. Over de tractor durf ik zo niets te zeggen, alleen dat hij er vertederend uitziet... De lichtgroene auto met enorme imperiaal is een Renault Dauphinoise uit 1956-'60. Feitelijk een stationcar-uitvoering van de Juvaquatre die al eind 1937 werd uitgebracht (en die een beetje was afgekeken van de Opel Olympia). De vroege bestel-en stationcarversies hadden de achterdeur andersom open (klink links en scharnieren rechts), zodat het mogelijk is om hierin de Dauphinoise te herkennen. Overigens was die naam gekozen als verwijzing naar de 845cc motor uit de Dauphine. De fel geel geverfde auto is natuurlijk een Renault 4CV. Met de brede strips voorop en het wybertje niet meer omcirkeld is het een model 1955-'60, de bumper met rozetten duidt op de meest gangbare Sport versie. Dat Sport moet niet al te letterlijk genomen worden met slechts 1 pk... Mike Schellekens © Barbara de Bruin Op 23 april zijn we op uitnodiging van de Renault 16 Freunde Grevenbroich een dagje naar Duitsland geweest. In 2014 waren we al eerder te gast bij deze club. Dit keer ging de reis naar Waltrop. Naast het ontmoeten van andere liefhebbers, lekker eten en een kleine zelf georganiseerde fotoshoot stond er een bezoek aan een bijzonder industrieel monument op het programma: een scheepslift uit 1899.
Vroeg van huis vertrokken en na een voorspoedige rit kwamen we rond 11.00 uur aan op onze bestemming. Mooi op tijd om nog een kopje koffie te drinken voordat we gezamenlijk op weg zouden gaan naar de scheepslift. De ontvangst was hartelijk en tijdens de koffie konden we meteen even bijpraten. Rond 11.30 uur was het tijd om naar de scheepslift te rijden. Gebouwd in 1899 en tot in de jaren '50 in bedrijf geweest. Daarna vanwege de hoge onderhoudskosten buiten dienst gesteld. In de jaren '60 heeft men hem nog een keertje in werking gezet en helaas is toen de bak waar de schepen in kunnen liggen scheef komen te zitten waardoor hij vrijwel onherstelbaar vast is gelopen. Nu is het een monument en is er een museum ingericht in het machinegebouw en op een schip dat naast de lift ligt. We kregen een rondleiding waarbij we ook een kijkje konden nemen op de lift zelf. De middag konden we zelf indelen en we hadden afgesproken met mijn Duitse correspondentievriend, die ook een oranje Renault 16 heeft, om een kleine fotosessie te doen. Deze R16 uit 1975 heeft een fel oranje kleur en ik wist niet zeker of dat zou passen bij de meer okergele kleur van Seize, maar zoals je op de foto's kunt zien was de combinatie toch erg geslaagd. Daarna nog heel even het stadje in en vervolgens naar een Grieks restaurant waar we we de andere gasten weer zouden treffen. Zoals eigenlijk meestal in Duitsland waren het eten en de bediening prima, en de sfeer was goed. Een gezellige afsluiting van een heel geslaagde dag! Barbara de Bruin |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|