 © Koen Beekmann Wie de vormgeving van Flaminio Bertoni voor Citroën een beetje kent, heeft vast ook wel eens de vele ontwerpen van zijn hand gezien voor Citroëns die nooit kwamen. Je ziet dat hij vaker dan alleen bij de Ami 6 aan het stoeien was met een teruglopende achterruit. Ik vroeg me af hoe een eventuele DS coupé er van zijn hand dan uitgezien zou kunnen hebben en in mijn fantasie had die natuurlijk ook die voor zijn werk zo kenmerkende achterruit. Zou een coupé van zijn hand niet veel origineler van lijn moeten zijn dan de ontwerpen van Chapron? zo fantaseerde ik verder.
En dus ontstond stapje voor stapje een volgende gephotoshopte Citroën klassieker. Niet gehinderd door technische onuitvoerbaarheid of te kostbare oplossingen werd eerst maar eens het dak ‘gechopt’ en ingekort. De voordeur en het achterscherm werden verlengd en die laatste flink verhoogd, in mijn ogen beter passend bij de veranderde daklijn en toch ook volgens het gedachtengoed van Bertoni. De achterbumper werd wat verlengd, er ontstond een klepje voor het verwisselen van het achterwiel (ik zag mezelf namelijk niet zo’n enorm scherm verwijderen en al helemaal niet als daarachter neergelaten ruiten zitten) waardoor ook de kenmerkende DS-spatlap voor het achterwiel moest verdwijnen. Wat heerlijk toch dat ik me bij het Photoshoppen niet hoefde te buigen over hoe de ruiten frameloos moesten sluiten, hoe ze door de C-stijl zouden zakken, en of de achterklep niet tegen de trompetten aan zou komen bij het openen... Natuurlijk heb ik er wel een beetje rekening mee gehouden maar ik moest me, vond ik, bovenal concentreren op een zo esthetisch mogelijk eindresultaat. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat jullie van deze coupé vinden. Binnenkort volgt weer zo’n voorbeeld van Bertoniaanse vormgeving in een nieuw digitaal jasje. Koen Beekmann
6 Comments
© Kees-Jan Smit De zomervakantiereis is voor een auto vaak een flinke beproeving. Vooral voor een klassieker. Om zoveel mogelijk pechgevallen uit te sluiten bezuinig ik niet op onderhoud en laat ook twijfelachtige onderdelen preventief vervangen aan mijn '68-er Citroën ID19 Break. Toch kan het dan nog voorkomen dat er iets mis gaat. Zo lukte het vorig jaar niet om met mijn Break op zomervakantie te gaan. 10 minuten na vertrek ging 'ie stuk, naar later bleek was de hydrauliekpomp kapot. We zijn omgedraaid en met de Alfa Romeo van mijn vrouw opnieuw vertrokken.
Omdat de Break dit voorjaar nogal geplaagd werd door pech (lekkages, kortsluiting, et cetera) was het vertrouwen in de Break niet echt denderend (dat is zeg maar nog een understatement…) en zouden we met de nieuwe Alfa gaan. Het lukte de garage echter niet om die op tijd af te leveren, dus de Break kreeg plots toch de taak om ons te vergezellen naar Zuidwest Frankrijk. En daarmee de kans om dit jaar te bewijzen dat het tóch een betrouwbare auto is. Hij had recent een grote beurt gehad, er zat net een nieuw stuurhuis in, een nieuw remcommando en een paar verse voorbanden. Dus hij was er technisch klaar voor. Optisch had ik er een nieuwe hemelbekleding in gezet en uiteraard heb ik de dag voor vertrek de hele auto mooi gepoetst. Als je zo'n mooie auto terug rijdt naar zijn geboorteland moet je wel een beetje je best doen om 'm ook te laten shinen, vind ik. Uiteindelijk hebben we 4.500 km gereden en met volle teugen genoten van de vakantie en ook van de Break. Hij heeft flink af moeten zien bij Limoges waar we drie kwartier in een zinderend hete file stapvoets bergop reden. De temperatuurmeter van de koelvloeistof in het rood, maar hij hield het waar diverse moderne auto's de file uitgingen met kokende motor. Op de terugweg hadden we veel meer extra kilo's bij ons, oa. zes dozen wijn, een groot emaille Peugeot reclamebord voor een vriend, twee oude serviezen, 200 ansichtkaarten (…) en een fiets maar ook tijdens die twee dagen flink rijden bleef alles heel. Ging er dan helemaal niets stuk? Jawel, het spruitstuk is gebarsten. Resultaat was bij elke koude start een sportief geluid, maar na een minuut werd het spruitstuk heet door materiaaluitzetting sloot de barst weer. Oplossing is om het spruitstuk te vervangen, maar die operatie is niet zonder risico. Als er een tapeind zou afbreken zou ik pas echt een probleem hebben. Na overleg met de garage hebben besloten om de sportieve start voor lief te nemen en de reparatie pas weer in Amsterdam bij de DS garage te laten doen. Volgens de monteur braken er inderdaad twee tapeinden tijdens demontage. Conclusie: mijn Break is een geweldige wagen en ondanks het akkefietje met het spruitstuk heeft hij het fantastisch gedaan. Het is een ideale reiswagen met een comfort dat nog steeds op ongelofelijk hoog niveau staat. Het is ook een werkpaard waar je ontzettend veel in (en op) kan meenemen. Maar boven alles vier je je vakantie in een ander tijdperk, het reizen met een klassieker door het buitenland laat je het land op een andere manier beleven. Je zit niet in een geluidsdichte, klimaatgecontroleerde bubble. Door het open raam voel je de zon op je arm, ruik je de velden die in bloei staan en hoor je de krekels tsjirpen in de berm. Maar dat is niet uniek voor de DS, dat is met elke klassieke auto zo. Kees-Jan Smit |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|