|
© Kees-Jan Smit We hebben sinds de aanschaf een paar maanden geleden veel pret van de groene eend, hij is echt een welkome aanvulling op de collectie en een graag geziene kleur in de straat. Even de boodschappen of naar het strand, maar ook kan ik er bij mijn klanten gewoon mee voor komen rijden. Iedereen reageert bijzonder positief op een groene eend! Onlangs stonden er een ouder echtpaar naast toen ik aan kwam lopen. De man met Alzheimer en zijn vrouw die met hem een rondje door de buurt liep. De man had opeens een heldere herinnering toen hij de groene eend zag, 'zo'n auto hadden wij vroeger ook'. Moooooi toch als een auto zoiets kan doen.
Ik heb de groene eend met wat gebreken gekocht. Er was een olielek, een startprobleem, een kapot dak en een paar optische issues. Het olielek wilde ik als eerste oplossen. Het bleek de olievulpijp te zijn, één van de twee bouten waarmee die pijp aan het motorblok zit was dolgedraaid. De olievulpijp bleek ook inwendig stuk te zijn want hij gaf geen onderdruk meer. In mijn andere eend heb ik een topkwaliteit olievulpijp van de Eindhovense eendengarage (www.eendengarage.com), die ziet er wat anders uit dan een originele, en is ook vier keer zo duur, maar je krijgt er dan ook levenslange garantie op. Dus oude vulpijp er af gesleuteld, de dolle schroefdraad uitgeboord en een nieuwe schroefdraad er in getapt, een helicoil M7 van Burton er in en de nieuwe vulpijp gemonteerd. Het startprobleem is de laatste tijd niet meer aanwezig, het lijkt iets te maken te hebben met hoe koud het is. Blijkbaar is het nu warm genoeg want ze start 'au quart d'un tour'. Ik verdenk echter de elektronische ontsteking van muiterij, er zit een eerste serie 123-ontsteking in en daar heb ik op het 2cv forum soortgelijke problemen over gelezen. Volgt. Het dak was al gescheurd bij aanschaf en begon steeds verder te scheuren. Zowel links als rechts had ik er ducktape op en het was op die manier nog wel dicht, maar geen gezicht. Er moest dus een nieuwe op. Ik heb lang getwijfeld of ik een zwart of groen dak er op zou zetten. Zwart dak ziet er lekker basic uit, een dak in kleur - en vooral in zo’n felle kleur - geeft de eend een jaren '70 uitstraling. Bij Burton kocht ik een nieuw groen kwaliteitsdak. Officieel is het dak Vert Tuileries, maar dat ligt zo dicht bij Vert Bamboo dat je het verschil niet ziet. Het is altijd even een klusje om dat dak te vervangen, die ellendige schroefjes in de aluminium dakhoekjes kunnen zo ongelofelijk vast zitten, maar uiteindelijk staat het 'm geweldig! En verder heb ik de voor- en achterbumper vervangen voor nieuwe originele grijze bumpers. Wat een verschil, de hele auto knapt er zichtbaar van op. De lak is nu aan de beurt, een grondige wasbeurt en daarna poetsen met cleaner haalt het verweerde groen heel goed op. Een dikke laag wax als slagroom op de taart houdt 'm de komende tijd weer goed groen. Kees-Jan Smit
4 Comments
© Kees-Jan Smit Omdat we deze kleur nog nooit hebben gehad. Of omdat mijn zus en zwager vroeger zo'n groene hadden. Of omdat je elkaar vroeger mocht knijpen als je deze kleur eend zag. Hoe dan ook, deze eend in de legendarische kleur Vert Bamboo is nu van ons. En ja, dat maakt dat we naast de beige en de rode dus nu drie eenden hebben. Wat veel zegt u? Bwoafff… zeg nou zelf: een eend in zo'n kleur laat je toch niet staan?!?
Hij is afkomstig van vriend Maarten, die over gaat stappen op een Renault 4 bestel. Mijn eerste DS kocht ik ook van Maarten en dat was een prima wagen, dus reserveer ik de eend ongezien. Een paar dagen later ga ik met de trein naar Tilburg en rij ik met de groene eend terug naar Heemstede. Maarten heeft nog even een verse apk er op gezet en de tank volgegooid voor me dus ik kan zo in één keer naar huis rijden. Wat een topper! Vaartje tussen de 110 en de 120, deze eend rijdt subliem. Snel en stil, nou ja… voor een eend dan hè. Met een eend heb je altijd wel bekijks, maar met een groene eend is het aantal duimen omhoog ongekend. Ook nu ‘ie hier een weekje op de oprit staat zie ik dat mensen omkijken naar het autootje. Kinderen reageren altijd blij ("papa, kijk eens wat een 'cute' autootje!") en er zijn uiteraard de onvermijdelijke referenties aan de film Flodder ("hé Sjakie!"). Even googlen op het nummerbord leverde een aantal hits op. Zo leerde ik dat deze eend oa. van Martijn-van-de-besteleendjes is geweest. En tussen Martijn en Maarten is 'ie nog een paar keer van eigenaar gewisseld. Het lijkt of elke eigenaar wat van zijn of haar persoonlijke smaak aan de eend heeft toegevoegd. Opeens heeft ‘ie wieldoppen met sierringen, bestickering, een lichtbeige interieur en als laatste toevoeging: voorstoelen van een BX GTI. Die zitten subliem, maar voor mijn eendbeleving zijn de originele hangmatjes essentieel. Plan is om van deze aangeklede eend weer een lekker basic eendje te maken. Het moet eigenlijk een kleur zijn, waar dan toevallig een eend aan vast zit. De wieldoppen zijn er al af, dat is niet zo moeilijk. De chrome bumpers gaan ook vervangen worden door de gewone grijze exemplaren en voor de chrome koplampen ben ik nog op zoek naar groene. Tevens zoek ik twee achterdeuren en een achterklep in kleur. Mocht iemand het hebben en ze aan mij willen overdoen, stuur maar even een berichtje naar Route Nationale, dan komen we er wel uit. Kees-Jan Smit © Ambiance Morvan Wonen in één van de mooiste streken van Frankrijk is een voorrecht, en de Morvan is zo'n streek. Prachtige natuur, waar je heerlijk kunt wandelen en genieten van het heuvelachtige landschap en de meren. In de winter is het hier ook prachtig, zeker met een sneeuwdek. Het woordenboek geeft aan bij Frankrijk: wijn, kaas, genieten en 2CV. Alle vier de woorden zijn vertegenwoordigd hier bij ons in de Morvan. En als u onze chambre d'hotes komt bezoeken kunt u van al deze ingrediënten genieten. De 2CV is te huur voor een heerlijke rit door de Morvan, compleet met picknick mand voor een lunch onderweg. Een Dyane ontbreekt ook niet en voor haar 50ste verjaardag is ze even buiten geweest voor een foto sessie in de sneeuw. Geniet van de foto's zoals wij dat ook doen van onze stek hier met deze twee prachtige auto's. Graag tot ziens en kom eens toeren bij ons! Jacqueline en Paul Metsch
© Gabi Bertram Einde januari was het prachtig (T-shirt) weer, dus tijd om een uitstapje in de omgeving te maken. Eén van onze favoriete routes is de route langs een rivier. Een mooie weg met rotspartijen, kloven en overal piepkleine verborgen strandjes. Langs deze weg liggen drie hotels. Twee staan leeg en zijn te koop, het derde heeft net een nieuwe eigenaar gekregen.
Bij één van de leegstaande hotels (tot 2012 hotel, restaurant en cave), staat een auto buiten. In de tuin, verscholen onder de begroeiing en vanaf de weg niet te zien, liggen er nog twee Het schijnt dat de oude eigenaar gek was op de Renault 12. De deuren stonden open en in de veronderstelling dat er iemand aanwezig was, ben ik een kijkje gaan nemen. Dat bleek niet zo te zijn, dus ook maar weer snel weggegaan maar wel een paar mooie foto’s kunnen nemen. Gabi Bertram © Gabi Bertram In Frankrijk zijn er veel tankstations annex bar. Niet alleen een geweldige plek om mensen te ontmoeten maar ook gedetailleerde 'vraagbaak' waar je het beste kunt gaan voor autobanden, een verzekering etc. Onze vriend Jean hebben we ook bij 'Le Station' ontmoet.
Jean woont in een gehucht van 3 huizen, geweldig huis, allemaal schuren en bijgebouwtjes met knutselspullen, werkplaats, automaterialen, diverse véhicules en 10.000 vierkante meter eigen terrein. Jean knutselt dus graag aan auto’s, bij voorkeur aan 2 CV's, maar in de werkplaats staat ook een opknap Renault Teilhol. Deze liefde voor auto's heeft Jean doorgegeven aan zoonlief, 17 jaar en nog geen rijbewijs maar 10.000 vierkante meter eigen terrein zijn perfect om te crossen. Tijdens één van onze bezoekjes konden we de trots van zoonlief bewonderen: een neon roze zelf in mekaar geknutselde en rijdende 2 CV! Op dat moment heb ik mezelf vervloekt dat ik niet overweg kan met een schakelauto want vriendlief mocht hem natuurlijk even uitproberen. Voor hem ook even vreemd aangezien we al jaren automaat rijden maar aan zijn stralende gezicht te zien, was het een geweldige ervaring. Gabi Bertram © Mirjam en Herman Karssen Maandag 25 juli hebben wij met heel veel plezier gebruik gemaakt van de 2CV! Heerlijk om er in te rijden en zo meer te ontdekken van de Morvan. Heerlijk zo'n eend, lekkere simpele bediening, goede vering en het vertrouwde eend-geluid! We zijn eerst langs Lac de Setton gereden en hebben daar even onze hond een plons gegund in het water. Prachtige plekjes daar rond het meer. Daar vandaan zijn we door gereden naar Salieu. Daar hebben we de 2CV geparkeerd, een stokbroodje gehaald en zijn even het centrum in gewandeld. Vanuit Salieu zijn we verder gereden naar de waterval van Gouloux. Daar heerlijk geluncht en wat rond gewandeld. We hadden nog maar een uurtje om te genieten van de 2CV en dat hebben we dan ook heerlijk gedaan terwijl we rustig aan, met boven ons een heerlijk zonnetje, terugreden. Zeker een aanrader!! We hebben erg genoten!! Zelfs de hond die met z'n snuit omhoog door het half open dak het allemaal prima vond!! Mirjam en Herman Karssen
© Harry Bosch / Ambiance Morvan We hadden vanaf de camping al anderhalve week de prachtige witte Citroënn-met-de-twee-paardekrachten in de schuur zien staan. Omdat ruim dertig jaar geleden mijn allereerste auto een vuurrode 2CV betrof, aangeschaft voor 500 harde, zuurverdiende guldens, kwamen allerlei nostalgisch getinte herinneringen naar boven. Vandaag, op misschien wel de heetste dag tot nog toe met ruim dertig graden, de stoute schoenen aangetrokken en bij Paul zijn autootje voor een dag gehuurd. Dit om samen met mijn zoontje van acht en Peter met zijn zoon, de bewoners van één van de gîtes, een tour te maken. Een dagje voor de boys dus, de vrouwen bleven achter. In die dertig jaar was ik natuurlijk helemaal vergeten hoe te schakelen met die pook die plompverloren uit het dashboard steekt. Paul gaf me de nodige instructies, kaartmateriaal en drie mogelijke routes. Het dakje werd geheel opgerold. Paul haalde nog snel even een vochtig doekje over de lak. Glimmend in de zon zag het wagentje eruit als een trouwwagen. Onze dag-rugzakken in de nog verbazingwekkend ruime achterbak gegooid. Toen kroop ik toch wel een beetje gespannen achter het stuur. Na een paar vruchteloze startpogingen kwam de motor wat sputterend tot leven en kon ons tochtje beginnen. Gadegeslagen door onze vrouwen en wat campingbewoners kwam het, zeker niet lelijke, eendje met licht slippende banden in beweging. Toen ik bij de straat aankwam schrok ik toch wel een beetje, want (op tijd) remmen met deze auto is een kunst op zich. Ook de richtingaanwijzer bleek een enigszins kwetsbaar uitziend hendeltje te zijn waar wat vertrouwen in de stevigheid ervan voor nodig was in het gebruik. Toen rustig van start gegaan. Het was heel rustig op de weg dus had ik alle gelegenheid om aan het weggedrag van het autootje te wennen. Ik wist nog van vroeger dat je heerlijk zit op de bankjes van de auto, maar dat ze wel heel snel erg heet worden in de zon. Een handdoekje erop dus is het devies. In de bochten deint het wagentje als een bootje op zee. Toch heel anders dan die moderne auto's. Achterin werd door onze zoons volop genoten. Alleen vonden ze de gemiddelde kruissnelheid van 60 tot 70 kilometer per uur toch wel wat aan de lage kant. Door het heuvelachtige parcours moest het motortje soms flink aan de bak, maar dat deed het onberispelijk. Peter moest halverwege de dag wel opletten waar hij zijn linkervoet plaatste, want er kwam behoorlijk wat warmte van de motor de auto binnen. Niet verwonderlijk natuurlijk, want ook voor het eendje was het dertig plus graden. Lekker gezwommen, gewaterfietst en ge-mini-golfd onderweg. En iedere keer kwam ons wagentje probleemloos weer tot leven. We merkten onderweg dat medeweggebruikers die ons van achteren benaderden ons met alle respect behandelden en zelfs kilometers lang op veilige afstand achter ons bleven rijden. Na een goed gevulde dag waren we rond vieren 's middags weer op de camping. Geheel voldaan deden we nog een biertje in de schaduw en beëindig ik dit verslag met een volmondige aanbeveling voor iedereen die de kans krijgt een dagje achter het stuur van dit klassieke wagentje te kruipen: doen. Harry Bosch
© Henri & Linda Vermeer | Route Nationale In januari 2012 maakten we al kennis met de mooie Dyane van Jacqueline en Paul Metsch in de rubriek La Vôtre. Deze zomer vierden we onze vakantie in Ambiance Morvan. In het dorpje Ouroux-en-Morvan werden we gastvrij onthaald door Jacqueline en Paul. We maakten er, naast de Dyane, ook kennis met hun witte 2CV, waarmee we een heerlijke rondrit in de omgeving maakten.
Henri & Linda Vermeer © Henri Vermeer | Route Nationale Een dagje touren met een 2CV6 was een mooie gelegenheid om eindelijk het domein van vader en zoon Hidding eens te bezoeken. Mark kennen we al langer: hij doet regelmatig verslag van zijn zoektochten in zijn blog Citrochasse. Vandaag konden we met eigen ogen zien wat hij en zijn vader in de afgelopen jaren als buit hebben meegebracht uit met name Frankrijk. We werden gastvrij en enthousiast ontvangen. Het was niet alleen de overweldigende veelheid aan klassieke voertuigen, onderdelen en aanverwante zaken die indruk maakte. Het was vooral de sfeer die opviel: alles ademt het Frankrijk van decennia geleden. Speciaal voor ons werden enkele unieke voertuigen naar buiten gereden: een tot camper verbouwde HY met bijna contrasterende ronde lijnen, een landbouwtractor met HY-motor en een Panhard PL17 met een prachtig patina. We vervolgen onze tourtocht, onder de indruk van al dit moois. Er zit niets anders op dan hier binnenkort eens wat langer rond te struinen. Met camera uiteraard.
Henri Vermeer © Collection Hent van den Elsen Ik vergeet het moment niet snel dat ik een aantal jaar geleden op een hete zomerdag in een Frans dorpje een bananendoos vol diadoosjes onder een kraam vandaan trek, een doosje open een dia tegen het licht houd en daarop onder andere motorracetaferelen*) zie uit het begin van de jaren zestig. Te enthousiast kan ik nauwelijks onderhandelen over de prijs. Eindeloos dia's scannen thuis. Een feest. Tja, wie gooit zoiets weg? Het doen me denken aan de boekjes van KesselsKramer 'In almost every picture'
Hent van den Elsen *) In deze serie de familiefoto's. Klik hier voor de motortaferelen. |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|