Na alle pech van vorig jaar met deze rally, waar we al vóór de eerste tijdrit uit vielen met de Peugeot 402 uit 1937, hadden dit jaar wat meer succes met de Peugeot 504 coupe alias de B-Legend! In 2017 werden we tweede overall met de 504 coupé in de Griekse rally. In de nabeschouwing en berekeningen waren we tot de conclusie gekomen dat we gemiddeld over 30 metingen 60 seconden te vroeg waren en nooit te laat. De rallymeter werkte prima, maar toch een afwijking in de calibratie. De motor is inmiddels vervangen door een andere 505 turbo motor. Deze heeft een Politecnic behandeling gehad in Grenoble, want als het vermogen boven de 200 pk komt, kunnen de standaard zuigers niet meer zo goed tegen de druk en temperaturen. Nu zijn er een overmaats gesmede zuigers gemonteerd, zijn de lagers aangepast, is het vliegwiel lichter gemaakt en is alles gebalanceerd. Er is een Danielson nokkenas gemonteerd en de cilinderkop is geflowd. De uitlaat is vervangen door een RVS type van 3 inch downpipe. Al deze aanpassingen zouden het vermogen op 300 pk kunnen brengen. Vandaar de naam B-Legend. Het verbruik van het dinosap zal ook legendarisch zijn. Verder zijn er achter hulpveren onder gekomen omdat met bagage en 2 volwassenen de auto erg afhing . De GaugePilot is aangepast door middel van een sensor tussen de kilometertellerkabel in plaats van een wielsensor. Voor de reis werd de coupé op een trailer gezet van Dennis Wijnen. Hij was dit jaar de monteur voor de hele week en kon voor het eventueel wegslepen van auto’s zorgen. We kozen er weer voor om op donderdagavond om 10 uur naar Bologna te vertrekken naar. Een reis van ruim 1200 kilometer. We reden met 3 chauffeurs de nacht door en arriveerden rond 2 uur 's middags. Na een gezellige avond met livemuziek en een hele grote groep mede TDP'ers uit diverse landen, vertrokken we zaterdagochtend weer naar Ancona Haven. Helaas kreeg Julian pech met zijn Jaguar XK150 coupé. Omdat hij de tickets moest regelen in Ancona, mocht de 504 coupé van de trailer en heb ik Julian naar Ancona gereden. Dennis trok de Jaguar op de trailer en kwam wat later. Het hele Peugeauto Team was aanwezig in Ancona haven: de 203, 304, 404, de 504 coupé en mijn 504 coupé. De boot arriveerde rond 5 uur 's middags in Patras, een overtocht van ruim 22 uur. Op zich erg gezellig om alle teams te ontmoeten , ook de Italiaanse club . De maandag was de officiële start weer in Oud Olympia. .De volgende ochtend calibreerden we de Gauge Pilot. We hadden weer wat twijfels of die nu wel goed stond. Maar ditmaal hetvoorwiel op de lijn, 3 kilometer rijden en het voorwiel weer op de lijn die de organisatie had afgetekend op de weg. Toen de meter exact op 3 kilometer gezet en gelockt. Daarna even gecheckt of die met de GPS van de telefoon klopte. Helaas iets afwijking, maar we namen de gok dat ie nu 100% goed moest staan met de lijnen op de weg. Het rijden en navigeren ging prima met Ton Keijser. Ook hij is erg gedreven om alles goed te doen. Onze inzet was dit jaar “WE ZIEN WEL“. Verrassend was dat we na de eerste dag op 1 stonden van de 55 auto’s in het klassement overall. Ook Christian Crucifix, meervoudig rallykampioen, reed mee. Een BMW 328 uit 1938 was een zware tegenstander. Dit omdat het bouwjaar gekoppeld was met de strafseconden. Als de BMW 10 seconden zou krijgen, hield hij er 3.8 aan over. De Porsche van Christian uit 1985, zou er dan 8.5 overhouden en onze 504 coupé uit 1972 7.2 seconden. Na de start stonden we maandag op de eerste plek met 6.48 punten tegenover 1910 punten van de laatste in het veld. De hele week moesten we ons uiterste best doen om eerste te blijven. Helaas zakten we dinsdag al de naar de tweede met 0.12 seconden verschil met onze Engelse vrienden in de MG C Roadster uit 1968. Gelukkig konden ze de druk niet aan woensdag en reden ze bij de eerste tijdrit ‘s morgens rechts- in plaats van linksaf en kregen 973 punten. Het was een spannende rit waarbij we 37 kilometer per uur gemiddeld moesten rijden. Ook met de 504 coupé was dat niet haalbaar vanwege de scherpe haarspeldbochten en serieuze hellingen. Wel kicken natuurlijk om daar vol gas naar boven te brullen met de Leeuw. De marshall die de tussentijden meet was gelukkig niet net boven op de berg, maar een heel stuk verderop. Dus weer een 0 en een 1. Bij de middagroute, net na de tweede tijdrit, stond er een fout in het routeboek: 9.2 kilometer in plaats van 920 meter. Niet zo erg om wat extra te rijden, maar de eerste plek wil je toch weer terug. Ook Robin reed verkeerd in de 203. Toen we gekeerd waren en vol as terug gingen naar de plek waar het mis ging, reden we al op aardig tempo toen de 203 omhoog reed. Gelukkig had hij ook de reflexen van een haas en reden we met een paar centimeter tussen de spiegels langs elkaar heen. Een schaap vond het nodig om onze hartslag te verhogen door een schijnbeweging te maken om over te steken. Als je dan met over de 100 kilometer per uur rijdt, kun je niet meer remmen. In gedachten zag ik al hangende koplampen en een flinke deuk in de motorkap. Gelukkig liep het net goed af. Zo kwamen we weer op de plek waar we mis reden. De situatie en de richting klopten, maar de afstand niet. Na overleg hadden we nog 1 uur tijd en moesten we nog 60 kilometer rijden. De Gauge Pilot werd op 60 kilometer gemiddeld ingesteld. Als de wijzer over de 0 wees, reden we harder dan 60 kilometer per uur en zouden we op tijd komen. Wees hij onder de 0, dan zouden we te laat bij de volgende tijd meting zijn. Het was heerlijk om de 300 pk los te laten. Op de lange wegen langs de kust was 180 kilometer per uur goed te doen en het gemiddelde liep lekker op naar de 75 kilometer per uur. Alleen moesten we ook door dorpjes met stoplichten en verkeer. Elke minuut leek een uur. Het wachten bij bruggen met stoplichten waarbij eerst de tegenliggers over mochten steken, leek uren te duren. De wijzer liep langzaam terug richting de 0. Gelukkig hadden we nog zo'n 8 minuten over voor we moesten rijden. Woensdag hadden plek 1 terug met 1.81 seconden voorsprong. Dag 4 was ook weer een spannende dag. Door alle stres en spanning zagen we pas na 4 keer controleren dat we 49.9 en niet 49 kilometer per uur moesten rijden. Gelukkig ontdekten we die fout 4 minuten voor de tijdrit. Gewoon niet gezien. Ook deze rit had John Karampelas weer mooi uitgezet. De 49,9 kilometer per uur gemiddeld bleek niet haalbaar vanwege hellingen en hele scherpe bochten. We liepen al 5 seconden achterstand op op de plek waar we 40 kilometer moesten gaan rijden. Nu moesten we de 5 seconden van A naar B corrigeren in het stuk van B naar C waar we 40 kilometer per uur gemiddeld moesten rijden. Na een snelle rekensom en gok besloten we om daar 6.5 seconden sneller te rijden en te resetten op 40 km per uur . Gelukkig pakte die gok perfect uit, kregen we minimale strafseconden en sloten we die dag af met 3.3 seconden voorsprong . Op vrijdag, dag 5, vlagde de burgemeester ons af bij het Resort in Sparta. We hadden de hele week al weinig tijd over bij elke tijdrit. Na een minuut of 10 stonden er 3 touringcars op de weg. Na een tijdje zag je elke minuut een auto extra in de spiegel. Dus 6 auto’s van de rally is al 6 minuten wachten Gelukkig werden de bussen op de parkeerplek geparkeerd. De Leeuw mocht weer brullen: een heerlijke bergweg met snelle hairpins en mooie hellingen. De turbo voelde heerlijk als de motor boven de 3000 toeren kwam. Alsof er een beer losbrak, zoveel power. Iedere keer weer een geweldig gevoel! We hadden tijd over omdat de samenwerking navigeren en rijden steeds beter verliep. Dus lekker vlot over kruisingen en afslagen enzovoort. Nu hadden we nog maar 1 taak en dat was eerste blijven. Helaas begon het vrijdag te regenen. Nu is achterwielaandrijving keileuk, maar niet bij nat wegdek. Een Belgisch team met een Renault Caravelle 1100 nam een bocht te dapper en krulde om zijn as met als gevolg een flinke beschadiging over de hele linker zijkant. Ze konden de weg nog wel vervolgen maar niet meer zo soepel omdat de achteras ook een tik had gekregen . Ook de winnaar van vorig jaar in de MG A uit 1959 raakte in een bocht met veel water de controle kwijt en vloog half over de vangrail. Gevolg een afgebroken fusee en wat plaatwerkschade. Verder waren er hier en daar wat glijpartijen zonder schade. Ik ben ooit met de 504 cabrio op nat wegdek lichtelijk in een slip geraakt en rij daarom erg voorzichtig met de coupé, omdat die hetzelfde karakter heeft. Hij corrigeert wel snel en je blijft controle houden. De avondrit richting Argos startte omstreeks 8 uur 's avonds in het donker. Ik had wat extra Cibie verstralers en mistlampen gemonteerd. In bergachtig gebied zonder witte strepen of straatverlichting is het iedere keer weer spannend om de juiste weg te volgen. Omdat we nu voor de vijfde keer meedoen, weten we dat er hier van alles mis kan gaan. Gelukkig ging de avondrit perfect en sloten we de week af met 30.24 seconden en 2.06 seconden voorsprong op nummer 2. De lat lag hoog. Vorig jaar de winnaar met 53 seconden, dit jaar de top 5 onder de 47 seconden. Dit ook omdat er een groep Oostenrijkers, die ook de Mille Miglia rijden, ons tot het uiterste pushte. Ook het gevarieerde deelnemersveld van Ferrari 330 GTC tot Datsun 180B, van Jaguar E-type tot Ford Thunderbird maakte de Tour Du Péloponnèse 2019 weer een grandioos evenement .
Edward van Zanten en Ton Keijser Zie ook www.triskelion.gr
0 Comments
Wat vorig jaar niet was gelukt is nu wel gelukt, na heel wat veranderingen en verbeteringen aan de Peugeot 504 Coupe. De auto liep niet lekker, olielekkage aan de turbo, heel het elektrische gedeelte zat me niet lekker, een wirwar aan draden en computers waar letterlijk geen touw aan vast was te knopen. Na een compressiemeting bleek 1 cilinder 3 bar minder druk te hebben, dat is iets teveel. Het inlaat spruitstuk zat vol olie, dus maar weer de kop eraf gehaald en naar een revisie bedrijf gebracht. Ook was er een klep gescheurd. De kleppen van de 505 Turbo zijn natriumgekoeld en helaas was daar nergens meer op korte termijn aan te komen. Na wat zoeken heb ik een motor gevonden in de buurt van Rouen. Dus daar werd een zaterdag voor vrij gemaakt. Rond 11:00 uur stond ik bij een Fransman die een 505 had gesloopt. Ik was om 04:30 uur vertrokken uit Ravenstein en was om 17:00 uur weer thuis met motor. Zondag was een mooie dag om de boel te demonteren. Gelukkig zaten er nog bruikbare kleppen in. Deze zijn geslepen en vervangen. Het volgende probleem was de turbo. De elbow (bocht) was onherstelbaar. Na een speurtocht op het www heb ik er een gevonden in Boston USA. Waarschijnlijk hebben daar wel wat Peugeot 505 Turbo’s rondgereden. Deze was binnen 2 weken in Nederland. Snel naar het revisiebedrijf gebracht om te checken. Deze man kon hier wel wat leuks mee. Ik zeg “doen dan en maak je niet druk, dat doet de turbo straks wel”. De inlaatventilator en ingang hebben ze vergroot, daardoor komt er meer lucht in de motor. Nu moet er ook meer benzine bij anders werkt het niet. Via via kom ik terecht bij Jeroen van BS-auto-tune. Hij verkoopt universele motormanagementsystemen. Hij heeft een set voor me samengesteld en ook iets riantere injectoren geleverd die tot 2 liter per minuut kunnen injecteren. Dat moet genoeg zijn. Cilinderkop klaar, turbo klaar, alle oude computers eraf, één heel kleintje terug en alles monteren en aansluiten. Jeroen heeft de set-up voor me gedaan en alles ingeleerd. Ontsteking injectie en turbodruk lopen nu mooi. Wat een vermogen heeft ze nu! De vijfbak, LSD differentieel, 505 turbo remmen, snelheid-afhankelijke stuurbekrachtiging, een echte LEEUW op wielen. 2 september 2017, ons eerste echte test ritje was met de Peugeot Club Nederland. Ook met normaal (rustig) rijden een heerlijke auto. Alles ging prima op 1 piepje na. De banden waren ook een beetje schubbie, ik heb later Dunlops gemonteerd, lekkere brede 205/60R15's. Dit past omdat het onderstel van de 505 is, dus iets breder op zijn heupen nu. Voor de tour had ik een Gauge Pilot gekocht. Daarmee kun je de voorgeschreven gemiddelde snelheden exact rijden. Ook is die deels aangesloten op de motor, toerental, temperatuur, voltage etc. Vrijdag 29 september was het zover. Om 04:30 uur samen met Ton Keijser vertrokken naar Bologna. Daar hadden we afgesproken met andere deelnemers die ik van vorig jaar kende. Het werd een gezellige opening want rond 01:30 uur waren we weer in het hotel om te gaan slapen. Zaterdag op weg naar de boot in Ancona. Een ontspannen dag, want dit was maar een paar honderd kilometer. Rond 16:00 uur reden we de boot op. 3 etages vrachtauto’s, 2 etages personenauto’s, dus best wel erg groot. Dit is een mooi moment om even lekker tot rust te komen. Geen internet 4G en zo, dus heerlijk uitslapen. Zondagmiddag kwamen we aan in Patras. Een Engelsman met MG had problemen met zijn koppeling. Dit zou Jonathan gaan maken, maar we vonden het wel sneu voor hem, dus hebben Ton en ik onze hulp aangeboden. De organisatie heeft een garage met brug geregeld in Patras. Met 3 monteurs waren we 3 uur later weer klaar, nieuwe koppelingset en V-bak keerring vervangen. Als een geoliede machine werkten we samen. De onderdelen waren op de heenweg in Milaan gekocht. Door onze hulp misten we de opening in het Hotel. Maar we werden getrakteerd op een heerlijk Grieks broodje kip. De weg naar het hotel was donker en leeg. Een mooie kans om even lekker door te rijden. De MG met nieuwe koppeling volgde zeer goed. Het was 22:00 uur toen we in Kalamata arriveerden. Maandag was de eerste rallydag. Ton had 0 ervaring, maar na een spoedcursus van mij en wat oefenen ging het prima. Hij kreeg de smaak te pakken. Het mooie weer, de schitterende omgeving en de algehele sfeer waren heerlijk. De avond bij het hotel ging ik een pompstation zoeken en bij het wegrijden stuurde de auto erg zwaar. Ik vulde wat stuurbekrachtiging-olie bij, maar die liep er net zo hard onderuit. Ik had de keerring van het stuurhuis nog vervangen thuis, maar die is denk ik weer gesneuveld. Omdat ik dit niet ter plekke kon repareren, besloot ik de v-snaar door te snijden. De dynamo en waterpomp hebben een eigen v-snaar. De dinsdag werd een dag die je niet kan verzinnen. De ochtend ging prima, totdat we bijna in Sparta waren. De Gauge Pilot registreerde 11 volt boordspanning en gaf een signaal af door middel van een rode balk in beeld. Radio uit, lampen uit en zo snel mogelijk naar de finish. Kaart afstempelen en op zoek naar een reserveaccu. We moesten nog een middag rit van 60 kilometer, zonder dynamo en 11 volt aan boord. Ik was bang dat we dit niet gingen halen. Gelukkig vonden we een accuspecialist, waar we een dikke accu van 830AH kochten. Ik had geen accuklemmen bij me, maar wel slangenklemmen, draad en kabeloogjes. We hebben de draad om de slangenklem gedraaid en de slangenklem met draad op de accupool vast gezet. De boordspanning was nu weer 12 volt. John van de organisatie wist nog een nieuwe dynamo, maar er is daar geen DHL of UPS. Een taxi zou de dynamo naar ons hotel brengen waar we ‘s avonds aankwamen. Na een heerlijke maaltijd met uitzicht op Sparta mochten we weer starten. We hadden 8 minuten om naar de lijn te rijden waar de meting begint. Maar onze stopwatch stond al op 8.50 minuten en er was geen start. Zouden we de lijn hebben gemist? Eigenlijk konden we niet te laat zijn, omdat we altijd best wel stevig doorrijden. Dus maar omgedraaid, want het was nu toch al verknald. Tot onze verbazing zagen we alle deelnemers na ons wèl rijden en nergens was stoppen. Na 7 auto’s kregen we het gevoel dat we helemaal mis zaten. 7 auto’s is 7 minuten, oftewel 420 strafseconden. Dus de auto omgegooid en toen mocht de 504 Coupé Turbo doen waar hij voor was gemaakt. De weg was leeg, tegenliggers nihil. We moesten 7 minuten inlopen. Ik heb de turbo denk ik roodgloeiend gereden. Wat een vermogen, wat een strakke bochten, wat een remmen die het bleven doen. De weg was door de bergen, met veel haarspeldbochten en stijgende heuvels. Vol adrenaline gingen we als een Mig 21 over de weg. Pas dan besef je wat voor kanon het is. Nummer 4 kwam in zicht, dat wil zeggen nog 60 seconden. Ook die gingen we voorbij en dus weer op de plek waar we moesten zijn. De 420 strafseconden waren weer teruggebracht naar ongeveer 30 seconden. De turbo heeft die middag denk ik het volume van 2 luchtballonnen weggeblazen. Het mooie met een open luchtfilter is dat je de turbo telkens hoort afblazen. Een heerlijk geluid. Ook de accu bleef gelukkig op 12 volt. Nu bleek er achteraf een fout in het roadbook te zitten en omdat niemand de startlijn op tijd had, gehaald telde deze middag niet mee. Maar we hadden deze rit niet willen missen! Aan het eind van de dag kwam de taxi met m’n nieuwe dynamo. Jammer, maar helaas was die weer net iets anders. Met een vijl en andere bouten hebben we die toch passend gekregen. Alleen de v-snaar was te lang en een reserve exemplaar te kort. Onze nieuwe Engelse vriend van de MG had nog wel een snaartje. Wonder boven wonder paste die perfect. Even checken en we hadden weer 14.4 volt op de meters. Verder was het puur genieten van alles. Ook de avondrit was weer spannend. Een deelnemer reed achteruit omdat hij twijfelde of hij goed zat. Links kon ik er niet langs en rechts eigenlijk ook niet. Het zal denk ik enkele centimeters zijn geweest met een gemiddelde snelheid van 45.6 km per uur. Toch lukte het om geen muur of een Fiat Spider te raken. Elke seconde telde, want die avond kwamen we op gedeelde eerste plek van het totaalklassement. Dus de vrijdag zou het er om gaan. We moesten het toch afgeven op 6 secondenmin het totaalklassement. De winnaar had 54 seconden en wij 60 seconden in de hele week met 30 metingen. In het eigen klassement (leeftijd auto) stonden we de hele week op 1 en dat was ook het doel. Ook Linda Overtoom met haar Peugeot 204 'Éclair' heeft het goed gedaan en werd 2e. Nog maar een jaar haar rijbewijs en dan al zo’n avontuur aangaan. Martijn en Nikos werden 3e in onze klasse. Peugeot stond er dus mooi op. Voor de rest heeft de 504 het prima gedaan na alle ingrepen en aanpassingen. Ook het verbruik viel mee als je normaal rijdt. Bij echt gas geven lust ie wel wat benzine . Het vermogen is ook fenomenaal. Geef je bij 120 kilometer per uur in de 5e versnelling gas bij dan gaat er de Coupé er als een dolle vandoor. Dit wordt pas minder als je over de 180 kilometer per uur gaat. Dat is in Duitsland niet zo speciaal, want de dikke Mercedessen en Audi’s komen dan nog best rap voorbij. Op de terugweg nog langs Koblenz gereden om wat gereedschap te overhandigen aan Stelios en Nina, die met het vliegtuig terug waren gegaan. Het was weer een hele leuke spannende week met alles erop en eraan. De Peugeot 504 Coupé was na ruim 5000 kilometer weer heel thuis. Voor Editie 2018 van Tour du Péloponnèse gaan we met de Peugeot 402 uit 1938. Weer wat te doen dus deze winter…
Groeten, Edward en Ton |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. Index
All
Archives
April 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|