|
© Mark Hidding Afgelopen donderdag haalde ik een HY op en kocht ik deze ID. De ID moest nog even wachten op transport, want er waren bomen gegroeid voor het hok waarin ze geparkeerd staat. Meneer Bertrand vertelde dat zijn vader in zijn hele leven twee auto's had gehad: een Simca P60 en een Citroën ID19. Deze ID19 uit 1967 (oude neus, groen systeem), was de één na laatste oude neus die de Citroëngarage in Beauvais verkocht. Over twee weken halen we haar op, hopend dat ze voldoende goed is om haar te restaureren.
Mark Hidding
0 Comments
© Citrovisie De originele Citroën CX is de derde uitgave van uitgeverij Citrovisie, gewijd aan één specifiek Citroën-type. Eerder verschenen Citroën Visa - voiture sans frontières en Citroën Axel - la cousine de Craiova. Auteur is ditmaal CX-kenner Michael Buurma. Het boek is een weerslag van tien jaar research naar alle ins en outs van de in 1974 geïntroduceerde opvolger van de Citroën DS. Op de achterzijde van het boek wordt het boek "een onmisbaar naslagwerk voor de echte liefhebber" genoemd. Dat schept verwachtingen. Het 360 pagina's tellende boek heeft een prettig royaal formaat (22 x 24 cm) met harde kaft. De papierkwaliteit, de heldere lay-out en de grote hoeveelheid beeldmateriaal geven een verzorgde en uitnodigende eerste indruk. Er is grotendeels gebruik gemaakt van officiële publiciteitsfoto's in kleur. In de eerste hoofdstukken uitgebreid aandacht voor de ontwikkeling en de pers- en publieksintroductie van de CX. In de volgende hoofdstukken wordt per modeljaar een gedetailleerd overzicht gegeven van de leverbare modellen, uitvoeringen en wijzigingen van de series I en II. Eindigend bij het allerlaatste modeljaar 1991, waarin alleen de Break nog leverbaar was, naast de inmiddels ook al leverbare XM Break. Hierbij lijkt geen detail over het hoofd gezien te worden: carrosserie, motorisering, techniek, interieur, uitrustingsniveaus, prijzen, chassisnummers, carrosseriekleuren en bekledingsstoffen en -kleuren. Na het lezen van het boek kunt u voortaan aan de grootte van de uitsparing voor de motorkapontgrendeling een '74-er CX onderscheiden van een '75-er. Naast deze gedetailleerde beschrijving van de evolutie van de normaal leverbare CX-en, ook aandacht voor carrosserievarianten als ambulances, taxi’s en exportmodellen die aangepast waren aan de eisen die onder meer de Amerikaanse wetgeving en de Afrikaanse wegomstandigheden stelden. Ook ontwerpvoorstellen voor carrosserievarianten, facelifts of detailwijzingen die het niet haalden, passeren de revue. De originele Citroën CX weet te overtuigen als naslagwerk voor de echte CX-adept. Maar ook de liefhebber van klassieke (al dan niet Franse) auto's zal aan dit mooi vormgegeven boek met het fraaie beeldmateriaal en de vele wetenswaardigheden het nodige kijk- en leesplezier beleven. Een waardige ode aan een revolutionaire auto, die twee oliecrises overleefde, maar liefst 18 productiejaren kende en anno 2014 nog altijd fris toont. Route Nationale / Henri Vermeer
© Henri Vermeer Toen ik zaterdag langs garage Lokhorst-Zoet in Elburg reed, werd daar net een mooie witte RCZ op de foto gezet. Daar moest Éclair natuurlijk even naast gezet worden. Een prachtig contrast: twee witte auto's van hetzelfde merk, maar daarmee houden de overeenkomsten ook zo ongeveer op. Een leeftijdsverschil van meer dan 40 jaar en natuurlijk twee totaal verschillende concepten. Leuk dat de garagist zo enthousiast reageerde. Hij toonde me een archief van werkplaatshandboeken van lang geleden en een alleraardigst boekje met verkoopargumenten voor de 204. Hierover mogelijk later meer.
Henri Vermeer © Milan van Lange Bij Peugeot plakten ze vanuit de fabriek dikke bitumen matten tegen de bodemplaat. Goed tegen herrie en dreunen, maar funest voor het metaal eronder omdat het een verzamelplaats vormt voor vocht en nattigheid. Hoewel de buitenzijde van de bodem van mijn Peugeot 403 goed oogt, wilde ik toch weten hoe de gehele bodem er aan toe was. Daarom heb ik de dikke anti-dreunmatten met een plamuurmes uit de 403 gestoken en vervolgens met een verfkrabber, staalborstel, schuurpapier en schuurspons alle loszittende lijmresten en roestschilfers verwijderd. Gelukkig was ik op tijd en kwam er nog een gave bodemplaat tevoorschijn. De roestvorming was voornamelijk oppervlakkig. Na wat schuurwerk heb ik de bodem behandeld met een roestwerende primer. Als ik nu in de 403 stap, glimt een prachtige oranje bodemplaat mij tegemoet. Met een beetje geluk blijft het nog even echt lente, zodat ik binnenkort de bodem kan voorzien van een mooie zwarte laklaag. En de anti-dreunmatten? Die komen niet meer terug! Verder is voorjaar geen straf met een 403 voor de deur; altijd een leuk uitzicht, en met een beetje droog weer gaat meteen het schuifdak open!
Milan van Lange © Henri Vermeer De laatste jaargangen van de Peugeot 204 kreeg het model de zwarte kunststof grill met gouden leeuw. Éclair heeft daarmee ook tot een paar jaar geleden rondgereden. De vorige eigenaar vond een chromen grill van de eerdere types echter mooier en verving het zwarte exemplaar voor een wat smoezelig exemplaar. Peugeotspecialist Karel Verhoeven had nog een origineel zwart exemplaar nieuw in doos liggen. Die siert sinds vandaag het aangezicht van Éclair en ik ben er erg blij mee. Niet alleen omdat het plaatje nu historisch klopt, maar vooral omdat het haar erg goed staat. Verder lekker getoerd rond Hattem, Zwolle en Zalk. Heerlijk!
Henri Vermeer © Kees-Jan Smit Een mooie lentezondag en een eend die niet start, da's géén combinatie. Laatst had ik er al een nieuwe brandstofpomp in gezet maar nu kwam er weer geen benzine in de carburateur. Lag het probleem verderop in de benzineleiding of misschien in de tank zelf?
Vriend Jorn's advies was om eerst te proberen of de pomp wel uit een jerrycan wilde opzuigen. Jerrycan werd wijnfles in dit geval, en het goede nieuws is dat de pomp zijn werk prima deed! Het slechte nieuws is dat het dan misschien het filter in de benzinetank verstopt zit. Daarvoor moet de tank onder de eend vandaan gesleuteld worden en dat is een lastige klus. Als ik heel erg veel geluk heb kan het ook nog de tankdop zijn die niet ontlucht. Dat is een makkelijke test en ik blijk enorm veel geluk te hebben. Wat ik ook veel heb zijn losse onderdelen en daar zit een goede andere tankdop bij. Maandag ben ik met de eend op en neer naar kantoor geweest, het oor verdacht op gekke plofjes en de neus gericht op gekke geurtjes anders dan het heerlijke muffe interieurluchtje dat eenden zo kenmerkt. Hij rijdt weer zoals het hoort: heerlijk en zonder problemen. Kees-Jan Smit © Henri Vermeer Het is al weer een jaar geleden, zaterdag 9 maart 2013, dat we Éclair uit het verre Sint Nicolaasga ophaalden. En vandaag is het beduidend beter weer, als we haar voor het eerst dit jaar uit de loods rijden. Na eerst de accu te hebben opgeladen overigens, want die bleek leeg te zijn. Een les voor volgend jaar. Eerst maar eens 100 kilometer getoerd vandaag. Wat rijdt ze heerlijk en wat geeft het een relaxt gevoel. Daarna een kleine wasbeurt èn de nieuwe oranje zonnebril op het dak gemonteerd, die ik onlangs, nog in de verpakking, op de kop tikte. Ter vervanging van het rookbruine gehavende exemplaar. Het kost even wat moeite, maar Éclair frist er heerlijk van op en het geeft meteen een seventies-look. Eigenlijk best leuk om zo af en toe wat aan te passen naar eigen smaak. Meteen maar weer een stukje getourd. Tot slot nog een selfie in de spiegeling van een kantoor. Een mooi begin van het voorjaar.
Henri Vermeer © Marktplaats/Barbara de Bruin Toen ik op een gewone dinsdag maar weer eens op de 'WRENNIEOB'-pagina op Facebook keek, viel mijn oog op een advertentie die Henri Vermeer had doorgeplaatst. Het ging over een donkerrode Peugeot 204 uit 1967 met een lichtgekleurd interieur. Precies de auto die ik erg graag zou willen hebben, ooit, als ik mijn rijbewijs had gehaald...
Na even overlegd te hebben thuis, de dag erop toch maar gebeld met de garage die haar aanbood en een afspraak gemaakt om haar op zaterdag in het echt te komen bekijken. Vrijdag werd ik gebeld door de garage dat ze op een ander adres stond, maar dat mijn afspraak gewoon door kon gaan. wat mij betreft prima, geen probleem. Later bleek dat ze intussen al was doorverkocht aan een andere garagehouder. Op zaterdag 8 februari ben ik samen met mijn vriend naar Ermelo gegaan, waar ze nu dus stond. Eigenlijk was ik niet van plan om al een auto te gaan kopen, beter eerst maar afrijden.. maar toch was ik wel een beetje nerveus, want op de foto's had ik wel gezien hoe leuk ze was. Nu ja, hield ik mezelf voor, in het echt kan ze nog tegenvallen. Maar dat deed ze niet! Ze zit vol met leuke details, zoals de hoedenplank, die van skaileer is met een schuin ruitpatroon er in gedrukt, mooie stoffen stoelen en bank, een lintteller en twee-kleurige bekleding op de binnenkant van de deuren in een echt jaren-zestig patroon. En natuurlijk de mooie combinatie van donkerrode lak met een lichtgekleurd interieur. Met mijn vriend een proefrit gemaakt en in het rustige gebied rond Ermelo ook nog even zelf achter het stuur gekropen, en ja, ze reed prima. Bovendien zit ik er met mijn 1.66m. heerlijk in en heb ik vanuit de auto goed zicht rondom. Omdat ik er nog even over wilde nadenken, met de verkoper afgesproken om op maandag nog even contact op te nemen, wat prima was, op zondag kwam er toch geen koper langs. 's Maandags met de garagehouder gebeld en ja gezegd. Wegens eerder gemaakte afspraken die ik niet kon afzeggen en het feit dat de verkoper nog op vakantie ging, de afspraak gemaakt dat ik haar over een kleine drie weken op een vrijdag zou komen ophalen...de dag van operatie Cérise. En hoe ze aan haar naam is gekomen...natuurlijk moest ze ook een mooie naam krijgen, net zoals haar mede-Peugeot 204 Éclair! Linda Vermeer heeft me daarbij geholpen, zij stelde de naam Cérise voor. Bedankt Linda, ik had het niet mooier en toepasselijker kunnen verzinnen! Barbara de Bruin. © Erik Verhaest Meestal is een postkaart voor mij het einde, maar soms het begin…
In augustus 2013 loop ik te struinen op een vide-grenier in Saint-Daunès, 10 kilometer hier vandaan. Het is een topper, groot, veelzijdig, mooie spullen en niet te duur. Mcarpedi was hier duidelijk nog niet langs geweest! M'n tas puilt al uit van de fotoboeken, kaarten, een fraaie bureaulamp, twee Dinky's en een Norev. En het is bloedheet. En weer loop ik tegen een doos kaarten aan. Zegt die man; "Welke plaats zoekt u?" "Ik zoek geen plaats, ik zoek auto's, zoals deze…" en ik wijs de blauwe 2CV Bestel aan. "Nou" zegt ie, "da's toevallig, ik heb er zo eentje te koop!". Op weg naar de auto kom ik Linda en Henri van Route Nationale tegen, die toevallig in de buurt zijn. "Ga maar weer naar huis, mcarpedi was here", roep ik nog… Een paar dagen later sta ik oog in oog met de verlepte besteller, de motor loopt, en hij rijdt, en remt, en schakelt en maakt veel herrie. Op het dak een solide kamerbreed imperiaal dat getuigt van een hard leven. Op de teller staat 5000 km. Weer een paar dagen later haal ik haar op met de XM, en het grote feest kan beginnen. Erik Verhaest |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|