 Ach, laat ik het meteen maar relativeren. Ik was niet gevangen, dus hoefde niet ontzet te worden. En bevrijd worden van een wens, een droom. In hoeverre is dat een bevrijding? Uiteindelijk is het ook een droom die werkelijkheid wordt. Ik loop al zo lang zo zachtkens te dromen over een eerste type 403, dat de aanschaf van een heel vroege het lange wachten meer dan goed maakt. En van wachten is eigenlijk geen sprake. De decennia rollen in een rotgang over elkaar heen en er wordt van alles aangeschaft, opgelapt en gesloopt. Ook nu, met al meer dan een maand mijn nieuwe liefdesbaby in de schuur, ben ik vooral bezig met andere auto’s. Er komen APK’s aan, typejubilea (504 50 jaar) worden er gevierd. Maar los van dat is het een waar genoegen aan de 403 te sleutelen. Het is mijn eerste 403 en ook mijn eerste worp in de jaren vijftig.  De wielen zijn gespoten in een soort babyblauw dat de 403 beeldig staat. Dat is historisch niet verantwoord, maar dat blijft wat mij betreft wel zo. De grote wieldoppen zouden de kleine 'petjes' moeten zijn. Het versterkt het gevoel dat de wielen ooit van een andere 403 zijn afgekomen. Maar een babyblauwe 403? Want al in 58 waren de velgen al in neutrale kleuren gespoten. Het blijft mysterieus. Volgens het routeboek van Peugeot zijn de velgen gespoten in de carrosseriekleur. Dat vind ik nu al veel te saai, de velgen blijven babyblauw maar dan opgefrist. De wieldoppen vind ik wat essentiëler en worden wat mij betreft vervangen voor de kleinere versie die ook op de 203 zit. Ik heb wat olie en sappen gehaald, de eerste nieuwe rubbers en een verse accu. De accubak en de balk eerst schoongemaakt en in de RX5 gezet. Dat maakt het meteen weer diepzwart en de lichte vliegroest is verdwenen of op zijn minst behandeld. Zo heb ik nog vele plekken te gaan die een upgrade kunnen gebruiken, alvorens aan het grote werk te beginnen. De 403 rijdt maar remt niet. Alles is uit voorzorg gedemonteerd, maar is er wel bij. Handig bij het vinden van nieuwe onderdelen, uiteraard wordt alles nieuw, voor zover mogelijk.  Het is zo grappig om te zien dat de Peugeot 404 voor Peugeot echt een hele stap vooruit is geweest. Ik heb al een 404 sinds 1986 en heb er nooit meer zonder gezeten. Ik weet hoe zo’n auto voelt en wat er gebeurt als je eraan sleutelt. Maar de bouwwijze en de oplossingen in de 403 zijn van een andere orde. Ouderwets. En dat is precies de bedoeling. De stap terug in de tijd is toch de brandstof waarop het nostalgische vuur brandt. De carrosserie is door een spuiter een beetje met een sinaasappeleffect overgespoten, zonder grote fouten te hebben gemaakt. Gewoon keurig in de juiste zwarte kleur. Die laklaag blijft zo, het is onderdeel van de beperkt bekende historie.    De reis naar Nederland ging heel voorspoedig, in twee dagen uit en thuis en toch een shot Pastis bij de verkoper gehad, de naam van deze rubriek waardig. Buiten aan een lange tafel tussen de Franse rotzooi (voorbereidingen voor een Vide Garage de volgende dag), nadat de 403 met de verkoper Dominique zelf aan het stuur de aanhanger opreed. Een leger Fransen er omheen om de ontbrekende remmen te compenseren. Precies zoals het hoort. Frankrijk is een prachtig land, gelukkig wonen er nog genoeg Fransen en een enkele Nederlander met een gouden tip. Bedankt Hendrik. Wim Noorman  
0 Comments
© Barbara de Bruin & Jürgen Holm Al enkele jaren gaan we eind mei naar Oh oh Renault, de meeting voor Renaultliefhebbers in Ommen. Dit jaar was het extra feestelijk omdat mijn Duitse correspondentievriend Jürgen ook kwam met z'n oranje Renault 16. Het was een heel warme dag. Goed fotoweer, temeer omdat we de auto's onder de bomen achterop het terrein konden zetten. Het zonlicht dat door de takken scheen maakte mooie patronen en zorgde ervoor dat de foto's niet overbelicht werden.
We hebben een gezellige dag doorgebracht met het kijken naar klassieke Renaults, een praatje maken op de kleine onderdelenmarkt en een bezoek aan de nabijgelegen theetuin 'Onder de appelboom'. Daar kun je naast theedrinken ook snuffelen tussen de brocante-spulletjes, wat een echt Frans sfeertje geeft. Barbara de Bruin © Henri Vermeer | Route Nationale De charme van deze fijne oude fiets van het merk Griffon was bijna onweerstaanbaar. Het prachtige patina doet je wegdromen naar de tijd dat de eerste eigenaar er trots op rondreed, zo omstreeks...tja, wanneer eigenlijk? Een fiets waar je eigenlijk niets meer aan moet veranderen. Het is dat ik er de ruimte niet voor heb. Aan de vraagprijs van een luttele 25 euro heeft het niet gelegen.
Henri Vermeer |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|