|
© Barbara de Bruin & Jürgen Holm Al enkele jaren gaan we eind mei naar Oh oh Renault, de meeting voor Renaultliefhebbers in Ommen. Dit jaar was het extra feestelijk omdat mijn Duitse correspondentievriend Jürgen ook kwam met z'n oranje Renault 16. Het was een heel warme dag. Goed fotoweer, temeer omdat we de auto's onder de bomen achterop het terrein konden zetten. Het zonlicht dat door de takken scheen maakte mooie patronen en zorgde ervoor dat de foto's niet overbelicht werden.
We hebben een gezellige dag doorgebracht met het kijken naar klassieke Renaults, een praatje maken op de kleine onderdelenmarkt en een bezoek aan de nabijgelegen theetuin 'Onder de appelboom'. Daar kun je naast theedrinken ook snuffelen tussen de brocante-spulletjes, wat een echt Frans sfeertje geeft. Barbara de Bruin
0 Comments
© Barbara de Bruin De donkergele kleur van Seize is slechts gedurende één jaar (1969) door Renault gebruikt op de R16 en de R6. Het vinden van nog een Renault 16 in deze kleur was dan ook niet eenvoudig. Zover ik weet rijden er in Frankrijk drie rond en is er ééntje in Japan. Onlangs is het me toch gelukt om Seize kennis te laten maken met een kleurgenootje en de twee samen op de foto te zetten.
Barbara de Bruin  Cloitre des Carmes - Centre Culturel, Jonzac Bij sommige van de ansichtkaarten uit mijn boek* krijg ik meteen de onbedwingbare neiging om de lokatie in Google Maps op te zoeken, om te kijken hoe het er vandaag de dag uitziet. Bij deze kaart levert dat een aantal heuglijke feiten op. Het gebouw van het Centre Culturel blijkt er nog te staan en zelfs de belettering op de gevel is nog dezelfde als op de foto die in de jaren '70 moet zijn genomen! Alleen de houten luiken van het gebouw zijn wit geverfd. Met Street view kijken we verder rond en ontdekken dat er inmiddels een plein met een moderne fontein en terras voor het gebouw zijn aangelegd. De weg loopt dus niet meer voor het centrum langs en de auto's staan nu netjes iets verderop in de Rue de Carmes geparkeerd. Helaas allemaal saaie moderne grijze en zwarte auto's, in plaats van de charmante klassieke Renault 16 die op deze kaart de rode blikvanger is. Dwalend over het plein beginnen onze vakantiegevoelens op te spelen. En aangezien we deze zomer een road trip naar Portugal hebben gepland, is de kans groot dat we dit pittoreske plaatsje Jonzac, dat net boven Bordeaux op onze route ligt, even zullen doorkruisen… Sonja van Hamel * Het boek 'Groeten van het Rode Autootje' - een reis in ansichtkaarten (Uitgeverij De Harmonie/BirdFish) is te koop in de boekhandel of te bestellen via https://birdfish.nl/page/het-rode-autootje of https://www.bol.com
 Onze 'Petite Rouge' van december is een Renault 16 die over de Arlbergpass, gelegen op de grens van de Oostenrijkse deelstaten Vorarlberg en Tirol, rijdt. Het gebied staat wereldwijd bekend als toeristische regio, in het bijzonder als wintersportgebied. Maar zo te zien moet de echte sneeuwval hier nog komen en is deze Franse auto eerder op doorreis of op weg naar huis. De bestuurder heeft in ieder geval weinig oog voor de 'vue panoramique'… Sonja van Hamel 'Groeten van het Rode Autootje' - een reis in ansichtkaarten (Uitgeverij De Harmonie / BirdFish) is te koop in de boekhandel of te bestellen via https://birdfish.nl/page/het-rode-autootje
© Barbara de Bruin Seize is niet in concoursstaat en toch werden we via de Club d'Anciennes Renault door Renault Nederland benaderd om mee doen met een expositie op het Concours d' Elegance in Apeldoorn. Er zouden vijf Renault 16's van verschillende bouwjaren, typen en kleuren tentoongesteld worden. Ook konden de bezoekers aangeven welke van de vijf ze het allermooiste vonden.
Bij zo'n evenement word erop gelet hoe een auto 'toont' en daarom moest ze er schoon en mooi uitzien. De week voor het evenement zijn we begonnen met het 'concoursklaar' maken van Seize. Dat viel nog wel tegen, als alles schoon moet zijn, is een zondagmiddag opeens heel kort. Maar het is gelukt. Om te laten zien waar we zoal met haar naar toe geweest zijn legden we op de hoedenplank foto's neer van Seize tijdens haar uitstapjes naar Frankrijk. De week erop moest ze op vrijdag worden 'ingeleverd' in Apeldoorn. Het weerbericht voor dat weekend beloofde niet veel goeds: regen, regen, regen.. Ondanks de stromende regen goed aangekomen op het terrein van paleis 't Loo werden we door een medewerker van Renault Nederland naar onze plek geleid. De bordjes met informatie over de auto's stonden al klaar, afgedekt met een plastic zak. Toen Seize geparkeerd was op de voor haar gereserveerde plek en ik uitstapte, was mijn blije stemming opeens weg. Voorop de motorkap zit een kleine deuk met een diepe kras. Ergens in de tijd tussen zondag en vrijdag moet ze die hebben opgelopen. Zoiets is altijd naar maar zeker nu, uitgerekend op het concours! Zaterdag zouden we niet naar het concours gaan en dat gaf me de kans om even afstand te nemen. Dat kwam goed uit. Zondag zouden we worden geïnterviewd voor een filmpje voor Renault Nederland. Die dag zouden we op het concours doorbrengen. Na een regenachtige zaterdag kwam zondag met zowaar goed weer! Aangekomen bij 't Loo stond eerst het interview op het programma.De donderdag voor het concours werd ik gebeld met de vraag of we mee wilden doen met een interviewserie van Renault Nederland. Drie eigenaren zouden op het concours in een kort filmpje worden geportretteerd met hun auto. Hoewel ik het wel een beetje spannend vond leek het me ook wel heel leuk. Er was twee uur uitgetrokken voor het interview en die tijd hadden we ook wel nodig. Omdat het best lawaaiig was op het concours, moesten de antwoorden een paar keer over. Daarna even tijd voor het lunchpakketje dat iedere deelnemer uitgereikt kreeg, dacht ik. Maar nee, het was al tijd om de Renault 16 die als mooiste was gekozen naar het podium te brengen. De donkerrode Grand Luxe uit 1969 had het rozet gekregen en de eigenaar vroeg mij om mee te rijden naar het podium om daar wat foto's te schieten van de prijswinnaar. Meteen daarna werden ook de andere twee prijzen uitgereikt voor de 'Best of Class'. In de categorie Renault (het thema was 'Le Plaisir') ging de beker naar een Floride cabriolet, een model waar ook Brigitte Bardot nog in gereden zou hebben. De derde prijswinnaar werd gekozen in de klasse Alpine. Tot slot kregen we een drankje aangeboden in de Renault/Alpine tent en er lag voor alle deelnemers een kleine attentie klaar: een rallybordje van het Concours. Barbara de Bruin Vorig voorjaar reden we de Nationale 7 van Avignon naar Menton. Wegens groot succes besloten we dit jaar de meivakantie opnieuw goed te besteden. De autotrein was prima bevallen, dus waar zou die Seize nog meer heen kunnen brengen? Narbonne! Of eigenlijk Cerèt, op een uur rijden vanaf Narbonne. Cerèt ligt fijn centraal aan de oostkant van de Pyreneeën. Een uitvalsbasis voor de kust, de bergen, Carcassonne en Barcelona. De Franse autotrein is alleen voor auto’s. Voor het einde van de middag lever je je auto in bij station Bercy in Parijs en de volgende ochtend staat hij klaar op het eindpunt. Ideaal, want je kan dan zelf nog even in Parijs rondneuzen, en eten en overnachten, zo duur of goedkoop je het wil. Reizen doe je met de TGV. Dat gaat lekker snel. Dag 1: Station Bercy Bij station Bercy ontmoeten we twee andere oldtimers. Zo begint de vakantie meteen in sfeer. We laten de auto achter op het station. Hopelijk is hij in goede handen.    Dag 2: Parijs - Narbonne We verlaten een regenachtig Parijs om in een heerlijk warm Narbonne weer uit de TGV te stappen. Een rit van vier en een half uur. Op het station hangt een mooie zwart-wit poster van een autotrein in Narbonne in de jaren 60. Met een Renault 16 ervoor! Die foto hebben we meteen maar even nagemaakt met Seize. Sowieso prettig om de auto weer heelhuids terug te vinden op het station.   De snelweg is al meteen prachtig. In de zomer is het hier dor en vergeeld, maar in het voorjaar zijn hier alle groentinten aanwezig doorspekt met gele en rode bloemen. De uitlopers van de Pyreneeën geven een geweldig glooiend landschap. In het oosten glimt de zee. In het westen zijn de bergtoppen nog wit. Op naar Cerèt, maar eerst naar Le Perthus. Een ansichtkaart-plaatsje op de grens met Spanje. De ene kant van de weg is Frans, de andere kant Spaans. En beide kanten zijn belastingvrij. Dat leidt tot een groot aanbod van winkels. Helaas vooral aan de Spaanse kant veel goedkope winkels die het gevoel geven dat je in een hele grote en lawaaierige budgetstore bent aanbeland. We hadden het misschien bij de ansichtkaart moeten laten. Maar dan hadden we de grensovergang gemist, die nog steeds zijn oude architectuur heeft. Mooi.   Dan eindelijk naar 'ons' huis in Cerèt. Dat is een prachtige jaren '70 villa in de heuvels. Seize moet er hard voor klimmen, maar mag dan wel in een garage staan uit dezelfde tijdsperiode als hijzelf. Wat een luxe! Die wil niet meer naar huis.   Dag 3: Naar de bergen We hebben een autorit gepland over kleine weggetjes langs Castelnou, het meer van Vinça, Villefranche de Conflent en uiteindelijk het hoger gelegen Casteil. Een hoop klim- en draaiwerk, maar dat kan Seize wel hebben, ook bij de hoge temperaturen van vandaag. Maar toch houden we de temperatuurmeter in het dashboard in de gaten.         Villefranche is een mooie middeleeuwse ommuurde vesting. We ontdekken dat je er met de auto doorheen mag rijden; dus dat laten we ons geen twee keer zeggen. Dubbelpret. Hier is ook het beginpunt van de Gele Trein; dus dat staat weer leuk naast Gele Seize.    Dag 4: Kustroute We beginnen in Figueres, Spanje, vooral bekend van het Dali museum. Dit is voor het eerst dat we met Seize in Spanje rijden. Van Figueres via een prachtige route over de heuvels naar Port Lligat aan de kust (filmpje). Hier is het huis van Dali. Het plaatsje zelf heeft een hele mooie boulevard waar je met de auto overheen kan rijden. Maar de enige weg eruit is een bijna onmogelijke steile en slechte weg. Gelukkig blijft alles heel. Langs de kust vervolgens weer noordelijk terug naar Frankrijk.             In grensplaatsje Cerbère komen we langs een mooi oude benzine pomp. De eigenaar blijkt een Renault garage te hebben en is erg enthousiast over Seize. De buren lopen uit. Ook in het meest zuidelijke puntje van Frankrijk houden ze van Frans erfgoed. Wij ook.   Dag 5: Perpignan en Réserve Africaine Sigean Vandaag naar Perpignan en de Réserve Africaine Sigean. Dat laatste is een groot reservaat met wilde dieren waar je doorheen kan rijden. Echt iets voor een stoere Seize. In de zomer rijd je hier in een grote file, maar nu in het voorjaar is het heerlijk rustig. De snelweg laten we vandaag links liggen en kiezen voor de Nationale 9. Heerlijk rijden altijd, die Route Nationales. En veel historie langs de weg.     Dag 6: Regen! Dan maar wat dichter bij huis blijven. Cerèt heeft een mooi museum voor moderne kunst. Daarna naar het kleine postmuseum in Amélie-les-Bains-Palalda, een middeleeuws plaatsje steil tegen een berg gebouwd.      En een stukje rijden door een krappe vallei en de bergen in over de Nationale 115, naar de Spaanse grens. HIer hebben we een leuke ontmoeting met een 2CV eigenaar. Sowieso rijden in deze streek nog veel 2CV's en Renault 4's. Het leven heeft niet zoveel haast hier. Behalve die ene Fransman die altijd op je bumper zit.   Dag 7: Barcelona Vanaf Cerèt is Barcelona twee uur rijden; goed te doen. Een nieuw record voor Seize; 1600km van huis. De meeste mensen prefereren misschien de metro, maar wij vinden het leuk een stad ook mee te maken vanuit de auto. Dan zie je nog eens wat. En het geeft een idee van de wegcultuur. Die is in Barcelona niet gek. Het is een groot grit van brede eenrichtingswegen. Bijna Amerikaans. Voldoende parkeergarages ook. Als je in Parijs kan rijden, dan is Barcelona kinderspel. We maken uiteraard nog een foto van Seize met La Sagrada. Maar in de drukte kunnen we er niet echt iets moois van maken. ’s Nachts terug in Cerèt in het pikdonker de heuvel op naar het huis. Geen probleem voor Seize: de gele breedstralers mogen aan!     Dag 8 Carcassonne Tussen Carcassonne en de Pyreneeën ligt een glooiend, gevarieerd en vrijwel onbewoond landschap. Hier kan je mooie routes rijden. Carcassonne heeft een intacte ommuurde oude middeleeuwse stad. Nu vooral vreidg en gezellig tourisme. Van te voren hadden we al de beste fotopunten uitgezocht; Seize komt er mooi op.          Via de Nationale 113 rijden we naar Narbonne. Deze weg staat bol van de originele muurreclames. Het fototoestel draait overuren. Zoals altijd bij de Nationales moet je wel de oude route volgen zodat je door de dorpjes rijdt, anders wordt je er omheen geleid.        Dag 9 en 10: Huiswaarts via Parijs Vroeg op om de trein te halen en Seize weg te brengen. 's Middags zijn we alweer in Parijs. De volgende dag rijden we nog even door Parijs naar het Zadkin museum. Altijd leuk om door Parijs te rijden. Dan is het alweer tijd om naar huis te rijden. Seize heeft het goed gedaan, weer 2500 kilometer op de teller erbij. Reinier Zevenhuijzen  © Barbara de Bruin In 2015 vierden we dat de Renault 16 50 jaar bestond. De feestelijkheden vonden plaats in de omgeving van de Renaultfabriek in Le Havre. Omdat de omgeving ons goed beviel en we toen te weinig tijd hadden, wilden we graag een keer terug gaan om de streek wat beter te leren kennen.
Afgelopen zomer was het zover. Ons logeeradres was in Honfleur, en van daaruit hebben we onder andere Le Havre met z'n modernistische architectuur, de kuststadjes Deauville, Trouville, Etretat en Fecamp en de Mont-Saint-Michel bezocht. Natuurlijk kozen we zoveel mogelijk fijne 'Routes Touristiques'. Op de terugweg hebben we ook Rouen nog even bezocht. Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Het is al weer een tijdje geleden, maar eigenlijk te leuk om er niet over te schrijven, ons uitstapje in oktober naar het Franstalige deel van België, Wallonië dus! Naast het bezoeken van enkele mooie steden, een museum en een bezoekje aan 'Le Pays Noir' kregen we een spontane uitnodiging om een kijkje te nemen bij een fraaie privécollectie klassieke Renaults!
Ons eerste reisdoel was het 'Musée des Transports Commun' in Luik, Een hal vol met trams en bussen waarbij je ook alle wagens van binnen mag bekijken. Leuk! Ons logeeradres (voor één nacht) was in Durbuy, een pittoresk plaatsje in de Ardennen dat zichzelf 'de kleinste stad van België' noemt. In het hoogseizoen is het hier erg toeristisch, maar zo in het najaar is het er lekker rustig. De volgende dag zijn we naar Namen gereden, genietend van de mooie herfstlandschappen onderweg. Namen heeft een citadel, hier hebben we een broodje gegeten uitkijkend over de stad. Het was wel fris, maar gelukkig nog droog. Na de lunch zijn we gaan rijden richting Charleroi. 'Le Pays Noir' zo wordt de omgeving van de stad Charleroi ook wel genoemd. Dit vanwege de vele kolenmijnen die hier vroeger waren. Nog steeds ademt deze streek een zwaar industrieel verleden. Reinier had een ritje uitgezet langs een aantal industriële gebouwen waaronder het oude verenigingsgebouw van de Amicale Solvay, dat tot mijn verassing openstond. Er was verder niemand. Binnen ontdekte ik een verlaten zwembad en een prachtige grote hal met een dubbel trappenhuis. Natuurlijk namen we onderweg ook een paar foto's van Seize. Later die middag hadden we afgeproken om langs te gaan bij onze Facebookvriend in de buurt van Brussel. Onderweg in de stromende regen kreeg Seize een lekke band. Waarschijnlijk was er ergens op de achterafweggetjes in Charleroi iets in de band terecht gekomen. Reservewiel erop gezet en weer door. Bij onze Facebookvriend werden we hartelijk ontvangen met een kop koffie. Daarna hebben we zijn fraaie collectie waaronder enkele Renault 16' s in concoursstaat bekeken. Genieten! Barbara de Bruin © Barbara de Bruin Een koude zondagmiddag in januari. In het park rond huis Doorn was het mistig en er lag sneeuw. Het huis bezoeken zat er niet meer in, de laatste rondleiding was al vertrokken. In plaats daarvan maakten we deze foto's van Seize.
Barbara de Bruin © Barbara & Reinier / Linda & Henri 12 november 2016. Een mooie maar frisse herfstdag. Na een kopje koffie zijn we met z'n vieren in Seize gestapt om de route te rijden die Henri en Linda hadden uitgezet in de bossen rond Harderwijk.
Natuurlijk zijn we onderweg regelmatig gestopt om foto's te maken, én voor een lunch in een eetcafeetje onderweg. Kasteel de Essenburgh in Hierden was het eindpunt van onze route. Hier sloten we de bosrit af met een warm drankje. Barbara de Bruin |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
Alles
Archives
April 2020
|
