|
© Ambiance Morvan Wonen in één van de mooiste streken van Frankrijk is een voorrecht, en de Morvan is zo'n streek. Prachtige natuur, waar je heerlijk kunt wandelen en genieten van het heuvelachtige landschap en de meren. In de winter is het hier ook prachtig, zeker met een sneeuwdek. Het woordenboek geeft aan bij Frankrijk: wijn, kaas, genieten en 2CV. Alle vier de woorden zijn vertegenwoordigd hier bij ons in de Morvan. En als u onze chambre d'hotes komt bezoeken kunt u van al deze ingrediënten genieten. De 2CV is te huur voor een heerlijke rit door de Morvan, compleet met picknick mand voor een lunch onderweg. Een Dyane ontbreekt ook niet en voor haar 50ste verjaardag is ze even buiten geweest voor een foto sessie in de sneeuw. Geniet van de foto's zoals wij dat ook doen van onze stek hier met deze twee prachtige auto's. Graag tot ziens en kom eens toeren bij ons! Jacqueline en Paul Metsch
2 Comments
© Mirjam en Herman Karssen Maandag 25 juli hebben wij met heel veel plezier gebruik gemaakt van de 2CV! Heerlijk om er in te rijden en zo meer te ontdekken van de Morvan. Heerlijk zo'n eend, lekkere simpele bediening, goede vering en het vertrouwde eend-geluid! We zijn eerst langs Lac de Setton gereden en hebben daar even onze hond een plons gegund in het water. Prachtige plekjes daar rond het meer. Daar vandaan zijn we door gereden naar Salieu. Daar hebben we de 2CV geparkeerd, een stokbroodje gehaald en zijn even het centrum in gewandeld. Vanuit Salieu zijn we verder gereden naar de waterval van Gouloux. Daar heerlijk geluncht en wat rond gewandeld. We hadden nog maar een uurtje om te genieten van de 2CV en dat hebben we dan ook heerlijk gedaan terwijl we rustig aan, met boven ons een heerlijk zonnetje, terugreden. Zeker een aanrader!! We hebben erg genoten!! Zelfs de hond die met z'n snuit omhoog door het half open dak het allemaal prima vond!! Mirjam en Herman Karssen
© Harry Bosch / Ambiance Morvan We hadden vanaf de camping al anderhalve week de prachtige witte Citroënn-met-de-twee-paardekrachten in de schuur zien staan. Omdat ruim dertig jaar geleden mijn allereerste auto een vuurrode 2CV betrof, aangeschaft voor 500 harde, zuurverdiende guldens, kwamen allerlei nostalgisch getinte herinneringen naar boven. Vandaag, op misschien wel de heetste dag tot nog toe met ruim dertig graden, de stoute schoenen aangetrokken en bij Paul zijn autootje voor een dag gehuurd. Dit om samen met mijn zoontje van acht en Peter met zijn zoon, de bewoners van één van de gîtes, een tour te maken. Een dagje voor de boys dus, de vrouwen bleven achter. In die dertig jaar was ik natuurlijk helemaal vergeten hoe te schakelen met die pook die plompverloren uit het dashboard steekt. Paul gaf me de nodige instructies, kaartmateriaal en drie mogelijke routes. Het dakje werd geheel opgerold. Paul haalde nog snel even een vochtig doekje over de lak. Glimmend in de zon zag het wagentje eruit als een trouwwagen. Onze dag-rugzakken in de nog verbazingwekkend ruime achterbak gegooid. Toen kroop ik toch wel een beetje gespannen achter het stuur. Na een paar vruchteloze startpogingen kwam de motor wat sputterend tot leven en kon ons tochtje beginnen. Gadegeslagen door onze vrouwen en wat campingbewoners kwam het, zeker niet lelijke, eendje met licht slippende banden in beweging. Toen ik bij de straat aankwam schrok ik toch wel een beetje, want (op tijd) remmen met deze auto is een kunst op zich. Ook de richtingaanwijzer bleek een enigszins kwetsbaar uitziend hendeltje te zijn waar wat vertrouwen in de stevigheid ervan voor nodig was in het gebruik. Toen rustig van start gegaan. Het was heel rustig op de weg dus had ik alle gelegenheid om aan het weggedrag van het autootje te wennen. Ik wist nog van vroeger dat je heerlijk zit op de bankjes van de auto, maar dat ze wel heel snel erg heet worden in de zon. Een handdoekje erop dus is het devies. In de bochten deint het wagentje als een bootje op zee. Toch heel anders dan die moderne auto's. Achterin werd door onze zoons volop genoten. Alleen vonden ze de gemiddelde kruissnelheid van 60 tot 70 kilometer per uur toch wel wat aan de lage kant. Door het heuvelachtige parcours moest het motortje soms flink aan de bak, maar dat deed het onberispelijk. Peter moest halverwege de dag wel opletten waar hij zijn linkervoet plaatste, want er kwam behoorlijk wat warmte van de motor de auto binnen. Niet verwonderlijk natuurlijk, want ook voor het eendje was het dertig plus graden. Lekker gezwommen, gewaterfietst en ge-mini-golfd onderweg. En iedere keer kwam ons wagentje probleemloos weer tot leven. We merkten onderweg dat medeweggebruikers die ons van achteren benaderden ons met alle respect behandelden en zelfs kilometers lang op veilige afstand achter ons bleven rijden. Na een goed gevulde dag waren we rond vieren 's middags weer op de camping. Geheel voldaan deden we nog een biertje in de schaduw en beëindig ik dit verslag met een volmondige aanbeveling voor iedereen die de kans krijgt een dagje achter het stuur van dit klassieke wagentje te kruipen: doen. Harry Bosch
|
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|