 Sterker dan ik ooit gedacht had is Éclair de terugreis aangevangen. In ons klassement is ze mooi als tweede geëindigd na Peugeauto De Leeuwenfluisteraar. Zo trots als een leeuwin: nadat ik pas een jaar mijn rijbewijs heb en dit avontuur ben aangegaan, heb ik zeker de afgelopen twee weken beter leren autorijden. Of moet ik zeggen ècht leren autorijden? Uiteindelijk zijn we elfde geworden in het totale klassement van 29 auto's, dus helemaal niet slecht voor dit meisje uit Noord-Holland. Volgend jaar op naar een vervolg van de tour! Wie interesse heeft en mee zou willen doen: het is voor oldtimers tot 1985, en ik garandeer je dat je een fantastische week gaat beleven met mooie uitzichten, de beste hotels en de gezelligheid die er vanaf spat. Info kun je altijd Krijgen via Edward van Zanten.  Nadat we vrijdagavond de prijsuitreiking hebben gehad, vertrekken we de volgende dag in colonne naar Patras waar de boot om vijf uur zal vertrekken. Op 't nippertje komen we aan, want er is een groep die nog wat anders gaat doen (wij dus) en vlak voor vertrek komen aanrijden. Bijna de verkeerde boot te pakken en net op tijd de juiste ingereden. Blijft lachen met ons.  Op de boot checken we in en op het dek wordt meteen een klein feestje gebouwd. Eten is in Griekenland ingeslagen want op de boot smaakt het een stuk minder. En tja, het is ook gezelliger om met elkaar te eten en te drinken, want we hebben tenslotte vakantie! Er gaat veel wijn doorheen, heel veel, niemand hoeft tenslotte nog te rijden. Al snel merk ik dat de zee wilder is dan op de heenreis. Veel wilder. En ik weet uit ervaring van andere reizen dat ik zeeziek word. En jawel, nog geen twee uur later voel ik alles wat erin zit er weer uit wil! Pffff....ik hap nog maar n paar keer wat zeelucht naar binnen maar ook dat helpt niet echt en voordat ik denk dat ik ga spugen met iedereen om me heen, ga ik rennend een ander kant op en laat ik me op het achterdek op de bodem zakken en laat de wind zijn spel doen. Dat spugen wordt nog even uitgesteld. Maar om weer overeind te komen met die hevige wind is ook weer zo wat. Ik moet me echt goed vasthouden met mijn misselijkheid om niet zo overboord te waaien mocht ik wel gaan spugen. Mij hut vinden is een dingetje, maar uiteindelijk lig ik en val als een blok in slaap. Helaas ben ik mijn tas vergeten, dus een paar uur later toch maar even gaan zoeken bovendek. Iedereen is al weg. Hopende dat iemand hem mee heeft genomen. Niet wetende wie... Alles wat ik eigenlijk nodig heb zit erin. Blijkt hij gewoon bij mijn naaste buren in hun hut te staan... Soms handig als je van tevoren even checkt wie waar slaapt!!!  De volgende dag is het rustig weer en is ook mijn misselijkheid gezakt en kunnen we rustig de reis verder aanvangen naar Ancona. Daar gaan we van boord en ik geef Éclair weer de wind! Ze heeft ook deze reis op zee goed doorstaan en is blij dat ze weer vrij is en mag rijden door de prachtige omgeving van Italië, Zwitserland en Duitsland. Klaar om te gaan.  Éclair en ik rijden vanaf Ancona naar Cremona, waar we een hotel geboekt hebben. We rijden met de Engelsen en Amerikanen mee naar Cremona om daar te overnachten. Wij hebben een gezellige Engelsman mee, Simon, die echt de humor heeft die ik nodig heb! Hij heeft nog nooit gereden met stuurversnelling, dus besluiten we dat ik blijf rijden terwijl hij een gentleman is met eten en drinken aanreiken. Wat gaan we lekker en ruim 400 kilometer vanaf een uurtje of vier komen we moe en laat maar tevreden aan in het plaatsje Cremona. Wat echt heerlijk vertoeven is daar! Prachtig Italië met zijn heerlijke eten. We belanden om tien uur in een leuk eettentje waar we echt de meest fantastische risotto bestellen die ik ooit gegeten heb. Wat kunnen ze daar koken zeg! Moe maar voldaan vallen we in bed en de volgende morgen vroeg vertrekken we verder naar Freiburg! Je zou denken dat is maar 550 kilometer. Appeltje eitje!! True.. Ware het niet dat het enigszins anders loopt!  We rijden over de Gotthart-pas in plaats van eronder door! Wat is het daar boven een geweldige ervaring zeg! Wat een uitzicht en wat een prachtige vergezichten heb je daar! 's Ochtends vertrokken met 29 graden en dus lekker n zomerjurk aan, maar bovenop de pas vriest het nog net niet! Wat is de wind koud. En ik val enigszins op op mijn slippers met jurkje in die koude wind. Maar dat is zo weer over!! Éclair doet nu ook wederom de bochten fantastisch en het is maar goed dat we veel geoefend hebben in Griekenland! Als je eenmaal onderweg bent, ga je niet weer terugrijden, dus gaan we lekker door, de weg op en later weer naar beneden. We genieten erg van de omgeving moet ik zeggen. Eigenlijk word ik er stil van. Dat wil heel wat zeggen ....  We eten pizza ergens onderin een dorpje wat wintersportgebied is en ik val wat uit de toon met mijn zomerkleding. Iedereen is gekleed in winterjassen met dikke kragen en sjaals, zo fris is het daar. Gelukkig heb ik en kleed in Éclair liggen dat we buiten op een terras in hett zonnetje over onze benen slaan om warm te blijven. Zon is echt genieten. Na deze pizza vertrekken we naar Freiburg. Ware het niet dat we opeens door een tunnel gaan van 17 kilometer lang. De Basel/Bern tunnel! Ik denk "Mmmm....dit klopt niet". Maar omdraaien kan niet. En dus pakken we buiten de tunnel een afrit die kilometers verder ligt, maar waardoor we uiteindelijk toch die tunnel nog een keer zullen moeten doen. En ook deze keer ervaar ik weer die enorme warmte door de auto's. Die dag hebben we minstens 100 kilometer aan tunnels gereden en ook al vind ik dit niks, Éclair verblikt of verbloost er niet van. Freiburg is helaas nog ver weg en ook daar komen we verlaat aan maar goed. Geen probleem verder met de auto.  De volgende morgen neem ik afscheid van de groep waarmee ik optrok en weer alleen Verder door naar Nederland. Op de Duitse Autobahn rijdt het lekker door moet ik zeggen en net wanneer ik Nederland denk te ruiken moet er n steentje tegen mijn voorruit gekomen zijn want opeens is het POEF en zie ik dat mijn voorruit in duizend stukjes spat!! Gelukkig niet op mijn schoot maar ik zie in één klap niks meer! Met nog n kleine 480 kilometer op de teller naar huis manoeuvreer ik Éclair met mijn binnen- en buiten spiegels naar de vluchtstrook. Maar ik raak toch met de zijkant de vangrail omdat ik niks kan zien en hoor ik het geluid van mijn schatje wat klinkt als n flinke deuk.. Pffff...wat n pech! Schade aan de ruit en aan Éclair. Ik zet de alarmlichten aan en wacht achter de vangrail op hulp. Die uiteindelijk pas na twee uur komt!!!  Éclair wordt op een wagen gezet en naar de dichtstbijzijnde Carglass gebracht in Alzey. Daar hebben ze natuurlijk geen ruit op voorraad en moet ik tot de volgende dag wachten of die überhaupt te krijgen is. Dus nog maar een nachtje in een hotel. Uiteindelijk hebben ze toch een gelaagd exemplaar kunnen krijgen, dat er ingezet wordt. 500 euro lichter kan ik de volgende dag om drie uur toch naar Nederland. Daar is het koud en ja, het regent. Niet zo zachtjes ook!! De ruitenwissers kunnen het maar net aan en met het licht van de koplampen zie ik weinig. Ik ga toch maar even drie kwartier slapen bij een tankstation, want mijn ogen vallen dicht!  Uiteraard verder veilig thuis gekomen en kan ik, na heerlijk weer in mijn eigen bedje geslapen te hebben, de volgende dag Éclair oppoetsen en de garage weer inrijden. 5000 kilometer verder en een avontuur rijker. Éclair is een topwagen waar ik alle vertrouwen in heb dat ze het nog heel lang heel goed gaat hebben bij me. De schade gaan we in het voorjaar aanpakken. Nu maar even genieten van haar welverdiende rust. Binnenkort gaat ze naar Friesland verhuizen met haar eigenaresse. Maar dat komt de volgende keer.
Linda Overtoom
2 Comments
© Linda Overtoom Éclair is de uitdaging aangegaan om mee te doen met een old classic rally, de 'Tour du Péloponnèse' in Griekenland. Hiervoor is ze klaargemaakt, hiervoor is ze gekocht. Eindelijk is het zover: we are on the road.! Dinsdagavond 27 september vertrekken we naar Ravenstein omdat leeuwenfluisteraar Edward van Zanten haar nog helemaal na gaat kijken en verversen om op woensdag rijdend naar Griekenland, de Peloponnesos, te vertrekken.
Omdat ik niet weet hoever ik ga komen, heb ik ruim de tijd genomen om zaterdags op tijd bij de boot te zijn, die om 16:30 uur vanuit Ancona Italië vertrekt. Maar Éclair heeft zo'n ongelofelijk groot karakter dat ze probleemloos over de weg zoeft. Ik heb het rustig aan opgebouwd maar ze verblikt of verbloost er niet van om per dag een paar honderd kilometer te rijden. Ze doet gewoon waar ze voor gemaakt is. Ze kan heerlijk 24 uur op de boot bijkomen In Patros gaan we aan land en rijden we naar het hotel, waarvandaan de eerste dag gestart gaat worden. Rijdend door de bergen doet ze het geweldig. Waar andere auto s problemen ondervinden, blijkt Éclair zich staande te houden. We rijden minstens 500 bochten, we klimmen en dalen. We halen alles uit de kast door op de motor te remmen en te klimmen in z'n twee! Ze heeft er geen enkele moeite mee. Wat ben ik trots op haar. Wat doet ze het fantastisch. Vandaag is het dag twee van de rally. Nog een kleine week te gaan en dan gaan we de hele rit terug naar Nederland weer doen samen. Ook daarin vertrouw ik op haar kracht. De kracht van de Leeuw! Linda Overtoom © Linda Overtoom / Johan Overtoom Éclair mocht in het eerste weekend van april oefenen in de heuvels van de Belgische Ardennen. Voorbereiden op de tour in Griekenland en dan heb je heuvels nodig. Veel heuvels, bochten en smalle weggetjes met kinderkopjes als wegdek. Nou, dat is gelukt! Ze heeft even laten zien dat ze ondanks haar leeftijd nog best mee kan komen op andere ondergrond dan de Nederlandse wegen!
Zaterdag ben ik vroeg ingestapt om samen met mijn neef richting België te rijden. Onderweg helaas geen open dak om de zon op onze koppen te laten schijnen, maar regen waar Éclair totaal geen last van had! De omgeving is er niet minder mooi om. Gelukkig hadden andere oldtimerrijders dezelfde gedachten en dus was het een mooie rit met hier en daar een prachtexemplaar, zelfs met open dak. Stoere lui die, oldtimer liefhebbers! Éclair mocht mee naar het circuit van Spa. Daar stond ze te pronken tussen de mooiste auto's die je om je heen wilt hebben! Genieten van racemonsters. Geweldig om dat snelle circuit mee te maken, waar ik echt met kloppend hart de snelheden aanschouwde waarmee er gereden werd. Da's andere koek dan met je auto door de heuvels rijden. De kevers gingen ook nog even knallen. Met al dat geweld om me heen licht blozend toch maar even Éclair vastgelegd met achter haar het bord van het Spa-circuit. Ik ga daar zeker nog een keer heen! Het maakt me niet uit welke auto er scheurt, maar ik zal ooit een rondje meerijden. Het echte autorijden!!! Verder heerlijk de hele dag gereden, skills bijgeleerd en vooral gevoeld hoe Éclair behandeld wil worden tijdens steile hellingen en leren afremmen op de motor. Wel zo handig wil; ik niet meteen mijn remschijven kapotrijden straks! Het oldtimer rijden blijft nog wel wennen. Ik ben nog iets teveel bezig met alles binnen in de auto in plaats van wat er op de weg gebeurt. Dat leverde me een paar hachelijke situaties op. Gelukkig beschik ik over een groot scala aan engeltjes, die niet van mijn zijde wijken. Zo kwam ik er ook nu zonder schade uit. Oeff!! Na een goede nachtrust de volgende dag nog meer bochten en hoogtes. Eerlijk gezegd heb ik best wel eens mijn wenkbrauwen gefronst: ik hoop dat ik het er in oktober goed vanaf ga brengen. Maar ik heb nog wat tijd. Het komt allemaal vast goed! Wat een ontzettend mooi gebied om door te rijden, die Belgische Ardennen. Schitterend om de dorpjes te doorkruisen en vooral om de mensen te zien, die allervriendelijkst omkijken en meegenieten van Éclair, die rustig haar weg zocht. Op de terugweg naar huis reden we met het dakje open. Met de zon op je gezicht en de zonneklep die alle wind tegenhoudt. Wie doet je wat! Onderweg hadden we veel bekijks. Sommigen houden even gas in om te kijken naar het prachtige figuurtje van Éclair. Dat maakt oldtimer rijden leuk! Vooral als Ajax gewonnen heeft en je een supportersbusje inhaalt, waarvan de jongens voor het raam krachtbundels naar je maken! Ik heb maar even vriendelijk naar ze gezwaaid en gelachen. Die hadden ook weer een leuke dag. Éclair heeft het prima gedaan tijdens de bijna 1000 kilometer die ze gereden heeft dit weekend. Probleemloos. Wat is het ook een Toppertje. Trots dat ik haar mag hebben en ze me haar handvatten aan het leren is. Het komt vast goed met ons! Linda Overtoom © Linda Overtoom Vier weken geleden heb ik een mooi gebakje opgehaald. Vorige week heb ik haar eindelijk vrijgelaten met dat prachtige weer en even een rit gemaakt naar Anna Paulowna. Wat stond ze er mooi bij. Mijn Peugeot 204, Éclair...
Omdat ik vorig jaar heb meegedaan aan de rally Tour de Péloponèse (TDP) in Griekenland, heb ik mijn hart verloren aan een rally waar je eigenlijk een eigen oldtimer voor wilt hebben. En die kwam dan ook voorbij bij leeuwenfluisteraar Edward van Zanten. Hij wist nog wel een mooi exemplaar te koop staan. En ik was meteen verliefd. En zo heb ik, nadat ik pas sinds september mijn rijbewijs heb, naast een nieuwerwetse auto er ook meteen maar een Peugeot 204 uit 1974 bij. Nu dus oefenen met het rijden van een oldtimer. Het vraagt wat omschakelen. Ik ben net gewend aan 'n nieuwe auto en dat moet ik nu meteen loslaten en echt leren autorijden. Dat vergt enige andere techniek. Gisteren eindelijk naar buiten, de motor gestart en een stuk gereden. Na wat leermomenten en opstartproblemen, omdat choken nog niet echt in mijn systeem zit, heeft ze het keurig gedaan! Ik ben met het dakje open gaan rijden. Onderweg kreeg ik wel wat schuine blikken, waar ik erg om moet glimlachen. Want eerlijk is eerlijk: Niet iedereen heeft zo n prachtexemplaar als de Éclair. Ze ziet er strak en stralend uit. Er was op mijn visiteadres een oldtimerliefhebber en -eigenaar die Éclair graag even wilde bekijken en voelen. Leuke onverwachte ontmoetingen van liefhebbers.. Éclair gaat eind september mee naar Italië om daar op de boot van Ancona naar Griekenland over te steken om daar de TDP 2017 mee te rijden. Aangezien ze helemaal grondig is nagekeken door Edward, vertrouw ik erop dat ze me door dik en dun blijft steunen door de bergen en weer naar huis in Noord-Holland. Éclair heeft het goed. Ze staat droog in de garage te wachten op de volgende rit. Eigenlijk doet ze het goed op elke foto en dat kan ook niet anders met zo'n kontje en uiterlijk! Ik heb van Henri (één van de vorige eigenaren) een originele Peugeot 204 sleutelhanger gekregen, waar de sleutels nu aan bungelen. Bedankt Henri, leuk je ontmoet te hebben. En uiteraard heb ik een picknickmand gekocht voor op de hoedenplank. Een leuk item in een oldtimer. Op naar het voorjaar. Op naar meer avonturen. Linda Overtoom Ooit was Éclair de 'redactiewagen' van Route Nationale. Na twee jaar duikt ze via Peugeauto weer op en krijgt ze met Linda Overtoom een nieuwe enthousiaste eigenaar. En...daarmee krijgt ook het blog Éclair een doorstart! © Edward van Zanten | www.peugeauto.nl Na een bemiddeling voor de aankoop werd Henri Vermeer in 2013 eigenaar van Éclair. Een paar jaar later werd het stuur weer overgedragen aan Janneke uit Nijmegen. Opnieuw door tussenkomst van Peugeauto. Ze heeft er een paar jaar mee gereden zonder technische problemen. Vorig jaar vroeg ze of ik iemand wist voor haar auto omdat ze er te weinig mee reed. Dit jaar kreeg ik het idee dat die auto voor Linda Overtoom zou kunnen zijn om in Griekenland de Tour Du Péloponnèse 2017 mee te kunnen rijden. Ik heb haar aan Ëclair voorgesteld en ze konden het meteen goed vinden met elkaar. Dus de deal was snel geregeld. Dit was voor mij de tweede keer dat ik bemiddelde in de verkoop van Éclair. Er werden wat aanpassingen gedaan om haar rally-klaar maken: iets bredere banden, een setje verstralers en een terratripmeter. Na een technische controle en het monteren van een radio was Éclair klaar voor Linda. Ik wens Linda Overtoom veel plezier met haar mooie Peugeot 204.
Edward van Zanten © Barbara de Bruin Na meer dan een half jaar op Marktplaats was het zaterdag dan zover. Cérise is opgehaald door haar nieuwe eigenaar! Een liefhebber uit het oosten van het land.
Ik ben er erg blij om. Niet omdat ik Cérise niet leuk meer vind, integendeel. Maar ze stond maar te wachten totdat ze met ons op stap mocht. Ze leek altijd naar me te lachen. Maar soms leek het ook wel alsof ze me met een licht verwijt aankeek, maar waarschijnlijk was dat mijn interpretatie. Het rijbewijs laat op zich wachten, helaas. En Reinier en ik hebben ook Seize nog die vooral wegens praktische omstandigheden (zij staat voor de deur bij Reinier's huis) eigenlijk in 99 % van de gevallen ons reismaatje was. Vergeten doen we Cérise niet, we hebben veel leuke herinneringen aan haar. Want wat is zo'n Peugeot 204 leuk en qua rijgedrag ook zo verschillend van een Renault 16! Barbara de Bruin © Lars Scheider In de herfstvakantie heb ik samen met een vriend besloten om van het mooie weer te genieten, en dus op tour te gaan met de 204! Niet goed wetend waar we heen wilden, zijn we uiteindelijk voorbij Nijmegen terechtgekomen.
We kwamen langs Persingen, het kleinste dorp in Nederland met een kerk. Een mooi moment voor wat foto's. Alles bij elkaar bestaat het dorp uit 34 huizen, bewoond door 89 personen. De eerste maal dat het dorp benoemd wordt in geschriften is in 1333. Al met al een mooie rit, van bij elkaar zo'n 160 kilometer. Helemaal binnendoor heen, vanaf Culemborg tot voorbij Nijmegen. Maar omdat het al wat later begon te worden toch maar via de snelweg terug naar huis. Lars Schneider © Lars Schneider Een paar weken geleden ben ik samen met een vriend naar Zeeland geweest. Vanwege luxe problemen zijn we met 2 auto’s gegaan! Natuurlijk met Louise en de 106 van mijn vriend. Uiteindelijk zaten beide auto’s ook bijna helemaal vol met spullen, blijkbaar heb je toch veel nodig voor een weekje kamperen. Ondanks de nodige vertraging op de ring Rotterdam, want de Botlektunnel was gesloten, een mooie rit heen gehad. Louise heeft zich goed gehouden in de file, het rode lampje is niet eens aan geweest! Dat heb ik wel eens anders meegemaakt (zie de vorige blog). Uiteindelijk hebben we een erg luie vakantie gehad. Overdag een beetje rondhangen op de camping of het strand en wat boodschappen doen, BBQ'en met mensen die we op de camping ontmoetten en 's avonds uit in Renesse. Ook hebben we een aantal vrienden op bezoek gehad. We tourden een middag rond door de omgeving, om in Burgh-Haamstede een oud kasteel tegen te komen. Nadat we het gevraagd hadden, mocht Louise op de brug voor een mooie foto! De zaterdag van de storm gingen we weer naar huis. Even via de Brouwersdam, om nog wat foto's te maken. Af en toe zag ik helemaal niets meer, door alle regen en het zand dat over de weg woei! Onderweg, zeker het eerste stuk in Zeeland nog, viel het me erg mee hoeveel last de 204 had van de wind. Natuurlijk schudde ze wel, maar de auto voor me kon amper binnen de rijstrook blijven!
Lars Schneider © Lars Schneider Het eerste weekend van mei ben ik samen met een vriend met de 204 (Louise genaamd) naar CILM3 op Autodrome de Linas-Montlhéry geweest. Dit was in de ring Parijs, dus we besloten er maar een lang weekend Parijs van te maken. Al snel werd duidelijk dat het helaas dankzij school niet mogelijk was om 's morgens met de groep van de PCN (Peugeot Club Nederland) mee te rijden naar Parijs. Deze zouden we alsnog zaterdagmorgen treffen bij CILM3. Op de ring Antwerpen ging het al mis. Na zo'n 10 minuten filerijden begon er een rood lampje te branden. Er was mij al bekend dat de koeling niet helemaal in orde is, en dat het lampje te vroeg gaat branden, dus zorgen waren overbodig. Proberen rijwind te vangen en het zou wel goed komen. Helaas bleek dit niet het geval. Na zo'n half uur file kwam er veel stoom onder de motorkap vandaan! Aangezien er geen vluchtstrook was en wij op de linker van 4 banen reden, heb ik de auto maar zo ver mogelijk naar links gestuurd, motor afgezet, gevarenlichten aan en de motorkap open. En dan? Rijkswaterstaat proberen te bereiken via 112 om de rijbaan af te kruisen en je van de weg af te begeleiden, zoals in Nederland? Nee, dat doen ze helaas niet in België. Wel kon er een takel komen à € 500,00. Vriendelijk voor bedankt, we komen op eigen houtje wel van de autosnelweg af. Louise rustig af laten koelen, er was toch nog steeds file om ons heen. Voorzichtig de dop van de radiateur losgedraaid, de 2 flessen koelvloeistof ingegoten die we bij ons hadden. Nog even gewacht en toen toch maar, met te weinig vloeistof, doorrijden. Iets verder bleek wel een vluchtstrook te zijn. De slang naar de radiateur had een scheur, vlak achter de slangenklem. De slang iets korter gemaakt, al het water dat we bij ons hadden erin gegoten en weer rijden! Het leek ons verstandig maar binnendoor verder te rijden, om op die manier Antwerpen uit te komen, want met nog meer file zou het waarschijnlijk weer mis gaan, dachten we. Ook in Antwerpen was het erg druk, dus de auto maar geparkeerd. Daar gewacht tot de drukte leek af te nemen. Om 23:50 uur waren we eindelijk in het hotel. Rond 20:00 uur was de planning. De volgende dag hebben we maar iets uitgeslapen, dat hadden we toch wel verdiend vonden we. Toen we aankwamen bij CILM3, konden we gelijk door het circuit op, wat een timing! Ondanks het weer was het een erg leuke dag, met veel leuke, mooie, klassieke Peugeots. Er was wel een taalbarrière, aangezien mijn Frans middelbare school niveau is, en ik daar geen denderende cijfers haalde. Ondanks dat toch met enkele Fransen leuke gesprekken gehad! 's Middags mochten we nog eens het circuit op. (zie video's!) 's Avonds zijn we met de groep van de PCN uit eten geweest, dit was een erg leuke, gezellige avond! De volgende morgen (zondag) zijn we Parijs ingegaan. Het plan was om de auto aan de rand van de stad achter te laten en verder te gaan met de metro, maar het bleek helemaal niet zo druk, dus waarom gaan we eigenlijk niet met de auto verder de stad in? Al snel hadden we de Eiffeltoren gevonden en tegen de tijd dat we bij de Arc de Triomphe waren, scheurden we al net zo hard mee! We hebben Louise tijdelijk achtergelaten in een klein straatje, om op ons gemak over de Champs-Elysées te wandelen. Vervolgens opzoek naar Montmartre, maar aangezien de 'geliefde' TomTom er voor Antwerpen al mee opgehouden was, hebben we die nooit gevonden. Uiteindelijk maar besloten om te proberen Parijs te verlaten. Daar zijn we zonder TomTom toch anderhalf uur mee bezig geweest. Voordat dat ding gemaakt was, zou Louise geen meter meer rijden! Toen na wat gepruts de TomTom het weer deed, bleken we al bijna buiten Parijs te zijn, zelfs in de richting van het hotel! De volgende dag zijn we op ons gemak tot aan Mons/Bergen, België binnendoor gereden en vervolgens zonder problemen naar huis gereden! Onderweg nog op een dorpspleintje geluncht. Tijdens een korte pauze bij een benzinestation, om even op de kaart te kijken en de ruit schoon te maken, kwam ineens een Brits duo achter ons staan. In een weekend tijd hebben we ruim 1300 kilometer gereden met de Peugeot. Al met al vond ik het een geweldig avontuur, dat veel mooie verhalen en herinneringen heeft opgeleverd! Lars Schneider
© Lars Schneider Route Nationale heeft mij gevraagd om af en toe een blog te gaan schrijven over Louise, mijn Peugeot 204 Break. Ik hoop hier een afwisselende inhoud aan te kunnen geven, van foto's van leuke ritten, hopelijk zelfs van mooie reizen of van het sleutelen.
Twee weken geleden besloten mijn ouders en ik spontaan vanwege het mooie weer een stuk te gaan rijden met de Peugeot. Wat rondgereden op leuke landweggetjes in een omgeving die vlakbij was, maar waar we eigenlijk toch nog nooit geweest waren! Lars Schneider Lees ook over Louise in de rubriek La Vôtre. |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
Alles
Archives
April 2020
|
