 Iedereen die weer heeft meegebouwd aan en meegenoten van Route Nationale: hartelijk dank! Een goed en gezond 2016 gewenst en Bonne Route.
Henri Vermeer | Route Nationale
0 Comments
© Barbara de Bruin Na meer dan een half jaar op Marktplaats was het zaterdag dan zover. Cérise is opgehaald door haar nieuwe eigenaar! Een liefhebber uit het oosten van het land.
Ik ben er erg blij om. Niet omdat ik Cérise niet leuk meer vind, integendeel. Maar ze stond maar te wachten totdat ze met ons op stap mocht. Ze leek altijd naar me te lachen. Maar soms leek het ook wel alsof ze me met een licht verwijt aankeek, maar waarschijnlijk was dat mijn interpretatie. Het rijbewijs laat op zich wachten, helaas. En Reinier en ik hebben ook Seize nog die vooral wegens praktische omstandigheden (zij staat voor de deur bij Reinier's huis) eigenlijk in 99 % van de gevallen ons reismaatje was. Vergeten doen we Cérise niet, we hebben veel leuke herinneringen aan haar. Want wat is zo'n Peugeot 204 leuk en qua rijgedrag ook zo verschillend van een Renault 16! Barbara de Bruin © Kees-Jan Smit De werkzaamheden aan mijn DSpécial vorderen gestaag. Vorige keer berichtte ik nog over de lijst met kleine klusjes die aan de auto gedaan moesten worden, daarvan kunnen we er inmiddels al een heleboel wegstrepen. Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen, maar soms is een klus zo gespecialiseerd dat ik professionele hulp inschakel. De twee nieuwe voorbanden monteren en balanceren bijvoorbeeld, dat kan ik niet zelf. En de remschijven slijpen ook niet. Beide klussen zijn dus door garages gedaan.
De ooit witgeschilderde velgen opknappen was een klus waar ik al sinds de aanschaf zin in had. Mijn DS heeft de kleine wieldoppen zodat je relatief veel van de velg ziet. De velgen van mijn DS waren af-fabriek de Citroënkleur AC140, wielengrijs. Een lichte maar toch warme grijstint. AC140 is mooi, het is zelfs mooi als het door de tijd mat geworden is of zelfs als het vliegroest heeft. Dat de klakkeloos wit geverfde velgen weer grijs moesten worden is voor mij dus een no-brainer. Het eerste wiel heb ik als uitprobeersel opgeschuurd, netjes afgeplakt en in de primer gezet. Wat ik niet had verwacht is dat die primer reageerde met de witte verflaag die er onder zat. Vriend Jorn raadde mij aan om rode ijzermenie als grondlaag te gebruiken en dat werkte perfect. Daarna met een kwast aflakken in AC140 dat ik had laten mengen als schilderverf. Dat vonden ze wel raar bij de autolakkenwinkel (want ze mengen eigenlijk alleen maar spuitverf en dat is veel dunner), maar ze hebben een prachtige dikke verf voor mij gemaakt. Met de kwast zet ik het snel en zo dik mogelijk op, zonder zakkers te krijgen, dat is de kunst. De andere wielen kregen daarna dezelfde behandeling. Het resultaat is fraai! Als je goed kijkt zie je wel dat de laklaag niet zo strak is als bij gespoten velgen, maar het zou mij verbazen als het iemand ooit opvalt. Omdat de voorwielen er toch af waren, kon ik mooi de gelegenheid gebruiken om het hele voortrein door te smeren. Fusees, assen en de ophangingspunten van de draagarmen kregen de vetspuit op bezoek. Ook kun je dan meteen wat kleine dingen meepakken, even een rubber goed op zijn plek zetten, een loshangende kabel weer vastzetten, een schuifstekkertje schoonmaken, dat soort dingen. Het stelt niet zoveel voor, maar met al die kleine klusjes ben je zo weer een uurtje verder. En - ook niet onbelangrijk - voor de niet zo ervaren DSleutelaar geeft het een enorm gevoel van voldoening, alsof je goed bezig bent en kennis van zaken hebt. Gelukkig kan ik ook heel hard om mijzelf lachen op dat soort momenten. De CX-stoelen heb ik er uit getrokken en aan een CX-specialist gegeven. De originele DS voorstoelen heb ik teruggezet en die staan prachtig. Het skai heeft echter wel de neiging om in repen te scheuren, mijn voorstoelen zijn daar het bewijs van. Ook is de vulling versleten, voor nu is dat niet heel erg want ik ben twee meter lang en zit nu lekker laag. De achterbank had een flinke scheur op de bovenkant van de leuning, maar bij het magazijn van de DS club vond ik een heel exemplaar. Een beetje vies was hij wel toen hij uit de stapel met banken tevoorschijn kwam, maar na een flinke schoonmaakbeurt stond er toch weer een pracht van een leuning. Voorstoelen hadden ze helaas niet, maar ik heb nog een ander lijntje uitstaan daarvoor. De bekleding van de C-stijlen, de zogenaamde ‘oortjes’ zoek ik ook nog, die vind ik ook vast wel ergens. Ik vind het wel leuk om de interieurdelen bijelkaar te sprokkelen. Een nieuw interieur kan ook, die zijn zo te bestellen op het internet, maar dat is niet de sport. Mijn DS knap ik budgetvriendelijk op en dan moet er wat meer gezocht worden op zolders en in loodsen naar gebruikte maar goede delen. Het leuke daarvan is dat je op gekke plekken komt en leuke mensen leert kennen. Bij het clubmagazijn nam ik ook alle benodigdheden mee om de kleppen te stellen en de olie te verversen, maar dat is voor een volgend blogje. Kees-Jan Smit © Thorvald van der Westen De laatste mooie dag van het jaar: 25 oktober 2015. Op initiatief van Lars Schneider, Hendrik Helweg en mijzelf hebben wij met naasten en vrienden een mooie naajaarsrit georganiseerd. Ik had Lars slechts één keer ontmoet, en Hendrik kende ik helemaal nog niet. Zo leek het ons een leuk idee elkaar en elkaars auto's eens te leren kennen.
In de eerste instantie zouden wij met ons drieën aansluiten voor een rit door de gemeente Ronde Venen in Utrecht. Dit zijn Abcoude, Baambrugge en Breukelen en omstreken. Een mooie omgeving. Al snel sloten mijn ouders en mijn jongere broer aan met de bordeauxrode Peugeot 404 van mijn moeder (welk ik spoedig in een nieuwe blog aan u voorstel). Mijn vriendin was met mij meegekomen. Ook voegde mijn goede vriend Frans Schwarzwalder en zijn vrouw, met zijn metallic groene(vert d’argent) Peugeot 504, zich toe aan de colonne. Ook Hendrik had zijn ouders meegenomen met een lichtgroene Peugeot 203. Hijzelf reed met een donkergroene Peugeot 404. De auto's van Lars en mij zijn u als lezer van Route Nationale wel bekend. De start was het parkeerterrein van een supermarkt in Breukelen. Hier hebben we gewacht tot iedereen aanwezig was. Tijdens het wachten kon niemand de verleiding weerstaan andermans auto uitvoerig te bekijken en te bewonderen (Dit duurde zelfs tot ná iedereen aanwezig was, als gevolg van de liefhebberij). De rit ging van start; opzoek naar een mooi plaatsje voor wat koffie en thee. Het plan van de rit in de Ronde Venen bleef niet ongewijzigd. We zouden via de mooie wegen afreizen naar de Lage Vuursche. Dit was met een colonne van zes auto's op sommige plaatsen een aardige onderneming. De landweggetjes waren dusdanig smal dat tegemoetkomend verkeer flink moest uitwijken. En om dan de colonne compleet en aansluitend te houden… Aangekomen in de Lage Vuursche zijn we met ons allen opzoek gegaan naar een hapje en een drankje. Dit is een pannenkoekenrestaurant geworden, iets waar er in het dorp geen gebrek aan was. Hier hebben we lekker gegeten en onze gedeelde hobby uitvoerig besproken. Na een voldane dag is iedereen vol verhalen op huis aan gegaan. Thorvald van der Westen |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|