|
© Milan van Lange Hoewel het winterse weer niet ideaal is voor stokoude Franse auto's, kon ik het toch niet laten mijn trouwe Peugeootje 403 even uit te laten in het winterse landschap. Het leverde (gelukkig!) geen vieze auto op. Wel een paar mooie plaatjes die doen denken aan de tijd dat auto's van deze leeftijd nog echt gebruikt werden om kilometers mee te maken, weer of geen weer.
Milan van Lange
0 Comments
© Mark Hidding Vorige week het verhaal over de HY Boucherie, vandaag andere trouvailles onderweg.
Overigens was het ook in Frankrijk prachtig nazomerweer tijdens deze driedaagse trip. De bomen in de Creuse droegen nog volop blad in mooie herfstkleuren. Volop zon en 18 of 19 graden. Heerlijke kilometers via de Route Nationale vanaf Montlucon, via Evaux-les-Bains (om een DS Ambulance te bekijken) en Eymoutiers (voor een DS19 uit 1963) naar Riom-es-Montagnes. Volop sneeuwstokken in de berm, maar sneeuw was gelukkig alleen te zien op de bergtoppen om ons heen. Via de N7 en de A77 weer teruggereden richting huis. Wat zagen we onderweg: de Simca Chambord (of was het een Versailles?) kwam helaas voorbij toen de camera niet in de buurt was. Dit gold ook voor een Renault 12 Break en enkele 2CV’s. De andere auto’s uit vervlogen tijden hebben we zoveel mogelijk gefotografeerd. Mark Hidding  © Kees-Jan Smit Na momenten van twijfel die ik snel wegdrukte was opeens, op een doordeweekse zaterdagochtend, de harde uitspraak daar: hij mag misschien maar eens naar iemand anders. Baf! Knal! Daar lag het, ik schrok er zelf van dat ik het gezegd had. Over wie hebben we het hier? Over mijn Break.
Mijn Grote Citroën staat voor de deur en moet altijd bedrijfsklaar zijn. Dat is de voorwaarde. Daarom laat ik 'm ook zo maniakaal onderhouden. Mijn Kleine Citroën (de 2cv) is een hobby-auto, daar rommel ik af en toe wat aan en soms staat 'ie een maand in mijn piepkleine schuurtje met de spatborden er af. Dat geeft niet. Bij de Grote kan dat niet, die staat buiten en moet het zoals gezegd altijd doen. In augustus stortregende het zowat de hele maand, ik reed rond in de Break met beslagen ramen en keek toe hoe hij altijd maar in de regen stond. Een triest beeld. Een grotere schuur waar 'ie zou passen zou ideaal zijn, maar daarvoor moeten we eigenlijk eerst een ander huis hebben. Toen kwam het idee dat het misschien tijd was voor een pauze want dit is niet de manier waarop ik geniet van zo'n mooie DS. Ik kreeg veel reacties en ook wel wat biedingen op de advertentie, maar er was niemand die écht voor de auto viel. Op de valreep voor de winterstalling kreeg ik een mailtje van mensen die eigenlijk al twee jaar mijn Break zochten. Hij zocht naar bouwjaar 1968 en zij wilde graag een zachtgele. Toen ze kwamen kijken zag ik het meteen, zij waren de mensen waar mijn Break op had gewacht. Ze snapten 'm en waren meteen net zo verliefd als ik drie jaar geleden. En zij hadden inderdaad die grote schuur waar 'ie fijn in kon staan. Dus mijn 1968 ID19 FA Break Ambulance mocht met hun mee. Toen ze de straat uit reden met mijn, nee hun Break was het wel even slikken… wat een ontzettend mooie auto is het toch. 10 jaar en 200.000 kilometer heb ik DS gereden. Eerst 7 jaar een DSuper5 en daarna 3 jaar de Break. Ik heb in die tijd ontzettend leuke mensen leren kennen die nu gelukkig ook heel goed reageren en zeggen dat als ik de DS mis, ik in hun auto mag meerijden. Ik blijf ook gewoon lid van de DS Club en als ik mijn grote schuur heb zal er weer een Snoek komen. Ik droom van een zeer oude en simpele ID19, eind vijftiger jaren. En daar mogen gebruikssporen aan zitten, een DS kan dat hebben want in welke verschijningsvorm ook, de DS blijft in mijn ogen de mooiste auto ooit! Alle lezers bedankt voor het volgen van mijn blog, graag tot ziens op de Route Nationale en als je ooit een beige 2cv6 of een donkergrijze Citroën C5 Break tegenkomt waarvan de bestuurder enthousiast op jouw oude auto reageert, zwaai je dan terug naar me? ;-) Kees-Jan Smit © Mark Hidding Eind november was het weer zover; in het noorden van de Cantal moest een HY Boucherie uit 1954 worden opgehaald. Een originele ombouw van A.E.A.T. uit Neuilly-sur-Seine. De auto moet in ieder geval tot 1967 dienst hebben gedaan; in de lade werden enkele mini-jaarkalenders gevonden uit dat jaar. Rond oud- en nieuw weg te geven aan trouwe klanten voor in de portemonnee.
Na de nodige dienstjaren is de auto met pensioen gegaan. Daarna werd de auto ruw uit zijn slaap gehaald; de auto is gekocht door een lid van de oldtimerclub in Riom es Montagne. Deze heeft de techniek van de auto vrijwel geheel gereviseerd. Het project is op enig moment stil komen te liggen en de HY is in de verkoop gegaan. Met de aankoop van de auto, zal de HY voor het eerst van zijn leven buiten de Cantal komen. Wellicht straalt ze weer zoals in 1954, tijdens de ICCCR in 2016? Mark Hidding Volgende keer het vervolg met meer trouvailles onderweg. |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|