|
© Cars & Travels Deze keer geen autoboek zonder meer. Geen beschrijving van de geschiedenis van de Citroën DS in al haar facetten. Dat is al zo vaak en op zoveel manieren gedaan. D-essays is aangenaam anders. Een verzameling essays waarin de mens de hoofdrol speelt. De mens die geschiedenis maakt mèt en mede dankzij de Citroën DS. Dat wel. In D-essays neemt auteur Adriaan Huigen de lezer als DS-passagier mee langs wegen van jeugdherinneringen, vakanties, rallysport, vriendschap, geschiedenis, muziek, cultuur, wielersport, familiebanden en liefde. Het boekwerkje heeft een bescheiden formaat en een sobere lay-out met enkele zwart-wit foto's. Voor de tekst is vaak maar een deel van de pagina’s gebruikt. Alsof er ruimte is vrijgelaten voor eigen herinneringen, gedachten en dromen. De auteur is er wonderwel in geslaagd van D-essays vooral een boek met persoonlijke verhalen te maken, die doortrokken zijn van Citroën DS. In die volgorde. Prettig en sfeervol geschreven in een stijl die je als vanzelf meeneemt. Route Nationale | Henri Vermeer D-Essays - Levensverhalen met de Citroën DS
ISBN: 978-90-9029722-4 NUR-code: 462 Copyright: Adriaan Huigen Omvang: 184 pagina’s Formaat: 15 x 15 cm Uitvoering binnenwerk: zwart-wit Prijs: € 14,50 (exclusief verzendkosten) D-essays is online te bestellen bij uitgeverij Cars&Travels via bookshop.carsandtravels.nl
0 Comments
© Gerco Vasse Het is donderdag na Pasen, als ik een sms van Mark krijg. "Heb je volgende week zin en tijd om drie dagen naar Frankrijk te gaan? Ik moet wat auto’s ophalen". Na wat afspraken verzet te hebben, kan een week later de reis naar Frankrijk aanvaard worden.
Eerste stop is in Meaux, waar voor een collega een auto bekeken wordt. Verbazingwekkend wat er achter een deur van een hal in Frankrijk kan staan.. Na bij een particulier nog wat onderdelen bekeken te hebben, zetten we koers naar de Dordogne. In de buurt van Figeac gaan we vanavond een originele Citroën D-Spécial bekijken. Klantvriendelijk als hij is, heeft de Fransman geen zin om een paar auto’s te verplaatsen. De volgende morgen dan maar. De kleur is Gris Kandahar. De Citroën is van zijn vader geweest, die haar in 1985 kocht en haar als zondagse auto gebruikte. Door de week had hij een Peugeot 404… Hoe treffend is het kaartje dat in de DS ligt. 'G. Vaysse', maar één letter verschil met mijn eigen naam. De koopt wordt na wat verrassingen toch nog gesloten. Voor een Renault 5 Turbo is geen plek meer op de remorque. De auto wordt op zijn Frans naar buiten gereden: reservetank op de motorkap, laag aan de grond op de trailer. Het volgende doel is HY-onderdelen. Ondertussen is er genoeg te zien in dit deel van de Dordogne. Van verlaten garages tot halve autosloperijen. De onderdelen kunnen mooi in de bak van de onlangs aangeschafte Citroën Jumper. Na een bandenwissel zetten we koers naar een museum, waar een eerder aangeschafte Citroën GS Pallas 'verzekerd' werd. Zoals een goed Citroën betaamt, is het starten/lopen en koers naar het noorden. De voormalige eigenaar meldt nog even dat dit de grootste reis van de afgelopen jaren gaat worden. Het GS-je geeft, behalve wat kuren met de plafonnière, bougies en overloop benzintank, geen krimp. De Jumper kreunt en steunt intussen onder de last van een paar versnellingsbakken, HY-paarden en nog wat van dat kleine spul. Vrijdagavond zijn we weer thuis. Het kon mooi even, zo voor het weekend. Gerco Vasse © Gabi Bertram Deze wandeling noemen wij de 'blauwe auto route', ongeveer een kwartiertje lopen vanaf ons huis. Momenteel een hele mooie wandeling met alles wat groeit en bloeit in de berm, inclusief de gele brem. De blauwe auto ligt bij een open plek en al naar gelang hoe het licht van de zon valt, ziet het er wel eens een beetje spooky uit. Op de open plek zijn ook nog sporen van een kampvuur en lege flessen terug te vinden, maar wij zijn er nog nooit iemand tegengekomen. Helaas is ook van deze Simca 1100 niet meer veel over. Het is wel de eerste auto waar de nummerplaat nog op zit. En wat men met die houten balk met kettingen in de achterbak van plan was? Gabi Bertram Le Connaisseur: Mike Schellekens over de Simca 1100 VF 2
Velen zien de Volkswagen Golf als de eerste moderne auto, met een derde of vijfde deur, voorwielaandrijving, dwarsgeplaatste motor, compact en ruim, leverbaar in veel verschillende uitvoeringen van kaal tot luxe en van braaf tot heel erg snel. Maar die Golf kwam pas in 1974, en Simca had zoiets al in de aanbieding sinds 1967... Zo was er ook een bestelversie met verhoogd dak, de 1100 VF 2. En zo eentje zien we hier aan de rand van het bos. Dit is een exemplaar van modeljaar 1975-79, met de nieuwe deurklinken maar wel nog met de oude naam Simca. Want vanaf juli 1979 werden ze verkocht als Talbot (en voor de volledigheid: in het Verenigd Koninkrijk werden ze tussen 1976 en 1979 verkocht als Dodge, daarna nog een paar jaar met Dodge-badges ook al was het intussen ook daar officieel een Talbot geworden). In Nederland reden er een hoop van rond voor de PTT, in grijs, groen en rood. En ook V&D had een flinke vloot van deze VF 2's in gebruik. Ruim 40 jaar geleden heb ik regelmatig met een witte VF 2 van kennissen gereden. Ik herinner me dat het heel redelijk reed (voor een besteller), makkelijk te bedienen was, maar dat de motor erg rauw klonk. Misschien is dat rauwe van de motor de oorzaak dat 'men' pas bij de Golf dacht dat er een nieuw hoofdstuk in de autogeschiedenis was aangebroken... Mike Schellekens © Gabi Bertram Mijn naam is Gabi en ik woon sinds een paar maanden in Frankrijk in de Auvergne. De liefde voor Frankrijk heeft lang in de ijskast gelegen maar is in 2011 volop opgebloeid en houdt sindsdien stand. Mijn hobby’s zijn o.a. reizen, geschiedenis en fotografie. Ons gehucht telt acht huizen. Drie zijn permanent bewoond, eentje is vervallen en de andere huizen worden als tweede huis gebruikt. In de naaste omgeving van ons huis kunnen we kiezen uit zeven wandelpaadjes die of naar een bos leiden, of naar een ander gehucht. Aangezien onze hond graag wandelt, moeten wij wel mee. We proberen dan ook iedere dag op zijn minst een klein wandelingetje te maken. Eén van de eerste wandelingen liep langs het vervallen huis. Na navraag zijn we te weten gekomen, dat dit het geboortehuis van onze 70 jaar jonge buurvrouw is en ongeveer 40 jaar leeg staat. De eerste keer hebben we de auto's in de tuin helemaal niet opgemerkt en bij ongeveer de derde keer langs wandelen hebben we pas gezien dat er twee auto's lagen. Ik dacht eerst even aan een soort 'gangster-limousine', zoals in de oude Amerikaanse films en aan een Kever. Meteen daarna denkend dat het vast geen buitenlandse merken zullen zijn... Nieuwsgierig geworden, heb ik helaas tot het voorjaar moeten wachten totdat de begroeiing en de gemene bramenstruiken met nog gemenere doorns het toe lieten om naar beneden te klimmen en te kijken om welke merken het gaat. De auto's zijn een ruïne, maar op de grill staat nog heel gaaf het Simca-embleem... GFA Simca Nanterre. Heel even opgezocht en volgens Google een auto uit de jaren '40. Hoe die er in volle glorie heeft uitgezien? Geen idee... Wat het vervallen huis betreft: laatst liepen we er voor de zoveelste keer langs en zagen opeens een kommetje in de berm liggen. Heel vreemd, tig keer langsgelopen en nooit eerder gezien maar misschien door de vele regenval van de laatste tijd uit de tuin gespoeld? Dit intrigeert me enorm en ik zou zo graag de zijdeur (zie foto) eens willen openen... Natuurlijk hebben we nog veel meer oude autowrakken gevonden tijdens onze wandelingen, maar daarover een volgende keer. Gabi Bertram Le Connaisseur: Mike Schellekens over de Simca 8
Dromerig ligt daar een Simca 8-1200 zijn leven en zijn ontstaansgeschiedenis te overdenken. In 1937 kwam Fiat met een meer gestroomlijnde en iets sterkere opvolger voor zijn hoekige Balilla 4M: de 508 C Balilla, al vlug Balilla 1100 genoemd. Net als zijn voorloper had dit nieuwe model bijzondere deuren, want er was geen B-stijl en de achterdeuren gingen 'verkeerd om' open. Daardoor had je als je beide deuren opendeed een heel erg ruime toegang tot het interieur. Een paar weken na de introductie in Turijn kwam het model in Frankrijk tijdens de Salon van oktober 1937 als Simca-Fiat 8 op de markt. Behalve de opschriften is de Simca eigenlijk identiek aan de Fiat, zoals een vroege Lada 1200 identiek was aan een Fiat 124. Grappig is dat de naam 8 eigenlijk helemaal niet klopt, je zou 6 verwachten omdat het een 6CV was. Maar "Simca Huit - Simca vite" was een mooie reclameslogan, en met de pittige motor en de vierversnellingsbak leken de prestaties ook meer op die van een 8CV. Ook de onafhankelijke Dubonnet-voorwielophanging draagt daartoe bij, ook al blijft de starre achteras nogal primitief. Als in 1939 de Fiat een andere, spitse neus krijgt en de naam 1100 A, verandert de Simca niet, alleen de naam Fiat verdwijnt van de opschriften. Kort na de oorlog staat er ineens GFA bij het logo. In het Plan Pons, dat de wederopbouw van de auto-industrie moest regelen, is onder meer besloten dat een aantal automerken moet samenwerken. Zo gaat Simca in de Générale Française Automobile samen met de luxe merken Delahaye en Delage en met de vrachtwagenmerken Unic, Bernard en Laffly. Eind 1949 komt er dan eindelijk ook bij Simca een face-lift, en kort daarna een opgeboorde 1200 motor. Bij dit nieuwe model vind je een bollere en kleinere grille, roostertjes op de zijkant van de motorkap, dikkere bumpers met bumperrozetten en, niet onbelangrijk, een bol kofferdeksel dat nu van buitenaf toegang geeft tot de bagageruimte (voordien moest je de bagage over de neerklapbare achterbank wegstouwen). In de loop van 1951 wordt de 8-1200 dan geleidelijk opgevolgd door de Aronde, die technisch vrijwel gelijk is maar die een veel modernere pontoncarrosserie heeft. Mike Schellekens |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|