|
© Lars Schneider In de kerstvakantie heb ik met Thorvald afgesproken. Het plan was om in de 204 een electrische fan te gaan plaatsen. Dit omdat ik de 204 graag wil meenemen op buitenlandstage, maar niet weer de koelingsproblemen wil krijgen als met de rit naar Parijs.
Om 10 uur hadden we bij Thorvald thuis afgesproken, en omdat ik nog nooit in Alkmaar geweest was, vertrok ik al om 8.15 uur, wat voor een student in de vakantie voelt als midden in de nacht ;).Na in Alkmaar een verkeerde afslag genomen te hebben, kwam ik tegen 10 uur aan bij Thorvald. Na de koffie moest het eerste klusje van de dag gedaan worden: een koelkast naar de milieustraat brengen. Deze ging zonder problemen in de laadruimte van de 204! Vervolgens door naar een sloperij. Na veel auto’s bekeken te hebben, besloten we de fan van een 205 te gebruiken. Dit omdat de fan aan de voorkant van de radiateur geplaatst was, en de 204 daar ook de meeste ruimte heeft. Terug bij Thorvald werd de 204 de werkplaats in gereden, werd de grille losgemaakt van de auto en al het overbodige kunststof van de fan afgezaagd, zodat we deze passend konden krijgen. We hebben een aantal bevestigingspunten uitgezocht: bovenaf vanaf de steun van de radiateur, onderaf vanaf de bevestiging van de radiateur, en vanaf de zijkant… Nadat de fan geplaatst was zei Thorvald "Ik heb eigenlijk helemaal geen verstand van elektriciteit". "Ik ook niet" was daarop mijn reactie. Na een telefoontje werd het toch duidelijk hoe we het moesten gaan aanpakken ( Bedankt Hendrik!). Van het kunststof dat we van de fan afgehaald hadden, maakten we een paneeltje voor de schakelaar van de fan. Voor het mooie hebben we de schakelaar van de mistlichten er ook opgemaakt. Stroom van de schakelaar hebben we uit het tellerhuis gehaald, daar zat een loze stekker (voor extra accessoires?) We hebben een relais geplaatst en een zekering in draad. Stroom voor de fan haalden we vanuit het zekeringenkastje. Toen we eindelijk klaar waren met alles, was het al rond 11 uur 's avonds! Wat waren we trots, dat het ons eindelijk gelukt was! Na wat drinken en overleg besloten we toch naar huis te rijden vanwege verplichtingen de volgende dag. Ik was de wijk nog niet uit, of de telefoon ging: "Kom maar even terug! Je achterlichten doen het niet". Wat hiervan de oorzaak was, is ons niet duidelijk geworden. Maar na wat gepruts met stekkertjes en zekeringen deden ze het plots weer! Inmiddels was het bijna 12 uur en vertrok ik door een donkere nacht naar huis.. Lars Schneider
0 Comments
© Fred Hellinga Sinds mei 2013 was het een tijd stil rond de Spaanse Dyane 6. Onlangs heb ik haar van Mijdrecht naar Beek (L) gebracht. Na jaren stilstand door werkzaamheden in het buitenland, kan ik eindelijk aan de slag met het opbouwen en rijdbaar maken van de auto bij een vriend en Dyane-kenner. Ik heb er veel zin in!
We werken van achter naar voor en beginnen met de bumpersteunen. Het Spaanse klimaat heeft de auto goed geconserveerd. Er is geen roest te bekennen. De rode meniekleur werd destijds in de Spaanse Citroënfabriek in Vigo gebruikt. Fred Hellinga © Lars Schneider Vermoedelijk door een slecht verholpen schade in het verleden had de 204 aan de onderkant ter hoogte van de achterbumper wat last van de roest, wat kleine gaten en krokante randjes. Bij een kennis mocht ik zijn werkruimte gebruiken om dit op te gaan lossen. Van tevoren al tot de conclusie gekomen dat de tank er onderuit zou moeten. Die moest voor het gemak dus bijna leeg zijn.
De avond tevoren heb ik de auto voorbereid op het koude weer (het was halverwege november). Wintergrill erop, antivries ruitenvloeistof erin, etcera. De volgende morgen op mijn gemak naar Breda (waar ik op school zit) gereden. Vanwege de ochtendspits rustig aan gedaan, voornamelijk op de rechterbaan. Haast is nergens voor nodig. 's Middags naar Gerrit gereden (ongeveer halverwege naar Breda, vanaf mijn woonplaats) om te beginnen. Aan het einde van de dag waren de wielen er onderuit, lag de bumper eraf, de tank er onderuit, de uitlaat losgemaakt en een begin met het schoonkrabben gemaakt. 's Avonds ben ik per DS Pallas met halfautomaat naar het station gebracht. Dat rijdt ook erg mooi! Langzaamaan kwam er steeds meer roest tevoorschijn. Vooral toen we met een luchthamer wat lastige stukjes aan het verwijderen waren, vielen de gaten er in. Helaas was tijdens het slijpen een kabel van de verlichting doorgehaald, dat werd ook weer gerepareerd. Uiteindelijk is er over de hele breedte van de achterzijde een nieuw stuk ingezet. Ook aan de buitenzijde waren gaten verschenen, dus ook dat stuk kaalgemaakt, in de polyester gezet en met bodyschutz gespoten. Omdat ik toch bezig was, heb ik besloten ook de wielkasten maar kaal te maken, om te zien wat daar te voorschijn zou komen. En daar bleek een vorige eigenaar over de gaten heen anti roestmiddel gespoten te hebben. Dus ook daar kwam helaas wat meer te voorschijn dan ik had gehoopt. Ook de slotplaten bij de achterportieren hebben we aangepakt, omdat ook daar het roestspook al op visite was geweest. Dit moet nog wel een keer gespoten worden. De onderzijde van de auto hebben we in de undercoating gespoten. Lastige hoekjes waar we met de verfspuit niet bij konden komen heb ik thuis gedaan met een spuitbus tectyl met een slang eraan om er bij te kunnen komen. De dorpels en de wielkasten ga ik maar een andere ronde aanpakken. Tussendoor heeft de 204 nog een paar nachten buiten onder een overkapping gestaan, omdat er een ander project in de werkplaats afgehandeld moest worden. Alles bij elkaar heeft dit project zo'n drie weken geduurd, waarbij ik 3 à 4 avonden per week en de zaterdag bezig geweest ben. Het lassen en spuiten heeft Gerrit voor mij gedaan, dat kan ik (nog) niet zelf. Lars Schneider |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
Alles
Archives
April 2020
|
