|
© Barbara de Bruin In 2015 vierden we dat de Renault 16 50 jaar bestond. De feestelijkheden vonden plaats in de omgeving van de Renaultfabriek in Le Havre. Omdat de omgeving ons goed beviel en we toen te weinig tijd hadden, wilden we graag een keer terug gaan om de streek wat beter te leren kennen.
Afgelopen zomer was het zover. Ons logeeradres was in Honfleur, en van daaruit hebben we onder andere Le Havre met z'n modernistische architectuur, de kuststadjes Deauville, Trouville, Etretat en Fecamp en de Mont-Saint-Michel bezocht. Natuurlijk kozen we zoveel mogelijk fijne 'Routes Touristiques'. Op de terugweg hebben we ook Rouen nog even bezocht. Barbara de Bruin
0 Comments
 Mijn vader was groenteboer en woonde en werkte op de familiekwekerij waar mijn familie sinds 1923 de zware Groningse zeeklei bewerkte om er aardappels, prei, kool in iedere kleur, zoete appels en druiven te kweken. Deze laatste groeiden in mooie ouderwetse houten kassen. De laatste van deze drie kassen is ingestort tijdens de najaarsstorm van 13 oktober 1972, ik weet het nog goed. Het kippenhok, waar al lang geen kippen meer inzaten, verdween door deze storm in het Damsterdiep. De baanderdeuren van de schuur, vol in de wind, werden gestut door een balk die de deuren altijd afsloot. Voor de zekerheid werd de Opel Kadett er met de trekhaak tegenaan gezet. Op de handrem. Ik herinner me nog het gebulder in de schuur, en had het te doen met onze Kadett. Deze Opel in een bijzonder mooie rode kleur werd later ingeruild voor een Peugeot 204, waarmee Peugeot in mijn leven kwam, maar dat is even een terzijde.  Opel komt van de weeromstuit nu ook weer mijn leven binnen, want PSA koopt van General Motors het zieltogende merk. Een eerder in de etalage gezet merk van GM ontving meer liefde, maar wachtte desondanks een roemloos einde, Saab. Helaas had GM hier ook de vingers aan gebrand. “Deze doorstart had best mogen lukken”, denk ik altijd als ik een laatste versie van de Saab 9-5 zie rijden. Dat heb ik nooit bij een Opel, ook al is de Kadett allang ter ziele. Ik werk tegenwoordig in Salland, toch wel bekend als Opelcountry. Ik zie bijna dagelijks, en lees dit inderdaad in 2017, een origineel Nederlandse Opel Rekord (zo’n rechthoekige, nog van voor het Cokebottledesign) in Raalte rijden, een collega rijdt vol trots in de Opel Astra (1994) van zijn reeds lang overleden vader, en bij de terugreis naar Groningen kruisen we steevast een Opel Manta coupé, matzwart gerold, met ONK (Origineel NL Kenteken). Kortom: Wir Leben Opel. Ik heb nooit gedacht dat dit zou kunnen gebeuren, maar het tekent de vitaliteit van PSA. Nog maar kort geleden ging de firma scherp langs de afgrond, maar kan nu alweer strategisch vooruitkijken. Een wereldspeler zijn en blijven, met de technologische uitdagingen van de best wel nabije toekomst? Er zal technologie gedeeld worden, en onderhuids zal het verregaand uit dezelfde mallen komen. Opel, ooit decennia het bestverkochte merk in Nederland. Overal te zien op onze route nationale. Wordt Opel de Skoda van Peugeot, in VW-termen? De tijd zal het leren. Elektrisch rijden is via de Ampera al verzekerd. Hoewel het aandeel daarvan in de bruidsschat nog niet geheel duidelijk is.  Waar de personenwagentransitie bij ons thuis van Duitsland naar Frankrijk heel vloeiend ging, bleef het bij het wagenpark van dienst toch wel Duits. Van Tempo Viking Rapid naar Hanomag. Hanomag werd later overgenomen door Mercedes. En eerlijk gezegd, ik denk dat Hanomag zo’n merk was, dat de kwaliteiten had waarmee Mercedes zich eenvoudig jaren van ontwikkeling kon besparen. Helaas verdwenen dat soort merken vroeger dan altijd, en staat er opeens een ster op de gestoten neus. Mijn vader reed tot op het laatst Hanomag.   Begin jaren tachtig was het voorbij met groenteboeren en vond mijn vader nieuw emplooi in de Natuurkunde, een mooie transitie. De kwekerij werd een ruimte voor volkstuinen. De supermarkten namen de markt over, huisvrouwen werden werkvrouwen. Hanomag werd Mercedes. Opel wordt PSA, en PSA heeft opeens Opel. Het is anders, en het is hoopgevend. Want PSA zit aan de knoppen, in plaats van in de etalage te staan. Nous viverons voitures. Wim Noorman  Auteur en Opel
De internationale NAMAC modelautobeurs in Houten is altijd goed voor een paar uurtjes dwalen en herinneringen ophalen. Zeker de grote oude blikken en kunststof modellen zijn voor deze website natuurlijk interessant. Met hand op de knip en de camera paraat valt er genoeg te genieten. Niet alleen binnen... © Henri Vermeer | Route Nationale ...maar ook buiten op de parkeerplaatsen is er aan nostalgie geen gebrek. Henri Vermeer © Henri Vermeer | Route Nationale
© Linda Overtoom / Johan Overtoom Éclair mocht in het eerste weekend van april oefenen in de heuvels van de Belgische Ardennen. Voorbereiden op de tour in Griekenland en dan heb je heuvels nodig. Veel heuvels, bochten en smalle weggetjes met kinderkopjes als wegdek. Nou, dat is gelukt! Ze heeft even laten zien dat ze ondanks haar leeftijd nog best mee kan komen op andere ondergrond dan de Nederlandse wegen!
Zaterdag ben ik vroeg ingestapt om samen met mijn neef richting België te rijden. Onderweg helaas geen open dak om de zon op onze koppen te laten schijnen, maar regen waar Éclair totaal geen last van had! De omgeving is er niet minder mooi om. Gelukkig hadden andere oldtimerrijders dezelfde gedachten en dus was het een mooie rit met hier en daar een prachtexemplaar, zelfs met open dak. Stoere lui die, oldtimer liefhebbers! Éclair mocht mee naar het circuit van Spa. Daar stond ze te pronken tussen de mooiste auto's die je om je heen wilt hebben! Genieten van racemonsters. Geweldig om dat snelle circuit mee te maken, waar ik echt met kloppend hart de snelheden aanschouwde waarmee er gereden werd. Da's andere koek dan met je auto door de heuvels rijden. De kevers gingen ook nog even knallen. Met al dat geweld om me heen licht blozend toch maar even Éclair vastgelegd met achter haar het bord van het Spa-circuit. Ik ga daar zeker nog een keer heen! Het maakt me niet uit welke auto er scheurt, maar ik zal ooit een rondje meerijden. Het echte autorijden!!! Verder heerlijk de hele dag gereden, skills bijgeleerd en vooral gevoeld hoe Éclair behandeld wil worden tijdens steile hellingen en leren afremmen op de motor. Wel zo handig wil; ik niet meteen mijn remschijven kapotrijden straks! Het oldtimer rijden blijft nog wel wennen. Ik ben nog iets teveel bezig met alles binnen in de auto in plaats van wat er op de weg gebeurt. Dat leverde me een paar hachelijke situaties op. Gelukkig beschik ik over een groot scala aan engeltjes, die niet van mijn zijde wijken. Zo kwam ik er ook nu zonder schade uit. Oeff!! Na een goede nachtrust de volgende dag nog meer bochten en hoogtes. Eerlijk gezegd heb ik best wel eens mijn wenkbrauwen gefronst: ik hoop dat ik het er in oktober goed vanaf ga brengen. Maar ik heb nog wat tijd. Het komt allemaal vast goed! Wat een ontzettend mooi gebied om door te rijden, die Belgische Ardennen. Schitterend om de dorpjes te doorkruisen en vooral om de mensen te zien, die allervriendelijkst omkijken en meegenieten van Éclair, die rustig haar weg zocht. Op de terugweg naar huis reden we met het dakje open. Met de zon op je gezicht en de zonneklep die alle wind tegenhoudt. Wie doet je wat! Onderweg hadden we veel bekijks. Sommigen houden even gas in om te kijken naar het prachtige figuurtje van Éclair. Dat maakt oldtimer rijden leuk! Vooral als Ajax gewonnen heeft en je een supportersbusje inhaalt, waarvan de jongens voor het raam krachtbundels naar je maken! Ik heb maar even vriendelijk naar ze gezwaaid en gelachen. Die hadden ook weer een leuke dag. Éclair heeft het prima gedaan tijdens de bijna 1000 kilometer die ze gereden heeft dit weekend. Probleemloos. Wat is het ook een Toppertje. Trots dat ik haar mag hebben en ze me haar handvatten aan het leren is. Het komt vast goed met ons! Linda Overtoom © Kees-Jan Smit Omdat we deze kleur nog nooit hebben gehad. Of omdat mijn zus en zwager vroeger zo'n groene hadden. Of omdat je elkaar vroeger mocht knijpen als je deze kleur eend zag. Hoe dan ook, deze eend in de legendarische kleur Vert Bamboo is nu van ons. En ja, dat maakt dat we naast de beige en de rode dus nu drie eenden hebben. Wat veel zegt u? Bwoafff… zeg nou zelf: een eend in zo'n kleur laat je toch niet staan?!?
Hij is afkomstig van vriend Maarten, die over gaat stappen op een Renault 4 bestel. Mijn eerste DS kocht ik ook van Maarten en dat was een prima wagen, dus reserveer ik de eend ongezien. Een paar dagen later ga ik met de trein naar Tilburg en rij ik met de groene eend terug naar Heemstede. Maarten heeft nog even een verse apk er op gezet en de tank volgegooid voor me dus ik kan zo in één keer naar huis rijden. Wat een topper! Vaartje tussen de 110 en de 120, deze eend rijdt subliem. Snel en stil, nou ja… voor een eend dan hè. Met een eend heb je altijd wel bekijks, maar met een groene eend is het aantal duimen omhoog ongekend. Ook nu ‘ie hier een weekje op de oprit staat zie ik dat mensen omkijken naar het autootje. Kinderen reageren altijd blij ("papa, kijk eens wat een 'cute' autootje!") en er zijn uiteraard de onvermijdelijke referenties aan de film Flodder ("hé Sjakie!"). Even googlen op het nummerbord leverde een aantal hits op. Zo leerde ik dat deze eend oa. van Martijn-van-de-besteleendjes is geweest. En tussen Martijn en Maarten is 'ie nog een paar keer van eigenaar gewisseld. Het lijkt of elke eigenaar wat van zijn of haar persoonlijke smaak aan de eend heeft toegevoegd. Opeens heeft ‘ie wieldoppen met sierringen, bestickering, een lichtbeige interieur en als laatste toevoeging: voorstoelen van een BX GTI. Die zitten subliem, maar voor mijn eendbeleving zijn de originele hangmatjes essentieel. Plan is om van deze aangeklede eend weer een lekker basic eendje te maken. Het moet eigenlijk een kleur zijn, waar dan toevallig een eend aan vast zit. De wieldoppen zijn er al af, dat is niet zo moeilijk. De chrome bumpers gaan ook vervangen worden door de gewone grijze exemplaren en voor de chrome koplampen ben ik nog op zoek naar groene. Tevens zoek ik twee achterdeuren en een achterklep in kleur. Mocht iemand het hebben en ze aan mij willen overdoen, stuur maar even een berichtje naar Route Nationale, dan komen we er wel uit. Kees-Jan Smit |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
Alles
Archives
April 2020
|
