Na alle kinderziektes en aanloopproblemen was de Peugeot 402 weer helemaal betrouwbaar gemaakt voor langere afstanden. We besloten om met de Internationale Peugeot Meeting mee te doen, begin mei. Omdat de kruissnelheid van de 402 op 90 kilometer per uur ligt, vermeden we de snelwegen. De afstand van 240 kilometer betekent een reistijd van 4 uur. Als je daar een dag voor uittrekt is dat prima te doen. We reden via Eindhoven naar Weert met een middagpauze in Maastricht. We waren een dag eerder vertrokken, maar op donderdagmiddag is het ook gewoon druk aan het Vrijthof . Het was fris en zonnig, dus lekker op het terras buiten wat gegeten. Na ons vertrek begon het een beetje te regenen. Hoe verder we richting Houffalize reden, hoe harder het ging regenen. De wissers van de 402 werken niet zo best. Daarom had ik de ruiten behandeld met Rain-X. Zodoende houd je toch zicht zonder de wissers te gebruiken. Rond 4 uur 's middags kwamen we aan in Hotel Vayamundo, schitterend gelegen in de Ardennen. Het welkomstcomité van de Peugeot Club België alias 'de gele hesjes' (ze hadden de gele jassen en truien al klaar voordat de gele hesjes in Frankrijk begonnen) stond alle gasten netjes op te wachten voor informatie en een welkomstwoord. Het toeval wilde dat we kamernummer 402 kregen. Vrijdag 3 mei kwamen de meeste van de 145 Peugeots naar het Hotel. De bouwjaren varieerden van 1905 tot 2018, dus bijna alle types en soorten waren aanwezig. De Peugeot Type 49 was de oudste. Een schitterend model en helemaal top gerestaureerd. Voor de parapluhouder was zelfs een nieuwe mand gevlochten. 's Avonds was er een buffet voor alle hotelgasten. Zaterdagochtend mochten we om 9 uur starten. Het was fris en nat buiten. De reis ging naar de Grotten van Han, een mooie tocht van ruim 76 kilometer. Het werd kouder en kouder. Gelukkig hadden we een werkende kachel aan boord, die het aangenaam maakte. De temperatuur daalde tot 3 graden onder nul en de omgeving werd steeds witter. Het had die nacht hier en daar gesneeuwd. Dat leverde sprookjesachtige taferelen op. Het was echt geweldig; de sneeuw op de takken van de bomen had sommige stukken tot een tunnel omgetoverd. Bij de Grotten van Han hebben we heerlijk geluncht. Sommigen die alleen open reden, zoals de Torpedo, konden weer op temperatuur komen. Na het bezoek aan het wildpark volgde etappe 2, een rit van 65 kilometer naar Mont. Daar kregen we een drankje van het feestcomité. Het was, ondanks het weer, een mooie route tussen alle bergen en heuvels. Zaterdagavond was de feestavond met als kledingvoorschrift stadskleding. Er zat een DJ op een Peugeot Triporteur (driewieler) die was omgebouwd tot DJ-tafel. LP-muziek zorgde voor de juiste sfeer. Een avondvullend programma met veel wijn en lekker eten. Zondagochtend stonden we vroeg op. Om 8:45 uur vertrokken we richting Bastogne. Niet voor de koekjes, maar voor het War Museum. Indrukwekkend op 5 mei. Via een headset werd het verhaal van de oorlog verteld door vier personages. Verschillende decors zorgden voor de beleving van het gevoel van toen. 's Middags genoten we in een grote tent van een heerlijke barbecue en een koud- en warm buffet. De IAPM 2019 zal als een '4 jaargetijdenrit' de boeken in gaan. We hebben alles meegemaakt: zon, sneeuw, regen, kou en warmte. Maandagochtend reden we weer rustig huiswaarts. Al met al reden we 700 kilometer met een gemiddeld verbruik van 1 op 12. Er ging 1 lamp stuk, een new old stock exemplaar met bajonet aansluiting, waarschijnlijk door het hobbelige wegdek. Verder was de 402 redelijk tot acceptabel waterdicht. We blikken terug op een mooi evenement in een prachtige omgeving.
Edward en Mirjam
0 Comments
Na maanden werken een afspraak gemaakt bij RDW in Veldhoven. Op 1 augustus 2018 mocht ik komen. Dat was best spannend omdat voor de afspraak een wachtlijst stond van 6 weken en we 27 september zouden vertrekken naar Griekenland. De RDW heeft tegenwoordig een speciaal team voor klassiekers. Men was erg enthousiast over de aanpassingen, ook omdat de C02-waarde op 0.3 % stationair stond. Origineel zou dit rond de 6 % zitten. Met een katalysator zou de waarde op 0 % komen. Niet alleen een fijner rijdende auto dus, maar ook veel schoner en zuiniger. De injector is op 1/1000 milliseconde te schakelen. Injector-timing is op 0.1 graad instelbaar per toerental en belasting. Gelukkig een kenteken DZ-60-35, bouwjaar 30-06-1937. Gewicht 1333 kg. Nu alles afmonteren en testen. Het Fête des Limousines op 2 september 2018 in Vught was een mooie testrit. De auto reed heerlijk. De motor heeft voldoende vermogen. Maar de remmen waren teleurstellend en de stabiliteit bedroevend. Er moest dus nog wat gebeuren. De fuseepennen zaten vrij strak. Die heb ik opgehoond om ze soepel te maken. Een tijdrovende klus. Te weinig honen en de pen zat vast, teveel honen zou speling geven. De remmen heb ik weer bijgesteld. Deze zijn mechanish: gewoon 4 x een handremkabel en 4 trommels. Geen remvloeistof, geen rembekrachtiging. Lekker ouderwets met maat 46 op het pedaal stampen en nòg geen beste vertraging. Dat zou nog wat worden in de Griekse bergen... Na bijna een jaar was de 402 eindelijk klaar voor vertrek naar Griekenland. De auto werd er op de trailer heen vervoerd, omdat het ruim 1400 kilometer is naar Ancona in Italië. Vrijdag 28 september 2018 reden we naar Bologna. Daar hadden we met een hle groep TDP-ers afgesproken om de eerste avond te vieren na een jaar. Engelsen, Amerikanen, Duitsers en Nederlanders. De volgende dat gingen we op weg naar Ancona, om daar de boot naar Patras te nemen. Dat was nog even spannend omdat er die nacht een orkaan over de vaarroute raasde. Onderweg een lekke trailerband, waarschijnlijk door overgewicht en een even hogere snelheid, omdat we door navigatieproblemen verkeerd waren gereden. Samen met Dennis Wijnen, de navigator van de groene Peugeot 504 van Nikos, en Ton Keijser, mijn navigator, wisselden we de band binnen 4 minuten. Er was lichtelijk tijdnood omdat we al wat laat waren vanwege onze toeristische route naar Ancona. We konden meteen aansluiten in de rij om de boot op te rijden. Een boottocht van 22 uur, dus heerlijk relaxen, uitslapen en samen met andere deelnemers eten en drinken. Zondag 30 september arriveerden we in Patras. Eindelijk mocht de 402 zelf gaan rijden: 81 kilometer naar Grecotel Olympia. De auto reed heerlijk. Het dak open, de zon naar binnen en genieten. Rallydag 1: maandag 1 oktober 's Ochtends reden we naar Olympia, waar ooit de eerste Olympische Spelen werden gehouden. De 100 meter ver-springbaan ligt er nog. De GaugePilot werd geijkt en het was weer genieten. Rond 14:00 uur was de eerste officiële start. Vol spanning reden we op redelijk tempo naar de eerste tijdcontrole. Veel bochten en veel bergen. Drie seconden na de opmerking van de navigator dat de achterkant slap voelde, nam het Pilotwiel linksachter afscheid van de auto. We stuurden op 3 wielen richting berm omdat er nog ruim 40 auto's zouden komen. We wilden geen gevaarlijke situatie creëren. Het achterwiel kwam tot stilstand tegen de bumper van een Duitse auto, die daar toevallig geparkeerd stond. Een geluk bij een ongeluk. Voor hetzelfde geld was hij van de helling gegaan en een kilometer of 2 doorgerold. En daar sta je dan op de eerste dag na de eerste rit: GAME OVER. Dat viel erg zwaar na een jaar werken om de 402 klaar te krijgen. Maar na 10 minuten relativeren kozen we ervoor om de auto weer in orde te maken om de rally uit te rijden. We zochten nog anderhalf uur naar de wielmoeren in de berm en vonden er 4 terug. De tapeinden waren ernstig beschadigd, de ankerplaat en remtrommel waren afgeschaafd. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij een Griekse garage in een weiland. We besloten de 3 wielmoeren vast te lassen aan de tapeindjes. We hadden geen tappenset om de draad te repareren, alleen een agregraat en een elektrisch lasapparaat met elektrode. Gelukkig konden we zo dinsdagochtend weer aan de start komen. Rallydag 2: dinsdag 2 oktober De schrik zat er goed in. Het vertrouwen moest terugkomen. We reden door de bergen. Vrij hoog, niemand achter ons en niemand voor ons. Uit het niets een hels kabaal, hartslag 300! Het leek alsof de motor ontplofte, maar we hadden nog steeds aandrijving. Wat bleek: De Griekse luchtmacht was aan het oefenen. Uit het niets kwam 2 straaljagers van achter een berg laag overvliegen. Het kabaal was enorm! Na een tijdje rijden raakten we weer vertrouwd met de auto, de remmen en de motor. We kwamen vermogen tekort om aan de snelheden te komen. Gewicht x helling = langzaam. Maar we hadden niets meer te verliezen, dus dan maar rustiger aan. Rallydag 3: woensdag 3 oktober 's Morgens nog even de kleppen gesteld en alle vloeistoffen gecheckt. Klaar voor de start. Het bergachtige gebied was zwaar voor de 402. Waar we 43 kilometer per uur moesten rijden, kwamen we serieus vermogen tekort. In de tweede versnelling was 35 kilometer per uur haalbaar. Na 2 bochten en 1 helling omhoog lagen we al 9 seconden achter op de te halen tijd. En dan word je boven aan de berg op 9 seconden geklokt. Jammer. Om de motor te sparen, zijn we lekker rustig naar Sparta gereden. Er reed al een hele sliert deelnemers achter ons aan. Na de pauze in Sparta was het alleen maar bergop. Al gauw reden er verschillende deelnemers achter ons. We reden zo'n 6 minuten langzamer dan de bedoeling was. Na al die hoge toeren en vol vermogen vragen, ging er iets mis. Een pingelend geluid bij het gas geven. De temperatuur was goed, oliedruk en olietemperatuur oké, benzine ook prima. We hebben de bougies vervangen, maar het geluid bleef. Om niet alles stuk te rijden, zijn we rechtstreeks naar Monenvasia gereden. We deden 3 uur over 60 kilometer. Als de tweede bougiekabel eraf was, was er geen metaalachtig pingelend geluid meer. Dat waren de laatste meters op eigen kracht in het mooie Griekenland. Teruggekomen hebben we de compressie gemeten. De koppakking bleek er tussen 1 en 2 tussenuit gebrand te zijn. Teveel druk warmte en misschien wat rek op de kopbouten waren de oorzaak. Dat viel dus mee. De APH stuurde een nieuwe pakking en alles was weer in orde. Rallydag 4 en 5: donderdag 4 en vrijdag 5 oktober Donderdag reden we mee met de trailer en de monteur van de TDP. Heerlijk genieten van de omgeving en het mooie weer. Vrijdag hebben we de trailer in Nafplion laten staan omdat we daar weer terug zouden komen. Al met al een geweldig avontuur weer. Maar de eindconclusie: als je een oude dame XTC geeft, moet je er niet mee naar een houseparty gaan. Daar kunnen de heupjes niet meer tegen. Voor de 2019-editie van de TDP hebben we een overschot aan pk’s: de 504 coupe krijgt een Politecnic behandeling van 350 pk. Dus dat wordt weer genieten van een afblazende turbo . Peugeot is dit jaar goed vertegenwoordigd in alle klasses met 6 teams uit Nederland. Edward van Zanten & Ton Keijser © Edward van Zanten | Peugeauto Foto's hieronder van de website https://www.tourdupeloponnese.com/ ©
De techniek Om uit de motor een beter rendement te krijgen, een 2 liter met 55 pk en 1 op 6 is niet bepaald ideaal, heb ik besloten om er een universeel motormanagement op te bouwen. Dit is een ECU die vrij programmeerbaar is. We hebben namelijk 6 sensoren nodig om op het juiste moment de juiste hoeveelheid benzine en vonk te realiseren. Krukaspositie-sensor, inlaattemperatuur-sensor, koelvloeistofsensor, gaskleppositie-sensor, mapsensor en een lambda-sonde. Verder is een mono-point injector, brandstofdrukregelaar, elektrische benzinepomp en een dis-ontsteking gemonteerd. Om alles zoveel mogelijk weg te werken, is de brandstofdrukregelaar in de oude benzinepomp gemonteerd. De bougiekabels lopen via de verdeelkap naar de dis-ontsteking. Hierdoor is er bijna niks te zien van die aanpassingen. De krukassensor meet de omwentelingen van krukas. Er zijn 58 gaten geboord in het vliegwiel en 2 gaten dicht gelaten, zodat de sensor precies weet waar de zuigers staan. De lambda-sonde meet de uitlaatgassen op onverbrande benzine . De 402 had een Co2-waarde van 6 a 7% en nu 0,3%. Dat is gelijk aan een moderne auto. Met katalysator zou de Co2-waarde op 0% uitkomen. De injector is 1000 x per seconde bij te regelen. Hierdoor voel je niets van de aanpassingen. Om meer lucht in de motor te krijgen, is de cilinderkop geflowd. De in- en uitlaatkanalen zijn ruimer gemaakt. Ook is de venturi in de carburateur van 22mm naar 32 mm gegaan. Hierdoor kan er meer lucht in de motor komen. Meer lucht is meer benzine. is meer vermogen. De krukas en het vliegwiel zijn gebalanceerd, de balansblokken gestroomlijnd. De zuigers zijn uitgewogen: op een nieuwe set zat wel 6 gram verschil. De motor is dus niet getuned, maar geoptimaliseerd. Alle aanpassingen zijn uit ervaring en door tips aangebracht. Of alles naar behoren zou gaan werken, moest ik maar afwachten. Het programmeren van de ECU is door Jeroen Bosma gedaan. Hij heeft ook de EFIgnition geleverd. Na alle basiscontroles, zoals benzinedruk, bougie-volgorde en signalen, konden we hem starten. Ook was het geluid verrassend door de zelf gemaakte Abarth-uitlaat met demper. Een mooie diep donkere sound. Na het eerste testritje moest er nog wat gebeuren. De stuurinrichting (fuseepennen), gingen erg zwaar. Hierdoor stuur je in, maar komt de auto niet meer terug rechtuit. Ook de remmen moesten worden nagesteld. De eerste rit was op 2 september naar het Fête des Limousines in Vught. Zo had ik nog 3 weken om alle puntjes op de i te zetten. Ik heb ook een Gauge Pilot gemonteerd voor de Rally in Griekenland. Deze rallymeter is gebaseerd op de oude HALDA tripmeter. Het mooie is dat er ook extra aansluitingen op zitten om olietemperatuur, oliedruk, koelvloeistoftemperatuur, toerental, benzinemeter, voltmeter, snelheid en buitentemperatuur af te lezen. Alle meters zijn programmeerbaar, dus je motor is 100% beveilig. Wel een fijn gevoel na al het werk om de boel heel te houden. De tweede synchromesh-ring heeft zijn beste tijd gehad na 81 jaar. Gevolg is dat er bij het terugschakelen van derde naar de tweede versnelling iets kraakt. Dus automatisch beperk je dat dan: een rotonde pak je gewoon in de derde versnelling. Verrassend is dat met de aangebrachte verbeteringen het koppel met 1300 toeren groot is, genoeg trekkracht om redelijk vlot weg te komen. Hierdoor rijdt de 402 heerlijk en erg soepel en smeuïg . Het vermogen is van 55 pk naar 80 pk gegaan en het verbruik ligt nu op 1 op 10. Het geluidsniveau in de auto is behoorlijk laag en comfortabel. Het open dak biedt een heerlijk vrij gevoel. Al met al is het een geslaagd project geworden. Binnenkort het verhaal over Griekenland
Edward van Zanten Het interieur van de 402 is zo geweldig mooi qua vormgeving, kleuren en lijnen. Bruine velours stof met bruin skai, de matten donkerbruin en de hemel in een lichte tint bruin. Al de metaaldelen zoals dashboard en raamlijsten zijn bruin gelakt. Met een lichte wijzerplaat geeft het een mooi contrast. Alle greepjes, hendeltjes en knopjes zijn in detail vorm gegeven Een soort van Art Deco stijl. De raamslingers en de deurhendels binnen met een soort bakelieten knop, die ook weer een leuk randje hebben. De koehoorns op het dashboard, waar warme lucht uitkomt en die je kan richten op het raam of op je gezicht. Het heeft veel uren gekost om dit interieur weer helemaal in oude glorie te herstellen in oude glorie. Al het houtwerk, zoals frames van banken, deurplaten, dakstijlbekleding heb ik opnieuw moeten maken van triplex. 80 jaren vocht hadden overal hun sporen achter gelaten. Dus eerst mallen maken van de originele stukken. Van de armleggers met asbak van de achterbank had ik nog maar één. Ik heb die van de andere kant gespiegeld en nagemaakt. Jaren geleden vond ik nog een origineel asbakje in Reims. Het buitenhuis heb ik gemaakt van aluminium. Het frame van achterbankzitting en rugleuning heb ik na gemaakt van essenhout en multiplex. Dit is goed te doen omdat alles ambachtelijk is gemaakt . Geen rare vormen en zo, maar mooie haakse verbindingen. Het zitvlak is weer gevuld met paardenhaar in jute en heb ik 2 centimeter hoger uitgevuld. Dus mocht je kale paarden tegenkomen in Brabant, dan weet je waarom. Ook de deurplaten zijn van triplex. De klemmetjes waren verroest en dus moest ik andere zien te vinden die er op lijken. Het geheel zit met zwart massief karton op de deurplaat gespijkerd, maar nu met nietjes. De achter raamrubbers waren ook stuk en verweerd. Dit is een strookje skai met een rubberen kern. Na diverse pogingen zaten de ramen weer perfect. De vraag is zijn ze waterdicht nu? De voorbank is van metaal met een veren pakket . Omdat er nu gordels in komen heb ik twee gaten gemaakt in onder in de rugleuning om de gespen van de gordels in te klikken. De rolgordel kan op de vloer worden bevestigd, exact daar waar de carrosserie aan het chassis vastzit. De vloer is geen optie omdat die van hout is. Daar komt waarschijnlijk de uitdrukking 'Plankgas' of 'Gas op de plank' vandaan . Op 27 juli heb ik een afspraak met de RDW n Veldhoven voor het Nederlandse kenteken. Omdat de Peugeot van voor 1960 is, is deze niet APK-plichtig en is deze keuring een kwestie van schouwen of de identiteit van de auto klopt. Het chassisnummer, de typeplaatjes en de Carte grise worden zorgvuldig gecontroleerd. Nog even wielbasis en spoorbreedte opmeten en tenslotte mocht de 402 even op de weegschaal. Tja, door de jaren heen is ze iets zwaarder geworden. Nu is het wachten op het kentekenbewijs zodat ik de Veldhuis-nummerplaten kan bestellen. Dit is het lettertype van voor de oorlog. Nog een kleine verrassing wat betref het bouwjaar. Bij thuiskomst kreeg ik een telefoontje dat er een vergissing was gemaakt. De auto is ten naam gesteld op 14-01-1938, maar het bouwjaar was 1937. Nu de motor aan de praat maken en alles afmonteren. Nog 8 weken te gaan...
Edward van Zanten Het hart van de 402 is door een revisiebedrijf opgeboord om de overmaat zuigers passend te maken. Deze nieuwe zuigers waren 1.5 mm groter. Dat leek best veel, maar 1.5 : 2 is 0.75 mm, omdat er in een cirkel materiaal wordt weggeboord. Nu was het zo dat de motor 0.6 mm slijtage had aan 1 kant. Dit komt omdat met de arbeidsslag de zuiger vol tegen één kant van de cilinderwand wordt gedrukt. Er was dus een marge van 0.15 mm. Gelukkig is het weer perfect nu. In de cilinderkop moesten een paar nieuwe kleppen. Door schade in het verleden waren de klepgeleiders beschadigd. In de ruimte boven de klep is de doorstroming geoptimaliseerd, dus wat materiaal weggefreesd om doorstroming van inlaatlucht te bevorderen. De motor heeft een lage compressieverhouding . Om deze wat op te voeren, is de cilinderkop extra gevlakt. Nu krijg je vanzelf meer problemen om deze motor goed en mooi te laten lopen. De afstelmogelijkheden van ontsteking en carburatie zijn minimaal. Daarom heb ik gekozen om er een motormanagement van EFIgnition op aan te sluiten (later meer hierover). Maar de motor is in de vaatwasser geweest en goed gespoeld. Waar ik van geschrokken ben is de hoeveelheid harde zwarte kooldeeltjes, die in de kanalen van de krukas zijn achtergebleven. Deze heb ik nog met borsteltjes doorgeragd om alle harde stukjes te verwijderen. Er komt straks 20W60 in. Deze motorolie bevat dopes die alle vuil oplossen zodat het in de olie filter komt. De 402 heeft echter geen filter en dat zou betekenen dat de vuildeeltjes continu door de motor worden gepompt en je binnen enkele duizenden kilometers alle ingegoten lagers er uit rijdt. Nu kan alles weer in elkaar. De groene kleur is de originele kleur voor deze 402. Later zijn ze ook in zwart geleverd. De cilinderkop monteer ik pas later als de motor op zijn plek ligt. Koppeling en drukgroep zijn ook vernieuwd. De 402 heeft mooie Pilot wielen van Michelin, mooi rood. Helaas had ik de wielen jaren geleden al laten stralen en in de epoxy primer gespoten . Dus moest ik ze nu opnieuw laten spuiten. Later worden ze nog met een mooi patina behandeld. Gelukkig zijn de Michelin banden en binnenbanden nog steeds leverbaar . Je moet wel een verloopring tussen velg en ventiel monteren. De 402 heeft nog een mechanisch remsysteem. Dat houdt in dat er 4 handremkabels op zitten zonder hydraulisch systeem. De kabels heb ik nieuw laten maken en de remsegmenten in de trommels zijn opnieuw met voering gevulkaniseerd. De voering smelten ze dan op de ijzeren segmenten. Het voordeel hiervan is dat er een betere warmteafvoer is dan dat de voering met klinknagels vastzit. De wiellagers heb ik ook meteen vervangen. Als alles afgesteld is, zal de 402 nog steeds erg beroerd remmen. Het dak is origineel voorzien van een canvas middenstuk. Omdat ze vroeger nog geen grote pers hadden om dit dak uit één stuk te maken, is het uit meerdere stukken samengesteld en met tin aan elkaar gemaakt. Nu zijn er open daken te koop, een soort Renault Twingo vouwdak, die het gat van canvas wel op kan vullen. Dus bij gesloten dak is er eigenlijk geen verschil te zien. Ik heb een dak gekocht in Amerika bij Legacy Products. Die maken voor klassiekers open daken in alle maten. Voor de 402 past een dak van 40”x 50”perfect, zo dacht ik. Maar helaas zitten de geleiders verder naar binnen zodat ik links en rechts 4 cm tekort kom. Met een beetje hobbyen heb ik er wat randen aan gelast. Met de nodige zorg om de originele lak te sparen, is het goed gelukt. Wat een licht komt er nu binnen! Dat wordt genieten met die Griekse zon op je knar… Wordt vervolgd
Edward van Zanten Vorig jaar speelde ik al met de gedacht om in 2018 met de Peugeot 402 mee te rijden in de Tour du Péloponnèse in Griekenland. We hebben de 402 al sinds 1986 in bezit, dus ze mag eigenlijk ook wel eens keer keer de weg op. Het mooie is dat de auto nog een heel mooi patina heeft, de originele lak van 1938. Met hier en daar wat roestplekken, maar dat geeft deze 402 een ziel. Sporen van ouderdom. In het verleden heb ik al eens aan de auto gewerkt, lopend gemaakt en er ook een klein stukje in gereden. Eind oktober heb ik de motor gedemonteerd. Deze was helaas echter niet meer te reviseren. Er is vroeger ooit een drijfstang uitgebroken, dwars door het gietblok heen naar buiten. Het is wel hersteld, maar het is niet echt geweldig gedaan. Ik moest dus op zoek naar een andere motor. Dit leek niet zo'n probleem, maar bleek het uiteindelijk toch wel te zijn. Met wat hulp vond ik gelukkig een motor in het Franse Nangis. Rond november vorig jaar hebben we maar een weekend Parijs geboekt, met als doel de motor in Nangis op te halen. Thuis heb ik de motor gedemonteerd. Die bleek echter ook helemaal gaar te zijn, maar het gietijzeren blok was een perfecte basis. Bij de APH in Lelystad vond ik een nieuwe set zuigers, en in een overmaat. Ik heb de krukas laten slijpen en de lagers opnieuw laten gieten. Het begin is weer gemaakt. Wordt vervolgd.
Edward van Zanten |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. Index
All
Archives
April 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|