|
© Milan van Lange Toeval bestaat, zekersteweten. Een tijdje terug kwam ik in Weesp zomaar een soortgenootje van mijn Peugeot 403 tegen. Een 403 berline, zwart, lekker verweerd en zichtbaar in originele toestand. Het gespotte exemplaar is een jaar of vijf jonger (bouwjaar 1962). Daarnaast is het een 'sept', de eenvoudigere uitvoering van mijn 403 'huit'. Verschillen zijn onder meer een 1200cc motor in plaats van een 1500cc motor, een voorbank in plaats van losse stoelen en een algehele meer sobere aankleding. Leuk om zo eens wat verschillen in levende lijve te kunnen zien. De eigenaar kwam ik helaas niet tegen, maar wellicht leest hij/zij dit ook?
1 Comment
© Milan van Lange Hoewel mijn klassieke Peugeot 403 uit 1957 zich de afgelopen twee jaar als heel betrouwbaar heeft bewezen, ook in regen, sneeuw en vrieskou, maakten een veranderde woon-werksituatie (en een stiekem gegroeide aversie tegen de traagheid van het OV) dat ik op zoek ging naar een iets moderner vehikel. Een auto die niet alleen hobby was, maar voornamelijk een functioneel gebruiksvoorwerp. Niet dat ik geen vertrouwen had in de 403, maar om zo'n origineel bijna zestig jaar oud autootje zo intensief in te gaan zetten, ging me aan het hart.
Uiteraard moest mijn 'nieuwe' forenzenbak van Franse makelij zijn, het liefst een beetje oud, met goede stoelen en soepele vering. Via een goede Facebook-vriend kwam ik een Renault 9 uit 1982 op het spoor. Een lichtgewicht berline (nog geen 800 kilo!) met vier deuren en kont (ook wel een vereiste… noemen ze dat 'een billenman zijn'?). Net als mijn 403 is de Renault 9 een heel duidelijk kind van z'n tijd. De effen lakkleur, de grauwe plastic bumpers, de kleine wieltjes en hoekige vormgeving ademen in alles de sfeer van de vroege jaren tachtig. Mooi vind ik 'm niet. Maar het tijdsbeeld is geweldig. Hoewel mijn automobiele voorkeur voornamelijk uitgaat naar exemplaren van voor pak 'm beet 1965, beviel de R9 na de eerste proefkilometers zo goed dat ik meteen besloot deze auto aan te schaffen. Over de prijs waren we het meteen eens, er werd nog wat over en weer gegoocheld met noodzakelijke reparaties en kosten, en na een goede kop koffie was de Renault van mij. Ik werd eigenaar van een 33 jaar oude auto met nog geen ton op de klok, een roestvrije bodempartij en stoelhoezen uit de Renault Boutique die ik als 'gezellig' of 'sfeerverhogend' zou willen omschrijven. In alles is de Renault 9 'back to basics': een 1108-cc motortje met 43 pk, een vierbak en voor het openen van de ramen mag er gezwengeld worden. Hoe minder elektronische onzin, hoe minder er stuk kan, toch? De beroemde kantelstoelen op een banaanvormig frame maken zowat elke zithouding mogelijk (en comfortabel). Het uitproberen van de diverse 'standjes' van de voorstoelen zorgde al voor de nodige hilariteit met vrienden en familie. Maar comfortabel, dat is 't! Van een vriend kreeg ik heel treffend een tijdsgebonden radio-cassettespeler cadeau, zodat ik nu alle kringloopwinkels af zal moeten voor nog werkende cassettebandjes. Een collega sprak van een 'Malinese taxi', die zo uit de straten van Bamako weggereden lijkt te zijn. Een vriend noemde het vertederend een 'best wel lullig autootje', maar nam het stuur met een grote glimlach van me over. Qua praktische basis zit deze Malinese taxi (of toch: Franse Lada?) niet eens zo gek ver van de Peugeot 403 af, maar dan wel omgeven door een schil van krakend plastic. Keihard, gekleurd plastic. Dat was toch wel de standaard anno 1982. En dat zette mij aan het denken. Kennen jullie Plastic Bertrand nog? Link: https://www.youtube.com/watch?v=v98HEQvtpgo Milan van Lange © Milan van Lange De dagen worden korter, de temperaturen steeds lager. De eerste voorzichtige sneeuwvlokken schijnen zelfs al te zijn gevallen. Het moment om m'n trouwe Peugeot 403 klaar te maken voor de winterstalling en voor volgend voorjaar. Verse olie en vloeistoffen in motor, bak, differentieel en radiateur, alle rubbers in het vet, de tank afgevuld met superbenzine. Edward van Peugeauto constateerde dat de motorsteunen en silentblocks hun beste tijd gehad hadden, die heb ik dus meteen maar laten vervangen. Voor het volgende seizoen heb ik eveneens alvast een nieuwe set banden later monteren en balanceren. De oude banden bleken daadwerkelijk oud en het profiel was ook al tegen het minimum aan weggesleten. Bij een lokale bandenspecialist werd de Peugeot nog eventjes uitgelijnd met behulp van de modernste apparatuur. Een gekke combinatie, zo'n antiek voertuig in zo'n hypermoderne werkplaats. Na al dat werk, was er gelukkig nog tijd voor een mooie tocht door een mistig herfstlandschap.
Milan van Lange © Milan van Lange Na kou, sneeuw en mist scheen vorig weekend ineens weer de zon. Ik kreeg meteen het voorjaar in m'n bol en ben met de trouwe 403 even Duitsland in geweest. Schuifdak open, tank vol en even genieten zoals men dat deed in 1957.
© Milan van Lange Hoewel het winterse weer niet ideaal is voor stokoude Franse auto's, kon ik het toch niet laten mijn trouwe Peugeootje 403 even uit te laten in het winterse landschap. Het leverde (gelukkig!) geen vieze auto op. Wel een paar mooie plaatjes die doen denken aan de tijd dat auto's van deze leeftijd nog echt gebruikt werden om kilometers mee te maken, weer of geen weer.
Milan van Lange © Mark Hidding Inmiddels is de ID van monsieur Bertrand opgehaald. Nu kunnen ook foto's van de binnenkant, de zijkanten en de achterkant van de auto worden gemaakt. Tsja... Zolang je roest ziet, zit (of zat) er tenminste nog ijzer! Het kan altijd slechter.
Mark Hidding © Milan van Lange Bij Peugeot plakten ze vanuit de fabriek dikke bitumen matten tegen de bodemplaat. Goed tegen herrie en dreunen, maar funest voor het metaal eronder omdat het een verzamelplaats vormt voor vocht en nattigheid. Hoewel de buitenzijde van de bodem van mijn Peugeot 403 goed oogt, wilde ik toch weten hoe de gehele bodem er aan toe was. Daarom heb ik de dikke anti-dreunmatten met een plamuurmes uit de 403 gestoken en vervolgens met een verfkrabber, staalborstel, schuurpapier en schuurspons alle loszittende lijmresten en roestschilfers verwijderd. Gelukkig was ik op tijd en kwam er nog een gave bodemplaat tevoorschijn. De roestvorming was voornamelijk oppervlakkig. Na wat schuurwerk heb ik de bodem behandeld met een roestwerende primer. Als ik nu in de 403 stap, glimt een prachtige oranje bodemplaat mij tegemoet. Met een beetje geluk blijft het nog even echt lente, zodat ik binnenkort de bodem kan voorzien van een mooie zwarte laklaag. En de anti-dreunmatten? Die komen niet meer terug! Verder is voorjaar geen straf met een 403 voor de deur; altijd een leuk uitzicht, en met een beetje droog weer gaat meteen het schuifdak open!
Milan van Lange © Milan van Lange Volgens mij ontwierp Pininfarina de Peugeot 403 op een sombere, druilerige dag. Als ik het kleurenpalet van mijn exemplaar eens goed bekijk (zwart, grijs, grijzer en grijst), kan dat haast niet anders. En toch, die naoorlogse Franse soberheid barst van de charmes. Voor deze keer laat ik de foto’s maar voor zich spreken…
Milan van Lange © Milan van Lange Bij aankoop van de Peugeot 403 was de staat van de koplampen al iets dat mij stoorde. De spiegels waren helemaal dof en roestig, waardoor het lichtbeeld minimaal was. In het begin dacht ik nog 'even' nieuwe te zoeken en te monteren.
Dat bleek echter makkelijker gezegd dan gedaan. Het probleem was dat mijn 403 Ducellier koplampen heeft, en veel andere 403's geleverd zijn met Marchal en Cibie koplampen. Na het proberen van acht verschillende 403-koplampen kwam ik er achter dat ik toch echt alleen uit de voeten kon met de originele Ducellier's. Juist het type dat ik nodig had, bleek zo goed als onvindbaar te zijn… Ik ben zelfs naar de beurs van Reims afgereisd in oktober om de goede lampen te zoeken, maar helaas. Na weer vier sets andere lampen geprobeerd te hebben (proberen kan altijd, toch?) had ik eindelijk de juiste lampen te pakken. Via internet bestelde ik meteen twee nieuwe exemplaren, en ik dacht dat hiermee eindelijk het koplamp-debacle ten einde was. Maar helaas, hoewel deze nieuwe lampen wel in de voorschermen pasten, kreeg ik de originele bolle 'peertjes' er niet in. Toen heb ik maar de knoop doorgehakt, en besloten moderne H4-pitten met bijbehorende aansluitingen te laten inbouwen. Gelukkig is het eindresultaat verbluffend: twee prachtige heldere koplampen met een lichtopbrengst waar je 'u' tegen zegt! Milan van Lange © Milan van Lange / Laudy van den Heuvel Ondertussen zijn de eerste paar honderd kilometers bospaden, b-wegen en Autobahn onder de Michelins van de Peugeot 403 door gegaan. Volgens het (originele!) onderhoudsboekje was het 2000 kilometer geleden al tijd voor de volgende onderhoudsbeurt. Samen met een Peugeot-specialist ben ik daarom vorige week vlug aan de slag gegaan om het achterstallige onderhoud in te halen. We hebben de 403 doorgesmeerd, de (bijna zwarte!) olie vervangen, de olie- en brandstoffilters vernieuwd, de kleppen en ontsteking afgesteld en de bougies vervangen. Eigenlijk was het wonderlijk dat de Peugeot nog zo vlot startte en zo soepel accelereerde, aangezien twee van de vier oude bougies niet goed waren aangedraaid. Tevens heb ik de bodemplaten aan de binnenkant voorzien van een roestremmende en –werende laag loodmenie en is het lekken van het schuifdak verholpen door de afwateringsgaten door te blazen. Eerstvolgende klusje is het vervangen van de beide koplampen: de ene heeft een roestige spiegel en de ander een flinke barst in het glas. Gelukkig heb ik inmiddels twee nieuwe exemplaren op de kop weten te tikken: het wachten is nu op de pakketbezorger. In de tussentijd geniet ik lekker van de laatste mooie herfstritjes van dit jaar met de Peugeot…
Milan van Lange |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. 
Index
All
Archives
April 2020
|
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|