© Milan van Lange Na kou, sneeuw en mist scheen vorig weekend ineens weer de zon. Ik kreeg meteen het voorjaar in m'n bol en ben met de trouwe 403 even Duitsland in geweest. Schuifdak open, tank vol en even genieten zoals men dat deed in 1957.
1 Comment
© Milan van Lange Hoewel het winterse weer niet ideaal is voor stokoude Franse auto's, kon ik het toch niet laten mijn trouwe Peugeootje 403 even uit te laten in het winterse landschap. Het leverde (gelukkig!) geen vieze auto op. Wel een paar mooie plaatjes die doen denken aan de tijd dat auto's van deze leeftijd nog echt gebruikt werden om kilometers mee te maken, weer of geen weer.
Milan van Lange © Wendy Vuylsteke We hebben de motor voor een groot gedeelte gedemonteerd en de motorruimte in het zwart gestoken, zoals iedere Peugeot 403 in die tijd van de band rolde. Daarna de motor terug opgebouwd. Ik wil de auto helemaal origineel maken en dat is de reden dat de motorruimte terug in het zwart moest, in plaats van de grijze kleur die de carrosserie heeft.
Ik heb ook mijn zoontje aan het werk gezet, en het leuke is dat we nu veel tijd samen doorbrengen. Ook mijn broer helpt mee. We hebben intussen ook de deurdorpels ingelast. Dit is het enige laswerk dat nodig was aan mijne oldie. Ongelooflijk voor een auto die 56 jaar oud is, zeker voor een Franse. De lasnaden hebben we glad gemaakt en behandeld met een antiroestmiddel, zodat deze er weer jaren tegenaan kunnen. Man, je kan niet geloven hoe trots en blij ik ben met mijne Peugeot 403 Break! Wendy Vuylsteke © Milan van Lange Bij Peugeot plakten ze vanuit de fabriek dikke bitumen matten tegen de bodemplaat. Goed tegen herrie en dreunen, maar funest voor het metaal eronder omdat het een verzamelplaats vormt voor vocht en nattigheid. Hoewel de buitenzijde van de bodem van mijn Peugeot 403 goed oogt, wilde ik toch weten hoe de gehele bodem er aan toe was. Daarom heb ik de dikke anti-dreunmatten met een plamuurmes uit de 403 gestoken en vervolgens met een verfkrabber, staalborstel, schuurpapier en schuurspons alle loszittende lijmresten en roestschilfers verwijderd. Gelukkig was ik op tijd en kwam er nog een gave bodemplaat tevoorschijn. De roestvorming was voornamelijk oppervlakkig. Na wat schuurwerk heb ik de bodem behandeld met een roestwerende primer. Als ik nu in de 403 stap, glimt een prachtige oranje bodemplaat mij tegemoet. Met een beetje geluk blijft het nog even echt lente, zodat ik binnenkort de bodem kan voorzien van een mooie zwarte laklaag. En de anti-dreunmatten? Die komen niet meer terug! Verder is voorjaar geen straf met een 403 voor de deur; altijd een leuk uitzicht, en met een beetje droog weer gaat meteen het schuifdak open!
Milan van Lange © Milan van Lange Volgens mij ontwierp Pininfarina de Peugeot 403 op een sombere, druilerige dag. Als ik het kleurenpalet van mijn exemplaar eens goed bekijk (zwart, grijs, grijzer en grijst), kan dat haast niet anders. En toch, die naoorlogse Franse soberheid barst van de charmes. Voor deze keer laat ik de foto’s maar voor zich spreken…
Milan van Lange © Milan van Lange Bij aankoop van de Peugeot 403 was de staat van de koplampen al iets dat mij stoorde. De spiegels waren helemaal dof en roestig, waardoor het lichtbeeld minimaal was. In het begin dacht ik nog 'even' nieuwe te zoeken en te monteren.
Dat bleek echter makkelijker gezegd dan gedaan. Het probleem was dat mijn 403 Ducellier koplampen heeft, en veel andere 403's geleverd zijn met Marchal en Cibie koplampen. Na het proberen van acht verschillende 403-koplampen kwam ik er achter dat ik toch echt alleen uit de voeten kon met de originele Ducellier's. Juist het type dat ik nodig had, bleek zo goed als onvindbaar te zijn… Ik ben zelfs naar de beurs van Reims afgereisd in oktober om de goede lampen te zoeken, maar helaas. Na weer vier sets andere lampen geprobeerd te hebben (proberen kan altijd, toch?) had ik eindelijk de juiste lampen te pakken. Via internet bestelde ik meteen twee nieuwe exemplaren, en ik dacht dat hiermee eindelijk het koplamp-debacle ten einde was. Maar helaas, hoewel deze nieuwe lampen wel in de voorschermen pasten, kreeg ik de originele bolle 'peertjes' er niet in. Toen heb ik maar de knoop doorgehakt, en besloten moderne H4-pitten met bijbehorende aansluitingen te laten inbouwen. Gelukkig is het eindresultaat verbluffend: twee prachtige heldere koplampen met een lichtopbrengst waar je 'u' tegen zegt! Milan van Lange © Milan van Lange / Laudy van den Heuvel Ondertussen zijn de eerste paar honderd kilometers bospaden, b-wegen en Autobahn onder de Michelins van de Peugeot 403 door gegaan. Volgens het (originele!) onderhoudsboekje was het 2000 kilometer geleden al tijd voor de volgende onderhoudsbeurt. Samen met een Peugeot-specialist ben ik daarom vorige week vlug aan de slag gegaan om het achterstallige onderhoud in te halen. We hebben de 403 doorgesmeerd, de (bijna zwarte!) olie vervangen, de olie- en brandstoffilters vernieuwd, de kleppen en ontsteking afgesteld en de bougies vervangen. Eigenlijk was het wonderlijk dat de Peugeot nog zo vlot startte en zo soepel accelereerde, aangezien twee van de vier oude bougies niet goed waren aangedraaid. Tevens heb ik de bodemplaten aan de binnenkant voorzien van een roestremmende en –werende laag loodmenie en is het lekken van het schuifdak verholpen door de afwateringsgaten door te blazen. Eerstvolgende klusje is het vervangen van de beide koplampen: de ene heeft een roestige spiegel en de ander een flinke barst in het glas. Gelukkig heb ik inmiddels twee nieuwe exemplaren op de kop weten te tikken: het wachten is nu op de pakketbezorger. In de tussentijd geniet ik lekker van de laatste mooie herfstritjes van dit jaar met de Peugeot…
Milan van Lange © Milan van Lange In mijn vorige post beschreef ik al dat er de nodige gedachten bij mij rondspookten over het conserveren van de originele lak van de 403. Zelf had ik voor een dergelijk klusje ooit Owatrol (een product op basis van lijnolie) gebruikt. Na wat overleg met specialisten op dit gebied besloot ik om Bertrand ook van een beschermende laag Owatrol te voorzien. Voorzichtig heb ik de auto schoongemaakt, een dag of twee laten drogen in een warme schuur en vervolgens ben ik met kwast en doeken aan de slag gegaan. ‘Owatrollen’ is een mix tussen schilderen en poetsen. De ernstig verweerde lak zoog als het ware de nieuwe beschermlaag op. Na drie lagen was het eindresultaat verbluffend: de oude Peugeot zag er veel beter uit dan ik verwacht had. Van mat-donkergrijs naar satijnglanzend zwart. Een hele verbetering. En roestvorming? Die is hiermee voorlopig geremd…
Milan van Lange © Milan van Lange & Aldrin van Zanten Hoewel de technische staat van mijn vers aangeschafte Peugeot goed leek te zijn, bleek al snel dat de tand des tijds flink had geknaagd aan de onderzijde van de auto en een deel had omgetoverd tot iets dat nog het meest weg had van de Flintstone-mobiel. Jabadabadoo!
Hoewel, ondanks dit gaatje, de verleiding groot was om meteen met Bertrand op pad te gaan, wees het gapende gat achter het rechter voorwiel mij erop dat er toch echt eerst werk aan de winkel was. De Peugeot werd op de brug gereden, de wieltjes gingen eraf en met een ruwe borstel heb ik eerst de bodem schoongemaakt. Daarna werd er het nodige van de auto afgezaagd, een stuk blik werd van de rol geknipt, gevouwen, gepast, weer geknipt, nogmaals gevouwen en uiteindelijk degelijk vast gelast aan de auto. De rest van de bodempartij bleek overigens nog in een zeer goede staat. Met de nodige roestwerende middelen hoop ik dat ook zo te houden. Het aanbrengen van dergelijke anti-roestproducten is altijd weer een feest: lekker kliederen met dikke bruine drab onder je auto. Of, zoals een goede vriend het noemde: 'Nutella smeren voor gevorderden'. Als Peugeot-leek en Citroën-rijder ontdekte ik een opmerkelijke constructie. De buitenkant van de kokerbalk was met slechts enkele boutjes afneembaar en zo heel goed bereikbaar voor het roestpreventiewerk. Dit bleek doodgewoon te zijn bij oude Peugeots! Dit was meteen een mooie gelegenheid om ook de holle ruimtes te behandelen met een waxproduct. Dit laatste is geen vervelend klusje. Met een spuitbus en een slang via de afwateringsgaten zijn zelfs de binnenkanten van het plaatwerk goed te behandelen. Overigens is het voor de langharigen onder ons dan wel aan te raden een petje te dragen. Ik deed dat niet en loop nu rond met een –in wax geconserveerde- vetkuif. Nu de basis van de auto weer goed was, werd het tijd voor een uitgebreidere technische controle. Verder was het voor mij tijd geworden om te gaan nadenken over de buitenkant. Hoe houd je een auto van bijna 60 jaar oud goed, zonder het originele karakter van de eerste laklaag aan te tasten? Daarover in een volgende blogpost meer. Milan van Lange © Milan van Lange Een buitenkansje. Zo moet ik het maar zien. Een Peugeot 403 uit 1957. Sinds kort mijn Peugeot. Een opmerkelijke keuze voor een geboren Citrofiel. Echt een keuze was het dan ook niet. Hoewel ik met mijn twijfelende aard wel een paar dagen nodig had om de knoop door te hakken, was 'het niet doen' eigenlijk geen optie meer. Deze ruim 56-jarige (ooit zo doodgewone) Franse berline kwam zomaar op m’n pad. Hoewel ik eerst nog twijfelde, voelde ik dat ik 'm moest redden. Ik kende de auto al jaren; mijn eerste rondleiding door mijn huidige woonplaats Nijmegen was in deze Peugeot. Structureel ongewassen en enigszins verwaarloosd zag hij er anno 2013 niet bijzonder florissant meer uit. Maar ik viel voor de mat geworden oude lak, de roestplekken her en der en de afgebladderde witte wangen op de banden en het feit dat de auto zo goed als onaangetast is. Patina dus. Of, zoals de Fransen het zeggen: 'Dans son jus'.
Allereerst nam ik de roestbak mee naar een bevriende en vertrouwde garagehouder. Op de heenweg schoof ik het standaard fabrieksschuifdakje open en luisterde naar het zachtjes gierende differentieel en de ritmisch klapperende hemelbekleding. Aangekomen bij de garage viel de eerste keuring heel erg mee. Op de brug bekeek ik met Edward de 403 en zowel hij als ik waren verrast. Positief verrast. Technisch was er weinig op aan te merken, op een gaatje of twee in de uitlaat na. Het grootste probleem was een gat onderin een kokerbalk. In een volgend bericht daarover meer. Milan van Lange |
BlogsBelevenissen met de Franse klassieker, ontmoetingen met liefhebbers, restauratie-projecten en trouvailles langs de route. Index
All
Archives
April 2020
|
|
© www.routenationale.com 2010-2017
|