In 2005 haal ik met Jacob zijn Peugeot 403 Coupleur Jaeger op. Jacob is een bevlogen Peugeotliefhebber, Peugeotverzamelaar en bovendien garagehouder, een handige combinatie.
Onderweg zijn we praktisch bezig en zien we kans zoveel mogelijk handelaars, musea of dealers te ontmoeten. Zo ook bij een toentertijd bekende handelaar in de buurt van Le Mans. Eenmaal binnen zien we een doorsnee aan matig Franse auto’s, allemaal met een rugzakje zoals je dat nu zou zeggen. Met werk, maar ook met daarop afgestemde prijzen. Buiten gaat mijn hart sneller kloppen. Ik zie een vroege 403. In de kleur Blue Natier, de introductiekleur.
Met inderdaad de fleches in de C-stijl. Kansloos om hier nog een goed project in te zien. Leuk om te aanschouwen dat de voormalige eigenaars tot oplossingen zijn gedwongen om de matig zichtbare fleches te compenseren in het steeds drukker wordende verkeer. Zie de poging met los gemonteerde knipperlichten onder de achterlichten.
Het kenteken is een zogenaamd dealerkenteken. Maar wel met min of meer mijn initialen. WNO. Is deel van mijn inlogcode op het werk durf ik wel te melden. De momenten dat ik een eerste type 403 tegenkom, zeker in goed rijdende staat, zijn schaars. Binnen de club rijdt er eentje rond, notabene van iemand die er niet eens specifiek naar zocht (dat weet ik, want dat heb ik hem gevraagd). Een eerste type uit 1956.
Zoals blijkt uit mijn voorgaande verhaal, is de 403 een constante in mijn hoofd, maar ook een afwezige in de schuur. Het komt nooit tot een deal. Waarom niet? Altijd is de laatste plek in de schuur of stalling gereserveerd voor een 403, maar ook voor een 504 coupé of cabriolet, een Lancia Flaminia berlina, een 402, een Lancia Flavia PF coupé, een Alfa Romeo 1750 berlina. (Notabene, het nog sobere lijstje is echt, het gebrek aan voldoende middelen zo mogelijk nog echter!) Soms is het ook bijna zover, maar meestal blijft het bij dromen. En het is bovendien bij de 403 nooit een eerste type, dat maakt het laten ploffen van de deal iets heel eenvoudigs. Ik kan heus warmlopen voor een jongere 403, daarom kijk ik er ook wel eens naar.
Maar sinds 2017 lijkt het na het toevallig bijwonen van een evenement in Lapalisse in een stroomversnelling te komen. Waarom? De schuld van Het Universum? Ik weet het niet, maar sommige dingen kloppen ineens, na jaren van geduld oefenen.
Zoals blijkt uit mijn voorgaande verhaal, is de 403 een constante in mijn hoofd, maar ook een afwezige in de schuur. Het komt nooit tot een deal. Waarom niet? Altijd is de laatste plek in de schuur of stalling gereserveerd voor een 403, maar ook voor een 504 coupé of cabriolet, een Lancia Flaminia berlina, een 402, een Lancia Flavia PF coupé, een Alfa Romeo 1750 berlina. (Notabene, het nog sobere lijstje is echt, het gebrek aan voldoende middelen zo mogelijk nog echter!) Soms is het ook bijna zover, maar meestal blijft het bij dromen. En het is bovendien bij de 403 nooit een eerste type, dat maakt het laten ploffen van de deal iets heel eenvoudigs. Ik kan heus warmlopen voor een jongere 403, daarom kijk ik er ook wel eens naar.
Maar sinds 2017 lijkt het na het toevallig bijwonen van een evenement in Lapalisse in een stroomversnelling te komen. Waarom? De schuld van Het Universum? Ik weet het niet, maar sommige dingen kloppen ineens, na jaren van geduld oefenen.
In 2017 vallen we tijdens de vakantie in Lapalisse met onze neus in de boter. Een gezelschap deelnemers aan een rally van Thierry Dubois slaat het kamp op in Lapalisse, toevallig hebben we er net die middag de tent opgezet. In een veld van 200 voornamelijk Franse klassiekers zijn er niet minder dan twee eerste types 403 aanwezig. Ik dans er virtueel omheen.
We dromen vrolijk verder en het wordt vanzelf 2018. Ik vind er twee op Leboncoin en anciennes.net met de karakteristieke kenmerken maar voor ferme bedragen. En wat koop je dan? Het is beter, veel beter om er tegenaan te lopen. Maar doe dat maar eens.
De Euro is er sinds 2002. Ik koop op een rommelmarkt in Parijs in oktober 2002 een Notice d’ Entretien van een Peugeot 403. Ik heb nog een foto dat ik na een dag sjouwen op het hotelbed lig te dromen met dit boekje. Het is namelijk een versie van 1956, het eerste type. Dat had ik niet eens in de gaten tijdens de koop. De Francs zijn met potlood omgerekend naar nieuwe euro’s aan de binnenkant van het omslag. 10 euro in totaal. Ik kan me niet voorstellen ooit de bijpassende auto te hebben. Maar dromen mag. Tijdens hetzelfde weekend stuit ik nog op een geparkeerde witte 403 op een donkere Parijse straathoek. Kortom, de 403 is nooit ver uit beeld. Kopen? Ik ben er verder niet zo mee bezig. Heb doorgaans de beschikbare stalling vol, zelfs net even voller dan ik zou willen. Dus de prikkel om te kopen is niet zo intens.
Een week in de Bourgogne in 2018 maakt alles anders. In het begin van de week bekijk ik de geheime locatie van een verzamelaar met een plan met een enorme collectie D-bussen van Peugeot. Maar daarnaast zijn er ook 403’s aanwezig, waaronder ook een opvallende eerste type.
Daar heb je er eentje met een interieur die in een DS niet zou misstaan (vrolijke later gekochte hoezen die naar goede Franse traditie een heel autoleven meegaan) maar met een muisgrijze carrosserie.
Een dag later sta ik oog in oog met de 403 die de mijne gaat worden. Hoe dat allemaal moet aflopen? Zaterdag 5 mei 2018 geeft wellicht een dubbele lading aan bevrijdingsdag. Hoogste tijd voor een algemene jaarlijkse vrije dag in het vervolg… En inderdaad, wordt vervolgd.
Wim Noorman
Wim Noorman