© Barbara de Bruin
Half augustus zijn we een weekje met Seize naar Frankrijk geweest. We hebben onderweg verschillende plaatsen bezocht en we hebben in deze week heel veel gezien. De uiteindelijke bestemming was Sarlat-la Caneda in de Dordogne.
Ons eerste reisdoel was Blois, we hebben daar een nacht doorgebracht in een prachtig oud 'echt Frans' hotel, toepasselijk Hotel de France genaamd. In dit hotel is nog veel van de luxueuze detaillering uit het bouwjaar 1891 aanwezig.
De volgende dag zijn we met verschillende tussenstops doorgereden naar Sarlat. Als eerste stond Chatellerault op het programma. Hier bevindt zich een heel leuk museum: het Musée Auto Moto Velo. Dit museum is, zoals de naam al aangeeft, gewijd aan verschillende vervoermiddelen, maar het bleek ook nog een ander thema te hebben: de Route Nationale 10! We gingen hier terug naar de jaren '50 en '60, de hoogtijdagen van de Routes Nationales. Ook Seize hoefde zich niet te vervelen: terwijl wij genoten van de leuke diorama-opstellingen in het museum, werd zij op de parkeerplaats gezelschap gehouden door een klassieke Peugeot.
Na een picknick langs de weg ging de reis door naar Angoulème. Natuurlijk gingen we hierheen over de oude weg, de Route Nationale 10, zodat we deze ook met onze eigen ogen konden bekijken. We werden niet teleurgesteld, we kwamen hier enkele mooie (reclame) muurschilderingen tegen. Goed opletten om er geen te missen! Het doel in Angoulème was de Renault-showroom waar Seize 46 jaar eerder nieuw was verkocht. Wij wisten dit omdat achterop Seize nog altijd het stickertje zit met daarop het adres van deze garage/ showroom. Wel is de showroom inmiddels verhuisd naar de overkant van de straat.
Daar aangekomen hebben we Seize voor de deur geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De man in de showroom keek me meewarig aan toen ik het doel van ons bezoek uit had gelegd. "Waarom doen jullie deze moeite, zo'n eind rijden.. waarom?". Ik antwoordde "Om een foto te maken". "Ga je gang", was het antwoord. Hij keurde Seize geen blik waardig. Grappig genoeg kreeg Seize onderweg juist veel aandacht van de Fransen. Dit soort auto's wordt volgens mij steeds meer gezien als nationaal erfgoed. We werden dan ook regelmatig gevraagd of er een foto van Seize gemaakt mocht worden. Ook toen ik voor de deur van de showroom wat foto's van Seize nam, kwamen er mensen langs die een praatje met ons wilden maken.
Hierna zij we doorgereden naar het centrum van Angoulème, waar Seize de eerste 25 jaar van z'n leven gewoond heeft. Ook dat weten we van stickers, die op de voorruit geplakt zitten. Grappig detail is dat het departement Charente, waar Angoulème onder valt, nummer 16 draagt. Angoulème bleek een mooie stad te zijn, maar we moesten door. We besloten in Perigueux te stoppen voor het avondeten om daarna door te rijden naar ons hotel in Sarlat. Om 21.30 uur bereikten we daar ons einddoel van deze dag.
Vrijdag en zaterdag stonden er wat uitstapjes in de omgeving van Sarlat op het programma: het automatenmuseum in Souillac, een ritje door de bergen met de trein in Martel, de historische stadjes Beinac en Domme die in de bergen zijn gebouwd en de grot van Padillac met z'n ondergrondse rivier. Dit gecombineerd met een paar brocantes die we toevallig tegenkwamen en natuurlijk regelmatig een picknick langs de weg.
Zondag hebben we een bezoek gebracht aan het Museé Agricole et Automobile in Salviac. Op weg hierheen kwamen we naast nog een brocante een garage tegen waar de tijd sinds 1970 leek te hebben stilgestaan: Garage Lagarde. We hebben Seize voor de garage gezet om wat foto's te nemen. De garage leek verlaten, dus we voelden ons vrij om alles een goed te bekijken, Maar op een gegeven moment hoorden we een spookachtig geklapper, alsof iemand met kracht probeerde een deur open te duwen… Was deze garage wel verlaten? We hebben het niet afgewacht en zijn maar weer verder gereden. Op de terugweg passeerden we deze garage opnieuw, er stonden toen wat auto's en mensen op het terrein.
Het museum, voluit 'Musée de Machinisme Agricole et Automobile de Salviac' is naast heel leuk en afwisselend ook behoorlijk groot. Het biedt voor elk wat wils. Een grote collectie tractoren, motoren, fietsen, spullen van in en om het huis en natuurlijk auto's. Alles in originele staat, de meeste 'echt gebruikt', maar een enkele ook heel netjes. Ze staan opgesteld in het stenen gebouw van het museum, maar ook in grote tenten en achter het museum staan er nog meer. Deze zien eruit alsof ze voor de sloop zijn, misschien voor onderdelen of om te restaureren? Ik heb het niet gevraagd.
De volgende dag hebben we uitgecheckt bij ons hotel in Sarlat en zijn we weer gaan rijden, nu richting het noorden. Via Perigueux over de D911 naar Limoges, waar zich een mooi treinstation bevindt en daarna naar ons overnachtingsadres in Orléans, een B&B thuis bij een oudere Franse dame in een prachtig nostalgisch herenhuis. Je krijgt hier geen sleutel van de voordeur, maar mevrouw blijft 's avonds op tot alle gasten weer thuis zijn en 's ochtends maakt ze persoonlijk voor elke gast een ontbijt klaar. Met vier kamers een klein en zeer persoonlijk logeeradres. Na het ontbijt zijn we verder gereden richting het noorden. Onderweg hadden we nog een ontmoeting met een Nederlands gezin in een Citroën Ami dat ook terugkwam uit Frankrijk en tegen etenstijd waren we terug in Amsterdam.
Barbara de Bruin
Ons eerste reisdoel was Blois, we hebben daar een nacht doorgebracht in een prachtig oud 'echt Frans' hotel, toepasselijk Hotel de France genaamd. In dit hotel is nog veel van de luxueuze detaillering uit het bouwjaar 1891 aanwezig.
De volgende dag zijn we met verschillende tussenstops doorgereden naar Sarlat. Als eerste stond Chatellerault op het programma. Hier bevindt zich een heel leuk museum: het Musée Auto Moto Velo. Dit museum is, zoals de naam al aangeeft, gewijd aan verschillende vervoermiddelen, maar het bleek ook nog een ander thema te hebben: de Route Nationale 10! We gingen hier terug naar de jaren '50 en '60, de hoogtijdagen van de Routes Nationales. Ook Seize hoefde zich niet te vervelen: terwijl wij genoten van de leuke diorama-opstellingen in het museum, werd zij op de parkeerplaats gezelschap gehouden door een klassieke Peugeot.
Na een picknick langs de weg ging de reis door naar Angoulème. Natuurlijk gingen we hierheen over de oude weg, de Route Nationale 10, zodat we deze ook met onze eigen ogen konden bekijken. We werden niet teleurgesteld, we kwamen hier enkele mooie (reclame) muurschilderingen tegen. Goed opletten om er geen te missen! Het doel in Angoulème was de Renault-showroom waar Seize 46 jaar eerder nieuw was verkocht. Wij wisten dit omdat achterop Seize nog altijd het stickertje zit met daarop het adres van deze garage/ showroom. Wel is de showroom inmiddels verhuisd naar de overkant van de straat.
Daar aangekomen hebben we Seize voor de deur geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De man in de showroom keek me meewarig aan toen ik het doel van ons bezoek uit had gelegd. "Waarom doen jullie deze moeite, zo'n eind rijden.. waarom?". Ik antwoordde "Om een foto te maken". "Ga je gang", was het antwoord. Hij keurde Seize geen blik waardig. Grappig genoeg kreeg Seize onderweg juist veel aandacht van de Fransen. Dit soort auto's wordt volgens mij steeds meer gezien als nationaal erfgoed. We werden dan ook regelmatig gevraagd of er een foto van Seize gemaakt mocht worden. Ook toen ik voor de deur van de showroom wat foto's van Seize nam, kwamen er mensen langs die een praatje met ons wilden maken.
Hierna zij we doorgereden naar het centrum van Angoulème, waar Seize de eerste 25 jaar van z'n leven gewoond heeft. Ook dat weten we van stickers, die op de voorruit geplakt zitten. Grappig detail is dat het departement Charente, waar Angoulème onder valt, nummer 16 draagt. Angoulème bleek een mooie stad te zijn, maar we moesten door. We besloten in Perigueux te stoppen voor het avondeten om daarna door te rijden naar ons hotel in Sarlat. Om 21.30 uur bereikten we daar ons einddoel van deze dag.
Vrijdag en zaterdag stonden er wat uitstapjes in de omgeving van Sarlat op het programma: het automatenmuseum in Souillac, een ritje door de bergen met de trein in Martel, de historische stadjes Beinac en Domme die in de bergen zijn gebouwd en de grot van Padillac met z'n ondergrondse rivier. Dit gecombineerd met een paar brocantes die we toevallig tegenkwamen en natuurlijk regelmatig een picknick langs de weg.
Zondag hebben we een bezoek gebracht aan het Museé Agricole et Automobile in Salviac. Op weg hierheen kwamen we naast nog een brocante een garage tegen waar de tijd sinds 1970 leek te hebben stilgestaan: Garage Lagarde. We hebben Seize voor de garage gezet om wat foto's te nemen. De garage leek verlaten, dus we voelden ons vrij om alles een goed te bekijken, Maar op een gegeven moment hoorden we een spookachtig geklapper, alsof iemand met kracht probeerde een deur open te duwen… Was deze garage wel verlaten? We hebben het niet afgewacht en zijn maar weer verder gereden. Op de terugweg passeerden we deze garage opnieuw, er stonden toen wat auto's en mensen op het terrein.
Het museum, voluit 'Musée de Machinisme Agricole et Automobile de Salviac' is naast heel leuk en afwisselend ook behoorlijk groot. Het biedt voor elk wat wils. Een grote collectie tractoren, motoren, fietsen, spullen van in en om het huis en natuurlijk auto's. Alles in originele staat, de meeste 'echt gebruikt', maar een enkele ook heel netjes. Ze staan opgesteld in het stenen gebouw van het museum, maar ook in grote tenten en achter het museum staan er nog meer. Deze zien eruit alsof ze voor de sloop zijn, misschien voor onderdelen of om te restaureren? Ik heb het niet gevraagd.
De volgende dag hebben we uitgecheckt bij ons hotel in Sarlat en zijn we weer gaan rijden, nu richting het noorden. Via Perigueux over de D911 naar Limoges, waar zich een mooi treinstation bevindt en daarna naar ons overnachtingsadres in Orléans, een B&B thuis bij een oudere Franse dame in een prachtig nostalgisch herenhuis. Je krijgt hier geen sleutel van de voordeur, maar mevrouw blijft 's avonds op tot alle gasten weer thuis zijn en 's ochtends maakt ze persoonlijk voor elke gast een ontbijt klaar. Met vier kamers een klein en zeer persoonlijk logeeradres. Na het ontbijt zijn we verder gereden richting het noorden. Onderweg hadden we nog een ontmoeting met een Nederlands gezin in een Citroën Ami dat ook terugkwam uit Frankrijk en tegen etenstijd waren we terug in Amsterdam.
Barbara de Bruin
